- 23 Haziran 2021
- 132
- 50
- 28
- Konu Sahibi sashildrey
-
- #21
Ben zaten tedavi görüyorum , ilaç alıyorum ama bu duruma çözüm bulamadım
Ben zaten tedavi görüyorum , ilaç alıyorum ama bu duruma çözüm bulamadımpsikolojik bir sey belli bence bir uzmanla konus sgk varsa devlet hastanesindeki doktora anlat sana iki hap verir ortada ne adam kalir ne takinti
Döneniyorum problem o. Çünkü benimle sevgili olmak istemiyor. Daha rahat bir şeyler istiyor ben de ona karşı duygularıma engel olamıyorum ve bu beni çıkmaza soktuğu için engelliyorum ama aklımdan çıkmıyor.E dönsenize madem o 16 yaşındaki deccale
Neden engelliyorsunuz, evli olsa bile gidecekken
O ne ay öyleSelam. Daha önce ailemle ilgili 1-2 konu açmıştım Şimdi aşk hayatımla ilgili yargılamadan realist bir şekilde fikirlerinizi paylaşırsanız sevinirim. Hayatıma giren herkesi takıntı haline getiriyorum. Yani bu 1-2 sene değil senelerce sürüyor. 7 sene önce olan sevgilim kafamda takılıyken başkasına karşı bir şeyler hissediyorum ama o eski sevgilim takıntı olmaya devam ediyor, yeni sevgilimden ayrılınca o yeniside takıntı oluyor.Bu şekilde döngü devam ediyor, tren oluyor. Her konuştuğuma karşı geliştirmiyorum. Bir paylaşımda bulunduğum kişileri atlatamıyorum.Hep kafamın içindeler. Bu şey gibi değil 7/24 onlarla ilgili hayal kurmuyorum vaktim yok zaten ama kafamın içindeler. Yazıyorlar ,görüşmek istiyorlar. Görüşsem daha kötü olacak çünkü duygularım zaten var. Arkadaş olarak görüşsek bile çabukça duygularım yeniden alevlenip gelişiyor. Arkadaşlık bitiyor yakınlaşmaya başlıyoruz görüşmeyi bitiriyorum. En kötü hallerine kadar hayal ettim ama yok soğumuyorum bunlardan. Deccal midir nedir bunlar. Onları mı takıntı yapıyorum yoksa onlarlayken olan “beni”mi takıntı yapıp özlüyorum bilmiyorum. Yeni biriyle tanışsam bile hep onlardan bir parça bulmak istiyorum. En çok 16 yaşında olan sevgilime karşı özlem duyuyorum sevgimi nasıl anlatabilirim bilmiyorum ama çok başka benim için. Zaten tüm sevgililerim ona benziyor.Ona karşı olan sevgimi biliyor, her sene hayatıma girmeye çalışıyor salmadı beni bir türlü. Son yazışında engelledim ama hala aklımda. Hepsi aklımda haha. O 16 yaşındaki erkek arkadaşım evliyken bile çağırsa giderim yani.Üniversite sıralamamı bile yoğun olarak onun gittiği okula göre yaptım. Sonuç aynı okuldaydık. Ben şimdi dondurdum tabi. Sanırım asıl aşık olduğum kişi o. Diğerleri ona benzediği için onlarda otomatik takıntı oluyor. Bu kişiyi nasıl unuturum. 7 senedir unutamıyorum.Bu deccal mi dediklerim toplam 4 kişiler.Bu durum normal mi sizce bu kadar takıntı geliştirmek duygusal olarak. Sizin de fikirlerinizi bekliyorum.Okuyanlara teşekkür ederim.
Sizin hissettikleriniz sevgi degil, dediginiz gibi takinti. Hani insanin etrafinda 10 tane de arkadaşi ola bilir, kalbinde herkese yer aça bilir ya erkeklere karşi ilişkilerinizde de oylesiniz. Gercekten sevdiginizde ondan baska kimse sizin ilginizi çekmez. Bu duyguyu yaşamak her insana nasip olmaz. Birini uyurken dusunmek bile sevgi diye yorumlaniyor artik. O kadar basite indi ki duygular. Bir de bazi insanlar vardir onlar için kriterin pek onemi yoktur kafasinda belirli bir insan modeli kuramamişdir, ne istedigini bilmiyordur hani. Işte boyle insanlar hayatin her doneminde fikir degistirirler. Kendi hayatiniza bakin. Yalnizca erkeklerle ilgili mi bu dusunceleriniz, yoksa her konuda mi boylesiniz? Size tavsiyem kendi karakterinizi guzelce bir oturtun. Saçi guzel olani ayri bir begenip, gulusu guzeli ayri begenip de 2 kişiye aşigim diyerek kendinizi kandirmayin. Kalbinizi de yol geçen hanina çevirmeyin.Selam. Daha önce ailemle ilgili 1-2 konu açmıştım Şimdi aşk hayatımla ilgili yargılamadan realist bir şekilde fikirlerinizi paylaşırsanız sevinirim. Hayatıma giren herkesi takıntı haline getiriyorum. Yani bu 1-2 sene değil senelerce sürüyor. 7 sene önce olan sevgilim kafamda takılıyken başkasına karşı bir şeyler hissediyorum ama o eski sevgilim takıntı olmaya devam ediyor, yeni sevgilimden ayrılınca o yeniside takıntı oluyor.Bu şekilde döngü devam ediyor, tren oluyor. Her konuştuğuma karşı geliştirmiyorum. Bir paylaşımda bulunduğum kişileri atlatamıyorum.Hep kafamın içindeler. Bu şey gibi değil 7/24 onlarla ilgili hayal kurmuyorum vaktim yok zaten ama kafamın içindeler. Yazıyorlar ,görüşmek istiyorlar. Görüşsem daha kötü olacak çünkü duygularım zaten var. Arkadaş olarak görüşsek bile çabukça duygularım yeniden alevlenip gelişiyor. Arkadaşlık bitiyor yakınlaşmaya başlıyoruz görüşmeyi bitiriyorum. En kötü hallerine kadar hayal ettim ama yok soğumuyorum bunlardan. Deccal midir nedir bunlar. Onları mı takıntı yapıyorum yoksa onlarlayken olan “beni”mi takıntı yapıp özlüyorum bilmiyorum. Yeni biriyle tanışsam bile hep onlardan bir parça bulmak istiyorum. En çok 16 yaşında olan sevgilime karşı özlem duyuyorum sevgimi nasıl anlatabilirim bilmiyorum ama çok başka benim için. Zaten tüm sevgililerim ona benziyor.Ona karşı olan sevgimi biliyor, her sene hayatıma girmeye çalışıyor salmadı beni bir türlü. Son yazışında engelledim ama hala aklımda. Hepsi aklımda haha. O 16 yaşındaki erkek arkadaşım evliyken bile çağırsa giderim yani.Üniversite sıralamamı bile yoğun olarak onun gittiği okula göre yaptım. Sonuç aynı okuldaydık. Ben şimdi dondurdum tabi. Sanırım asıl aşık olduğum kişi o. Diğerleri ona benzediği için onlarda otomatik takıntı oluyor. Bu kişiyi nasıl unuturum. 7 senedir unutamıyorum.Bu deccal mi dediklerim toplam 4 kişiler.Bu durum normal mi sizce bu kadar takıntı geliştirmek duygusal olarak. Sizin de fikirlerinizi bekliyorum.Okuyanlara teşekkür ederim.
O 16 yaşındaki erkek arkadaşım evliyken bile çağırsa giderim yaniSelam. Daha önce ailemle ilgili 1-2 konu açmıştım Şimdi aşk hayatımla ilgili yargılamadan realist bir şekilde fikirlerinizi paylaşırsanız sevinirim. Hayatıma giren herkesi takıntı haline getiriyorum. Yani bu 1-2 sene değil senelerce sürüyor. 7 sene önce olan sevgilim kafamda takılıyken başkasına karşı bir şeyler hissediyorum ama o eski sevgilim takıntı olmaya devam ediyor, yeni sevgilimden ayrılınca o yeniside takıntı oluyor.Bu şekilde döngü devam ediyor, tren oluyor. Her konuştuğuma karşı geliştirmiyorum. Bir paylaşımda bulunduğum kişileri atlatamıyorum.Hep kafamın içindeler. Bu şey gibi değil 7/24 onlarla ilgili hayal kurmuyorum vaktim yok zaten ama kafamın içindeler. Yazıyorlar ,görüşmek istiyorlar. Görüşsem daha kötü olacak çünkü duygularım zaten var. Arkadaş olarak görüşsek bile çabukça duygularım yeniden alevlenip gelişiyor. Arkadaşlık bitiyor yakınlaşmaya başlıyoruz görüşmeyi bitiriyorum. En kötü hallerine kadar hayal ettim ama yok soğumuyorum bunlardan. Deccal midir nedir bunlar. Onları mı takıntı yapıyorum yoksa onlarlayken olan “beni”mi takıntı yapıp özlüyorum bilmiyorum. Yeni biriyle tanışsam bile hep onlardan bir parça bulmak istiyorum. En çok 16 yaşında olan sevgilime karşı özlem duyuyorum sevgimi nasıl anlatabilirim bilmiyorum ama çok başka benim için. Zaten tüm sevgililerim ona benziyor.Ona karşı olan sevgimi biliyor, her sene hayatıma girmeye çalışıyor salmadı beni bir türlü. Son yazışında engelledim ama hala aklımda. Hepsi aklımda haha. O 16 yaşındaki erkek arkadaşım evliyken bile çağırsa giderim yani.Üniversite sıralamamı bile yoğun olarak onun gittiği okula göre yaptım. Sonuç aynı okuldaydık. Ben şimdi dondurdum tabi. Sanırım asıl aşık olduğum kişi o. Diğerleri ona benzediği için onlarda otomatik takıntı oluyor. Bu kişiyi nasıl unuturum. 7 senedir unutamıyorum.Bu deccal mi dediklerim toplam 4 kişiler.Bu durum normal mi sizce bu kadar takıntı geliştirmek duygusal olarak. Sizin de fikirlerinizi bekliyorum.Okuyanlara teşekkür ederim.
bence ilaç almak yerine terapiye gitseniz daha iyi olur ilaçlık bi durumdan ziyade bence bi terapistle konuşarak hallolacak bi konu ben hiç birini gerçekten sevdiğinizi düşünmüyorum bence tamamen bi bağlanma bozukluğu belki geçmiş hatta belki çocukluk travmalarınızdan kaynaklı olabilirBen zaten tedavi görüyorum , ilaç alıyorum ama bu duruma çözüm bulamadım
Özel bir kliniğe gittğim için psikiyatrist seanslarım uzun. Konuşma terapiside yapıyoruz zaten. Psikoloğa gitmeyi düşünmüyorum.bence ilaç almak yerine terapiye gitseniz daha iyi olur ilaçlık bi durumdan ziyade bence bi terapistle konuşarak hallolacak bi konu ben hiç birini gerçekten sevdiğinizi düşünmüyorum bence tamamen bi bağlanma bozukluğu belki geçmiş hatta belki çocukluk travmalarınızdan kaynaklı olabilir.
Bir dönem eve kapandım ve okula gitmeyi bıraktım. Sınavlara falan girmeyince tabi okulum uzadı. Yaz okuluna kalabilirdim ama yurtdışına gitmeyi tercih ettim. Dönünce tekrardan hazırlanmaya başladığım için okulu dondurdum. İstediğim bölüm ve okula yetecek kadar puan alamazsam kendi okulumdan devam edeceğim.Okulu neden dondurdunuz?
Selam. Daha önce ailemle ilgili 1-2 konu açmıştım Şimdi aşk hayatımla ilgili yargılamadan realist bir şekilde fikirlerinizi paylaşırsanız sevinirim. Hayatıma giren herkesi takıntı haline getiriyorum. Yani bu 1-2 sene değil senelerce sürüyor. 7 sene önce olan sevgilim kafamda takılıyken başkasına karşı bir şeyler hissediyorum ama o eski sevgilim takıntı olmaya devam ediyor, yeni sevgilimden ayrılınca o yeniside takıntı oluyor.Bu şekilde döngü devam ediyor, tren oluyor. Her konuştuğuma karşı geliştirmiyorum. Bir paylaşımda bulunduğum kişileri atlatamıyorum.Hep kafamın içindeler. Bu şey gibi değil 7/24 onlarla ilgili hayal kurmuyorum vaktim yok zaten ama kafamın içindeler. Yazıyorlar ,görüşmek istiyorlar. Görüşsem daha kötü olacak çünkü duygularım zaten var. Arkadaş olarak görüşsek bile çabukça duygularım yeniden alevlenip gelişiyor. Arkadaşlık bitiyor yakınlaşmaya başlıyoruz görüşmeyi bitiriyorum. En kötü hallerine kadar hayal ettim ama yok soğumuyorum bunlardan. Deccal midir nedir bunlar. Onları mı takıntı yapıyorum yoksa onlarlayken olan “beni”mi takıntı yapıp özlüyorum bilmiyorum. Yeni biriyle tanışsam bile hep onlardan bir parça bulmak istiyorum. En çok 16 yaşında olan sevgilime karşı özlem duyuyorum sevgimi nasıl anlatabilirim bilmiyorum ama çok başka benim için. Zaten tüm sevgililerim ona benziyor.Ona karşı olan sevgimi biliyor, her sene hayatıma girmeye çalışıyor salmadı beni bir türlü. Son yazışında engelledim ama hala aklımda. Hepsi aklımda haha. O 16 yaşındaki erkek arkadaşım evliyken bile çağırsa giderim yani.Üniversite sıralamamı bile yoğun olarak onun gittiği okula göre yaptım. Sonuç aynı okuldaydık. Ben şimdi dondurdum tabi. Sanırım asıl aşık olduğum kişi o. Diğerleri ona benzediği için onlarda otomatik takıntı oluyor. Bu kişiyi nasıl unuturum. 7 senedir unutamıyorum.Bu deccal mi dediklerim toplam 4 kişiler.Bu durum normal mi sizce bu kadar takıntı geliştirmek duygusal olarak. Sizin de fikirlerinizi bekliyorum.Okuyanlara teşekkür ederim.
He kocama godos muamelesi cekerim diyorsun yaniay çok güldüm yorumlarınıza. Ben evli olsam giderdim demek istedim.Haha yazmamın nedeni komik olduğundan değildi yani sinirim bozuldu anlatırken.
Çok teşekkür ederimEn azından kendinizi frenleme mekanizmanizi calistiriyorsunuz ve bu durumun normal olmadığının farkındasınız. İyileseceginizi düşünüyorum.
Kocaya bağlıHe kocama godos muamelesi cekerim diyorsun yani
Çok fazla paylaşımım oldu. Yaşadıklarımız benzerdi ondan belki bu kadar tutulmuşumdur.16 yaşınızdaki sevgilinizde ne buldunuz onu söyleseniz merak ettim?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?