bazı arkadaşlar yanlış anlamış beni. ben çalışmayayım demiyorum ki. çalışmayı istiyorum ve seviyorum. evde olmak beni stres yapar zaten. benim haksızlık olarak gördüğüm ben kendi çocuğum için çalışacağım ama diğer taraf çalışmadan herşeyi yapılacak. o da çocuğu için çalışmalı, bende. ya da ben ve eşim çalışıp iki çocuğa bakacağız. sanki diğer çocuğun annesi ölmüş gibi. eğer böyle olursa da hiçbirşeye karışmasın. işine nasıl gelirse bir var, bir yok şeklinde davranışını tasvip etmiyorum. Zaten ikinci çocuk olunca bu durumu eşim eski eşiyle konuşmalı, iki çocuğa yetemediğini belirtmeli belki de. ben hiçbirşey söylemicem. elimden geleni yapıcam ama içime atmaktan bir gün patlarsam diye korkuyorum. şu an bile kendi çocuğum gibi düşünüyorum. bütün herşeyini karşılamaya çalışıyorum. ama ilerde bunların boşuna olduğunu görürsem çok üzülürüm sanırım. biraz da bu yüzden çocuk istiyorum. o çocuğa ne yaparsam yapayım onun anne ve babası var, bana anne diyecek bir tek çocuk olacak o da kendi çocuğum. bunları düşünmesem sadece eşimin çocuğuyla bile yetinirim ama....