İçimde birikenler..

İnan bak çocuğum yok ama kendime oyalanacak şeyler buluyorum. İğne tutmayı bilmezdim şimdi nakıl dikiş yapıyorum. Annemden daha iyi turşu yaparım ve annemin yapmadığı çok şeyi yaparım şalgam, zeytin, konserve, reçel bilmem ne. Hatta anneme tarif veriyorum. Daha 1.5 senelik evliyim ve ben annemin evimde basit şeyler yaparken şuan yöresel yemekten tutun kışlığıma kadar yapabiliyorum. Ve kimsesiz yaptım kendi başıma. Ben bununla gurur duyuyorum ablam kek yapamaz doğru dürüst. Dileğim onunda yapması tabi ama böyle yaşamaya devam ederse yapamaz.
Allah hepimizin yardımcısı olsun sizde bebeklerinize odaklanın güzel günler yakın en zor zaman geçmiş gerisi zaten gelir.
 
Evet kendi hayatım icin emek veriyorum cocugum için cok şükür. Daha gucleniyorum kendime yetebiliyorum ama duygusal açıdan cok üzülüyorum..
Hiç üzülme hayatınızın hakimi sizsiniz öyle düşünün zaten siz ablanız gibi annenize yaslanarak mutlu olamazsınız çünkü mizacınız öyle değil ve bence bu çok karakterli bir davranış dediğim gibi hayatınızın hakimi olmanızın uzun vadede artılarını göreceksiniz emin olun
 
Az beklenti çok huzur dıyeyim. Annenizin böyle davranmaması gerekirdi ama olan olmuş üzülmeyin. İnsan uzakta olunca kendi yaparak daha çok şey öğreniyor. Eşinizle çocuğunuzla huzurlu bir ev ortamı oluşturun.Geçmişi çok fazla düşünmeyin.
 
Kimseden bişey bekleme net. Özellikle ailenden. Baba evim diye düşündüğün evi sana öyle bir yabancılaştırıyorlar ki yemek yemeye çekinir oluyorsun.
 
Bizdede annenizin kaynana versiyonu var ben 9 yıllık evliyim evimde bardak kaldirdigini gormedim kızı evlendiği günden beri misafir ağırlamamıştır annesi dip köşe temizliğini yapar yemeklerini yapar varsa çamaşır ütü yapılır misafire hizmet edilir insanlar gittikten sonra bulaşıklar yıkanır dağınıklık toplanır en son kahvesinde yapar karşılıklı icilir çıkar eve gelir o ara eşimi görür oluyorum ben çok yaşlandım bu sene kolumu kıpırdaamıyorum falan hatta sonunu timsah göz yaşlarıyla bağlar....ama Rabbim çok büyük bu haksızlığı görsün (Bu arada kaynanadan asla evimde iş yapmasını beklemiyorum bi kere misafirim geldiğinde sofrada tuz yok alıp geleyim desin )
 
Yasamadim ama anne baba derim ses edemem diye dusunuyorum bakmassa bakmasin napayim golgeleri yeter bazen
 
Ben bu koşulsuz şartsız daima kayırılan ablayı sadece bizim aileye has sanardım ama hemen hemen her evde var bu tür ayrımcılıklardan.Ben buraya konu açacaktım bu konuyla ilgili az daha.Benimde annem evli ablamı kayırıyor.Ablam bir yana dünya bir yana ve bunu her fırsatta açık açık dile getiriyor.Hele çocuğu olduğundan beri iyice pervane oldu.Ben bunu değiştiremeyeceğimi kabullendim.Ablama onun eşine ve çocuğuna yaptıklarını verdiği sevgiyi,ilerde bi gün evlenip çocuk sahibi olunca bana yapmayacağının farkındayım.Ona dair tüm beklentilerimi sıfırladım bu yüzden.İnsan annesinden bu tür şeyleri görünce hayata dair inancı kırılıyor ama kabullenmekten başka bir yol göremiyorum ben.
 
Ablam benden daha uzun zaman once evlendi , bekarken ayrimciligi goruyordum ama bende evlenince hele cocugum olunca ayni değeri gorurum sanmıştım. Ne hamileligime onunki kadar sevindiler ne bebegimle onunkiler kadar ilgilendiler. Insan beklemezsem uzulmem saniyor ama cocuk cok farkli bisey ve destek goremeyince ne kadar hazir olsanda cok üzülüyorsun
 
Anneniz ablanızla yakın mesafede oturdukları için sık görüşüyorlardır, belkide bu yanlış düşünmenize sebep oldu. Bakış açınızı değiştirmeye çalışın.
Küçük yaşta anne oldum. Tam ilk çocuğum kucağımdan indi derken 2. kez anne oldum. İlk bir kaç gün dışında hep yalnızdım. Özellikle ilk çocuğum çok yorucu bir bebekti. 3 yaşına kadar gece ağlamaları devam etti. Kimsenin benim çocuklarıma bakmak gibi bir mecburiyeti olmadığını düşündüğüm için böyle bir beklentimde olmadı. Kendimi ne eve kapattım, ne de ev işleri, yemek konularında çok büyük sıkıntılar yaşadım. Bir çocuğum elimde, diğeri kucağımda sırtımda çantam ile gezdim. Arabam yoktu toplu taşıma yada taksi yaptım. Hatta 2.bebeğim 15 günlüktü sıkılıp çocuklarla atmıştım dışarı kendimi. Yoruldum, sıkıldım, bunaldım ama bunun için kimseyi suçlamadım. Bir tek eşime çemkirirdim arada :)

Bunları sizi yermek, yada bak ben daha maharetliyim demek için yazmadım yanlış anlamayın. Zaten öylede değilim ama sadece beklentim yok. Olmayınca da iş başa düşüyor ve kendi işinizi halletmeye programlanıyorsunuz. İnanın daha güçlü hissediyorsunuz. Beklenti insanı hem harekete geçirmiyor hemde duygusal olarak çok yoruyor. Buda inanın sadece size zarar veren bir yük.
 
ikiside umrumda olmaz o zaman ne arar ne sorarım ,annenizin sucu daha çok tabi bu kadar ayrım yapılmaz..zor zamanlariniz geçmiş ,bence artik onlardan birşey beklemeyin malasef bende çoğu kişiden umudumu kestim.modern hayatin bize getirileri bunlar
 
Hiçbir şey yapmam. Kimseye minnet etmem. Bir de nasıl desem alışılmış bir düzen varsa kimse düzenini bozmak istemiyor.
 
Her ailede daha çok sevilen bir evlat var.Siz de ona göre ayarlayın mesafenizi anne baba yerine koymayın herkes tercihlerinin bedelini ödesin, zaten başka da bişey yapamazsınız.
Bu çok ağır değil mi? O anne baba büyütmüş emek vermiş bu günlere getirmiş sonuçta konu sahibini.
 
Ayrımcılık var mı bilmiyorum ama anneler ve kvler genelde evlerinden pek ayrılasıları gelmiyor. Yol çekmek istemiyorlar evlerinin düzeninden kopmak istemiyorlar. Ablanız da yakın diye ona yardım etmek işine geliyordur.
Bir bazı ebeveynler çocukları kötü etkiliyor, çocukları öğretiyorlar resmen yakınımdan örnek vermek gerekirse x sen bizi sevmiyo musun artık bize gelmiyorsun onun yanına gidiyorsun, benim ailem yok mu gibi...
Burda annenizden çok ablanızın ayıbı olduğunu düşünüyorum ben.
 
Ne yaparsan yap ne kadar zorluk yaşarsan yasa değişmiyor bekarkende yaşadım on yıldır da evliyim yaşıyorum hala. Aramızda birbuçuk kilometre var ablamla ise kırk kilometre ama benim evim uzakmış. Ölüme yaklaştığım zamanlarda oldu sağlığımla imtihan edildiğimde ama hep tek başımaydım. Iki senede adını bile duymadigim bir çok hastalığım oldu en son kolumdaki ağrılarımdan yeşil reçeteli ilaçlar yazdılar ama çocuklarıma nasıl bakacağım bu ilaçları kullanırsam diye uzuldum sağlığın için kullan sanki çocuklara ne olacak dedi ama kesinlikle kullanmayacağım bir de ben hiç birseyi takmazmışım ki
 
Mesele annenizin size yardima gelmiyor olmasi mi,ablaniza yardim ediyor olmasi mi sizce? Sanirim sikayetiniz sadece annenizin evlat ayrimciligi yaptigini dusunmeniz.

Ben olsam hic umursamam. Sonucta zorunluluk degil annenizin size yardim etmesi. İnanin tek basinizayken her seyi daha kolay halledersjniz esinizle beraber. Ben annemin tek
Cocuguyum,buna ragmen zor cocuguma kendim baktim tek basima. E cunku benim cocugum o,elbette kendim bakacagim. Bosverin annenizister ablaniza yardima gitsin isterse evde ayagini uzatip otursun,siz kendi evinizde kendi ailenizle mutlu olun insallah
 
Gerçekten hoş değil... hele hele evlat ayrımı hiç hoş değil. Siz kendi çocuğunuzu babanızın kapısından getirmediniz sonuçta,o da annenizin torunu. Sizin ihtiyacınız varken ablanızın yanında olması kabul edilemez ama anneniz sonuçta. Et tırnaktan ayrılmaz.... peki ablanızın sizinle yüzyüzeyken tutumu nasıl? Ben tek çocuğum ama kardeşim doğum yapsa,ya da bi ihtiyacı olsa annemi yollarım... anlayamıyorum.... evlat ayırınca ne oluyor...
 
Kaynananız aynı babannem gibi... görümceniz de halam:)) annem yaşadı bunları,mesajınızda gülümsettiniz... ama sonra bizim damat işten ayrılınca babannemlerin yanına yerleşti. Babamın sevdiği yemekleri yapmayan babannem kızına için “akşam ne pişireyim” diye telefon ederdi... Kumanda hep halamdaydı
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…