Kızlar cengiz aytmatov toprak ana okuyorum demiştim
Parçalanacak iç organim kalmadı . Henüz kitabı yariladim bile diyemem . Sürekli tüylerim duygu yoğunluğundan diken diken , göz yaşlarım sel ...
İkinci dünya savaşında Kırgız köylerinden birinde yaşananları anlatıyo. Daha önce söyledim mi bilmiyorum ama benim eşim de asker. Belki bu yüzden etkilendim ve içimde her şey biraz daha büyüdü. Şuanda kendimi oradaki gelin Aliman gibi hissediyorum
o kadar güzel bir roman ki böyle kitaplar okurken bu insanların böylesi güzel kitapları nasıl yazdığını duyguyu nasıl bana yaşattığıni merak ediyorum. Kahramanlar gerçek gibi. Aliman i gidil bulup sarılmak istiyorum birlikte ağlayalım demek istiyorum. Sanki kendime dert ortağı bulmuş gibiyim. Neyse fazla uzattım
Kitaptan bir söz paylaşayım
" Gerçek mutluluk yavaş yavaş, azar azar gelir ve bu bizim hayata bakış açımizla ,cevremizle, cevremizdekilere karşı davranışlarımızla doğrudan doğruya ilgili ve orantılıdır. Mutluluk birbirini tamamlayan ufak tefek şeylerin birikmesinden doğar"