İkimizin de ailelerimizden kalma yaralarımız var. Ben ağır travmalar yaşadım zaten bipolar hastasıyım çocuklugumdan beri intihar eğilimim vardı şükür 1.5 yıldır iyiyim kullandıgım vitaminler ve psikolojik destekle bu süreçte ne zaman kötü olsam eşim hep yanımdaydı nefes alamadıgım oldu yaşamak istemiyorum diye ağlama krizlerim hakkını yiyemem ama sadece kötü oldugumda yanımdaydı(ailem kötü oldugumda da yanımda olmayınca bi başkasının varlığı çok çok değerli oluyor) şuan süreci tek başıma atlatıyorum çok şükür öyle olunca eşim hiç gelmiyor yanıma. Başkasına muhtaç olmaktansa yalnızlıgı tercih ederim tabi.. (bu arada severek isteyerek evlendik)