merhaba canım dün hikayeni okudum kanım dondu resmen.
ama hayat bu ve herşey biz insanların başına gelme ihtimali dahilinde.bunu elbette çok üzülerek söylüyorum.o abin deneni de Allah nasıl biliyorsa öyle yapsın.( içimden neler sıralıyorum da hakaret etmek çözüm değil)
seni çok seven bir eşinin olmasına da bir o kadar çok sevindim sen de sevgini merhametini anlayışını ne eşinden ne çocuğundan esirgeme canım.
ölümden bahsetmişsin ölmek için bu kadar aceleci olma nasılsa birgün bizim için verilen tarihte ahirete yolculuğumuz başlayacak , Rabbim ölümün de en hayırlı ve en güzel olanını nasip etsin bizlere.
lakin şu an sana senin sevgine ve merhametine muhtaç olan o minik sabi masum meleğini nasıl bırakıp gitmeyi düşünebilirsin aksine daha çok yaşama dört elle sarılmalısın derim bir kardeş olarak nacizane.
mutlu ol hem de çok mutlu ol çocuğunla eşinle belki miniğe kardeş bile düşünürsün.
kafandan tüm olumsuzlukları at , geçmişinin seni esir almasına geleceğine mahvetmesine sakın izin verme.
herkesin imtihanı farklı çevrende gördüğün insanların içlerini yarıp da bir görme imkanın olsa neler neler vardır kimbilir bu kişi bu derdiyle hala ayakta ve hayatta mı dersin. bence her ne olursa olsun hayat sevdiklerimizle yaşamaya ve de sevdiklerimizi en güzeli yaşatmaya değer öyle olmalı.
bence bırak bu işin asıl vicdani sorumluluğunu karşı taraf çeksin.asıl karamsarlığı,pişmanlığı , huzursuzluğu yaşayacak ve daha bir çok olumsuzlukla baş başa kalacak taraf o taraf.
bir defa senin hakkına girmiş bir defa öteki tarafa dair galip olan sensin ama Allah'a sığın ve sabır dile.Hiç enişteye birşey deme .
eşin ve çocuğunu sana bağışlaması için Allah'a dua et.onlarla birlikte geçirdiğin hergün için de şükret.
Allah yar ve yardımcın olsun bu imtihanında kardeş
Allah razı olsun kardeşim saol.o vicdan azabı çekmiyor eminim çünkü bana ben evlenmeden önce sana yaptığımı unut ben çocuktum o zaman dedi 16 yaşındaydı bende 5 şimdi 25 yaşındayım ben yirmi senedir unutmadım.
