Her kadın anne olmak ister Mİ?

Shanna .!.:

Ben çok fazla istiyorum anne olmak. Anac bi yapıya sahibim zaten :)
Sevdiğim adamdan bi meyve dünyaya getirmek , ona bakmak o kutsal duyguyu yaşamak istiyorum.
Hayat güzel olmasa ne olur ben onun hayatını güzelleştirmek için herşeyi yaparım. Ölürüm onun için gerekirse

Genişletmek için tıkla...

Siz ölünce onun hayati nasil guzellesmis olacak ki? Allah bir evlat nadip eder umarim size o duyguyu yasarsiniz ama onun icin yapabileceginiz en onemli sey hayatta kalmaniz ve onu cok sevmeniz

pelinyaman28 .!.:

Siz ölünce onun hayati nasil guzellesmis olacak ki? Allah bir evlat nadip eder umarim size o duyguyu yasarsiniz ama onun icin yapabileceginiz en onemli sey hayatta kalmaniz ve onu cok sevmeniz

Genişletmek için tıkla...

Evet doğru tabi :)))
Hani derler ya gerekirse herşeyi yaparım onu demek istemiştim
Tabiki yaşamamız lazım onlar için

Bende sizin gibi dusunurdum hep taki asik olup 30 umda evlenene kadar inanki esimden bir parca dunyaya getirmeyi cok istiyorum simdi Bunun icin hergun dua ediyorum buyuk konusmusum zamaninda. Her kadin anneligi istermi bilmiyorum ama ureme ihtiyaci anaçlik her kadinda vardir bence kimileri bu duyguyu bastirip yok sayabilirler

Shanna .!.:

Evet doğru tabi :)))
Hani derler ya gerekirse herşeyi yaparım onu demek istemiştim
Tabiki yaşamamız lazım onlar için

Genişletmek için tıkla...

En kisa zamanda kucaginiza alirsiniz insallah okadar cok ölüm duyuyoruz ki son zamnlarda siz oyle yazinca ister istemez yasamanin onemini vurgulamak istedim. Yanlis anlamayin sakin

pelinyaman28 .!.:

En kisa zamanda kucaginiza alirsiniz insallah okadar cok ölüm duyuyoruz ki son zamnlarda siz oyle yazinca ister istemez yasamanin onemini vurgulamak istedim. Yanlis anlamayin sakin

Genişletmek için tıkla...

Daha evli değilim ama teşekkür ederim :)) İsteyen herkes dilerim annelik duygusunu yaşar .
Yok asla yanlış anlamadım söyledikleriniz doğru zaten

Bir buçuk yıllık evliyim eşim çocuk istemesin diye dua ediyorum resmen. Neden çocuk yapmak istenir gerçekten anlayamıyorum. Para kaybı, zaman kaybı, rahatın bitiyor, uykusuzluk, gezmek bir dert, tatile gitmek dert, kendi hayatını kenara itip ona göre yaşıyorsun, eşinle başbaşa kalmak için fırsat kolluyorsun. Çok mu gaddarım? Geçen gün doktora gittim doktor şimdi çocuk yapmazsan ilerde çok zor olucak gibi görünüyor dedi çok üzüldüm. Allah ın sopası yok derler ya...

Seaslug .!.:

Bir buçuk yıllık evliyim eşim çocuk istemesin diye dua ediyorum resmen. Neden çocuk yapmak istenir gerçekten anlayamıyorum. Para kaybı, zaman kaybı, rahatın bitiyor, uykusuzluk, gezmek bir dert, tatile gitmek dert, kendi hayatını kenara itip ona göre yaşıyorsun, eşinle başbaşa kalmak için fırsat kolluyorsun. Çok mu gaddarım? Geçen gün doktora gittim doktor şimdi çocuk yapmazsan ilerde çok zor olucak gibi görünüyor dedi çok üzüldüm. Allah ın sopası yok derler ya...

Genişletmek için tıkla...

Ben de aynı düşüncedeyim ama bi yandan ileride coluksuz çocuksuz ot gibi bi başıma ya da eşimle kalıp da pişman olursam diye de düşünüyorum.İstemekle istememek arasında gidip geliyorum aylardır.Ah şu rahatın bozulması olayı yok mu işte tüm mesele bu

Sevketi_Bostan .!.:

Ben hiç annelik arzusuyla yanıp tutuşmadım, hiç bir zaman birinin karısı, çocuklarının anası olma hayali kurmadım mesela. Bende mi var anormallik diye düşündüğümde oldu çünki bakıyorum doğada her canlı ana baba olma içgüdüsüyle yanıp tutuşuyor, bendeyse üremek için en ufak bir istek oluşmadı şimdiye kadar. İnsanlar için tek sebep üremek değil belkide, size muhtaç bir varlığa doyasıya sevgi vermek, içindeki boşluğu doldurmak olabilir belki, işte o boşluk bende hiç oluşmadı yani. Ama ilerde bir çocuğa koruyucu annelik yapmak isterim imkanım olursa, ama sürekli katlanamam, bir çocuğun sorumluluğunun altından kalkamam gibi geliyor.

Genişletmek için tıkla...

ben de hiç öyle hayaller kurmadım
eşimle yıllarca sevgiliydik bir gün evlenelim demedik, hiç evlilik hayalleri kurmadım deli gibi sevmeme rağmen. arkadaşlarım seneler önceden düğünlerinin hayalini kurdular bana hep tuhaf geldi. ben de o zamanlar ben mi anormalim diye düşündüm.
hatta bazı arkadaşlarım yıllardır sevgili olduğumuz için "evlenmek istemiyor mu, evlenmeye yanaşmıyor mu" diye sordular sanki illa kadın evlenmek istermiş de erkek istemezmiş gibi
sonra olaylar gelişti, evlenelim dedik evlendik
3 sene çocuk düşünmedik
sonra bir anda o duygu da geliverdi
belki size de geliverir

Hiç istemiyorum istemiyoruz durumumuz iyi olsa bir düşünürdüm ama ıhhh bana göre değil burda da bi dünya konu okuyoruz çocuktan sonra herşey değişti diye neden istiyeyim ki

Seaslug .!.:

Bir buçuk yıllık evliyim eşim çocuk istemesin diye dua ediyorum resmen. Neden çocuk yapmak istenir gerçekten anlayamıyorum. Para kaybı, zaman kaybı, rahatın bitiyor, uykusuzluk, gezmek bir dert, tatile gitmek dert, kendi hayatını kenara itip ona göre yaşıyorsun, eşinle başbaşa kalmak için fırsat kolluyorsun. Çok mu gaddarım? Geçen gün doktora gittim doktor şimdi çocuk yapmazsan ilerde çok zor olucak gibi görünüyor dedi çok üzüldüm. Allah ın sopası yok derler ya...

Genişletmek için tıkla...

"Allah dağına göre kar verir" de derler.
Hiç çocuk istemiyormuşsunuz, belki bu durumda sizi "çocuk yap çocuk yap" diye sıkıştıranlara cevap olur.

Bide bende çok anaç bir kadınımdır eşime yakın arkadaşıma kuzenime öyle davranırım bide kedim var nasıl onun anasıyım bir görseniz ama çocuk hiç istemiyorum bence anaçlıklada alakalı değil

O duygu geliveriyor. Bir d3 diyosun "ya sevdiğim adam bu.birbirimizin herşeyiyiz. Göz göze bakınca anlaşıyoruz. Ama ölümüne sevdiğimiz ortak bir şey yok.o anasını babasını sen ananı babanı çok seviyorsun. Ama o kadar.insan bir süre sonra istiyor İşte. Bunu anlatamam .basta istemeyip de sonra düşünenler anlar.

Şimdi hiç pişman değilim. Kavgamizin sebebi bile çoğunlukla çocuk. Ama eşimle sarildigimizda koşup bacaklarimiza sarılan minik eller var.bende bende diyen:))) sarilirken de biz bir aileyiz diyo cimcimem.

Soruya gelince. Her kadın bir gün anne olmak ister bence ya

Her kadına anne olmak nasip olmaz.allah o duyguyu alır ondan nasip etmez.her kadın belki doğurur ama anne olamaz.annelik fedakarlık demektir annelik aşk demektir.anne olmadan asla anlayamazsin bir yavruyu kucaklamanin tadını.anne olmadan asla ve asla o minik mucizeni cennet kokusunu duymadan o gulusunu minicik ellerini ni sana muhtaç oluşunu görüp hissetmeden kısaca doğurmaya anlayamazsin.
Her kadin anne olamaz zaten annelik yürek
emek ister.anne yim ve dünyaya çok farklı bakıyorum.sabahları beni dunyaya bedel gulusuyle kalldiran biricik prensesim anne yim ve cooookkkkk şanslıyım.annelikanlatilmaz yaşanır.

Bende kismen senin gibi dusunenlerdwnim 6 aylik evliyim daha yeni ama cocuk fikrine alismam zaman alicak duygu olusmadi kimisi cok anac olur kimisi bebek rahmine dusunce o duyguyu yakalsr kimisi cocugu elinw alinca kimisi daha uzun suredw . Bu dedigim tarzlarda insana rastladim . Sartlarimiz evet zor buyutmek hersey ilerledikce daha da zorlasiyor . Esim vatan icin hizmet edenlerden Rabbim korusun elbet simdi su sartlarda yok cocyk yapmayalim hic diyorum ama bazen de diylrum ki o sevdigin adamdan bir parca ona baksam sevdigim adami gorurum. Tabi ki bu esine olan guvwnin sevginle de ilgili cocuguna esinle beraber guzel gelecek sevgi dolu bi yuva sunacaksan düsun yapmayi

Arkadaslarin cogunun soyledigi gibi illa cocuk olmak zorunda degil tabi. Ben de evlenene kadar pek istekli degildim. Ancak yasim ilerledikce ya ilerde pisman olursam diye endise ediyorum.

İstemez. Anne olmak şart da değil ayrıyaten.

İstememek bana gayet normal geliyor. Uzun yıllar sürecek bir sorumluluk çocuk,kendinden fazlaca fedakarlık yapıyorsun,hayatın değişiyor,özgürlüğün azalıyor. Yanlızken bile diken üzerindeyim,geçen gün alışverişe gittim,kızım kreşteydi,istemsiz bir şekilde alel acele alışveriş yapmaya çalıştığımı farkettim,sanki arkamdan atlı kovalıyormuşçasına. Eşimle mesajlaşıyorduk onada dedim eve gidiyorum diye,dedi ki ne oluyor gezsene,alacaklarını al,kız okulda. Eskiden ben 1 günümü gecirirdim alışverişte,yorulmak nedir bilmezdim,bütün magazaların altını üstüne getirirdim,şimdi apar topar hallediyorum. Bu kaldı en basidinden alışkanlık olarak.
Okulda olmasina rağmen psikolojik baskı hissediyorum üzerimde.
Dolayısıyla kolay değil çocuklu hayat. Uykusu,yemek saati,hastalanınca başında beklenilen uykusuz geceler. İleride ilkokula başlayınca ödevi ,dersi,alisma süreci,sonra senelerce bu maraton.
Ha pişman mıyım asla. Kızım olduğu için çok mutluyum,geri dönme şansım olsa yine aynı hayatı seçerdim ama ikinci çocuk fikrine sıcak bakamıyorum şu an. 1 çocuk,onada elimden gelen en iyi eğitimi verip ,en iyi anne olmak gayem.
Çocuk istemiyorum diyene sadece saygı duyarım. Kendi kararıdır,sadece çok ama çok emin olunması gereken bir karar olduğunu düşünüyorum, insan 20li-30lu yaşlarda böyle düşünebilir ama 40 yaşına gelince pişman olmayacaksa kararı doğrudur bence. Hoş 40yaşında da anne olunur ama bence insanın enerjisi yetmeyebilir 40lı yaşlarda bebeğin/çocuğun bakımına. Kuşak farkıda fazla olur,kafa yapısıda uymayabilir çocuğuyla diye düşünüyorum.

her kadın istemez.

her kadının çocuğu olmaz/olamaz.

her kişi ebeveyn olacak diye bir şart yoktur.

çocuk sahibi olunca da çok fikirler değişmiyor aslında.
ben de kendi çocuklarım için bu dünyaya getirmekle iyi bir şey mi yaptım acaba diye düşüncelere düşüyorum arada.

ne doğru kim bilebilir, iyi niyetli bir şekilde bize verilen bir ömrü yaşamaya çalışacağız.
çocuk hiç istemiyorsanız yapmayın,
istiyor ama bahaneleriniz varsa dönem dönem bunları sorgulayın, baktınız durumlar değişiyor, o zaman çocuk yapmayı düşünün.

Ben kucuklugumden beri oyuncak bebeklerime annelik yapardım, büyüyünce ne olacaksın diye soranlara anne diye cevap verirdim :) 12 yaşında teyze oldum 4 tane yeğenim var, derlerya teyze anne yarısıdır diye ben belki yeğenlerime iki kat anne oldum. Ayni zamanda öğretmenlik yapıyorum ve -tamam %100 her öğrenci için ayni değildir ama- onları da kendi evladimmis gibi seviyorum ve sahipleniyorum... yetiştirme yurtlarına gittiğim zaman o çocukları alıp götürmek istiyorum, haberlerde terk edilmiş bebekleri görünce içim gidiyor keşke kol kanat gerebilsem diyorum dayanamıyorum...

Bu içten gelen birsey, belki karakter meselesi belki doğuştan gelen fıtri bir özellik bilmiyorum.. Ben anne olmak için doğmuşum bunu çok iyi biliyorum. Elbette hamile olduğumu öğrenene kadar sendeki gelecek kaygısı bende de vardı, nasıl yaparız nasıl yeteriz? Sonuçta çalışan bir bayanım cocuguma gereken özeni ilgiyi gösterebilecek miyim? Herkes bu düşünceleri yaşar ama emin ol bebek rızkıyla geliyor, hic beklemediğimiz yerlerden ne kapılar açıldı şaşırdık kaldik. Ayarlasak bu kadar olmazdı heralde... Dünya kötü bir yer evet biliyorum ama onu düzeltmeye bir yerden başlamak gerek, mesela iyi bir evlat yetiştirerek başlayabiliriz :)

Bebek sahibi olmak insana çok korkutucu geliyor evet biliyorum ama ayni zamanda çok muhteşem birşey, resmen bir mucizeyi yaşıyorsun.. Her yeni adim hayatına ayrı bir heyecan katıyor. Önce kalp atışlarını duymak için heyecanlanıyorsun, sonra cinsiyetini öğrenme heyecanı başlıyor. Sonra ilk hareketlerini hissediyorsun, ultrasonda gördüğün belli belirsiz yüze, o minicik ellere ayaklara aşık oluyorsun... onun için hayaller kuruyorsun, hepsi çok çok çok başka heyecanlar daha önce yaşadığım herşeyi unuttum canım sanki oğlum için dünyayı yerinden oynatabilirim, onun bir tırnağı için herşeyimi verebilirim gibi geliyor...

Inşallah rabbim utandırmasın, gerçekten olmak istedigim gibi bir anne olabileyim. Icimde hala korkular var ama biliyorum ki oğlumu kucağıma aldığım an hepsi uçup gidecek :)