- 18 Eylül 2020
- 495
- 1.977
- 63
- 28
- Konu Sahibi hardyandholl
-
- #1
Ünv de ailenin yanındaysan şimdi böyle boşluğa düşmen gayet doğal. Önce hemen boş zamanlarını bi hobiyle doldur resim bi enstrüman ya da koşu spor herhangi bişeye mutlaka girin. Şimdi yalnız olmanın tadını çıkarın film günü yapın evinizi zevkine göre süsleyin, iş ortamından bi kaç arkadaşınızla yakınlaşın yemeğe çıkın kitap okuyun. Canınız çok sıkılınca hafta sonları alın minik bi bavul ufak bi geziye çıkın. Ayyy keşke şuan yerinizde olsamHerkese merhaba. Ben 23 yaşındayım ve şubat ayında Ankara'ya atandım. Üniversite dahil her zaman ailemin yanındayım. İlk defa tek başıma yaşıyorum. Başlarda özgür olacağımı düşünüp çok mutlu olmuştum ama şubat ayından beri neredeyse her gün işten geldikten sonra benim ne işim var bu şehirde diye kendi kendime üzülüyorum. Burada üniversiteden arkadaşlarım var ama hepsi evli ve kendi düzenlerini kurdukları için benimle sürekli buluşamıyorlar. Buluştuklarında da eşlerini yanlarında getirmek istiyorlar. Ben de bundan hoşlanmıyorum. Uzun zamandır bir ilişkim olmadığı içindir belki ama onları görünce kendimi daha da yalnız hissediyorum.
Annemler geçen aylarda gelip kardeşimle birlikte benim evimde kaldılar. Başlarda çok mutluydum ama sonra ergen kızlar gibi annemle kavga etmeye başladım. Bana alınmaz annem biliyorum ama sonra onlar gidince de birde bunun yüzünden çok kızdım.
İçimde sanki hiç dolmayacak bir boşluk var gibi hissediyorum ve ne yapmam gerektiğini gerçekten bilmiyorum. Buraya da biraz da olsa içimi dökmek için yazdım... Verebileceğiniz tavsiyeler varsa dinlemek çok isterim
Ger.ekten çok zor... MühendisimZor bir durum erkenden farklı bir şehirde yaşamak. Meslek nedir?
iş arkadaşlarımla çok iyi aram ama onlar da kendi aralarında kavga ettiler şu an kimse kimseyle çok fazla takılmak istemiyor yine gerginlik çıkmasın diyeIlk ve yenı oldugu ıcındır o alısırsın ıs yerınden arkadasların yokmu bekar onlarla takıl. Suan aılenın yanına donsen emın ol ordada yapamazsın yanlızlıgını ozlersın bız ınsan ogluna hıc bısey yaramıyor cunku once atanmak ısterız sonra yanlızız derız sonra kalabalıktan kacarız o olur bu olur. Hayatın tadını cıkarmaya bak hafta sonları baska sehırlere gıt dolas guzel yerlerı gez.
Alısırsın ya onlarda duzelır sen kafaya taktıkca daha cok sıkılırsın. Bak bana 2 cocuk bıde koca bıde kpss ye hazırlanıyorum aksama kadar anam aglıyor sukret yanı halıne senın yerınde bı kac gun olmak ısteyenler varrriş arkadaşlarımla çok iyi aram ama onlar da kendi aralarında kavga ettiler şu an kimse kimseyle çok fazla takılmak istemiyor yine gerginlik çıkmasın diye
Bu korona zamanlarında kimse sosyalleşmek de istemiyo bu da sizin için iyice süreci zorlaştırıyor. Ben de sizin gibiydim hemen ingilizce kursuna yazıldım ,spora başladım. Kurstan spordan arkadaşlar , komşular derken bi baktım buralı gibi hissetmeye başladım. Şimdi yeniden tayin çıktı üstelik kışın gidicez ve korona var . Yani çok uzun bi süre zorlanicam ama insanın alışamadigi hiçbir şart yok. Açıkçası bu zaman için pek tavsiyem yok evde kitap okumak ,parkta kitap okumak , spora başlamak, evde sinema izlemek gibi şeylerden başka bişey gelmiyo aklımaHerkese merhaba. Ben 23 yaşındayım ve şubat ayında Ankara'ya atandım. Üniversite dahil her zaman ailemin yanındayım. İlk defa tek başıma yaşıyorum. Başlarda özgür olacağımı düşünüp çok mutlu olmuştum ama şubat ayından beri neredeyse her gün işten geldikten sonra benim ne işim var bu şehirde diye kendi kendime üzülüyorum. Burada üniversiteden arkadaşlarım var ama hepsi evli ve kendi düzenlerini kurdukları için benimle sürekli buluşamıyorlar. Buluştuklarında da eşlerini yanlarında getirmek istiyorlar. Ben de bundan hoşlanmıyorum. Uzun zamandır bir ilişkim olmadığı içindir belki ama onları görünce kendimi daha da yalnız hissediyorum.
Annemler geçen aylarda gelip kardeşimle birlikte benim evimde kaldılar. Başlarda çok mutluydum ama sonra ergen kızlar gibi annemle kavga etmeye başladım. Bana alınmaz annem biliyorum ama sonra onlar gidince de birde bunun yüzünden çok kızdım.
İçimde sanki hiç dolmayacak bir boşluk var gibi hissediyorum ve ne yapmam gerektiğini gerçekten bilmiyorum. Buraya da biraz da olsa içimi dökmek için yazdım... Verebileceğiniz tavsiyeler varsa dinlemek çok isterim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?