Biri olmadan, öburu olmazmis. Bu boylece yazilsinmis.
Bir Rus koyu'nde iki balik yasarmis. Biri turuncu ve
Iri, oburu korkak ve Ince. Butun ciftler de boyledir
biraz dusununce.
Iri sormus birgun. 'Madem butun bu denizler birbirine
bagli, niye biz seninle sadece bu kiyidan otekine
yuzup duruyoruz? Kendimizi bir akintiya biraksak, yeni
sularda yuzsek, baska baliklar yesek daha mutlu olmaz
miydik?' Hak verdi Ince. Inceliginden sirf. Cunku onun
mutlulugu icin, Iri ve o kiyi yeterlidir. Gerisi hava
su degisIkligidir ki, insan bundan beslenemez.
Baliklar hic...
Katildi yine de, dustu Iri'nin pesine. Akintiya
birakti kendini. Bunlar beraberce, Istanbul ve
Canakkale bogazlarini gectiler. Gecerken eglendiler.
Fakat bir balikci, aksam yavrularina balik goturmek
icin suya ag atmisti. Ve bizimkiler farkina varmadan
bu aga takildilar. Daha dogrusu Iri takildi. Iri ya.
Ince de siyrilip cikti. Ince ya, birakip gitmedi. Hem
inceydi hem asIk. Kemirip aglari, kurtardi Iri'yi. 'E,
tabi, ben bu aglara takilacak kadar guclu kuvvetli
degilim, eriyip gidecek gibiyim' diyerek, onun
gururunu da oksadi. Askta, en yanlis seyler bile
mantikli gelir insana. Tabi baliklara da... Cunku ask,
suyun icinde de asktir.
Derken, bizimkiler soguk denizlere kavustular. Fakat
Ince, alisIk degildi bu serin sulara ve hastalandi.
Pullari dokuluyordu hergun ve gun gectikce daha da
yavasladi. Hatta durdu birgun. Atlantigin ortasinda.
Ya doneceklerdi ve Ince kurtulacakti. Ya da tek bedene
duseceklerdi. Cunku herkesin Kuba'ya kadar yuzecek
nefesi kalmayabilir. Hele hastaysa. Iri, Kuba'ya
gitmeyi secmeden once, biraz dusundu. O dusundugu sure
kadardi sevgisi, ki o da cok sayilmazdi. En basta
sIkilan oydu koyun kiyisindan. Demek aslinda gitmek
istiyordu Ince'sinin yanindan. Ama bizimki bu durumu
anlamadi. Ve onunla Kuba'ya varmak icin son cabalarla
yuzdu. Insan, sevdigiyle gecen zamana doyamadigi kadar
asIktir. Baliklar da...
'Iki dakika daha beraber yuzmek, tek basina sagligina
kavusmaktan iyidir' bile dedirtir ask insana.
Dedirttigi gibi Ince'ye. Iki dakika kadar yuzdu ve
oldu. Yukari dogru cikarken zayif govdesi,
kilciklarina kadar mutluydu ve guluyordu. Koca bir
balina onu yuttu, bunu da biliyordu. Iri, tek kaldi
ama, suyun ucunda Kuba vardi. Var gucuyle yuzdu.
Ince'yi unuttu. Ince'yi unuttugu kotu oldu. Cunku
onlar birbirlerine 5 saniyede bir, nereye gittiklerini
hatirlatiyorlardi ve simdi 10 saniye gecmisti ve
katiyen hatirlamiyordu. Ne Ince'yi, ne Kuba'yi ne de
adinin Iri oldugunu. Insana adini baskalari
hatirlatir, baliklara da...
O yuzden kayboldu derin sularinda Atlantigin. Ve koca
bir balina onu da yuttu. Fakat mucize bu ya, balinanin
midesinde Ince'yi buldu. Meger onlari yutan ayni
balinaymis, Ince olmemismis, tam tersi midenin
sicakliginda dirilmismis. Ama oradan cikarsa olecek.
Iri de oradan giderse, nereye gittigini ve adini
unutucak. O yuzden, artik ikisi de buradalar. Ne fark
eder. Insana sevdiginin yani cennettir. Sevmeden
hicbir seyin tadi olmadigini, bu hikayeyi bilen butun
baliklar bilir.
Ya insanlar?