- Konu Sahibi ikicocukveben
-
- #61
Merhaba foruma yeni üye oldum ama uzun zamandır okuyordum. Kendi adıma büyük problemim var. İki yaşında oğlum ve dört aylık bebeğim var. Sıkıntım şu ki kendimi hiç mutlu hissetmiyorum. Uyksuzluğun ve yorgunluğun etkiaiyle Büyük ihtimalle depresyondayım. Kendime ayıracak 5 dakikam yok. Oğlum çok hareketli ve sınırları olmayan bir çocuk. İkinci bir çocuk düşünmediğim için hayır demeden onun isteklerini ön planda tutacak şekilde yetiştirmeye çalıştım ama ikinci bebeğim sürpriz yapınca durumlar değişti. Her yeri döker karıştırır, iki dakika yerinde oturmaz. Dışarı çıktığımızda hiç durmaz devamlı koşar dayak yemiş gibi eve döneriz. Bunlar normal diyeceksiniz biliyorum ama bebeğim olduktan sonra bende Oğluma karşı tahammülsüzlük başladı. Kendimde çocuk gelişimi okumuş birisi olmama ne yapıp ne yapmamam gerektiğini bilmeme rağmen tammül edemiyorum ona tepki olarak aşırı bağırıyorum geçen gün asla yapmam dememe rağmen yapma artık oğlum deyip kolunu sıktım. Yavrucum da bu durumdan etkileniyor tabii ki. Çözüm olar ak devlet hastanedinden psikiyatriden kendim için randevu aldım ama şu anda emziriyorum sizce bu çözüm olur mu, ilaç içebilir miyim? İlaç içmeden çözüm bulabilir miyim? Oğlumun daha bebek olduğunu biliyorum ama yinede kendime engel olamıyorum karşımdaki kocaman adammış gibi davranıyorum. Tahammül seviyemi nasıl arttırabilirim?
Cevapları gece çocuklarım uyuyunca okuyacağım. Şimdiden teşekkür ederim
3 yastan sonra artık dönüp arkalarina bakiyorlar annem babam geliyor mu diye ama öncesinde fırlayıp gidiyorlar o yüzden bana yürürsen rahatlarsin demeleri mesela çok saçma gelmisti koşmaktan perişan oluyilordumTehlike kavramını ne zaman öğreniyorlar çünkü kitaplık dolap üstlerinden almaktan yolda koşma demekten parkta gözümden kaybolmasın diye peşinde koşturmaktan yoruldum
Şu an o noktadayız biri uyanıyor diğerini uyandırıyor ve en çok o zaman sinirlenip bağırıyorum. Aslında bu uyku konusunda düzene girsek ben de düzeleceğim sanırım. Öneriniz için teşekkür ederimBenim küçük kızım doğduğunda büyük 2 yaşındaydı. Evet zor, bazen uzun bir süre sessizlik sakinlik aranıyor, bir yarım saat dünya dursun her şey sabit kalsın istiyor insan. Kızım istemediği halde yatağında uyumaya çalışırken elini tutup, bebeği de kucağımda emziriyordum artık. Gece ilk ağlayan diğerini uyandırıyordu. Birini sustur tekrar uyut diğeri başlıyordu. Hep böyle mi devam edecek düzelmeyecek mi diye karamsarlığa kapılınıyor ama tünelin ucu aydınlık sevgili I ikicocukveben . Şimdi 13-15 yaşlarındalar. Büyük 5 yaşında okul öncesine başlayınca diğerini de yarım gün kreşe verdik.
Ben üstelik yurt dışında yalnızdım. Anne kardeş kayınvalide... yardıma çağırabileceğim kimse yok. Ama 2,5 yaşında hem sosyalleşsin hem de dil öğrensin diye kreşe verdim. Düzen tertip takıntısı yapmayın sakın. Mutfak banyo temiz toplu kalsın yeter. Benim kız da her yeri kurcalar, oynadığı oynamadığı bütün oyuncakları dökerdi ortaya. Büyük bir sepet koyun odasına ve basket atma yarışı yapın. Hem eğleniyor hem de bir yere toplanıyor oyuncaklar. Bu yaş grubu dolap sevmiyor, yani o an görmek istiyor oyuncaklarını giysilerini. Süpürgeyi kurcalıyorsa verin eline, önce sen sonra ben süpürelim deyin. Bırakın yapsın denesin.
Dışarı çıkarken bebek arabasıyla değil ana kucağı kanguru denen şeylere koyun bebeği. Böylece elleriniz boş kalır ve bir de bebek arabayı kontrol etmek zorunda kalmazsınız.
Eminim herkes biliyordur ama ben yine de hatırlatayım çocukla konuşurken hep onun göz hizasına gelin. Bana da yeni anne olmuş cahil zamanlarımda kızımın kreş öğretmeni söylemişti. Kızdığınız veya önemli bir şey söyleyeceğiniz zaman yukarıdan aşağı çocuğa bakarak konuşmayın eğilin ve göz göze gelin demişti kadın.
Kreş için seneye üç yaşında yarım gün düşünüyorum. Şu an benden uzakta olmasına cesaret edemiyorum sanırımoğlanı kreşe ver annende ev işlerine yardım etsin bir süre sen de bebek uyudukça dinlen. Kızımı 11 aylık başlattım ben çalışıyorum mecburdum ama senin durumun da olsam da verirdim. Benim çocukların arası 7 yaş ama ilk bir yıl ben de zorlandım sonra alıştım. Kreşte hem enerjisini atar hem yaşıtlarıyla oynar hem sen dinlenir daha pozitif karşılarsın. (İlk yıl biraz fazla hasta oluyorlar ama sonra bağışıklığı güçleniyor)
Çok güzel yazmışsınız çünkü bazen kendimi çok kötü hissettiğimde sevmek içimden gelmiyor ve kendimi daha da kötü hissediyorum. Ben de travma yaratmaktan korktuğum için çözüm arayışındayımOncelikle kendinize cok yuklenmeyin. Duygulariniz normal. Ikinci cocugunuzun uykusunu ayarlamaya calisin. O ne kadar duzgun uyursa, siz de o kadar rahat edersiniz. Iki yasindaki de ayni sekilde tabii.
sabir cekin. Gercekten. Derin nefes alin. Yapmak istediginiz seyin tam tersini yapin. Tam tahammulunuz bitmeye baslarken gidin cocugunuza (2 yasinda olan) sarilin mesela. Bende de 4 yas ve 5 aylik var. hepimiz ayni duygulari yasiyoruz. Ama bunlar gecici zamanlar. Gecici bir sorun yuzunden, kalici travmalar yasatmamaya calisin. Ya sabir diyerek sevginize sarilin. Icinizden gelmese de sevmek icin zorlayin kendinizi. Bir kac aya kadar rahatlayacaksiniz. Kucuk olan ayaklaninca birlikte oynayacaklar. Siz de o zaman bu gunlerin tadini cikaracaksiniz
Araları kaç yaş olursa olsun zor benim de ili oğlum var araları 5 yaş bazen başımı alıp uzaklara kaçasım geliyor2 yas zaten sendromlu bir yaş bir de enerji tavan oluyor cocuklarda 3 yaşından sonra bence biraz daha düzene oturuyor sizin de oturur bir düzene böyle hissetmeniz çok normal. Cocugu doguruyorsun ama hamilelik devam ediyor gibi yapışık geziyor. Bir de tehlike kavramı olmadığı için elinden kaçıp kaçıp gidiyor surekli koşmak istiyor falan.
Kızımın doğduğu ilk gün Allah'im ben neden acele ettim böyle demistim ki neden benim çocuğum yok diye ağlıyordum
İnsan afalliyor
Benim de bir kızım var 5 yaşında tam rahata alistim şimdi kardeşi olacak muhtemelen ben de zorlanacagim hatta muhtemelen değil zorlanacagim ama yapacak bir şey yok şu anda
Bir cocuk hiç cocuk iki cocuk çok cocuk diye boşuna demiyorlarAraları kaç yaş olursa olsun zor benim de ili oğlum var araları 5 yaş bazen başımı alıp uzaklara kaçasım geliyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?