bende başka bir şehire taşındım ve maalesef bende yalnızım napim olmuyor 
Aslında yaşlı teyzeleri gömen bir ifadem olduğunu düşünmüyorum. Bahsettiğim arkadaş kavramına uygun değil sadece elbette teyzelerle de selamlaşıp konuşuyoruz. Özlemini çektiğim arkadaşlık çocuklarımızla bir yere gidebileceğimiz, çatkapı bişeyler yapabileceğimiz türden
Bende başka şehirden geldim lise arkadaşlarım mahalle arkadaşlarımla hala görüşüyorum. Tam olarak da bu yüzeysellikten muzdaribim elbette iş arkadaşlarım ve ya bi sebeple tanıştığım insanlar var ama herkesin kendi ortamı var ve bi yere kadar girebiliyorum baştan kendime ortam yapamıyorum anlamış olmanıza çok sevindim ama nasıl aşacağız bu durumu bilemiyorumSonradan (başka bir şehire taşınıp) Arkadaş bulmak dost olmak samimi olmak gerçekten zor, insanlar genelde arkadaş gruplarını kurmuş oluyorlar, tamam seninlede görüşüyorlar ama yüzeysel bir görüşme oluyor, insanın doğup büyüdüğü yerdeki dostluklar arkadaşlıklar gibi olmuyor maalesef
Yaşlı insanların muhabbeti daha çok hoşuma gidiyor nedense benim
Aynen öyle özellikle milletin anneme Teyzeme kahvaltıya gidiyorum kuzenlerimle pikniğe gidiyorum vs demelerine uyuz olmaya başladım. Öyle zamanlarda daha da yalnız olduğumu farkediyorum. Uzmanlık sınavlarım var ama ekim kasım gibi ona da çok varBende ayni oonudan muzdaribim . Kafami dagitacak bir sey buldum kpss calisiyorum etkili oldu . Yoksa kafayibyiyorum evde kizimla . Onunda cani sıkiliyor . Ama en azindan bos vaktimde aa ders calisayim diyorum . Kimse yok . Kapimi calacak gidecegim maalesef
Sizi çok iyi anlıyorum. Ben de çevremde bana zararı dokunan insanlarla görüşmeyi kestim, o günden sonra yalnız olduğumu fark ettim. Sevdiğim arkadaşlarım da hep çok uzakta. Sosyal biriyim normalde ben, hastanede, parkta sokakta anında konu açarım biriyle muhabbet ederim, ama bu o ana has oluyor, devamlı değil.
Evet ne zaman evleneceğini, çoluk çocuğa karışmak için geç kaldığını, düğün tarihini belirlemeye kadar ilgileniyorlar gerçekler çok ponçikler ya
Ailemin yaşadığı memlekette olduğum için bi nebze unutuyorum yalnızlığı, uzak olduğunuz için zorlanıyorsunuz sanırım
ÜfffEvet ne zaman evleneceğini, çoluk çocuğa karışmak için geç kaldığını, düğün tarihini belirlemeye kadar ilgileniyorlar gerçekler çok ponçikler ya
Bu sorun günümüz gençlerinin çoğunda var bence eskiden arkadaşım yok diyen olmazdı ama aktiftik. Ve bizim öğrenciliğimiz çok iyiydi birçok etkinliklerde yer alır insanlarla istemesen bile iletişim halinde olurduk. Şimdi pandemi, iş, ekonomi derken maalesef müsade etmiyor. Tabi tamamen bahane sayılmaz ama benim çevremde çok çıkarcı ve kan emiciler vardı
Bunları alttan aldığım sürece arkadaştık alttan almayı bıraktım yalnız ama rahatım. Tabi kendimde de sorunlar arıyorum ama ikinci ve son planda olmaktan o kadar çok sıkıldım ki sorun bile olsa umurumda olmuyor artık. Fakat kurslara katılmanın faydası olacaktır mutlaka birileriyle tanışırsın. Ben üniversiteye başladığımda herhalde 1 ayda 15 kişiyle tanışmışımdır tabi herkesle çok yakın olamıyorsun olmazda ama güzeldi yinede kızında mutlaka çekinmesin etkinliklere katılsın. Kaç yaşında bilmiyorum ama gönüllülük projelerinde yer alsın bu projeler sayesinde hem eğitim hayatı hem de sosyal hayatı inanılmaz genişler çok büyük katkıları oluyor.
insanlarla zorla dost arkadaş olamam ya
Aynı şeyi bende sıklıkla duyuyorum. Uzaktan çok sert göründüğümü söylüyorlar. Özellikle büyüdüğün şehirden farklı bir yerde olunca yeni bir ortama giremiyorum yeni arkadaşlıklar kafa dengi insanlar bulmak çok zor oluyor. Yalnızım sosyal ortama ihtiyacım var ama bunu çözemiyorum
Aynen galiba bende kendimi böyle teselli edeceğim sanırım. En azından bu konuda yalnız olmadığımı anladım şuanda :)Olmuyor maalesef insanlar “yeni geleni” aralarına dost olarak “almıyorlar” yani benim yaşadığım bu şekilde.
Bazen üzülüyorum işte arkadaşım olsaydı beraber takılabileceğim kafa dağıtabileceğim oturup dertleşebileceğim ne iyi olurdu diye, bazende amaaan boşver üzme canını demekki hayırlısı böyleymiş diyip teselli ediyorum kendimi
Bu durum aşılırmı onuda bilmiyorum
Bende çalışırken çok farketmiyordum. İşten ayrılınca daha çok yüzleştim sanırım şuanda onun sıkıntısını yaşıyorum. Ailem 1.5 saatlik mesafe de ayda bir gidebilirim aslında ama arkadaş bulmaya biraz daha direneceğim sanırım :)
Çok güzel özetlemişsiniz çoğu şeyi bende böyle yaşadım. Elbette arkadaşlarım oldu ama çoğunun menfaat üzerine kurulu olduğunu anladım. Örneğin çok samimiyiz ve hep birlikteyiz kadın ailesinin yanına memlekete gidiyor 1 aylık mesela hiç arayıp sormuyor yazıyorum cevap vermiyor haliyle soğuyorum. Kızım 6 yaşında henüz. Pandemi sebebiyle ne Veli buluşması ne okul etkinliği ne de bir tanışma yapıldı. Belki okulu ilerledikçe oralardan tanışırım. Şimdilik spora yazıldım bakalım bir kaç etkinlik daha araştırsam iyi olacak burdan gelen önerilere göreBu sorun günümüz gençlerinin çoğunda var bence eskiden arkadaşım yok diyen olmazdı ama aktiftik. Ve bizim öğrenciliğimiz çok iyiydi birçok etkinliklerde yer alır insanlarla istemesen bile iletişim halinde olurduk. Şimdi pandemi, iş, ekonomi derken maalesef müsade etmiyor. Tabi tamamen bahane sayılmaz ama benim çevremde çok çıkarcı ve kan emiciler vardı
Konya da KOMEK kursları var onlara katılıp sosyallesebilirsin.
Katılacağım bunu öneren çok oldu cevap için teşekkür ederim
Çoğu lise arkadaşım ve mahalle arkadaşımla görüşüyorum ama sorunum artık onlarla aynı şehirde olmayışım sanırım :) Şu konuda bir özeleştiri yapabilirim insanlar beni davet etmedikçe ben istenmiyorum gibi düşünüp dahil olamıyorum. Kendimden davet ettiğimde de kabul etmezse bir daha aramıyorum. Derken çoğundan uzaklaşıyorum. İş arkadaşlığı da bir yerde tıkandı bende belki yine bu sebepler yüzünden bu huyumu bırakmam lazım sanırım :/
