- 13 Ekim 2015
- 510
- 250
- 103
- 41
- Konu Sahibi deniz54321
-
- #141
kaç yaşındasın bu arada
kaç yaşındasın bu aradaGerçekten her kadın anne olmak ister mi? Yaklaşık 3 yıllık evliyim ve aklımda bin türlü soru var. Neden istemediğimi maddeler halinde sıralamak istiyorum. Bir tür iç dökme..
1- Ya ona düzgün bir hayat için gerekli maddi imkanları sağlayamazsam
2-Ya manevi anlamda yeterli olamaz da iyi bir anne olmazsam
3-Hayat çok da güzel bir şey değil ki neden bir de çocuk isteyeyim ( asla isyan etmiyorum, herkesin kendine göre derdi var)
Daha bir çok şey vardı aslında aklımda ama nedense bu üç madde en çok kafama takılan. Belki de güzel bir çocukluk geçirmediğim içindir çocuk istememem. Benden bir tane daha gerekmez bu dünyaya. Ha bir gün istersem olacak diye bir şartta yok Rabbimin takdiri.
Bilmiyorum kızlar böyle bir içimi dökmek istedim. Benim gibi düşünenler var mı merak ediyorum.
marjinal mi ? ne alaka. bu kadar yazilandan bunu mu anladiniz. mesela cocugum olsa sizin anlama seklinizde birileriyle ayni ortamda bulunacak olmSindan korkarim....Anneliği hisseden ister
Marjinal düşüncelerde olanlar, yarınına çıkacağından bi haber olanlar, aslında sorumluluk almayıp çocuğa iyi bir gelecek verebilirmiyimin arkasına sığınanlar ve daha çok uzar gider.
Kişi sevmiyorsa istemiyorsa bahanelerin yolu uzun
Allah isteyene nasip etsin hele böyle hesap kitap yapan 1 yıl 5 yıl falan diye yıl biçenlere hiç anlam veremiyorum orası da ayrı bir mevzu
Gerçekten her kadın anne olmak ister mi? Yaklaşık 3 yıllık evliyim ve aklımda bin türlü soru var. Neden istemediğimi maddeler halinde sıralamak istiyorum. Bir tür iç dökme..
1- Ya ona düzgün bir hayat için gerekli maddi imkanları sağlayamazsam
2-Ya manevi anlamda yeterli olamaz da iyi bir anne olmazsam
3-Hayat çok da güzel bir şey değil ki neden bir de çocuk isteyeyim ( asla isyan etmiyorum, herkesin kendine göre derdi var)
Daha bir çok şey vardı aslında aklımda ama nedense bu üç madde en çok kafama takılan. Belki de güzel bir çocukluk geçirmediğim içindir çocuk istememem. Benden bir tane daha gerekmez bu dünyaya. Ha bir gün istersem olacak diye bir şartta yok Rabbimin takdiri.
Bilmiyorum kızlar böyle bir içimi dökmek istedim. Benim gibi düşünenler var mı merak ediyorum.[/QUOTE
Planlı olarak hamile kaldığım halde, ilk hamile kaldığım ogrendigimde sizin gibi kuskular, sorular belirdi kafamda. Üstüne o dönem işten ayrılmıştım ve eşimle maddi sıkıntilarimiz vardı. Hamilelik hormonlari da tavan yapınca ben bildiğiniz depresyona girdim. Ağlama krizleri, yalnız kalamama korkusu, eşime aşırı duskunluk... kız kardeşimin zoru ile bir uzmandan yardım aldım. Ona anlattım ne varsa, bana söylediği; çok bilinçli ve iyi bir anne olacağın için bu tür korkuların var. Ayrıca çocukluktan gelen sorunlar flashback yapmış o yüzden bu durumu yaşıyorsun dedi. Evin en büyük çocuğu benim ve benden sonra her gelen kardes ile sorumlulugum biraz daha artmış ve bir nevi cocuklugumu yasayamamisim. Neyse çok uzun yazmak istemiyorum. Bebeğim içimde kendini hissettirmeye başladıkça, hayattaki en önemli şeyin bence anne olmak olduğunu anladım. Bence allahın kadınlara verdiği bir hediye. Şimdi bebeğime kavuşmayı bekliyorum. Mükemmel bir anne olamayacagim tabi ki, ama elimden gelenin en iyisini yapacağımı biliyorum
Kendini ölesiye döven kocasından çocuğu babasız kalmasın diye boşanamayan kafateşekkür ederim
benim sözüm aslında şimdiye kadar yazılanlara bir cevap değildi. önceki topiclerdeki cevaplar aklıma geldi ona istinaden yazdım.
"benden nasıl bir anne olur? sabırlı mıyım? öfkemi yenebiliyor muyum? sorumluluk duygum var mı?" veya "çocuk sahibi olduğumda hayatımdaki köklü değişikliği kaldırabilecek miyim? o çocuğa yetecek miyim?" gibi kaygıları çok anlamlı buluyorum her annenin de çocuk sahibi olmadan önce bunları aklından geçirmesinin daha sağlıklı bir annelik ortaya çıkaracağına inanıyorum.
ama çocuğu "hayatın yaşanması önünde bir engel, bir ayakbağı, özgürlük kısıtlayıcı bir etken" hatta "eşle olan muhabbeti bölen bir kara kedi" gibi gören zihniyeti anlamıyorum sadece...
Ben de aynen her harfine katılıyorumçocuk güzel şey.
benim olsa iyi yetiştiririm diye düşünüyorum
onu çok severim
ona saygı duyarım.
kendini bilen, çok yönlü ve özgüvenli şekilde yetiştirmek için elimden ne geliyorsa yaparım.
hiçbir zaman onun önünde engel ya da sırtında yük olmam, ihtiyacı olduğunda yanında olurum.
onu korurum, ama hayatı öğrenmesi için yanlış yapmasını da doğal karşılarım.
hayallerinin peşinden gitmesi için onu yüreklendiririm.
maddi imkanlarımı zorlayıp daha iyi eğitim daha güzel bir hayat vermeye çalışırım.
amma velakin istemiyorum :)
Ben de aynisini soyledim, bunlar 3.yu de yapar dedimYa iki tane bir de... Aralari bu kadar azsa devami da gelecek.
30 yaşındayımkaç yaşındasın bu arada
tek çocukla kalacaksan 35 e kadar yolu var30 yaşındayım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?