- 6 Ekim 2015
- 58
- 40
- 38
- 37
- Konu Sahibi bebekozlemi01
-
- #21
Evet aslında beklediğim tam olarak bu tavır ama yaşarken kendimi bambaşka yollarda buldum.
Rabbim diyorum susuyorum..
Aileler torun ister doğrudur
Ancak bu iki kişilik bir konu, aranızda vereceğiniz karara bağlı her şey
Annesi ile senin konuşman doğru değil
Benimde çocuğum olmuyor, eşime yekten söyledim, bu konuyu bir kez konuştuk ve kapattık. Ben seninle çocuk için evlenmiyorum, önemli olan biziz dedi ve bitti. Dün akşam 2. yıldönümümüzü kutladık ve ben iki yıldır tek kelime duymadım ağzından. Allah'tan gelen bir durum, kendini bu kadar hırpalama, çocuksuzluk dünyanın sonu değil
merhaba
cocuk sahıbı olmanın baska yolalrıda var hanı turkıyede yasal degıl ama kıbrısta uygulanıyor hatta forumdada epey kısı var bu yontemlerı deneyen
bılmıyorum bılmesemıydı acaba bılsemıydı acaba bılemedım sız kac yasındasınız buarada?
nasıl gıder nasıl olur bısey dıyemıyorum zor sey
ay anlamadım yaBen 27 yaşındayım
Bilmemesi söz konusu bile değil, zaten başka belirtilerde var ve evlililk hayatında gizleyebileceğim şeyler değil.
Evliliğin en büyük yapı taşlarından biri bana göre cinsellik ve 7 24 özgürüm ben.
Siz anlayın işte :)
ay anlamadım ya
ne demek o anlamadım
yanı elbette saklasaydın demıyorum fakat bu ılıskı bunu golgesındemı baslamalıydı bılmıyorum yanı erkeklere gore benceb u kadar ıcsellestırecek bısey olmamamlıydı ama
Allah şifa versin inşallah. Çocuk olup olmaması kısmet nasip işi.
Yani sizin rahatsızlığınız olmasa bile bunun garantisi yok ki.
Aileye söylemek faydalı ama onlar hayır diyor diye ilişkiyi bırakırsa bana saçma olur.
Kendinizi üzüp yormayın. Her şeyin hayırlısı olur inşallah hakkınızda
Allah yardımcınız olsun.
gerçekten zor bir durum ve süreç ancak bu dünyanın sonu değil.
bebek sahibi olmak istemeyen ama olamayan, birbirlerini çok seven çiftler de var.
ailesinden çok birlikte olduğunuz kişinin tavrı önemli.
onu iyice analiz etmek lazım.
Hakkınızda hayırlısı olsun.zor bir durum ama gösterdiğiniz teslimiyet beni çok duygulandırdı.
Allah herşeyi gönlünüzce versin,içinize sindirsin
keşke nasıl kısmına verecek bir cevabım olsa.Ama nasıl?
Sanırım tek doğru kalbim, insanın mantığı ile çok doğru karar verebileceğini düşünmüyorum, içim rahatsa doğru demektir
Üzücü olmuş sizin için gerçekten . ancak erkek arkadaşınız bunu sorun etmemiş 33 yasında olgun biri. Eğer ilerde çocuk sahibi olmak isterseniz ailesi olmayan bi çocuğu evlat edinebilirsiniz . ama kendiniz için onun ailesi torun istiyor diye değil bu sizin hayatiniz sonuçta. Başkasının istekleri ikinci planda olmalı kendinizi düşünün.Merhabalar, aslında bu siteye farklı bir isimle üyeyim.
Fakat 2. üyelik almak istememin sebebi az çok tanınıyor olmam ve kendimi bu şekilde daha rahat hissedecek olmam.
Bir süredir görüştüğüm biri var.
33 yaşında yaşadığım ile 1 saat mesafede.
Karşı komşumun üstün çabaları ile tanıştığım aslında hiç görüşmek istemediğim biri
Görüşmek istemedim çünkü, benim bir rahatsızlığım var. Benim çocuk sahibi olmam imkansız.
Ve beni hiç tanımayan biri ile izleyeceğim yoldan korktum, beceremem altından kalkamam diye korktum.
Nasıl oldu anlamadan kendimi onun karşısında buldum, ikimizde çok etkilenmiştik o gün vakit nasıl geçti anlamadan 5 saat oturduk. Durumum dilimin ucuna geldi geldi gitti, o anlarda sustum beceremedim.
Akşam oldu eve geçtik ve o akşam konuştum. Tanıştığım ilk akşam.
Çok üzüldü, çok şaşırdı, mahvoldu.
O an bişey söylememesini istedim. Çünkü karşımdaki insana çok yüklendiğimi düşündüm. Ertesi gün yaşadığı şehre döndü ve süreçte beni hiç bekletmeden ilk fırsatta telefon ile görüştük.
İlk anda korkmuş, şaşırmış ve ne diyeceğini bilemez durumdaydı. Sonra konuşma ben sana bunu yapamam ben bu kadar küçük birşey için seni kaybedemem seni tanımak istiyorum dedi.
Bu süreçte ilk başta herşey gayet olumluydu, ilgi alaka ailesi ve çevresi ile paylaştıkları..
Sonrasında sessizleşmeye başladı, değişken oranlarda kendi kabuğuna çekiliyor ama yine yapılması gerekenleri yapıyordu örneğin saatlerce mesajlaşabiliyorduk ama farkı anlıyordum.
Bayram geldi, annesi ile tanıştığım için aramamın uygun olacağını düşündüm, ben annesini aradım, annesi annemi aradı, kardeşi beni aradı. Bu arada çok düzgün davrandı.
Biz annemle komşu ile bir akşam dışarı çıktık. Lafın arasında annesi torunu olduğunda söz verdi sigarayı bırakacak dedi.
Eve geldik, annem söylememiz gerek, bunu tek başınıza taşıyamazsınız dedi.
Sus anne hiç bişey deme dedim, ne olur sus, o gece sabah nasıl oldu bilmiyorum.
Çok uzattım, haftasonu burdaydı 2 günde birlikteydik.
En son 2 3 saat derdini öğrenebildim.
Derdi ailesine yansıması. Bayramda amcamın torunlarına davranışlarını gördükçe mahvoldum dedi.
Ben seninle yanlız ölebilirim, ben seni unutamam, bendeki izlerini silemem ama ailemi düşününce mahvoluyorum dedi. Ben hiç böyle bişey yaşamadım, ben hiç karşımda birini böyle görmedim. Saatlerce sustuk, kıvrandık, karşımda kızardı, titredi, sustu, konuştu, gözleri konuştu. Ne gidiyorum diyebildi, ne git diyebildi.
Ona annesi ile konuşmasını söyledim. Kalsın diye değil, daha rahat gidebilsin diye.
Bu arada annesi ve komşumuz bana nasıl evlenme teklif edeceğini planlamaya başladı bile
Ben ne yapacağım bilmiyorum o günde bilmiyordum. Bu duyguyla yaşabilirmiyim çok ezilirmiyim gerçekten annesi bilmeli mi bilmiyorum.
Ara ara tekrar yazarım ama konuşulabilecek herşeyi konuştuk.
Garanti olmadığını, hayatta neler olabileceğini..
Nasıl bir yol almalıyım beklemelimiyim sessizce çekilmelimiyim kızmalımıyım.
Nasıl olduda saatlerce sustum bilmiyorum. Nasıl oldu çözdüm, başettim bilmiyorum.
Değermi bilmiyorum.
Ama emin olduğum bişey varki, Rabbimin verdiği bişey için kulların yaptığına üzülmeyeceğim.
Bu arada bu durumun bana farklı getirileri de var ama çözümleri var. İlk söylediğimde hiç bişey sormadı ve konuyu kapadı anlatma dedi. Ama o gün otururken, bu konuyu çok araştırdım her yönünü biliyorum senin yaşadığın ne boyutta bilmiyorum ama sakın kendini üzme bilmiyor deme çözümü var ve umrumda değil her zaman yanındayım diğer kısımlarını düşünme bile dedi.
keşke nasıl kısmına verecek bir cevabım olsa.
karşınızdakinin bu konuda ne kadar sağlam durup durmadığına bakın.
en başta normal evet ama zaman ilerledikçe (evlilikten önce) bu konuda gelgitleri çok oluyorsa geri dönmek en mantıklısı olur.
Merhabalar, aslında bu siteye farklı bir isimle üyeyim.
Fakat 2. üyelik almak istememin sebebi az çok tanınıyor olmam ve kendimi bu şekilde daha rahat hissedecek olmam.
Bir süredir görüştüğüm biri var.
33 yaşında yaşadığım ile 1 saat mesafede.
Karşı komşumun üstün çabaları ile tanıştığım aslında hiç görüşmek istemediğim biri
Görüşmek istemedim çünkü, benim bir rahatsızlığım var. Benim çocuk sahibi olmam imkansız.
Ve beni hiç tanımayan biri ile izleyeceğim yoldan korktum, beceremem altından kalkamam diye korktum.
Nasıl oldu anlamadan kendimi onun karşısında buldum, ikimizde çok etkilenmiştik o gün vakit nasıl geçti anlamadan 5 saat oturduk. Durumum dilimin ucuna geldi geldi gitti, o anlarda sustum beceremedim.
Akşam oldu eve geçtik ve o akşam konuştum. Tanıştığım ilk akşam.
Çok üzüldü, çok şaşırdı, mahvoldu.
O an bişey söylememesini istedim. Çünkü karşımdaki insana çok yüklendiğimi düşündüm. Ertesi gün yaşadığı şehre döndü ve süreçte beni hiç bekletmeden ilk fırsatta telefon ile görüştük.
İlk anda korkmuş, şaşırmış ve ne diyeceğini bilemez durumdaydı. Sonra konuşma ben sana bunu yapamam ben bu kadar küçük birşey için seni kaybedemem seni tanımak istiyorum dedi.
Bu süreçte ilk başta herşey gayet olumluydu, ilgi alaka ailesi ve çevresi ile paylaştıkları..
Sonrasında sessizleşmeye başladı, değişken oranlarda kendi kabuğuna çekiliyor ama yine yapılması gerekenleri yapıyordu örneğin saatlerce mesajlaşabiliyorduk ama farkı anlıyordum.
Bayram geldi, annesi ile tanıştığım için aramamın uygun olacağını düşündüm, ben annesini aradım, annesi annemi aradı, kardeşi beni aradı. Bu arada çok düzgün davrandı.
Biz annemle komşu ile bir akşam dışarı çıktık. Lafın arasında annesi torunu olduğunda söz verdi sigarayı bırakacak dedi.
Eve geldik, annem söylememiz gerek, bunu tek başınıza taşıyamazsınız dedi.
Sus anne hiç bişey deme dedim, ne olur sus, o gece sabah nasıl oldu bilmiyorum.
Çok uzattım, haftasonu burdaydı 2 günde birlikteydik.
En son 2 3 saat derdini öğrenebildim.
Derdi ailesine yansıması. Bayramda amcamın torunlarına davranışlarını gördükçe mahvoldum dedi.
Ben seninle yanlız ölebilirim, ben seni unutamam, bendeki izlerini silemem ama ailemi düşününce mahvoluyorum dedi. Ben hiç böyle bişey yaşamadım, ben hiç karşımda birini böyle görmedim. Saatlerce sustuk, kıvrandık, karşımda kızardı, titredi, sustu, konuştu, gözleri konuştu. Ne gidiyorum diyebildi, ne git diyebildi.
Ona annesi ile konuşmasını söyledim. Kalsın diye değil, daha rahat gidebilsin diye.
Bu arada annesi ve komşumuz bana nasıl evlenme teklif edeceğini planlamaya başladı bile
Ben ne yapacağım bilmiyorum o günde bilmiyordum. Bu duyguyla yaşabilirmiyim çok ezilirmiyim gerçekten annesi bilmeli mi bilmiyorum.
Ara ara tekrar yazarım ama konuşulabilecek herşeyi konuştuk.
Garanti olmadığını, hayatta neler olabileceğini..
Nasıl bir yol almalıyım beklemelimiyim sessizce çekilmelimiyim kızmalımıyım.
Nasıl olduda saatlerce sustum bilmiyorum. Nasıl oldu çözdüm, başettim bilmiyorum.
Değermi bilmiyorum.
Ama emin olduğum bişey varki, Rabbimin verdiği bişey için kulların yaptığına üzülmeyeceğim.
Bu arada bu durumun bana farklı getirileri de var ama çözümleri var. İlk söylediğimde hiç bişey sormadı ve konuyu kapadı anlatma dedi. Ama o gün otururken, bu konuyu çok araştırdım her yönünü biliyorum senin yaşadığın ne boyutta bilmiyorum ama sakın kendini üzme bilmiyor deme çözümü var ve umrumda değil her zaman yanındayım diğer kısımlarını düşünme bile dedi.
Üzücü olmuş sizin için gerçekten . ancak erkek arkadaşınız bunu sorun etmemiş 33 yasında olgun biri. Eğer ilerde çocuk sahibi olmak isterseniz ailesi olmayan bi çocuğu evlat edinebilirsiniz . ama kendiniz için onun ailesi torun istiyor diye değil bu sizin hayatiniz sonuçta. Başkasının istekleri ikinci planda olmalı kendinizi düşünün.
özel olmazsa sebebi nedir?tedavi edilebilir birşeydir belki,
bir de lütfen kendinizi bunun için yıpratmayın.Çocuk sahibi olamayacağını bilmeden evlenip yine de olmasa o zaman ayrılacak mıydınız.İnsan geleceği göremez ki.Ne biliyorsunuz belki karşınızdaki insanın da ilerde böyle bir problemi olabilirdi
Hayır yok ufacık bir umut dahi yok.
Daha doğrusu rahim nakli gerekli ama oda çok uzun dertli yıpratıcı bir süreç ve zaten yurt dısında ilk doğum gerçekleşti Türkiye de yok.
yeni okudum kusura bakmayın görmemiştim o yüzden sordum
Haklısınız sanırım. Önümdeki süreç çok önemli gün belirtmek hata, ama doğru zaman geldiğinde tamammı devammı bileceğim
Beni dualarınızdan ayırmayın olurmu
Evlilik kararı almadan evvel her şeyi netlestirmelisinizKeşke bir parça daha net olabilseydi
Keşke herşey bu kdr karışık olmasaydı, onun açısından
Ben sizin yazdıklarınızdan çok olgun iki insan canlandırdım kafamda, bence bunu aşabilecek olgunluktasınız ikinizde.Bana öyle geldi iki tarafın tavırlarından da bilmiyorum.
Kıbrısta taşıyıcı annelik duymustum forumda birinden..Araştırdınız mı
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?