öncelikle karşı taraftan çok aynayı kendine çevirmen kendi kusurlarına bakman;Yani sen kendi hatalarını görüp eşine de ona göre davranırsan göreceksin ilgisinin arttığını,bir çiçek bile sulamaz san ölür.Sevgide böyledir.sevgi hoş görüdür aslında.Eşin yanına yakışmıyor falan yazmışsın çevremde ki ler böyle diyor yazmışsın.Bunu yazmasaydın daha uygun olurdu.Unutma çevrendekiler önemli değil sen ve ona karşı olan sadakatın önemlidir.Dünyadaki herşey fanidir...Dediğim gibi sana olan ilgisini arttırmak istiyorsan onu anlamaya çalış.Bencillik ve Egositliği bir kenara bırakıp kendin ol....
esinizi seviyor musunuz? bu noktada önemli olan bu.... eger seviyorsanız heyecanı siz yaratın...değisik biseyler yapın beraber dısarı cıkın....ya ben bekarım....belki anlamazsın diceksiniz ama...insanın sevdiği insanla beraber yasaması her gün yanyana olması kadar güzel bisey olabilir mi?? bu benim icin o kadar önemli ki.....evlenmek istemiyorum henüz ama erkek arkadasımla bir süre beraber yasadım...ve inanın rüya gibiydi....yani keske ömrümün sonuna kadar onunla kalabilseydim....gercekten her günümüz ayrı güzeldi....siz de esinizi seviyorsanız onun icin biseyler yapabilirsiniz.... o sizin bisey istemediğinizi düsünüp de kalkıp bisey demiyodur belki de....biraz heyecan yaratın.... keske ben sevdiğim insanla beraber kalmaya devam edebilsem neler yapardım ona...hergün farklı yemekler hergün deisik bisey....her dakika sevgimi göstermek icin onu mutlu etmek icin uğrasırdım...cünkü onu mutlu etmek beni de mutlu ediyo....sevdiğiniz yanınızdaysa bundan daha güzel hicbisey olamaz... ha bu arada sırf deisiklik olsun hareket gelsin diye cocuk yapcaksanız bence bu yanlıs ... kendinizi hazır hissettiğinizde bunu düsünmelisiniz
Eşiniz az konusan bir adammı?benzer durum bizdede var akşamları cok paylasımımız olmuyo Allah'tan cocuklar var da zaman geciyo onlar bize muhabbet sebebi oluyo o sayede sohbet muhabbet konusu cıkıyo..yoksa bizde her dakika mesajlasan yada sürekli muhabbet halinde bir çift deglz çünkü eşim sessiz biridir az konusur...ama bu sebeple ayrılmayı hiç düşünmedm acıkcası3 senelik evliyim ama sanırsınız ki 30 senelik evli,emekli çiftler gibiyiz.Hoş,onların bile bizden daha fazla paylaşımları vardır,ne de olsa yaşanmışlıklar vardır.Bizde doğru düzgün yaşanmışlıkta yok. En iyisi biraz detaya gireyim.Nereden başlayacağımıda bilemedim şimdi..
Biz eşimle mesafeli bir flörtten sonra evlendik. Mesafe derken,farklı şehirlerdeydik. Önümüzde iki seçenek vardı;ya evlenip beraber yaşayacaktık,ya da ayrılıp farklı yol çizecektik. Velhasıl, evlendik ve ben farklı bir ile geldim.Epey süre işsiz kaldım. Eşimden başka görüştüğüm kimse yoktu. Fanusta yaşayan balık gibi akşamları onun gelmesini bekliyordum. Bu böyle 2 sene kadar sürdü.Ben uzaktan eğitimle yüksek lisans yaptım bu arada.Yine işe başvuruşlar ve yine kabul edilmemeler..Yalnız yaşamaya alıştım nihayetinde.
Bu süre içinde birkaç kursa gidip aktivitelere katıldıysamda hiçbiri çevre yapmak adına pek bir işe yaramadı. O ortamda insanlarla 3-5 laf ederseniz ediyorsunuz,o kadar. Sonrası gelmiyor. Zaten herkesin yaşadığı sorun bu değil mi; güvenilir ve kafa dengi arkadaşlıklar kurmak.. Daha doğrusu kuramamak...Neyse. Zaten artık asosyal, sosyal fobi yaşayan biri oldum çıktım. Bir de evlendiğimden beri sürekli hastalıklarla uğraşıyorum. Hep bir yerimde birşey çıkıyor. Resmen hastaneye taşınsam yeri yani.
Eşimle başından beri normal bir cinsel hayatımız yoktu.Vajinusmustum. En sonunda yendim,bu seferde ne eşim tarafından ne benim tarafımdan herhangi bir cinsel istek olmadı. Birbirimize karşı cinsel ilgimizi başlamadan bitirdik sanırım. Psikolojik yardım aldım, yaşam koçunada gittim ama bir arpa boyu yol alamadım. Yine aynıyım.
Eşime gelince; inanın çok ama çok iyi biri. Evet, çok yakışıklı biri değil. Hatta evlenirken bazı arkadaşlarım "sana hiç yakışmıyor" tarzında üstlerine vazife olmayan laflar etmişlerdi. Oysaki o beni inceliğiyle,saygınlığıyla,hayat vizyonuyla etkilemişti.
Çok şükür; benim bir dediğimi iki yapmayan,hatta bana benden bile iyi davranan, her konuda bana karşı son derece töleranslı,sabırlı,anlayışlı bir eşe sahibim.Hayata bakışı olsun,fikirleri olsun son derece taktir edilen biri.
Bir kez olsun bana el kaldırmayı bırakın, hakaret bile etmemiştir. Keza bende öyleyim.
Birbirimize karşı hep saygımızı koruduk.Elbette ufak tefek atışmalar,didişmeler oldu ama şiddetli kavga 1-2 kez olmuştur;onda da yine saygıyı elden bırakmadık.
Kişisel tercihlerimize ve alanlarımıza müdahale etmedik. Zor günlerimizde bile beni mutlu etmek adına herşeyi yapar. Gelirimiz çok üst olmasada, çok şükür bize yeten bir gelirimiz var.Saygın bir işi var.Evine bağlı,eldekilerini evine ve bana harcayan biri. Buraya kadar herşey normal...
Gelgelelim paylaşımlarımız çok az. Heyecan yok. Ortak paylaşımlar çoğunlukla yok..Ne bileyim, kimileri öyle bir anlatıyorki sanki hep sevgililermiş gibi sürekli şamata,gırgır,romantik edalardalar...Ya atıyorlar ya da biz çok çabuk birbirimize karşı olan heyecanı ve ilgiyi kaybettik. Çoğunlukla o Tv başında, ben bilgisayar başında. Bunun gibi çoğu konuda ayrı takılıyoruz.
3 gündür yurt dışında; bu hafta içi gelecek. Ben sanki onu hiç özlemedim...Sanki o da beni pek özlemedi...Ama bir de birbirimize olan alışılmışlık var...Off,bilmiyorum. Ne zaman sorsam, ilgisini kaybetmediğini,beni sevdiğini söylüyor.Ama birşeyler eksik oysaki. Son zamanlarda bıdı bıdılara da başladık ufaktan...
Sormak istediğim, tüm bunlar evlilikte normal mi? Çoğu evlilik böylemi?
Bazen keşke evlenmeseydim dediğim oluyor.
Bazen de "evlenmeseydim ne yapacaktım, onla flört bunla flört nereye kadar" diyorum.
Huzurlu bir evliliğim var ama mutsuz gibiyim. Eşim var,ama çoğu yaptığım faaliyette tekim.Her şey sıradan ve rölantide sanki. Kendimi ayrık otu gibi hissediyorum.Sıkıldım.
Benimle fikirlerinizi paylaşırsanız sevineceğim.Ayrılmalımıyım,yoksa evlilik denilen şey bu mudur yani?
Bu arada,elbette evlenirken her gün evde rodeo yapmayı beklemedim :) Fakat biz herşeyi çok çabuk mu tükettik sanki..Hemde başlamadan.
Valla okurken kendimi buldum bizede dışardan bakan kopuk görür sanki iletşim yok gbi.ama esim sessiz az konusur ve evde inanılmaz bir huzur vardr kavga gürültü bilmez...evdeki tek bagrısma cocukların patırtı gürültüleri acıkcası memnunum halimden.. cok konusup devamlı basımda dırdır yapan bir adam olacağına böylesi daha huzurluAaa benim evliliği anlatmışsınızDüşündüm de bizim de çok hareketli hayatımız yok.Zaten hareketli bir hayat yaşayacak zamanımız da yok.Hafta içi eşim işten gelir yemek yeriz tv kesinlikle açık olmaz bu süreçte konuşuruz.Mesela ben haber izlemeyi sevmem kendisi haber izler ben başka şeylerle ilgilenirim ayda yılda ortak sevebileceğimiz film denk gelir izleriz bunun dışında herkes istediği filmi izler hafta içi genelde bu şekilde geçer.Hafta sonu alışveriş için dışarı çıkarız onun dışında hava güzelse doğa yürüyüşü filan yaparız tabi kışın büyük çoğunlukla evdeyiz.Yine ayrı takılırız.Bunları hiç sorun etmeyiz.Çünkü önemli olan evin içinde ki huzur.Yurt dışında yaşıyoruz ben 3-4 ayda bir tek başıma ailemin yanına giderim bunun dışında senede 2-3 kez birlikte tatile gideriz.Bunların yanında ikimizinde ayrı görüştüğü arkadaş çevresi de yok.Evlendiğimizden beri sadece bir kere arkadaşlarının yanına gitmiştir.Uzaktan bakınca biraz kopuk gibi gözüksede sevgiyi saygıyı bu tarz davranmakla ayakta tuttuğumuzu düşünüyorum.Ben nasıl ki sırf yanında olmak için sevmediğim tarz film izlerken mutlu olmayacaksam eminim oda olmayacak.Başımda devamlı dır dır eden biri olmaktansa kavga kıyamet bir arada oturmaktansa bu şekilde yaşamak çok çok daha iyi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?