Arkadaşlar herkese merhabalar. Ben yeniyim bir arkadaşım bu siteyi çok övdü ondan ben de derdimi paylaşayım dedim. Ben 33 yaşındayım. Mühendisim özel bir şirkette çalışıyorum. Herşeyim var çok şükür. Güzel bir aile, güzel bir iş. Evimi arabamı aldım. Yalnız tek bir sıkıntım var, bir türlü evlenemedim ben ya. İşin tuhaf yanı şu anıma kadar hiç erkek arkadaşım da olmadı. Biriyle sevgili olmak nedir, nasıl bir duygudur hiç bilmiyorum. Çevrem çok geniş benimle görüşmek isteyenler oluyor, ben de kabul edip bir çay içiyorum. Ama bir türlü ısınamıyorum o masada. Bir an evvel bitsin de kalkalım oluyorum. Daha önce hoşlandığım erkekler oldu. İlki beni reddetti. Ben ona açılmıştım, ben açıldıktan 1 hafta sonra çok güzel bir arkadaşım vardı. Ona teklif etmiş. Artık çocuğa nasıl bir özgüven patlaması yaşattıysam. Neyse kız bunu reddetmişti. O başka hikaye. Ama o çocuk şu an başkasıyla evli ve bebeği var. Daha sonra tam 7 yıl hiç bir erkeğe ilgi duymadım çünkü özgüvenim paramparça olmuştu. Hala da tam düzeltebilmiş değilim. 7 yıl sonra bir erkekle çok samimi olduk. Tam 9 ay aslında arkadaşlarımın dediğine göre adı konulmamış bir ilişkiymiş. Bilmiyorum ben de ne olduğunu. He son 5 ay yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmedi. Akşam sabahlara kadar sohbet ederdik, sürekli beraber gezerdik. Tüm sırlarını benimle paylaşırdı. Başka erkeklerden kıskanırdı beni. Böyle tuhaf birşeydi yani. Ben bu belirsizlik ortadan kalksın istedim duygularımı söyledim ona. Amanııınnnn. Sen beni yanlış anladın, sen benim en yakın arkadaşımsın. Sonsuza dek de öyle kalacaksın. Ya dedim bi git allah aşkına. Tüm iletişimimi kestim onunla. Bayağı üzülmüştüm ama. Hatta ufak bir sağlık problemi de geçirdim üzerine. Neyse iyileştim üzerinden 3 yıl gibi bir süre geçti. Yeni bir şirkette çalışmaya başladım. Benden bir Kaç yaş büyük bir şefimiz vardı. Ben bu sefer hoşlanmadım ama mantıklı geldi. Yaşımız, eğitimimiz, aile durumumuz, maddi durumumuz. Dedim biraz ilgi göstereyim. Adam sürekli terslemeye başladı beni. Artık ilgimi mi anladı da istemedi. Ondan mu böyle davrandı bilmiyorum. En son duyduğumda da benden tam 8 yaş küçük bir hanımla görüşmeye başlamış. Kısacası kızlar neye niyetlensem suratımda patladı. Çirkin değilim, yani tamam çok güzel değilim ama çirkin de değilim. Normalim yani. Ama bu yaşadığım olaylardan dolayı kendimi çok çirkin hissetmeye başladım. Özgüvenim de sıfır. Yaşımda 33 oldu hatta 34 olacak. Erkekler artık istemez diyorum. Çok üzülüyorum yalnız ölmekten çok korkuyorum. Anne olmak istiyorum. Ama neden erkekler tarafından sürekli reddedildiğimi anlamıyorum. Bazı arkadaşlarım soğuksun diyor ama yapım öyle değiştiremiyorum ki. Flört etmiyorsun diyorlar ama sanki evlenenlerin hepsi mi flörtöz. Ben çözemedim bu olayı bana akıl verin kıtmetli arkadaşlarım. Sizleri seviyorum :)
merak ettim
