Herkesin fikrine ihtiyacım var lütfen yorumlarınızı esirgemeyin.

bebekozlemi01

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
6 Ekim 2015
58
40
38
37
Ilk msjim uzerinden cok zaman gecti su anda 2.5 yillik evliyim. Guncellemeleride okuyup yorum yaparsaniz sevinirim






Merhabalar, aslında bu siteye farklı bir isimle üyeyim.
Fakat 2. üyelik almak istememin sebebi az çok tanınıyor olmam ve kendimi bu şekilde daha rahat hissedecek olmam.
Bir süredir görüştüğüm biri var.
33 yaşında yaşadığım ile 1 saat mesafede.
Karşı komşumun üstün çabaları ile tanıştığım aslında hiç görüşmek istemediğim biri
Görüşmek istemedim çünkü, benim bir rahatsızlığım var. Benim çocuk sahibi olmam imkansız.
Ve beni hiç tanımayan biri ile izleyeceğim yoldan korktum, beceremem altından kalkamam diye korktum.
Nasıl oldu anlamadan kendimi onun karşısında buldum, ikimizde çok etkilenmiştik o gün vakit nasıl geçti anlamadan 5 saat oturduk. Durumum dilimin ucuna geldi geldi gitti, o anlarda sustum beceremedim.
Akşam oldu eve geçtik ve o akşam konuştum. Tanıştığım ilk akşam.
Çok üzüldü, çok şaşırdı, mahvoldu.
O an bişey söylememesini istedim. Çünkü karşımdaki insana çok yüklendiğimi düşündüm. Ertesi gün yaşadığı şehre döndü ve süreçte beni hiç bekletmeden ilk fırsatta telefon ile görüştük.
İlk anda korkmuş, şaşırmış ve ne diyeceğini bilemez durumdaydı. Sonra konuşma ben sana bunu yapamam ben bu kadar küçük birşey için seni kaybedemem seni tanımak istiyorum dedi.
Bu süreçte ilk başta herşey gayet olumluydu, ilgi alaka ailesi ve çevresi ile paylaştıkları..
Sonrasında sessizleşmeye başladı, değişken oranlarda kendi kabuğuna çekiliyor ama yine yapılması gerekenleri yapıyordu örneğin saatlerce mesajlaşabiliyorduk ama farkı anlıyordum.
Bayram geldi, annesi ile tanıştığım için aramamın uygun olacağını düşündüm, ben annesini aradım, annesi annemi aradı, kardeşi beni aradı. Bu arada çok düzgün davrandı.
Biz annemle komşu ile bir akşam dışarı çıktık. Lafın arasında annesi torunu olduğunda söz verdi sigarayı bırakacak dedi.
Eve geldik, annem söylememiz gerek, bunu tek başınıza taşıyamazsınız dedi.
Sus anne hiç bişey deme dedim, ne olur sus, o gece sabah nasıl oldu bilmiyorum.
Çok uzattım, haftasonu burdaydı 2 günde birlikteydik.
En son 2 3 saat derdini öğrenebildim.
Derdi ailesine yansıması. Bayramda amcamın torunlarına davranışlarını gördükçe mahvoldum dedi.
Ben seninle yanlız ölebilirim, ben seni unutamam, bendeki izlerini silemem ama ailemi düşününce mahvoluyorum dedi. Ben hiç böyle bişey yaşamadım, ben hiç karşımda birini böyle görmedim. Saatlerce sustuk, kıvrandık, karşımda kızardı, titredi, sustu, konuştu, gözleri konuştu. Ne gidiyorum diyebildi, ne git diyebildi.
Ona annesi ile konuşmasını söyledim. Kalsın diye değil, daha rahat gidebilsin diye.
Bu arada annesi ve komşumuz bana nasıl evlenme teklif edeceğini planlamaya başladı bile
Ben ne yapacağım bilmiyorum o günde bilmiyordum. Bu duyguyla yaşabilirmiyim çok ezilirmiyim gerçekten annesi bilmeli mi bilmiyorum.
Ara ara tekrar yazarım ama konuşulabilecek herşeyi konuştuk.
Garanti olmadığını, hayatta neler olabileceğini..
Nasıl bir yol almalıyım beklemelimiyim sessizce çekilmelimiyim kızmalımıyım.
Nasıl olduda saatlerce sustum bilmiyorum. Nasıl oldu çözdüm, başettim bilmiyorum.
Değermi bilmiyorum.
Ama emin olduğum bişey varki, Rabbimin verdiği bişey için kulların yaptığına üzülmeyeceğim.
Bu arada bu durumun bana farklı getirileri de var ama çözümleri var. İlk söylediğimde hiç bişey sormadı ve konuyu kapadı anlatma dedi. Ama o gün otururken, bu konuyu çok araştırdım her yönünü biliyorum senin yaşadığın ne boyutta bilmiyorum ama sakın kendini üzme bilmiyor deme çözümü var ve umrumda değil her zaman yanındayım diğer kısımlarını düşünme bile dedi.




güncelleme 12. sayfada



21.02.2019
2. Guncelleme ile geldim arkadaslar..

Ilk mesajima gore yorumlar geliyor vakit ayirip guncellemelere bakabilirseniz cok mutlu olurum, su an 2.5 yillik evliyim
 
Son düzenleme:
Benim icin problem degil zira bende cocuk sahibi olmayi dusunmuyorum ..Ama benimki kendi dusuncem..
Saniyorum gorustugunuz kisinin ailesi benim gibi dusunmuyor yaslilarin torun sevgisi yadsinamaz ..Gorustugunuz kisinin ileride basiniza kakmayacagi da muamma..
Tam olarak herkes gercek fikrini zikre dokmeli bence
 
sızıkı saglık problemı ve cocugunuz olmaması buyuk bır kayıp degıl ama anneler babalar evlalarından evlenınce torun bekler, ve belkı zamanla sızde etrafınızdakı cocuklu cıftlerı gorunce bu ıstegınıze gem vuramazsınız ama olmuyorsa olmuyordur, bu sızın elınızde olan bırsey degıl.
cok ınsan var cocuksuzda mutlu olan, ama onemlı olan karsınızdakı kısının gercekten cocuk ısteyıp ıstemedıgı ve sızı bu durumunuzla kabullenıp ,aılesını ve cevresınıde bu durum karsıısnda susturabılmesı.
hem herseyın tedavısı var belkı sızınde olur tedavı ıle, ya da evlatlık alabılırsınız ılerleyen yaslarda tabıkı ıstersenız bır cocuk sahıbı olmak..
su anda da bence bekleyın, kararı o versın, ılerde daha cok uzulecegınıze gerekırse bır kez uzulun..
 
Çok zor bir durum.allah yardım etsin.
Tedavi yok değil mi...ya da başka çareler.

Hayır yok ufacık bir umut dahi yok.
Daha doğrusu rahim nakli gerekli ama oda çok uzun dertli yıpratıcı bir süreç ve zaten yurt dısında ilk doğum gerçekleşti Türkiye de yok.



Bunu bilemem, yani tepkilerini ölçemiyorum.
Hiç tepki göstermeyebilirlerde, kesinlikle olmazda diyebilirler.
Bu risk hep var, ve ben Rabbime güvenmeyi tercih ediyorum. İhtimallerle yaşayamam. Olunca çaresine bakarım. Hiç bişeyin garantisi yokki.
 



Her ihtimali konuştuk hatta tüm bunların altında benim ezilip istememi bile, karşımdaki insanın bana tavrında beni üzen hiç bişey yok inanın yok. ama herkesin çevresi huyu suyu karakteri var.
 
Her ihtimali konuştuk hatta tüm bunların altında benim ezilip istememi bile, karşımdaki insanın bana tavrında beni üzen hiç bişey yok inanın yok. ama herkesin çevresi huyu suyu karakteri var.
Ne yazıkkı evlılık ıkı kısı arasında ımzalanan bır anlasmadan cok otesı, aılelerde ısın ıcıne gırdıgınde aradakı dengeyı saglamak ve evınızın ıcıne aılelerı karıstırmamak eslerın tutumuna kalıyor. ama erkekler genelde aılelere karsı bızım kadar dık duramayabılıyorlar ki içten içe kendisinin de bir çocuk istediğini sezinledim ben anlattıklarınızdan..
umarım hakkınızda hayırlısı olur..
 


Ben göremediğim çok nokta olduğunu düşünüyorum çünkü o gün çok zor bir süreç geçirdim. O anki heyecan o anki zorluklar beni çok yıprtattı. Ne istediğini gerçekten bilmiyor ve sorumluluğu bana da yıkmaya çalışıyor. Ben söylensem gitsem içi rahatlayacak ama bu sorumluluğu asla paylaşmaya niyetim yok ikimizde atacağımız adımları taşıyabilecek yaştayız ve kendi adıma içim çok rahat
 
Allah kolaylık versin.
bir yakınım var, evliliklerinde 40 yılı devirmişler, çocukları yok, istemişler tedavi olmuşlar ama olmamış.
aileler destek olmuş, hiç yalnız kalmamışlar, hatta 40. evlilik yıldönümlerini kalabalık bir şekilde kutladılar.

Çocuk çok güzel elbette ama hayatın tek rotası yoktur. Bence eşiniz olacak kişi ile anlaşabilirseniz avantajlarını kullanarak kendinizi aileden dışlamayarak gayet de mutlu olabilirsiniz.
Ben sevgi varsa samanlık seyran olurculardanım :)
 


Bende böyle düşünüyorum ama bi yandan bi anda pes ediyorum uğraşmaya değermi, bu adam gerçekten adammı, gerçekten insanmı yoksa saçma sapan bir tavır içinde mi anlayamıyorum inanın düşünmekten beynim yanar dağ gibi patlayacak.
Ne kadar beklemem gerektiğini de bilmiyorum,
Annesine nasıl bakarım nasıl konuşurum onu da bilmiyorum
 

annesi ile siz konuşmayın, siz en ilgili kişi ile paylaşmışsınız zaten.
 
bılemeyedebılırdınız aslında
bılmıuyorum uzuldum sızın adınıza ama tasıyı annelıkle olmuyormu sonucta yumurtanız var degıl mı?
 
annesi ile siz konuşmayın, siz en ilgili kişi ile paylaşmışsınız zaten.

Hayır konuyu ben paylaşmayacağım konuyu o paylaşacak sonrasındaki süreçte ezilirmiyim diye korkuyorum.

bılemeyedebılırdınız aslında
bılmıuyorum uzuldum sızın adınıza ama tasıyı annelıkle olmuyormu sonucta yumurtanız var degıl mı?


Merhaba ben sizi çok yakından tanıyorum msjınıza çok sevindim. Evet onu da konuştuk hatta dediki anneanne torununu dunyaya getirdi haberini okudum başıma gelecekmiş dedi. Ama daha o noktaya gelemedik ve Türkiye de yasak
 
öncelikle olgunluğuna ve imtihanına bu denli teslim oluşuna hayran kaldım maaşallah. çok sağlıklı görünen, hiç bir sorunu olmayan insanların da çocukları olmayabiliyor. sen bunu evlenmeden önce biliyorsun, bir çok kişi yıllarca mücadele edip bu gerçekle yüzleşiyor. çocuğu olmayan,evlat edinen binlerce de insan var. üstesinden gelinmeyecek bir durum değil. ama tabii karşındaki insanın da böyle düşünmesi lazım. o da biraz kararsız kalmış anlaşılan. herkes evlat ister torun ister elbette...sen gayet açıklıkla durumunu belirtmişsin. bu sorunu ailenin her bireyiyle paylaşıp her seferinde üzülmek,ezilmek,acaba nolacak diye beklemek zorunda hissetme kendini bence. gayet mantıklı ve karakterli davranmışsın. sen her halinle kabullenecekse zaten yanında durur, annesini falan bahane etmez. ama bunu seninle beraber taşıyamayacaksa seni de üzmesin hiç boşuna. bence dediğin gibi yap: sana git dedirmesine fırsat verme.gitmek isterse de kalmak isterse de sağlam bir karakterle versin bu kararı
 

Aileler torun ister doğrudur
Ancak bu iki kişilik bir konu, aranızda vereceğiniz karara bağlı her şey
Annesi ile senin konuşman doğru değil
Benimde çocuğum olmuyor, eşime yekten söyledim, bu konuyu bir kez konuştuk ve kapattık. Ben seninle çocuk için evlenmiyorum, önemli olan biziz dedi ve bitti. Dün akşam 2. yıldönümümüzü kutladık ve ben iki yıldır tek kelime duymadım ağzından. Allah'tan gelen bir durum, kendini bu kadar hırpalama, çocuksuzluk dünyanın sonu değil
 
merhaba
cocuk sahıbı olmanın baska yolalrıda var hanı turkıyede yasal degıl ama kıbrısta uygulanıyor hatta forumdada epey kısı var bu yontemlerı deneyen
bılmıyorum bılmesemıydı acaba bılsemıydı acaba bılemedım sız kac yasındasınız buarada?
nasıl gıder nasıl olur bısey dıyemıyorum zor sey
 


Bundan ötesi yok zaten, tam eşikteyiz ya tamam ya devam
Ve tamamen teslim oldum, ne gelirse Rabbimden bu imtihanda herkes kendi payına düşeni yaşayacak.
Şu anda herşeye kendimi hazırlamaya çalışıyorum, biterse komşumu annemi kendimi hazırlıyorum, devam derse o an şaşırmamak için kendimi ölçüyorum.
Ve aynen devam edeceğim ufacık bir ittirmem olmayacak, zaten gitmek istese giderdi.
En azından devam edersek sağlam bir temelle devam edeceğiz.
Şu an en büyük çekincem zaman, annesiyle konuşacakta benimle konuşacakta..
O zaman konusunda bile hakettiğinden gerekenden bir saniye fazlasını vermeye niyetim yok ve Rabbim ne gösterecekse kabulüm.
Cumartesi akşamı konu biraz değişmişti, tam ağzından bişey cıkacakken kardeşim yanımıza geldi onunla tanıştı.
Ve ertesi gün dün hiç bişey diyemeden bir daha görüşmeyiz yapamayacağım diyecektim dedi. Bir el bizi hep bir arada tutuyor, benimde zerre kadar itirazım olmuyor iyice şaşırdım doğruyu yanlışı dedi.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…