- 12 Şubat 2022
- 527
- 521
- 23
- 24
- Konu Sahibi yedundjdns
-
- #1
Yaşamak neydi sahiden...
Ruhumda,kalbimde,yüreğimde oluşan kocaman bir acı mıydı?Sustuğum şeyler var ;hiç konuşamadıklarım ve içimde amansızca kaybolup giden insanlar var.Bu canımı acıtıyor mu evet fazlasıyla.Kafama takmasamda bazı şeyleri,Bazen yinede içimin almadığı haksızlıklar.Kim anlayabilirdi ki bu mükemmel acıları...Geçer diye beklediğim acılarım,içimde tutuşup kocaman olduğunu hissettim.Sanki böyle bütün dünya üstüme geliyor gibi.Tek ihtiyacım olan içimi yakıp kavuran her şeyi unutmak belkide alışmak.Meğer hayat dediğimiz yer ne zormuş.
Ben 19 yaşında hayat mücadelesi verdim.
Ve bu mücadelem benden bir şeyler çaldı.
Bazen geçmişe dönüp keşke yapmasaydım dediğim o kadar pişmanlıklar var ki..ama bilmiyorum bazen kader deyip geçiyorum,belkide kendimi avutuyorum.Her şeyi bile isteye yapmıştım oysa.
Bebeğimi özlüyorum bazen çılgınca ağlıyorum
Yastığım ıslanana kadar durmuyorum.Belkide bu beni rahatlatıyordu.
Yaşadığım kötü şeyler aklıma geliyor.Beynimi durduramıyorum.Onu düşünüyorum sonrada.Bazen kızıyorum,yanına gidip saatlerce vurmak istiyorum neden yaptın bunu hesap sormak istiyorum ama biliyorum ki anlamayacaktı o beni.Sadece içimde kendimle boğuşacaktım.Napalım bazen olmayınca olmuyor.O benim acı bir imtihanımış meğer.İnsan yaşarken ölür mü?Evet ölüyormuş.En zorunda bu acı duygularla mücadele etmek.
Sonra oturup gözyaşlarımı siliyorum.
Hayat devam ediyor.Her ne olursa olsun sen güçlü ve dik durmak zorundasın diyorum ve kendimi avutuyorum.Sonra düşündüm kendi kendime benim kendimden başka kimsem yok.Ve sımsıkı sarıldım kendime,dedim ki işte geldik ve gidiyoruz.Yaşadığımız yer belkide üzülmek için kısa bir yer.Ayağımdaki derman bitene kadar dayanmam gerekiyor.Hiç olmasa artık kendim için bir şeyler yapmam lazım.Evet düştüm ve düşmeye devam edeceğim yaşadığım sürece ama ben pes etmeyeceğim.Her şeyle mücadele etmek belkide beni hayatta bağlayan şey olacaktı.Mutluluğu,sağlığı ne kadar seviyorsam acımı iki kat daha çok seveceğim.Acımla yaşamayı öğreneceğim.
Kimseyi mutlu etmek için gelmedim.Önce kendimi mutlu edeceğim,yaralarımı merhem süreceğim,Kendime şefkat göstereceğim.
Bunu başaracağım...
Ve dilerim ki kimse yaşttığını yaşamadan ölmez.
Ruhumda,kalbimde,yüreğimde oluşan kocaman bir acı mıydı?Sustuğum şeyler var ;hiç konuşamadıklarım ve içimde amansızca kaybolup giden insanlar var.Bu canımı acıtıyor mu evet fazlasıyla.Kafama takmasamda bazı şeyleri,Bazen yinede içimin almadığı haksızlıklar.Kim anlayabilirdi ki bu mükemmel acıları...Geçer diye beklediğim acılarım,içimde tutuşup kocaman olduğunu hissettim.Sanki böyle bütün dünya üstüme geliyor gibi.Tek ihtiyacım olan içimi yakıp kavuran her şeyi unutmak belkide alışmak.Meğer hayat dediğimiz yer ne zormuş.
Ben 19 yaşında hayat mücadelesi verdim.
Ve bu mücadelem benden bir şeyler çaldı.
Bazen geçmişe dönüp keşke yapmasaydım dediğim o kadar pişmanlıklar var ki..ama bilmiyorum bazen kader deyip geçiyorum,belkide kendimi avutuyorum.Her şeyi bile isteye yapmıştım oysa.
Bebeğimi özlüyorum bazen çılgınca ağlıyorum
Yastığım ıslanana kadar durmuyorum.Belkide bu beni rahatlatıyordu.
Yaşadığım kötü şeyler aklıma geliyor.Beynimi durduramıyorum.Onu düşünüyorum sonrada.Bazen kızıyorum,yanına gidip saatlerce vurmak istiyorum neden yaptın bunu hesap sormak istiyorum ama biliyorum ki anlamayacaktı o beni.Sadece içimde kendimle boğuşacaktım.Napalım bazen olmayınca olmuyor.O benim acı bir imtihanımış meğer.İnsan yaşarken ölür mü?Evet ölüyormuş.En zorunda bu acı duygularla mücadele etmek.
Sonra oturup gözyaşlarımı siliyorum.
Hayat devam ediyor.Her ne olursa olsun sen güçlü ve dik durmak zorundasın diyorum ve kendimi avutuyorum.Sonra düşündüm kendi kendime benim kendimden başka kimsem yok.Ve sımsıkı sarıldım kendime,dedim ki işte geldik ve gidiyoruz.Yaşadığımız yer belkide üzülmek için kısa bir yer.Ayağımdaki derman bitene kadar dayanmam gerekiyor.Hiç olmasa artık kendim için bir şeyler yapmam lazım.Evet düştüm ve düşmeye devam edeceğim yaşadığım sürece ama ben pes etmeyeceğim.Her şeyle mücadele etmek belkide beni hayatta bağlayan şey olacaktı.Mutluluğu,sağlığı ne kadar seviyorsam acımı iki kat daha çok seveceğim.Acımla yaşamayı öğreneceğim.
Kimseyi mutlu etmek için gelmedim.Önce kendimi mutlu edeceğim,yaralarımı merhem süreceğim,Kendime şefkat göstereceğim.
Bunu başaracağım...
Ve dilerim ki kimse yaşttığını yaşamadan ölmez.