Merhaba güzel hanımlar. Size bir konuda fikir danışmak istiyorum. Çünkü pek çok anneyi bir arada bulacağım en uygun platform burası. Önce kendimden ve evliliğimden bahsedeyim. Daha sonra sorumu sorayım. Yaklaşık 6 yıllık bir evliliğim ve 3.5 yaşında bir evladım var. Eşim de ben de memuruz. Evliliğimde bir problem yok ve eşim çok iyi bir babadır. Çocuğumuza benden iyi bakar desem yeridir. Ayrıca ev işlerine yardım eder. İnsanlık olarak da iyidir. Bana bir kere sesini yükselttiğini falan bilmem. Yani maddi ve manevi bir sorunumuz yok evliliğimizde. Ama çocuğum doğuştan genetik bir hastalığa sahip. Anne karnında hiç bir belirti vermedi ve doğduktan sonra öğrendik. Asıl sorun burada başlıyor.
yavrumun kas zayıflığı var ve fizik tedaviye başladık. Ayrıca bu zayıflık oral motoru da etkilediği için konuşma terapisi de alacak. Söylediklerini biz anlıyoruz, maruz kalanlar anlıyor ama yavrum fazla yuvarlayarak konuşuyor. Zeka ve gelişim testinde bir sorun çıkmadı. Sadece kaba motor ve oral motor gelişimi geri. Ancak anlama, algılama, komut alma, öğrenme konusunda sorunu yok. Şimdi soruma geçeyim. belki duygusal bir soru ama siz olsanız ikinci bir çocuğu düşünür müydünüz yoksa bütün imkanlarınızı ilk çocuğunuz için mi kullanırdınız? Biliyorum çok duygusal ve kişisel bir soru ama çaresiz hissediyorum kendimi. Maddi bir sorunumuz yok ama çocuğum yaklaşık 2 sene belki 3 sene tedavi görecek.
Dipnot: Eşim de ben de genetik test yaptırdık. Hastalık bizde ve ailede yok. Genetik mutasyon sonucu oluştuğunu söylediler. Genetik danışmanlık aldık. Eğer bir hastalık olursa yine, amniyosentez ile öğrenebileceğimizi ve gebeliği sonlandrırabileceğimizi, bunun dışında bir şey yapılamayacağını söylediler. Anne ve babada olmadığı için
tüp bebek de önermiyorlar. Ayrıca ikinci bir çocuğa bakacak maddi ve manevi güce de sahip olduğumuzu düşünüyoruz. Sadece o kadar çok hastalık öğrendim ki bu süreçte, korkmadan edemiyorum işte.