Derler ya ,tekrar dünyaya gelsem ,umursamaz ,rahat ,hiç birşeyi takmayan birisi olmayı çoook isterdim.
Son yıllarda her ne kadar pozitif düşünmeye takılsamda elimde değil.
Bir bakıştan ,bir cümleden , bir çağrışımdan ,bir düzensiz ortamdan , sorumsuzluktan vss...
Öyle şeylere takarım ki , baş ağrısı yaşarım ,uykusuz geceler geçiririm ,gerilirim ,stres yaparım olacak tüm zararları toplarım.
Evde terör estiriyordum.
Mükemmelliyetçi ruhum ,herşey planlı programlı ,düzenli olsun hastalık durumundaydı.
Bu yüzden psikıyatriste gittim ..
manevi yönden bazı gelişmeler yaşadım, pozitif düşünme tarzını hayatıma yerleştirmeye çalıştım.
Binlerce şükür eski yıllarıma nazaran bir nebze daha kafaya takmalarım azaldı.
Bu benim yapım diye düşünmeyin kendinizdeki bu takıntıları azaltma becerileri kazanın.
Düşünüyorumda evliliğimin ilk yıllarında bu yönden ne kadar sıkıntı yaşardım, hayatı zehir edermişim kendime.
Şimdi öyle kızıyorum ki kendime ama geçen geçti neyse ...