Merhaba, bu defa konunun içeriği biraz farklı olabilir. Düşüncelerle ilgili sadece ve burada bir sürü anne var o yüzden sormak istedim. Tek sebebi merak :)
Biz finallere çalışırken 3 arkadaş mola verdik, laf lafı açtı ve ilginç bir noktaya geldi. Konu; ailenin evladına karşı maddi sorumlulukları ve hakları, aynı doğrultuda çocuğun ailesine karşı maddi sorumlulukları ve hakları. Şimdi biz üçümüz de şehir dışında okuyoruz ve devletten aldığımız burs, kredinin yanı sıra ailelerimizin bize yolladığı paralarla geçiniyoruz. Mezun olunca iş bulup çalışıp kendi paramızı kazanacağız zaten onda bi sıkıntı yok. İki arkadaşım fikir ayrılığına düştü. Ayşe ve Fatma olsun isimleri.
Ayşe'nin düşüncesi: Benim ailemin maddi durumu çok parlak değil kendi yağımızda kavruluyoruz. Çoğu kez paraya ihtiyacım olduğunda ailemden istemeye çekiniyorum bu yüzden harcamalarıma çok dikkat ediyorum. Ailem bana para yollamak zorunda değil. Masraflarımı karşılamak zorunda değil. Bazen ben onlara yük olduğumu düşünüyorum. Çalışmaya başlayınca onlara olan borcumu ödeyeceğim yani onları rahat ettireceğim. Maddi anlamda destek olacağım.
Fatma'nın düşüncesi: Benim ailemin de durumu çok iyi değil biz de kendi halinde insanlarız. Ben de çoğu kez maddi anlamda zorlanıyorum ve para lazım olunca istemekten hoşlanmıyorum ama öte yandan ailem beni dünyaya getirdiyse benim masraflarımı karşılamak zorunda. Beni onlar dünyaya getirdi. Bütün sorumlulukların farkında olmaları gerekir. Özellikle kız evlada, kız çalışmaya başlayıp kendi parasını kazanmaya başlayana kadar ellerinden geldiğince yardım etmeliler. Erkek olsam taş taşıyarak da paramı kazanırdım ama kız halimle her işte, her ortamda çalışabilmem imkansız. Kadınlara yapılan muamele ortada. Her gün iğrenç haberler duymaktan kusacağız bi gün. Bu nedenle ben aileme yük oluyor gibi hissetmiyorum, bana ben kendi ayaklarımın üstünde durana kadar maddi olarak yardım etmek onların aile olarak görevi. Ben hala daha öğrenciyim ve onlar benim ailem ise onlara şu an maddi olarak ihtiyacım var. Sonuçta ben her sabah uyandığımda "ah ne güzel, iyi ki varım" demiyorum. Dünya çok da güzel bir yer değil.
Fikirler bunlar. Siz hangisine katılıyorsunuz merak ediyorum açıkçası. Burada bir sürü anne var. Şimdi kimileri öğrencilerin çalışıp kendi paralarını kazanmaları gerektiğini de düşünebilir, benim ona bir yorumum yok. Bana göre çok mecbur değilse çalışmasın çünkü hayatı boyunca çalışacak. Ha maddi olarak bağımsızlık aynı zamanda kafa rahatlığını da getirir o bambaşka bir duygu. Size hangisinin düşüncesi daha yatkın?
Biz finallere çalışırken 3 arkadaş mola verdik, laf lafı açtı ve ilginç bir noktaya geldi. Konu; ailenin evladına karşı maddi sorumlulukları ve hakları, aynı doğrultuda çocuğun ailesine karşı maddi sorumlulukları ve hakları. Şimdi biz üçümüz de şehir dışında okuyoruz ve devletten aldığımız burs, kredinin yanı sıra ailelerimizin bize yolladığı paralarla geçiniyoruz. Mezun olunca iş bulup çalışıp kendi paramızı kazanacağız zaten onda bi sıkıntı yok. İki arkadaşım fikir ayrılığına düştü. Ayşe ve Fatma olsun isimleri.
Ayşe'nin düşüncesi: Benim ailemin maddi durumu çok parlak değil kendi yağımızda kavruluyoruz. Çoğu kez paraya ihtiyacım olduğunda ailemden istemeye çekiniyorum bu yüzden harcamalarıma çok dikkat ediyorum. Ailem bana para yollamak zorunda değil. Masraflarımı karşılamak zorunda değil. Bazen ben onlara yük olduğumu düşünüyorum. Çalışmaya başlayınca onlara olan borcumu ödeyeceğim yani onları rahat ettireceğim. Maddi anlamda destek olacağım.
Fatma'nın düşüncesi: Benim ailemin de durumu çok iyi değil biz de kendi halinde insanlarız. Ben de çoğu kez maddi anlamda zorlanıyorum ve para lazım olunca istemekten hoşlanmıyorum ama öte yandan ailem beni dünyaya getirdiyse benim masraflarımı karşılamak zorunda. Beni onlar dünyaya getirdi. Bütün sorumlulukların farkında olmaları gerekir. Özellikle kız evlada, kız çalışmaya başlayıp kendi parasını kazanmaya başlayana kadar ellerinden geldiğince yardım etmeliler. Erkek olsam taş taşıyarak da paramı kazanırdım ama kız halimle her işte, her ortamda çalışabilmem imkansız. Kadınlara yapılan muamele ortada. Her gün iğrenç haberler duymaktan kusacağız bi gün. Bu nedenle ben aileme yük oluyor gibi hissetmiyorum, bana ben kendi ayaklarımın üstünde durana kadar maddi olarak yardım etmek onların aile olarak görevi. Ben hala daha öğrenciyim ve onlar benim ailem ise onlara şu an maddi olarak ihtiyacım var. Sonuçta ben her sabah uyandığımda "ah ne güzel, iyi ki varım" demiyorum. Dünya çok da güzel bir yer değil.
Fikirler bunlar. Siz hangisine katılıyorsunuz merak ediyorum açıkçası. Burada bir sürü anne var. Şimdi kimileri öğrencilerin çalışıp kendi paralarını kazanmaları gerektiğini de düşünebilir, benim ona bir yorumum yok. Bana göre çok mecbur değilse çalışmasın çünkü hayatı boyunca çalışacak. Ha maddi olarak bağımsızlık aynı zamanda kafa rahatlığını da getirir o bambaşka bir duygu. Size hangisinin düşüncesi daha yatkın?