Herkes aşağı yukarı aynı şeylerden bahsetmiş, destek olmaya çalışmış, önerilerde bulunmuş. Zaten söylenecek pek de bir şey yok.
Hoş size ne söylersek söyleyelim acınız hafiflemeyecek.
Ama benim içim o kadar acıdı ki.. bir iki kelime etmeden geçemedim, diğer tüm arkadaşlarım gibi.
İnsan böyle zamanlarda tek bir kelimeye bile ihtiyaç duyuyor bazen.
İçim acıdı; çünkü az da olsa anlayabiliyorum.
Benim babam da annemi evimize girip çıkan bir kadınla aldatmıştı.
Tabii bu kadar ağır bir durum olmadı bizimki ve aldatılan da ben olmadığım için asla anlıyorum demiyorum...
Şu an acınızı yaşıyorsunuz belli ki...
Benim şahsi fikrim de bundan yana zaten.
Katılan olur, katılmayan olur fakat ben daha önce yaşadıklarıma bakarak bunun doğru olduğunu düşünüyorum.
Eğer bu olayı yaşamamış gibi beyninizden silip, hiçbir şey olmamış gibi hayatınıza devam etmeye zorlarsanız kendinizi, elbet birgün bulur tekrar sizi.
Mutlaka yüzleşirsiniz...
Düşünmekten uyuyamıyorum demişsiniz, o kadar üzüldüm ki...
Ama bu yüzden size düşünmeyin atın kafanızdan demeyeceğim, düşünün her ayrıntısını.
Ta ki kafanızda artık bir soru işareti kalmayana, artık düşünmeye mecaliniz kalmayana dek.
Bilmiyorum çok mu acımasız gelir bu size.. ama inanın yaşadıklarıma dayanarak söylüyorum.
Acı ertelendikçe daha da büyüyerek geri geliyor.
Şu an çok duygusalsınız yazdıklarınızdan çok belli, ama zamanla bu duygular yerini mantığa bırakacak.
Tek yapmanız gereken sabretmek, dua etmek.
Bol bol dua edin, yaradana sığının, bu size çok iyi gelecek.
Allah size sabırların en büyüğünü versin, yardımcınız olsun.