- 26 Ağustos 2021
- 179
- 172
- 33
- 38
O çocuk bendim. Açtığı yaraları o kadar iyi biliyorumki. Travma dan travmaya koştum. Anne olunca anladım, affettim ama içinde yaşıyorken çok zordu gerçekten.
O çocuk bendim. Açtığı yaraları o kadar iyi biliyorumki. Travma dan travmaya koştum. Anne olunca anladım, affettim ama içinde yaşıyorken çok zordu gerçekten.Aman dokunmayın çookk fenayaammBenim için tek sorun kavgaları. Gerçekten çekilir gibi değil. Birbirlerini o kadar seviyorlar ki, nasıl bu kadar kavga edebiliyorlar anlamıyorum aslında anlıyorum çünkü ben de kardeşimle çok kavga ederdim
Benimkilerin arası 3.5 yaş. 8 yaş arası olan iki çocuğa da şahit oldum. Büyüdüler kıskanmazlar dersiniz ama benim çocuklardan kat kat fazla, biraz da baş belası olarak görüyolar sankiÇocuktan çocuğa değişir. Bir de yapacaksanız lütfen sürekli büyüğüne "sen büyüksün, kardeşin nerde, kardeşine baksana, kardeşin düştü hiç mi görmüyorsun" gibi şeyler söylemeyin. Bire bir şahit oldum haklı olarak çok ters tepiyor.
Aralarında zaten minimum 8 yaş fark olduğu için oğlunuzun istediği kardeşin doğacak olan olması mümkün değil. Oyun arkadaşı olamayacaklar. İkinci çocuğunuzun da ilkokul bitene kadar bakacak kimsesi olmayacaksa eğer ( şehir degistirme vs olmayacaksa eğer) minimum 11 yıl daha calışamayacaksınız. Daha sonra 47 yaşında iş hayatına dönmekte de zorlanacaksıniz. Biz öldükten sonra yalnız kalmasın diye kardeş yapılmaz bence. Tanıdığım bir çok insan kardeşiyle çok da güçlü bağlara sahip değil. Kardeşime iyiki var diyenler kadar keşke olmasaydı da daha iyi şartlara sahip olsaydım diyenler de var. İyice düşünün taşının. Ama ekonomik olarak hazır değilseniz bence yapmayın.Ben 36 yaşında tek çocuklu bir anneyim. Oğlum 7 yaşına girecek. Daha önce çalışıyordum şuan evdeyim. Ve bir süre daha bu şekilde devam etmesi gerekecek.( En azından 4 yıl, ilkokul bitene kadar, bakacak kimse yok, calisamayacagim.) Oğlum da kardeş istemeye başladı. ( aslında tamamen oyun amaçlı, birlikte oynayabileceklerini düşünüyor) 2 cocuklu kimi görsem hemen yap, bak istiyormuş da diyor. Ama ben kararsizim. Rahata da alıştım açıkçası. Kendime kalan çok güzel zamanlarım var. Bu durum hoşuma gidiyor. Diğer yandan yıllar sonrası, çocuğumun bizden sonra kimsesi kalmayacak diyorum. Gözümde yaş akmadan kuruyor. Ne yapayım? Bana fikir verin. Maddi durum olarak çok kötü olmasa da ferah da sayılmaz. Gözümü korkutan bir neden de ekonomik sebepler açıkçası. 1. çocuğa yapabileceğimiz herşeyi yapabiliyoruz. 2.gelirse onu ihmal eder miyiz, ona da abisine yapılanları yapabilir miyiz bilmiyorum. Bu düşünce aşamasını herkes yaşıyor mu, bir ben mi böyleyim? Sanki olsa bile onu Bu kadar çok sevemezmişim gibi. Daha olmadan böyle düşündüğüm için bile pişman oluyorum. Ne olur fikir verin bana. Kardeşsiz olanlar ne hissediyor?
Ben 2.yi hic düsünmedim.süpriz olarak geldi.gelmeseydi yapmazdim.ha iyki gelmis tabiki seviyorum.ama isteyerek zor ya.simdiki cocuklar daha zorRahata öyle bir alistimki hemde. Bazen hayal ettiğimde bile bunalıyorum. Gerçekten gerek var mı düzenini kurdun, ha bir ha iki ne fark eder diyorum. Hatta bazen olmayacağını bilsem üzülür muydum diye kendimi yokluyorum. Kararımdan ne kadar eminim sorgulamak için.
Açıkçası aile olmayı hiçbir akrabam beceremedi. Hiçbiri anne babalık yapamadığı için çocuklarda aynı şekilde ilerliyor. Yakın bir arkadaşımın ailesiyle tanıştım köye gitmiştim ziyaretlerine. O kadar bağlılar ki birbirine ( nazar değmesin ) evler bildiğin çember şeklinde kurulmuş beraber yaşıyorlar anlaşamasalar zaten mümkün olmazdı. Biz köye iki günlüğüne gidiyoruz kan dökülecek duruma geliyor annemle tansiyonumuz bi düşüyor bi çıkıyorSanki benim aile tarafımı anlatmış gibisiniz. Aynı seyleri yaşadım çocukluğumda. Benim için adalet vazgeçilmez kız erkek farketmez. Adil olmak da o kadar zor. Herkesin ihtiyacı kadar yetmek zorunda olmak.
Benimde kardeşlerimle aram çok çok iyidir. Allah varlıklarını daim etsin herkesin kardeşinin. Özellikle kız kardeşimle inanılmaz iyiyiz. Benimki erkek, bir kız gelirse nasıl olur, anlaşırlar mi hiç bilmiyorum. Keşke sizin durumunuzda olsaydım. 2 sınıf ve anaokulu benim de hayalini kurduğum yaş araligiydi. Kısmet olmadiBuraya "annelik bana göre değil, 2 çocuk çok yorucu" şeklinde o kadar çok mesaj attım ki. Ama küçüğüm büyüdükçe kolaylaştı işler. Anaokuluna da başladı. Kızım 2. sınıfta. Birlikte kavgaları, oyunları, gülüşmeleri o kadar tatlı geliyor ki. İyi ki doğurmuşum diyorum :) Abimle aramda 6 yaş var yaklaşık. Farklı şehirlerdeyiz, sık sık yüz yüze görüşemiyoruz maalesef. Ama aynı genetiği paylaştığım, benim aynımdan bir tane daha var dünyada :) Bu durum, dünyanın umurunda olmayabilir ama benim umurumda. Arkamı güvenle yaslayabildiğim bir abim var. Yeğenlerim de öz çocuklarım gibi. Benim çocuklarımla kardeş gibiler, öyle sahiplendiler çocuklarımı. Benim kuzular da onları öz abileri olarak görüyorlar. Sanırım özellikle annenin kardeşleriyle ilişkisi nasılsa çocuklar da aynı şekilde ilerliyor. Annemin kardeşleriyle ilişkisi, abimle bizim ilişkimiz, abimle çocuklarımızın arasındaki ilişki birebir aynı. Neyse mesajımı baya uzatmışım ama 2. çocuk şu an iyi bir fikir benim için :)
Aslında olacaksa öyle sürpriz olsa belki daha iyi olurdu benim için.Ben 2.yi hic düsünmedim.süpriz olarak geldi.gelmeseydi yapmazdim.ha iyki gelmis tabiki seviyorum.ama isteyerek zor ya.simdiki cocuklar daha zor
Bizim çocuklugumuz,gençliğimiz gibi degiller.hele bide ergenlikleri.
Bilmem ki benim de birinci ayımO his ne kadar sürüyor? 1 yıl falansa belki idare edebilirdim
Son cümlenizin esiriyim ben şuanda. Tam da odak noktam bu. Ki kıskançlık,yetememe hissi bunları dibine kadar yaşayacağımı biliyorum. Hangi arkadaşıma sorsam aynı şeyi söylüyor. Hatta birinin 13 ve 7 yasind çocukları var. Ilkine her istediğini yaptım. 2.ye yapamadım diye çok üzülüyordu . Anne olduğumuzdan herhalde asla tam hissedemiyoruz kiÇocuk istedi diye çocuk yapılmaz. Oyuncak değil ki veresiniz eline oynasın. Yeni dogan oynayacak yaşa gelince diğeri büyüyecek zaten. Benim de 6 yaşında bir oğlum bir buçuk yaşında kızım var. Şunu söyleyeyim ilk çocuktan çok daha zor oluyor. Kıskançlık mutlaka oluyor. Ne kadar severlerse sevsinler birbirlerini fark etmiyor. Masraflar aşırı fazla oluyor. Duygusal anlamda zaten anne harap düşüyor. Ne büyüğe ne küçüğe yetemiyormuş gibi geliyor. Benim imkanlarım olmasına rağmen zordu. Ha şimdi olsa yine yaparım çünkü birbirlerine olan sevgilerini görmek herşeyi siliyor.
Benimkiler cok kavga ediyorlarAslında olacaksa öyle sürpriz olsa belki daha iyi olurdu benim için.
Ileride 4-5 yıl sonra net olarak çalışacağım. Su an ilkokul döneminin bitmesini bekliyorum. Daha sonra 2.olursa kres ya a anaokuluna verip hayatima devam ederim diye dusunuyorum.Zaten 4 yil daha evdeymissiniz bence yapin kardes iyidir zamanla maddiyatinizda duzelir belki ufagi kres yasina getirip calisirsiniz falan ikisinide cok seviyosunuz ayrica o konuda endiseniz olmasin :)
Ne yazık.. ben de bariz bir şekilde görüyorum, yapmayın da diyorum ama değişmiyor. Çocuk büyüdü diye oyun oynayamıyor, kardeşi eline küçük parça alsa annesi çocuğa bas bas bağırıyorlar. Bu annenin babanın görevi ya. Sen çene çalacaksın, çocuk kardeşine mi bakacak? Herkes sorumluluğunu atacak birini buluyor maalesef. Sizin adınıza üzüldüm. İnsan affetse de unutamıyorO çocuk bendim. Açtığı yaraları o kadar iyi biliyorumki. Travma dan travmaya koştum. Anne olunca anladım, affettim ama içinde yaşıyorken çok zordu gerçekten.
Olur mu hic oyle sey. Dahil olmaniz guzel, farkli yasamlari, fikirleri gormek guzel. Her yonuyle dusunmemi sagliyor.Benimkiler cok kavga ediyorlar
Yemekte derste herseyde.yani insani.hayattan sogutacak cinsten.oglum 13yasini dolduracak ama 9yasin daki kızkardeşi ne her dakka bulasir.hele yaz tatillerinde ciglik atmak istiyorum.kusura bakma konuna cok dahil oldum ama icimi dökesim varmış
Kendim için affettim zaten. Bazı yükler ömür boyu taşınmıyor.Ne yazık.. ben de bariz bir şekilde görüyorum, yapmayın da diyorum ama değişmiyor. Çocuk büyüdü diye oyun oynayamıyor, kardeşi eline küçük parça alsa annesi çocuğa bas bas bağırıyorlar. Bu annenin babanın görevi ya. Sen çene çalacaksın, çocuk kardeşine mi bakacak? Herkes sorumluluğunu atacak birini buluyor maalesef. Sizin adınıza üzüldüm. İnsan affetse de unutamıyor
Kesinlikle ertelemeyin. En geç 1 yıl daha. Ben o rahata çok alışıp karar veremeyenlerdenim. Ve tren de kaçıyor hissinin ağırlığı da sinir bozucuBende 2.ye kararsızım sizin gibi.. Oğlum 3.5 yasında.. Kardesi olsun dıyorum Bı yandan.. Öteki taraftan hayatım kısıtlanacak dıye korkuyorm.. Evet annelık ömür boyu bir seruven.. Ölene kadar yuregımızde bir sızı.. Bende tekrar aynı zorlukları yasıycamı dusununce korkuyorum.. Bi yandan öteledıkce rahata daha cok alısırım dıye bu sefer hıc yapmam dıye dusunuyorum.. Evlat sevgisini tattım çok şükür.. Yaparsam sırf oğlum için yapcam.. Cunku annelik tam bi delilik, akıllı kadın rahatını bozmaz ama ne var ki kadının delisi makbul vesselam
8, 9 yaş fark olsun ne olacak ki? Abim erken başlamış okula. Ben ortaokula başladım, abim üniversiteyi kazandı başka bir şehirde. Liseye geçtim memur olarak atandı. Aynı evi bile uzun süre paylaşamadık. Ama hep özledim abimi. Canım o benim. Her derdime koştu, her ihtiyacıma cevap verdi. Hala akıl hocamdır benim. Yaş farkı kapanır gider. Küçük evin maskotu olur, büyüğü de eğlendirir merak etmeyin. Bazen kavga dövüş bazen gülüş, böyle böyle büyürler. Kardeşler arkadaş gibi akran olmak zorunda mı? Bazen kendimizden çok büyük ya da küçük insanlarla bile çok güzel dostluklar kurabiliyoruz. Kardeş olunmaz mı?Benimde kardeşlerimle aram çok çok iyidir. Allah varlıklarını daim etsin herkesin kardeşinin. Özellikle kız kardeşimle inanılmaz iyiyiz. Benimki erkek, bir kız gelirse nasıl olur, anlaşırlar mi hiç bilmiyorum. Keşke sizin durumunuzda olsaydım. 2 sınıf ve anaokulu benim de hayalini kurduğum yaş araligiydi. Kısmet olmadi
Yaaa bu cok güzell8 yaşla böyle düşünmenize çok sevindim benimkiler arası da 8 yaş paylaşacak bir şeyleri olmayacak diyordu çevremdekiler. Demek ki arkadaş da olabiliyorlarmış.
Galiba ben böyle güzel mesajlardan çok etkileniyorum. Yavaş yavaş 2. Cocuk olayı kafamda netleşiyor gibi.8, 9 yaş fark olsun ne olacak ki? Abim erken başlamış okula. Ben ortaokula başladım, abim üniversiteyi kazandı başka bir şehirde. Liseye geçtim memur olarak atandı. Aynı evi bile uzun süre paylaşamadık. Ama hep özledim abimi. Canım o benim. Her derdime koştu, her ihtiyacıma cevap verdi. Hala akıl hocamdır benim. Yaş farkı kapanır gider. Küçük evin maskotu olur, büyüğü de eğlendirir merak etmeyin. Bazen kavga dövüş bazen gülüş, böyle böyle büyürler. Kardeşler arkadaş gibi akran olmak zorunda mı? Bazen kendimizden çok büyük ya da küçük insanlarla bile çok güzel dostluklar kurabiliyoruz. Kardeş olunmaz mı?
Annemler yeğenlerin zorluğunu unutunca benim çocuklara canavar gözüyle bakıyor, bana acıyorlar :) Halbuki onlar da aynı şekilde kavga edip gürültü yapıyorlardı. İnsan zaman geçince zorluğunu unutup güzelliğini hatırlıyor demek ki.Bilmem ki benim de birinci ayım
Bence cocuk gece kalmazsa problem çözülür
Sanki benim büyük kiz bir yaşından sonra gece uyanmiyordu diye hatırlıyorum ama o kadar unutmusjm ki
20.000 tl üzeri. Kendimize ait bir evimiz,arabamız var. Bu zamanda bu para hiçbişey tabi ama yetiyor şuanda. Çok zorlanmiyoruz. 2.olursa belki o zaman zorlanabiliriz. Kenara attığımız ( calistigim donemden) para bu durumda kullanılacak tabiki. 4 yıl idare etmez ama 2 yıl bezi,doğumu vs herşeyine yeter. Sonrası kredi bitiyor. 2 yıl daha idare edip çalışmayı düşünüyorum. Bunlar kendime söyleyip plânladiklarim. Herşey yolunda giderse4 sene sonra çalışacağım diyorsunuz 2. Çocuk olursa bu hayalleriniz de gerçekleşmeyebilir.Bunu da göz önünde bulundurun lütfen.Çocuk eskiden manevi olarak yetmekti artık daha fazlası maddiyata girdi malesef.En basiti bebek bezi bile astronomik fiyatlarda.Geliriniz nedir? Tek maaş ne kadar ile geçiniyorsunuz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?