İkinci çocuk için erken miydi? :(

Feslegen Kokulu Nane .!.:

Zaten hamilesin, hani biz ne desek boş ama son sorduğuna cevap vereyim, ilk de senin ikinci de senin. Ikisini de çok seviyorsun asla biri diğerinden farklı olmuyor. O konuda tereddüt etme

Genişletmek için tıkla...

Siblarsln .!.:

6 yaşındaki ilk çocuğumu buyuttum okula başlattım o büyürken de hep birgün kendime ait çalışma hayatı , ev dışında kafamı dağıtacağım ve para kazanacağım iş ortamlarini hayal ettim.. bu süre zarfında part time is falan baktım olmadı bütün kapılar kapalı gibiydi gerçekten olmadı...şimdi tam o büyüdü okullu oldu derken ikinciye hamile kaldim...biraz supriZ oldu ama doğum kontrol hapini bıraksan da üç ay koruyormus diyenlere inandım pek dikkat etmedim..ilacı vücudum dinlensin senelrrir kullanıyorum diye bıraktım o esnada da böyle oldu ...şimdi pişman gibiyim keşke ilk çocuğum 10 yaşlarına mi gelseydi acaba diyorum ..okul serüvenine daha bı alişsaydi daha bı buyuseydi bende iki üç sene çalışıp hevesimi alıp ,ondan sonra evimde ikinciyi buyutsemeydim diyorum...pişman olmak çare değil ..miniğim büyüdü bile beş aylık oldu...hem seviniyorum hem içimde önüne gecemedigim bir pismanlikvar...hayat bitmiş gibi eli kolu bağlı ..hayalleri bı beş sene daha ertelenmiş bir anneyim sanki...mutlu değilim pek fazla hani içimde ilk deki gibi heyecanlar yok...korkular daha ağır basıyor..herşey daha zor olacak gibi...birde her iki çocuk annesi bunu hamileyken yasadimi bilmiyorum ama bu bebeği de ilk yawrum kadar sevebilecek miyim? Ya sevmezsen ne yaparim içim isinmazsa ? Böyle hissedenler siz neler yaşadınız doğumdan sonra lütfen konuşalım..hamilelik psikolojisi gerçekten çok farklı

Genişletmek için tıkla...

Siblarsln .!.:

Peki böyle düşünen bı benmiyimdir onu da çok sevebilecekmiyim diye

Genişletmek için tıkla...

Siblarsln .!.:

..biraz supriZ oldu ama doğum kontrol hapini bıraksan da üç ay koruyormus diyenlere inandım pek dikkat etmedim..ilacı vücudum dinlensin senelrrir kullanıyorum diye bıraktım o esnada da böyle oldu ...şimdi pişman gibiyim

Genişletmek için tıkla...

Siblarsln .!.:

6 yaşındaki ilk çocuğumu buyuttum okula başlattım o büyürken de hep birgün kendime ait çalışma hayatı , ev dışında kafamı dağıtacağım ve para kazanacağım iş ortamlarini hayal ettim.. bu süre zarfında part time is falan baktım olmadı bütün kapılar kapalı gibiydi gerçekten olmadı...şimdi tam o büyüdü okullu oldu derken ikinciye hamile kaldim...biraz supriZ oldu ama doğum kontrol hapini bıraksan da üç ay koruyormus diyenlere inandım pek dikkat etmedim..ilacı vücudum dinlensin senelrrir kullanıyorum diye bıraktım o esnada da böyle oldu ...şimdi pişman gibiyim keşke ilk çocuğum 10 yaşlarına mi gelseydi acaba diyorum ..okul serüvenine daha bı alişsaydi daha bı buyuseydi bende iki üç sene çalışıp hevesimi alıp ,ondan sonra evimde ikinciyi buyutsemeydim diyorum...pişman olmak çare değil ..miniğim büyüdü bile beş aylık oldu...hem seviniyorum hem içimde önüne gecemedigim bir pismanlikvar...hayat bitmiş gibi eli kolu bağlı ..hayalleri bı beş sene daha ertelenmiş bir anneyim sanki...mutlu değilim pek fazla hani içimde ilk deki gibi heyecanlar yok...korkular daha ağır basıyor..herşey daha zor olacak gibi...birde her iki çocuk annesi bunu hamileyken yasadimi bilmiyorum ama bu bebeği de ilk yawrum kadar sevebilecek miyim? Ya sevmezsen ne yaparim içim isinmazsa ? Böyle hissedenler siz neler yaşadınız doğumdan sonra lütfen konuşalım..hamilelik psikolojisi gerçekten çok farklı

Genişletmek için tıkla...

Siblarsln .!.:

6 yaşındaki ilk çocuğumu buyuttum okula başlattım o büyürken de hep birgün kendime ait çalışma hayatı , ev dışında kafamı dağıtacağım ve para kazanacağım iş ortamlarini hayal ettim.. bu süre zarfında part time is falan baktım olmadı bütün kapılar kapalı gibiydi gerçekten olmadı...şimdi tam o büyüdü okullu oldu derken ikinciye hamile kaldim...biraz supriZ oldu ama doğum kontrol hapini bıraksan da üç ay koruyormus diyenlere inandım pek dikkat etmedim..ilacı vücudum dinlensin senelrrir kullanıyorum diye bıraktım o esnada da böyle oldu ...şimdi pişman gibiyim keşke ilk çocuğum 10 yaşlarına mi gelseydi acaba diyorum ..okul serüvenine daha bı alişsaydi daha bı buyuseydi bende iki üç sene çalışıp hevesimi alıp ,ondan sonra evimde ikinciyi buyutsemeydim diyorum...pişman olmak çare değil ..miniğim büyüdü bile beş aylık oldu...hem seviniyorum hem içimde önüne gecemedigim bir pismanlikvar...hayat bitmiş gibi eli kolu bağlı ..hayalleri bı beş sene daha ertelenmiş bir anneyim sanki...mutlu değilim pek fazla hani içimde ilk deki gibi heyecanlar yok...korkular daha ağır basıyor..herşey daha zor olacak gibi...birde her iki çocuk annesi bunu hamileyken yasadimi bilmiyorum ama bu bebeği de ilk yawrum kadar sevebilecek miyim? Ya sevmezsen ne yaparim içim isinmazsa ? Böyle hissedenler siz neler yaşadınız doğumdan sonra lütfen konuşalım..hamilelik psikolojisi gerçekten çok farklı

Genişletmek için tıkla...