- 10 Ağustos 2018
- 3.797
- 7.724
- 108
İnan bak çocuğum yok ama kendime oyalanacak şeyler buluyorum. İğne tutmayı bilmezdim şimdi nakıl dikiş yapıyorum. Annemden daha iyi turşu yaparım ve annemin yapmadığı çok şeyi yaparım şalgam, zeytin, konserve, reçel bilmem ne. Hatta anneme tarif veriyorum. Daha 1.5 senelik evliyim ve ben annemin evimde basit şeyler yaparken şuan yöresel yemekten tutun kışlığıma kadar yapabiliyorum. Ve kimsesiz yaptım kendi başıma. Ben bununla gurur duyuyorum ablam kek yapamaz doğru dürüst. Dileğim onunda yapması tabi ama böyle yaşamaya devam ederse yapamaz.Zaten dedigim gibi cok bencildir ablam. Annemi de babami da sadece kendine ait goruyor ve kullaniyor. Ayni sizinki gibi asla kendisi bisey yapmaz herseyini annem yapar. Benim de en büyük gururum herseyi kendi basima yapiyor olmam kimseye bagimliligim yok hepte boyleydi bu
Hiç üzülme hayatınızın hakimi sizsiniz öyle düşünün zaten siz ablanız gibi annenize yaslanarak mutlu olamazsınız çünkü mizacınız öyle değil ve bence bu çok karakterli bir davranış dediğim gibi hayatınızın hakimi olmanızın uzun vadede artılarını göreceksiniz emin olunEvet kendi hayatım icin emek veriyorum cocugum için cok şükür. Daha gucleniyorum kendime yetebiliyorum ama duygusal açıdan cok üzülüyorum..
Yasamadim ama anne baba derim ses edemem diye dusunuyorumIyi aksamlar kk
1 bucuk yasinda bebegim var , dogdugundan beri epey zor bir cocuk oldu , ilk zamanlar kolikti. Birde ablam var 2 cocuklu bir kadin. Fazlasiyla bencildir. Annemsiz hicbisey yapamaz , surekli yanında olacak , cocuklarina hep birlikte bakilacak vs. Ben ilk dogum yaptigim zaman esimin is saatleri duzensizdi , annem ablamin yardima ihtiyaci oldugu dusuncesiyle (ki ev hanimi calismiyor gayet tek başına cocuklarina bakabilir) ve çocukları onu ozluyor diye cok kısa sure yanimda kaldiktan sonra beni birakip evine gitti.( Yakin oturuyorlar) Uykusuzluktan agladigim oldu, esim oldukca yardimci oldu ancak o da cok evde olamiyordu. Herneyse bu surekli bu sekilde oldu annem hep onun yaninda oldu ona destek oldu. Evime bile onlar musait oldugu zamanlar geldi ve gitti. 1 bucuk senedir esimle basbasa hic vakit geciremedik mesela ama ablam esiyle her istedigini yapabiliyor. Cunku annem kosulsuz yardim ediyor. Benim cocugumla onun cocuklari arasinda buyuk sevgi farki var annem ve babam icin biliyorum. Annem bunu surekli yakin olmalarina elinde buyumus olmalarina bagliyor yani kabul ediyor. Ablamdan firsat bulup asla yardim goremedim , buna en buyuk sebep annemin ayrimciligi. Bu konuyu bi kac kez actigimda kendince biseyler soyluyor acindirma moduna giriyor. En son esim dogumun ilk zamanlarinda annemi aradigini , benim cok kotu durumda oldugumu gelmesi gerektiğini soyledigini ama annemin ablama yardim ettigi icin gelmedigini agzindan kacirdi. Bu cok cok üzdü beni uzun zamandir aklimdan cikmiyor.. Siz olsaniz ne yapardiniz ? Nasil basa cikardiniz bu durumla?
Ben bu koşulsuz şartsız daima kayırılan ablayı sadece bizim aileye has sanardım ama hemen hemen her evde var bu tür ayrımcılıklardan.Ben buraya konu açacaktım bu konuyla ilgili az daha.Benimde annem evli ablamı kayırıyor.Ablam bir yana dünya bir yana ve bunu her fırsatta açık açık dile getiriyor.Hele çocuğu olduğundan beri iyice pervane oldu.Ben bunu değiştiremeyeceğimi kabullendim.Ablama onun eşine ve çocuğuna yaptıklarını verdiği sevgiyi,ilerde bi gün evlenip çocuk sahibi olunca bana yapmayacağının farkındayım.Ona dair tüm beklentilerimi sıfırladım bu yüzden.İnsan annesinden bu tür şeyleri görünce hayata dair inancı kırılıyor ama kabullenmekten başka bir yol göremiyorum ben.Iyi aksamlar kk
1 bucuk yasinda bebegim var , dogdugundan beri epey zor bir cocuk oldu , ilk zamanlar kolikti. Birde ablam var 2 cocuklu bir kadin. Fazlasiyla bencildir. Annemsiz hicbisey yapamaz , surekli yanında olacak , cocuklarina hep birlikte bakilacak vs. Ben ilk dogum yaptigim zaman esimin is saatleri duzensizdi , annem ablamin yardima ihtiyaci oldugu dusuncesiyle (ki ev hanimi calismiyor gayet tek başına cocuklarina bakabilir) ve çocukları onu ozluyor diye cok kısa sure yanimda kaldiktan sonra beni birakip evine gitti.( Yakin oturuyorlar) Uykusuzluktan agladigim oldu, esim oldukca yardimci oldu ancak o da cok evde olamiyordu. Herneyse bu surekli bu sekilde oldu annem hep onun yaninda oldu ona destek oldu. Evime bile onlar musait oldugu zamanlar geldi ve gitti. 1 bucuk senedir esimle basbasa hic vakit geciremedik mesela ama ablam esiyle her istedigini yapabiliyor. Cunku annem kosulsuz yardim ediyor. Benim cocugumla onun cocuklari arasinda buyuk sevgi farki var annem ve babam icin biliyorum. Annem bunu surekli yakin olmalarina elinde buyumus olmalarina bagliyor yani kabul ediyor. Ablamdan firsat bulup asla yardim goremedim , buna en buyuk sebep annemin ayrimciligi. Bu konuyu bi kac kez actigimda kendince biseyler soyluyor acindirma moduna giriyor. En son esim dogumun ilk zamanlarinda annemi aradigini , benim cok kotu durumda oldugumu gelmesi gerektiğini soyledigini ama annemin ablama yardim ettigi icin gelmedigini agzindan kacirdi. Bu cok cok üzdü beni uzun zamandir aklimdan cikmiyor.. Siz olsaniz ne yapardiniz ? Nasil basa cikardiniz bu durumla?
Aylarca gitmek bile gelmiyor icimden. Eskiden her hafta giderdim.Kimseden bişey bekleme net. Özellikle ailenden. Baba evim diye düşündüğün evi sana öyle bir yabancılaştırıyorlar ki yemek yemeye çekinir oluyorsun.
Ablam benden daha uzun zaman once evlendi , bekarken ayrimciligi goruyordum ama bende evlenince hele cocugum olunca ayni değeri gorurum sanmıştım. Ne hamileligime onunki kadar sevindiler ne bebegimle onunkiler kadar ilgilendiler. Insan beklemezsem uzulmem saniyor ama cocuk cok farkli bisey ve destek goremeyince ne kadar hazir olsanda cok üzülüyorsunBen bu koşulsuz şartsız daima kayırılan ablayı sadece bizim aileye has sanardım ama hemen hemen her evde var bu tür ayrımcılıklardan.Ben buraya konu açacaktım bu konuyla ilgili az daha.Benimde annem evli ablamı kayırıyor.Ablam bir yana dünya bir yana ve bunu her fırsatta açık açık dile getiriyor.Hele çocuğu olduğundan beri iyice pervane oldu.Ben bunu değiştiremeyeceğimi kabullendim.Ablama onun eşine ve çocuğuna yaptıklarını verdiği sevgiyi,ilerde bi gün evlenip çocuk sahibi olunca bana yapmayacağının farkındayım.Ona dair tüm beklentilerimi sıfırladım bu yüzden.İnsan annesinden bu tür şeyleri görünce hayata dair inancı kırılıyor ama kabullenmekten başka bir yol göremiyorum ben.
Bende son patlamamı yaşadım ve kovularak evime geldim. Tabiki anne baba konuşulur ama birşeyler kırıldı bende. Gidip gelmeyi düşünmüyorumAylarca gitmek bile gelmiyor icimden. Eskiden her hafta giderdim.
ikiside umrumda olmaz o zaman ne arar ne sorarım ,annenizin sucu daha çok tabi bu kadar ayrım yapılmaz..zor zamanlariniz geçmiş ,bence artik onlardan birşey beklemeyin malasef bende çoğu kişiden umudumu kestim.modern hayatin bize getirileri bunlarIyi aksamlar kk
1 bucuk yasinda bebegim var , dogdugundan beri epey zor bir cocuk oldu , ilk zamanlar kolikti. Birde ablam var 2 cocuklu bir kadin. Fazlasiyla bencildir. Annemsiz hicbisey yapamaz , surekli yanında olacak , cocuklarina hep birlikte bakilacak vs. Ben ilk dogum yaptigim zaman esimin is saatleri duzensizdi , annem ablamin yardima ihtiyaci oldugu dusuncesiyle (ki ev hanimi calismiyor gayet tek başına cocuklarina bakabilir) ve çocukları onu ozluyor diye cok kısa sure yanimda kaldiktan sonra beni birakip evine gitti.( Yakin oturuyorlar) Uykusuzluktan agladigim oldu, esim oldukca yardimci oldu ancak o da cok evde olamiyordu. Herneyse bu surekli bu sekilde oldu annem hep onun yaninda oldu ona destek oldu. Evime bile onlar musait oldugu zamanlar geldi ve gitti. 1 bucuk senedir esimle basbasa hic vakit geciremedik mesela ama ablam esiyle her istedigini yapabiliyor. Cunku annem kosulsuz yardim ediyor. Benim cocugumla onun cocuklari arasinda buyuk sevgi farki var annem ve babam icin biliyorum. Annem bunu surekli yakin olmalarina elinde buyumus olmalarina bagliyor yani kabul ediyor. Ablamdan firsat bulup asla yardim goremedim , buna en buyuk sebep annemin ayrimciligi. Bu konuyu bi kac kez actigimda kendince biseyler soyluyor acindirma moduna giriyor. En son esim dogumun ilk zamanlarinda annemi aradigini , benim cok kotu durumda oldugumu gelmesi gerektiğini soyledigini ama annemin ablama yardim ettigi icin gelmedigini agzindan kacirdi. Bu cok cok üzdü beni uzun zamandir aklimdan cikmiyor.. Siz olsaniz ne yapardiniz ? Nasil basa cikardiniz bu durumla?
Bu çok ağır değil mi? O anne baba büyütmüş emek vermiş bu günlere getirmiş sonuçta konu sahibini.Her ailede daha çok sevilen bir evlat var.Siz de ona göre ayarlayın mesafenizi anne baba yerine koymayın herkes tercihlerinin bedelini ödesin, zaten başka da bişey yapamazsınız.
Kedi köpek de yavrusu dört ayak üstünde durana kadar analık yapıyo böylelerinin farkı neBu çok ağır değil mi? O anne baba büyütmüş emek vermiş bu günlere getirmiş sonuçta konu sahibini.
Gerçekten hoş değil... hele hele evlat ayrımı hiç hoş değil. Siz kendi çocuğunuzu babanızın kapısından getirmediniz sonuçta,o da annenizin torunu. Sizin ihtiyacınız varken ablanızın yanında olması kabul edilemez ama anneniz sonuçta. Et tırnaktan ayrılmaz.... peki ablanızın sizinle yüzyüzeyken tutumu nasıl? Ben tek çocuğum ama kardeşim doğum yapsa,ya da bi ihtiyacı olsa annemi yollarım... anlayamıyorum.... evlat ayırınca ne oluyor...Iyi aksamlar kk
1 bucuk yasinda bebegim var , dogdugundan beri epey zor bir cocuk oldu , ilk zamanlar kolikti. Birde ablam var 2 cocuklu bir kadin. Fazlasiyla bencildir. Annemsiz hicbisey yapamaz , surekli yanında olacak , cocuklarina hep birlikte bakilacak vs. Ben ilk dogum yaptigim zaman esimin is saatleri duzensizdi , annem ablamin yardima ihtiyaci oldugu dusuncesiyle (ki ev hanimi calismiyor gayet tek başına cocuklarina bakabilir) ve çocukları onu ozluyor diye cok kısa sure yanimda kaldiktan sonra beni birakip evine gitti.( Yakin oturuyorlar) Uykusuzluktan agladigim oldu, esim oldukca yardimci oldu ancak o da cok evde olamiyordu. Herneyse bu surekli bu sekilde oldu annem hep onun yaninda oldu ona destek oldu. Evime bile onlar musait oldugu zamanlar geldi ve gitti. 1 bucuk senedir esimle basbasa hic vakit geciremedik mesela ama ablam esiyle her istedigini yapabiliyor. Cunku annem kosulsuz yardim ediyor. Benim cocugumla onun cocuklari arasinda buyuk sevgi farki var annem ve babam icin biliyorum. Annem bunu surekli yakin olmalarina elinde buyumus olmalarina bagliyor yani kabul ediyor. Ablamdan firsat bulup asla yardim goremedim , buna en buyuk sebep annemin ayrimciligi. Bu konuyu bi kac kez actigimda kendince biseyler soyluyor acindirma moduna giriyor. En son esim dogumun ilk zamanlarinda annemi aradigini , benim cok kotu durumda oldugumu gelmesi gerektiğini soyledigini ama annemin ablama yardim ettigi icin gelmedigini agzindan kacirdi. Bu cok cok üzdü beni uzun zamandir aklimdan cikmiyor.. Siz olsaniz ne yapardiniz ? Nasil basa cikardiniz bu durumla?
Kaynananız aynı babannem gibi... görümceniz de halam:)) annem yaşadı bunları,mesajınızda gülümsettiniz... ama sonra bizim damat işten ayrılınca babannemlerin yanına yerleşti. Babamın sevdiği yemekleri yapmayan babannem kızına için “akşam ne pişireyim” diye telefon ederdi... Kumanda hep halamdaydıBizdede annenizin kaynana versiyonu var ben 9 yıllık evliyim evimde bardak kaldirdigini gormedim kızı evlendiği günden beri misafir ağırlamamıştır annesi dip köşe temizliğini yapar yemeklerini yapar varsa çamaşır ütü yapılır misafire hizmet edilir insanlar gittikten sonra bulaşıklar yıkanır dağınıklık toplanır en son kahvesinde yapar karşılıklı icilir çıkar eve gelir o ara eşimi görür oluyorum ben çok yaşlandım bu sene kolumu kıpırdaamıyorum falan hatta sonunu timsah göz yaşlarıyla bağlar....ama Rabbim çok büyük bu haksızlığı görsün (Bu arada kaynanadan asla evimde iş yapmasını beklemiyorum bi kere misafirim geldiğinde sofrada tuz yok alıp geleyim desin )
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?