kzlar ben 22 yaşndaym,6.ayımız bitti evleneli ve şu an gebeliğimin de 3.ayı bitmek üzere.
küçüklüğümden beri evlilik ve bebek hayalimdi =)))
vajinismusum ve buna rağmen bir bebişimz oldu,inş.sağlıcakla güzellikle dünyaya gelir.
ilk 3 ay çok ağladm,her geciktiğim de koşa koşa test almaya gittim ve binbir dualar içinde yaptığım testler negatif çıkınca ya çok üzüldüm ya da çok ağladım.
eşim borçlarımızdan dolayı hemen istemiyordu bebek,ben ise işimden ayrılmıştım ve evde yalnzdm,ayrıyetten erken anne olmak istiyordum.
nisan ayında 15 gün geciktm,inanmıyordum hamile olduğuma.test yaptm pozitif,bi daha yaptım yin pozitif,kan testine gittim ee pozitif??
eşimle kan testine kadar inanmadık.bi de ultrasonda keseyi görünce inandk
en son kalp atışlarını gördüm ultrasonda işte o zaman çok duygulandım.anneliği hissettim biraz olsun.
şimdi 15 temmuzda aşıya,23 temmuzda da dr.a gidicem cinsiyetini öğrenmek için..
bakalım bizi daha neler bekliyor..
ha pardon duygularmdan bahsetmedim.
2.ayım çok kötü geçti.ağlıyordum genelde ve bebeğimi o kadar istememe rağmen karnmdakine kızıyordum sen niye oldun,ben niye evlendim,niye işten çktm falan filan
şimdi bakıyorum da ne kadar çok mutluyum..
var anam var
Çocugun kakası, çocugun ateşi vs. O ayrı bir varlık her zaman benim gözümde. Allahın bu dünyaya gelmesini istediği bir kul ve ben yalnızca aracıyım diye bakıyorum. Böylece şimdiden beklentim çok yüksek değil, şimdiden büyüyünce eşini benden daha çok sevecegi gerçeğine kendimi alıştırıyorum 
Allah çok isteyenleri çok bekletmesin. Amen.
