- 25 Nisan 2018
- 5.006
- 9.673
- 198
- Konu Sahibi strawberry_cake
-
- #41
Ben Türkiye sınırları içinde alternatif olarak söyledim. Batı Avrupa ile bir tutmadım. Ki bir olamaz zaten.
Ben Türkiye sınırları içinde alternatif olarak söyledim. Batı Avrupa ile bir tutmadım. Ki bir olamaz zaten.Ne alaka nealakaaa batı Avrupa'yla tokat nasıl bir olabilir ya şaka mı hahahahs
Evet fay gecmez ama yıllardır hep sallanir Konya.Fay geçmiyor en güvenilir il denilen Konya'da bile değrem oldu. Rabbim hepimizin yardımcısı olsun
Ne alaka nealakaaa batı Avrupa'yla tokat nasıl bir olabilir ya şaka mı hahahahs
Gözünün korktugu kadar var. Bi yandan kapris bi yandan kagıt kürek işleri. Bütün düzenin bozulmuş. Çocukları napıcam derdi. Ayyy bunun birazıyla uğraştım ve hergün sinir krizi geçirip ağlıyordum. Sinirlerin çok sağlamdır inşallah. Kendini herseye hazırla.İyi akşamlar herkese. Öncelikle depremde sevdiklerini kaybedenlere baş sağlığı, depremden birebir veya dolaylı olarak etkilenen herkese geçmiş olsun dileklerimi iletmek istiyorum. 6 subattan beri yürüyen bir cenazeden hiç bir farkım yok. Son iki gündür az biraz hayata döndüm diyebilirim. İçimdeki duygulari uzun uzun anlatmayi biraz gereksiz buluyorum çünkü hemen hemen herkes aynı durumda biliyorum. Ben sizinle aldığım bir kararı paylaşmak bu konuda içimi dökmek istiyorum. Yaşadığım bu felaketten sonra daha fazla bu korkuyu ve stresi kaldiramayacagima karar verdim. Yaşadığımız yer ve tüm komşu illerimiz fay hatlarindan ibaret hatta iki büyük fay hattinin kesiştiği yerlerden olusuyor bu bölgeler. Son üç senede 3 tane yıkıcı deprem gördük bundan sonrası içinde her an her saniye bu korku ve endişeyle yaşamak, akşam basini yastığa rahat koyamamak sabaha neyle uyanacagini bilmemek ne kötüymüş. Hem kendi mental sağlığım için hemde çocuklarımın gelecegi için batı Avrupa'ya yerlesmeye karar verdik. Halbuki düzenimizi oturtmustuk işimiz düzenimiz çocukların okulu herşey rayina oturmustu. Eşimle son zamanlarda oh be artık rahatladık herşey gönlümüze göre oldu diyorduk takı bu son olayları yaşayana dek. Şimdi sil baştan bir düzen kuracağız kendimize herşeye sıfırdan başlayacağız bir yanım mutlu cocuklarim için en dogru kararın bu olduğunu biliyorum ama öte yandan içimden atamadigim endişeler var. Esimle bir yıl birbirimizden ayrı kalacağız ben önden gideceğim çocuklarla annemlerin yanında kalacağım ev çıkana kadar. Gideceğim yerde çok ciddi ev sıkıntısı var annemlerde ne kadar kalmam gerekecek bilmiyorum. Annem dışardan sağlam ve güçlü görünmesine ragmen psikolojik olarak pek iyi değil. Sürekli hastaliktan bahseden, herseye kaprislenen durmadan laf sokan, ev işleri yüzünden aşırı derecede surat yapabilen hatta kavga cikaran, kısacası insani dibe cekmekten hoşlanan biri. Onunla bir arada kalma düşüncesi beni inanılmaz demoralize ediyor. Gider gitmez işe gireceğim çocuklarım henüz küçük okul saatleri 15:00'e kadar benim is çıkışı saatine kadar onlarin durumuna bir çözüm bulmam lazım. Eşimin oturma izni alabilmesi için işlemleri baslatmam lazım. Esim oraya geldikten sonra kendi standardının altında bir işe girecek gibi görünüyor (emniyet mensubu kendisi) dil ogrenmesi lazım bu onun yasayacagi zorluklar. Ama yükün buyuk bir kısmı bende olacak ilk adımı ben atacağım okul, ev, iş, düzen kurma ve tüm prosedurlerle ben ilgileneceğim. Tek başıma iki çocukla bunların üstesinden gelebilir miyim kızlar bu süreci yasayanlar varmı sizin deneyimleriniz nasıldı? Her türlü gitmeye değer biliyorum ama sanırım yeniden bir düzen kurma düşüncesi beni biraz urkutuyor.
Konya'da fay var,sismik enerjisi yüksek değil. Birkaç yılda bir deprem olur Konya'da.Bilim insanlarının dediğine göre yıkıcı etkiye sahip değil.O sebeple deprem açısından güvenli illerin başında.Zeminin sıkıntısını konuşan yok o ayrıFay geçmiyor en güvenilir il denilen Konya'da bile değrem oldu. Rabbim hepimizin yardımcısı olsun
Merhaba,İyi akşamlar herkese. Öncelikle depremde sevdiklerini kaybedenlere baş sağlığı, depremden birebir veya dolaylı olarak etkilenen herkese geçmiş olsun dileklerimi iletmek istiyorum. 6 subattan beri yürüyen bir cenazeden hiç bir farkım yok. Son iki gündür az biraz hayata döndüm diyebilirim. İçimdeki duygulari uzun uzun anlatmayi biraz gereksiz buluyorum çünkü hemen hemen herkes aynı durumda biliyorum. Ben sizinle aldığım bir kararı paylaşmak bu konuda içimi dökmek istiyorum. Yaşadığım bu felaketten sonra daha fazla bu korkuyu ve stresi kaldiramayacagima karar verdim. Yaşadığımız yer ve tüm komşu illerimiz fay hatlarindan ibaret hatta iki büyük fay hattinin kesiştiği yerlerden olusuyor bu bölgeler. Son üç senede 3 tane yıkıcı deprem gördük bundan sonrası içinde her an her saniye bu korku ve endişeyle yaşamak, akşam basini yastığa rahat koyamamak sabaha neyle uyanacagini bilmemek ne kötüymüş. Hem kendi mental sağlığım için hemde çocuklarımın gelecegi için batı Avrupa'ya yerlesmeye karar verdik. Halbuki düzenimizi oturtmustuk işimiz düzenimiz çocukların okulu herşey rayina oturmustu. Eşimle son zamanlarda oh be artık rahatladık herşey gönlümüze göre oldu diyorduk takı bu son olayları yaşayana dek. Şimdi sil baştan bir düzen kuracağız kendimize herşeye sıfırdan başlayacağız bir yanım mutlu cocuklarim için en dogru kararın bu olduğunu biliyorum ama öte yandan içimden atamadigim endişeler var. Esimle bir yıl birbirimizden ayrı kalacağız ben önden gideceğim çocuklarla annemlerin yanında kalacağım ev çıkana kadar. Gideceğim yerde çok ciddi ev sıkıntısı var annemlerde ne kadar kalmam gerekecek bilmiyorum. Annem dışardan sağlam ve güçlü görünmesine ragmen psikolojik olarak pek iyi değil. Sürekli hastaliktan bahseden, herseye kaprislenen durmadan laf sokan, ev işleri yüzünden aşırı derecede surat yapabilen hatta kavga cikaran, kısacası insani dibe cekmekten hoşlanan biri. Onunla bir arada kalma düşüncesi beni inanılmaz demoralize ediyor. Gider gitmez işe gireceğim çocuklarım henüz küçük okul saatleri 15:00'e kadar benim is çıkışı saatine kadar onlarin durumuna bir çözüm bulmam lazım. Eşimin oturma izni alabilmesi için işlemleri baslatmam lazım. Esim oraya geldikten sonra kendi standardının altında bir işe girecek gibi görünüyor (emniyet mensubu kendisi) dil ogrenmesi lazım bu onun yasayacagi zorluklar. Ama yükün buyuk bir kısmı bende olacak ilk adımı ben atacağım okul, ev, iş, düzen kurma ve tüm prosedurlerle ben ilgileneceğim. Tek başıma iki çocukla bunların üstesinden gelebilir miyim kızlar bu süreci yasayanlar varmı sizin deneyimleriniz nasıldı? Her türlü gitmeye değer biliyorum ama sanırım yeniden bir düzen kurma düşüncesi beni biraz urkutuyor.
Bu arada annenizin psikolojik baskısının size sağlık problemi oluşturmaması için uzman doktor tavsiyesi ile bitkisel sakinleştirici kullanabilirsiniz. Veya annenize başlatabilirsinizMerhaba,
Kaygilarinizi o kadar iyi anlıyorum ki. Depreme çok uzak bir ilde ikamet etmeme rağmen inanır mısınız gece yarısı yataktan deprem diye gözümü açıyorum. Yatak kayıyor altimdan bu deprem çok derin yaralar ve izler bıraktı bizde. Bırakmaya da devam ediyor. Özellikle çocuğu olan aileler için bu durum iki katına çıkıyor. Bazen bizler en doğru kararı vermeye çalışırken bir bakarız ki verdigimiz karar dikenli taşlı yollara cikivermis. Ama bu kararı vermeden böyle olacagini bilemeyiz. Bazı şeyleri tecrübe edinmek gerekiyor. Hani derler ya olmusla olmuse çare yok gerisi bir şekilde hallolur. Bence de gerçekten öyle. Benim sizin yazdığınız şeylerde en kafamı kurcalayan şey şu oldu eşiniz sizinle gelemeyecek bir yıl boyunca burada kalacak ve sizden ayrı. Bu deprem süreci uzun sürecek bilim adamları her gün söylüyor. Hollanda da onca sıkıntı ile uğraşırken bir de eşinizin burada olması Allah korusun elbette ama bu tür sikintilarda cevap alamıyor olmanız veya olumsuz herhangi bir şey olması sonucu kendinizi suçlar misiniz? Eğer bunun cevabı evetse bence bulunduğunuz koşulları güçlendirerek şu anki yaşamınıza devam edin derim. Depremi yaşayan bir birey olarak sevdiklerinizin bir anda elinizden kayıp gitmesini en iyi sizler bilirsiniz. Siz gerekli tedbir alırsınız ölümlü dünya deprem sel orman yangını vb. Bir şey elbette sebep olacak. Önemli olan su kısacık dünyada sevdiklerimizle bir arada olabilmek. Bir yıl kısa gibi gelsede 364 gün bir arada olmak ile 365 gün ayrı olmak insan ömründen pek çok şey alıp gider. Gönlünüze göre güzel bir ömür diliyorum size.
Bence bu asrın hatası olur...her gittiğimde bir seyi bahane edip kavga çıkardı ağlattı beni şimdi onun evinde nasil olacak hiç bilmiyorum.
1 sene boyunca ayrı kalmak iyi olmayabilir.İyi akşamlar herkese. Öncelikle depremde sevdiklerini kaybedenlere baş sağlığı, depremden birebir veya dolaylı olarak etkilenen herkese geçmiş olsun dileklerimi iletmek istiyorum. 6 subattan beri yürüyen bir cenazeden hiç bir farkım yok. Son iki gündür az biraz hayata döndüm diyebilirim. İçimdeki duygulari uzun uzun anlatmayi biraz gereksiz buluyorum çünkü hemen hemen herkes aynı durumda biliyorum. Ben sizinle aldığım bir kararı paylaşmak bu konuda içimi dökmek istiyorum. Yaşadığım bu felaketten sonra daha fazla bu korkuyu ve stresi kaldiramayacagima karar verdim. Yaşadığımız yer ve tüm komşu illerimiz fay hatlarindan ibaret hatta iki büyük fay hattinin kesiştiği yerlerden olusuyor bu bölgeler. Son üç senede 3 tane yıkıcı deprem gördük bundan sonrası içinde her an her saniye bu korku ve endişeyle yaşamak, akşam basini yastığa rahat koyamamak sabaha neyle uyanacagini bilmemek ne kötüymüş. Hem kendi mental sağlığım için hemde çocuklarımın gelecegi için batı Avrupa'ya yerlesmeye karar verdik. Halbuki düzenimizi oturtmustuk işimiz düzenimiz çocukların okulu herşey rayina oturmustu. Eşimle son zamanlarda oh be artık rahatladık herşey gönlümüze göre oldu diyorduk takı bu son olayları yaşayana dek. Şimdi sil baştan bir düzen kuracağız kendimize herşeye sıfırdan başlayacağız bir yanım mutlu cocuklarim için en dogru kararın bu olduğunu biliyorum ama öte yandan içimden atamadigim endişeler var. Esimle bir yıl birbirimizden ayrı kalacağız ben önden gideceğim çocuklarla annemlerin yanında kalacağım ev çıkana kadar. Gideceğim yerde çok ciddi ev sıkıntısı var annemlerde ne kadar kalmam gerekecek bilmiyorum. Annem dışardan sağlam ve güçlü görünmesine ragmen psikolojik olarak pek iyi değil. Sürekli hastaliktan bahseden, herseye kaprislenen durmadan laf sokan, ev işleri yüzünden aşırı derecede surat yapabilen hatta kavga cikaran, kısacası insani dibe cekmekten hoşlanan biri. Onunla bir arada kalma düşüncesi beni inanılmaz demoralize ediyor. Gider gitmez işe gireceğim çocuklarım henüz küçük okul saatleri 15:00'e kadar benim is çıkışı saatine kadar onlarin durumuna bir çözüm bulmam lazım. Eşimin oturma izni alabilmesi için işlemleri baslatmam lazım. Esim oraya geldikten sonra kendi standardının altında bir işe girecek gibi görünüyor (emniyet mensubu kendisi) dil ogrenmesi lazım bu onun yasayacagi zorluklar. Ama yükün buyuk bir kısmı bende olacak ilk adımı ben atacağım okul, ev, iş, düzen kurma ve tüm prosedurlerle ben ilgileneceğim. Tek başıma iki çocukla bunların üstesinden gelebilir miyim kızlar bu süreci yasayanlar varmı sizin deneyimleriniz nasıldı? Her türlü gitmeye değer biliyorum ama sanırım yeniden bir düzen kurma düşüncesi beni biraz urkutuyor.
İşi ve evi ayarladiktan sonra bu adımı atmam lazım belkide. Bilmiyorum kafam o kadar karisikki. Bir yandan burda durumumuz iyi bu duruma deyim yerindeyse tırnaklarımızla kazıya kazıya geldik. 10 yildir Türkiye'de yaşıyorum eşim ve ben defalarca ailelerimizin aslında (özellikle maddiyat söz konusu olunca) ne kadar bencil olduğunu tecrube ettik. Sonra güzel kapılar açıldı bize ikimizin de işi iyi severek yapıyoruz. Bu saatten sonra tekrar sil baştan ayni süreçlere girmek ne kadar mantıklı diyorum bir yandan, öte yandanda cocuklarimin geleceğini düşündügüm zaman bu fedakarlığı yapman lazım diye telkinde bulunuyorum kendime. Annem ve babamda kısa zaman önce (depremden önce) yeniden oraya yerleşme kararı aldılar bu yüzden sürekli gel falan diyor bana ama birazda kendi için çabalıyor gibime geliyor. Onların tuzu kuru nasılsa dünya kadar malları mülkleri var burda bir kaç yeri satıp orda gözü kapalı ev satın alacaklar. Para sıkıntıları yok. Ama biz yine bir sürü zorlu surecten geçeceğiz iki küçük cocukla. Burdaki düzeni orda yeniden inşa edene kadar çok yipranacagiz. Esim ilk başta bir yer alıp müstakil bir ev yapalım diyordu. Bir evimiz bir arsamız var bunları satarsak aslında kendimizi güvende hissedebileceğimiz bir ev yapabiliriz. Çok karısıgım bu aralar.Bence bu asrın hatası olur...
Yine yurt dışina çik ama bunu psikolojisi bozuk, sorun çıkarmaktan zevk alan annene muhtaç kalarak yapma. Orada ailesi olmayan insanlar nasıl yapıyorsa öyle halletmeye çalış.
Her şeyden önce çocukların için kötü bir başlangıç olur, o ülkede yaşama güvensiz başlarlar, ananelerinden nefret edebilirler, güzel bir hayattan bilmedikleri bir ülkede babalarından ayrı,kavgacı bir nineyle yaşama geçise adapte olamayıp çeşitli kaygı bozukluğu yaşayabilirler... Avrupanin daha iyi olacağına siz mantıklı düşünüp inaniyorsunuz. Bu nedenle mücadele etmek sizin için daha kolay olur , çünkü motivasyonununuz var. Ama çocuklarınızın böyle bir motivasyonu yok. Onlara göre nedensiz bir macera bu.
Yine neyse, çocuk dediğin kolay alışır. Ama bu sürece kavga gürültü baslarlarsa bu alışma evresi de sekteye uğrar.
O yüzden annenin evi dışında alternatifler düşünmeye çalışin
Evet konut konusu çok büyük sıkıntı. Kiralar aşırı pahalli ve konut yetersizliği çok fazla. Tek başıma altından kalkabilir mıyım bilmiyorum inanın çocuklarım çok zor cocuklar herşeyi ağlayarak elde etmeye çalışan çocuklar eşimle beraber bunun üstesinden gelebiliyoruz ancak. Orda tek başıma olacagim düzenleri değişecek anneanne dede yanında ekstra simaracaklar. Hem iş hem çocuklar hem kağıt kürek işleri herşey bende olacak. Ev işlerinde anneme onun istediği gibi yardımcı olamayacağım için suratını asacak yada laf sokacak yada orda kaldığımız için birşeyleri başımıza kakma gereği hissedecek. Bunlari yapmasa bile suram agiriyor buram ağrıyor şu bana şöyle yapti bu boyle dedi diye dram yaratacak. Cok zor biri ya gerçekten onunla aynı evde yaşadigimi düşününce tüylerim ürperiyor. Eşe dosta onun beni oraya götürdüğünü söyleyecek hayır hayır ben strawberry'nin daha fazla orda yaşamasına musade etmedim koskocaman kadınım onun iradesiyle oraya yerlestigimizi düşündürecek herkese. Esim memuriyetini ilk etapta yakmayacak iki yıl ücretsiz izin hakkı var ama oda sanki bir macera gibi goruyor oraya gitmeyi gidip bakarız denerim kafama yatmazsa geri döneriz kafasında ee ben bunca sıkıntıyı ne için cekecegim öyleyse. Bu konuda ayrı sıkıntı.Bildiğim kadarıyla şu anda Türkiye'den daha kötü bir konut krizi yaşanıyor Hollanda'da. Maddi olarak tek başınıza altından kalkabilecek misiniz? Anneniz birkaç hafta sonra tuhaf tuhaf davranmaya başlayınca kendi psikolojinizi ve çocuklarınızın psikolojilerini koruyabilecek misiniz? Bir de eşiniz memuriyeti temelli bırakıp öyle mi gelecek yanınıza? Bana çok fazla belirsizlik var gibi geldi. Ama umarım her şey dilediğiniz gibi olur.
Konya'da fay var,sismik enerjisi yüksek değil. Birkaç yılda bir deprem olur Konya'da.Bilim insanlarının dediğine göre yıkıcı etkiye sahip değil.O sebeple deprem açısından güvenli illerin başında.Zeminin sıkıntısını konuşan yok o ayrı
Evet konut konusu çok büyük sıkıntı. Kiralar aşırı pahalli ve konut yetersizliği çok fazla. Tek başıma altından kalkabilir mıyım bilmiyorum inanın çocuklarım çok zor cocuklar herşeyi ağlayarak elde etmeye çalışan çocuklar eşimle beraber bunun üstesinden gelebiliyoruz ancak. Orda tek başıma olacagim düzenleri değişecek anneanne dede yanında ekstra simaracaklar. Hem iş hem çocuklar hem kağıt kürek işleri herşey bende olacak. Ev işlerinde anneme onun istediği gibi yardımcı olamayacağım için suratını asacak yada laf sokacak yada orda kaldığımız için birşeyleri başımıza kakma gereği hissedecek. Bunlari yapmasa bile suram agiriyor buram ağrıyor şu bana şöyle yapti bu boyle dedi diye dram yaratacak. Cok zor biri ya gerçekten onunla aynı evde yaşadigimi düşününce tüylerim ürperiyor. Eşe dosta onun beni oraya götürdüğünü söyleyecek hayır hayır ben strawberry'nin daha fazla orda yaşamasına musade etmedim koskocaman kadınım onun iradesiyle oraya yerlestigimizi düşündürecek herkese. Esim memuriyetini ilk etapta yakmayacak iki yıl ücretsiz izin hakkı var ama oda sanki bir macera gibi goruyor oraya gitmeyi gidip bakarız denerim kafama yatmazsa geri döneriz kafasında ee ben bunca sıkıntıyı ne için cekecegim öyleyse. Bu konuda ayrı sıkıntı.
Anksiyete ile kombo oldu bende.Verdiği korku bile yetiyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?