Evet gittik, doktorumuzu da görebildik. Minik kalp atışlarını duyduk çok şükür. O kramplardan sonra umudumu yitirmiştim ama minicikti orada, oğlumun kardeşi.1 saat oldu canım ilk 15 dk da birşey yoktu beyaz cizgiydi bakalım yarında yapacağım yinede hayırlısı çok şükür Rabbim e sağlıklıyiz o yüzden üzülmüyorum yoluma bakıyorumsiz ne yaptınız bebiş nasıl yakın zamanda kontrole gittiniz mi
Ayyy canım çok güzelEvet gittik, doktorumuzu da görebildik. Minik kalp atışlarını duyduk çok şükür. O kramplardan sonra umudumu yitirmiştim ama minicikti orada, oğlumun kardeşi.
Umarım bugün sizin sonuç da sizi mutlu eder.
Bu çok güzel bir haber:))Evet gittik, doktorumuzu da görebildik. Minik kalp atışlarını duyduk çok şükür. O kramplardan sonra umudumu yitirmiştim ama minicikti orada, oğlumun kardeşi.
Umarım bugün sizin sonuç da sizi mutlu eder.
Ayyy canım çok güzelRabbim sağlıklı bir şekilde kucağına almayı nasip etsin canım yok ya negatif yine de adet gününü bekliyorum bakalım hayırlısı herşeyin
Çok teşekkürler, hepimize umut olsun, sağlıkla gelsin inşallah.Bu çok güzel bir haber:))
İnşallah sağlıkla kucağına aldığının haberlerini de yazacaksın buraya
Cok doğru bundan sonrası hep karışık duygularÇocukların adapte olma, kabullenme yeteceğim yetişkinlerden daha gelişmiş. Benim gittiğim gruplarda bununla ilgili kitaplar var onları okuyorlar, ama tabi belki biraz daha zaman lazım sizin için de.
Ben de çok okudum bu forumda, insanların aynı şeyleri yaşadığını görünce delirmemişim diyorum en azından. İyi geliyor.
Ben hamileliğin daha çok başındayım, ilk kontrolde çok ağladım, çok büyük bir stres, yine de insanı yaşama bağlıyor. Çok karışık duygular yaşıyorum, mutlu olmak suçlu hissettiriyor, üzülünce bebeği de üzmekten korkuyorum. Ama bu yol artık benim yolum, benim hayatım.
dogru haklisin canim biraz daha zaman belki iyi gelir benim icinde. Sizde daha yenisiniz galiba insAllah sag salim alirsiniz kucaginiza .biz galiba bundan sonra hep bu karisik duygularla yasayacagiz. oğluma bazen bitanem diyorum sonra üzülüyorum hic göremediğim bebegim üzülür mu acaba abisine böyle soyledim diye diyorum cok zor Rabbim yardimcimiz olsunÇocukların adapte olma, kabullenme yeteceğim yetişkinlerden daha gelişmiş. Benim gittiğim gruplarda bununla ilgili kitaplar var onları okuyorlar, ama tabi belki biraz daha zaman lazım sizin için de.
Ben de çok okudum bu forumda, insanların aynı şeyleri yaşadığını görünce delirmemişim diyorum en azından. İyi geliyor.
Ben hamileliğin daha çok başındayım, ilk kontrolde çok ağladım, çok büyük bir stres, yine de insanı yaşama bağlıyor. Çok karışık duygular yaşıyorum, mutlu olmak suçlu hissettiriyor, üzülünce bebeği de üzmekten korkuyorum. Ama bu yol artık benim yolum, benim hayatım.
Evet gittik, doktorumuzu da görebildik. Minik kalp atışlarını duyduk çok şükür. O kramplardan sonra umudumu yitirmiştim ama minicikti orada, oğlumun kardeşi.
Umarım bugün sizin sonuç da sizi mutlu eder.
Teşekkürler, zorlu bir yola girdik ama bize zaten kolay bir gün yok. İnşallah gönlünüzden geçtiği gibi olur, hayat artık bize biraz iyi davransın.Merhaba gözünüz aydın olsun..
Ben de melek annesiyim,
oğlumu kaybettim..
Başka zamanlara kalan vuslatım o benim..
Bir gün eğer kardeşi bizi seçer gelirse
biliyorum "oğlum" gibi kokacak..
O kokuyu içinize çekmeye hazır mısınız?
Rabbim nasip etsin..
Evet canim cok haklisin hissettiklerinde küçükte olsa canindan can gidiyor ama dedigin gibi kalp atislari duysan emin ol daha cok baglanirdin ben 37. Haftada her zman duyduğum o kalp atislarini duyamadim doguma diye gitmistim oysaki pusetini bos geri getirdik hâlâ rüya gibi bunlari ben yasamadim sanki ve dedigin gibi esimi ilk kez ağlarken gördüm kendi ellerimle evladimi toprağa koydum bunu da yasayacakmisiz dediAllah aynı acıları bır daha yasatmasın hepinize ınsallah, ben kendiminkini dert sanardm sizinkileri okumadan once Allahım sabır versin cennette sefaatçiniz olsın. Bende 3 ay evvel 6 bucuk haftalık Bebegimi kaybettim bjr kez bile duymadım kalp atısını şükrediyorum, çünkü duysam cıldırırdım heralde ilk bebegımdi kalp atısını duymaya gittigmzde ogrendık esimle. Esim video cekecekti kalp atıslarını annesine de dinletmek istemis ti bızde duyamadık, aldılar. Simdi ıkı yakın arkadasım hamıle bana Allah sana da nasip etsin diye ettikleri hayır dua bıle zoruma gidiyor bıliyorm kötü niyetleri yok ama icime batıyor esim anlayışsız bırı degıl ama ıcımde kileri ona anlatamıyorum bıliyorm oda benim kadar belki daha fazla etkilendi, ilk defa aglarkrn gördm cunku ama ne zaman içimi acmaya kalksam sen isyan ediyorsun dıyor isyan degıl benimki aslında. Kusura bakmayın biraz karısık ve uzun oldu hepimize Allah sabır versin
Amin melek olmus benım kuzenim ıkı kez yasadı bırı benım dugunum de olmustu hala videomuza bakamaz cok cok kötü bir durum ama esinizin de dedıgi gıbı yasayacagnz varmıs Allah hayırlı saglıklı evlatlar versınEvet canim cok haklisin hissettiklerinde küçükte olsa canindan can gidiyor ama dedigin gibi kalp atislari duysan emin ol daha cok baglanirdin ben 37. Haftada her zman duyduğum o kalp atislarini duyamadim doguma diye gitmistim oysaki pusetini bos geri getirdik hâlâ rüya gibi bunlari ben yasamadim sanki ve dedigin gibi esimi ilk kez ağlarken gördüm kendi ellerimle evladimi toprağa koydum bunu da yasayacakmisiz dediRabbim kimseye yasatmasin cok zor
kontrollerin sık olacak demek buna çok sevindim. Bebeğini sık sık görmek iyi olduğunu her şeyin yolunda olduğunu bilmek sana da iyi gelecek.İlk doktor kontrolümüzde aynı binaya tekrar ilk defa adım attığım için, içeri girer girmez gözlerimden yaşlar akmaya başladı. İçeride bir sürü hamile kadın olduğu için gözyaşlarımı gizlemek zorunda hissettim, onlara bir şeyler ters gidebilir hissi vermek istemediğim için. Oysa benim saklamak zorunda olduğum hiç bir şey yok, biliyorum, ama hala toplum içinde açık yürekli olamıyorum.
Uzun saatler ve bir kaç görüşmeden sonra doktorumuzu görme şansı elde ettik. Beni bu defa yüksek riskli hamilelik kategorisine aldıkları için bu kadar erken hastaneye gelebildim, yoksa yurt dışında yaşadığımız için, bu kadar erken ultrason hatta doktor görmek çok zor. Neyse ki, bizi dinlediler, her isteğimizi kabul ettiler. Bundan sonra her 2 haftada bir hastaneye gideceğim ve sanırım her defasında ultrason yapacaklar. Buna çok sevindim fakat yine de bu kadar sık kontrol için sağlam bir yürek lazım benim durumumda.
En sevindiğim konu, doktorumuz yaşadığımız şehirdeki, riskli gebelik konusunda bir en tanınmış doktor diyebilirim. Üstelik çok anlayışlı ve ilgili. Onu her gördüğümde sarılıp ağlamak istiyorum.
Mide bulantılarım devam etse de, önceki hamileliğime göre çok daha iyi. Son 3 gün sürekli hamur ağırlıklı beslendim çünkü hem tatildeydik hem de midem çok kötü ve canım istiyor, neyse ki kilo almadım sandığım kadar. Şimdi eski beslenmeme geri döndüm, bu defa daha az kilo almayı hedefliyorum. Hem sezaryenin üstünden daha 1 yıl bile geçmedi, böylesi daha iyi olur diye düşünüyorum.
Su an ne kadarliksiniz Allah saglikli kavusmanizi nasip etsin insAllah.yasadiklarin hissettiklerin cok normal canim bendr bugun kontrole geldim dikişlerim sızlıyordu cok şükür iyimis rahim toparlanmis folik asite baslayacagim insAllah. Ben icerdeyken bir kiza düşük yapıyorsun dedi doktor nasıl agladi ama gittim yanina yardim etmek icin yasi da baya gencti 19 mus.megerse ayni kaderi paylasiyormusuz 37 haftalik bebegini kaybetmis üstüne de düşük denilince perisan oldu onu o an en iyi ben anliyordum sanki hic bir tesellisi yoktuİlk doktor kontrolümüzde aynı binaya tekrar ilk defa adım attığım için, içeri girer girmez gözlerimden yaşlar akmaya başladı. İçeride bir sürü hamile kadın olduğu için gözyaşlarımı gizlemek zorunda hissettim, onlara bir şeyler ters gidebilir hissi vermek istemediğim için. Oysa benim saklamak zorunda olduğum hiç bir şey yok, biliyorum, ama hala toplum içinde açık yürekli olamıyorum.
Uzun saatler ve bir kaç görüşmeden sonra doktorumuzu görme şansı elde ettik. Beni bu defa yüksek riskli hamilelik kategorisine aldıkları için bu kadar erken hastaneye gelebildim, yoksa yurt dışında yaşadığımız için, bu kadar erken ultrason hatta doktor görmek çok zor. Neyse ki, bizi dinlediler, her isteğimizi kabul ettiler. Bundan sonra her 2 haftada bir hastaneye gideceğim ve sanırım her defasında ultrason yapacaklar. Buna çok sevindim fakat yine de bu kadar sık kontrol için sağlam bir yürek lazım benim durumumda.
En sevindiğim konu, doktorumuz yaşadığımız şehirdeki, riskli gebelik konusunda bir en tanınmış doktor diyebilirim. Üstelik çok anlayışlı ve ilgili. Onu her gördüğümde sarılıp ağlamak istiyorum.
Mide bulantılarım devam etse de, önceki hamileliğime göre çok daha iyi. Son 3 gün sürekli hamur ağırlıklı beslendim çünkü hem tatildeydik hem de midem çok kötü ve canım istiyor, neyse ki kilo almadım sandığım kadar. Şimdi eski beslenmeme geri döndüm, bu defa daha az kilo almayı hedefliyorum. Hem sezaryenin üstünden daha 1 yıl bile geçmedi, böylesi daha iyi olur diye düşünüyorum.
Aslında hepsinin peşpeşe gelmesi iyi olmuş bence. Bebeğini görünce daha iyi olacaksın. Ben Diyete başladım; diyet derken zaten temiz besleniyordum ancak son zamanlarda düzensiz oluyordu. Bir düEn olsun istedim. Doğumdan sonra ikinci adetimi oluyorum su an, bitince muayeneye gel demişti doktorum. Gidince taleplerimi söyleyecem. Verilerimi güncelleyip bir de İstanbul da iki doktordan daha görüş almak istiyorum ona gideceğiz.Pazartesi ilk ebe randevumuz, salı bebeğini kaybetmiş ve yeniden hamile kişilerin katıldığı grup toplantımızın ilki ve çarşamba da doktor randevumuz var. Hepsinin arka arkaya gelmesi bende şimdiden gerginlik yarattı. Umarım hepsi iyi geçer. Her sabah acaba bebeğimi kaybettim de haberim mi yok diye uyanıyorum, en azından kontroller yapılacak.
Meditasyonu sadece bir gün atlayınca tekrar toplayamadım ve öylece kaldı.
Yarından itibaren başlamak istiyorum.
Karnım şimdiden büyüdü, sanki 4 aylık gibi, oysa ki kilo artışı yok. Sanırım daha önce genişlediği için bu defa büyümesi daha kolay, çoğu şişkinlik de olabilir.
Bu aralar neredeyse her gün işe gidiyorum ve çok yoruluyorum, dönem arasından sonra bırakmayı düşünüyorum.
Sizlerde durum nasıl?
Pazartesi ilk ebe randevumuz, salı bebeğini kaybetmiş ve yeniden hamile kişilerin katıldığı grup toplantımızın ilki ve çarşamba da doktor randevumuz var. Hepsinin arka arkaya gelmesi bende şimdiden gerginlik yarattı. Umarım hepsi iyi geçer. Her sabah acaba bebeğimi kaybettim de haberim mi yok diye uyanıyorum, en azından kontroller yapılacak.
Meditasyonu sadece bir gün atlayınca tekrar toplayamadım ve öylece kaldı.
Yarından itibaren başlamak istiyorum.
Karnım şimdiden büyüdü, sanki 4 aylık gibi, oysa ki kilo artışı yok. Sanırım daha önce genişlediği için bu defa büyümesi daha kolay, çoğu şişkinlik de olabilir.
Bu aralar neredeyse her gün işe gidiyorum ve çok yoruluyorum, dönem arasından sonra bırakmayı düşünüyorum.
Sizlerde durum nasıl?
Pazartesi ilk ebe randevumuz, salı bebeğini kaybetmiş ve yeniden hamile kişilerin katıldığı grup toplantımızın ilki ve çarşamba da doktor randevumuz var. Hepsinin arka arkaya gelmesi bende şimdiden gerginlik yarattı. Umarım hepsi iyi geçer. Her sabah acaba bebeğimi kaybettim de haberim mi yok diye uyanıyorum, en azından kontroller yapılacak.
Meditasyonu sadece bir gün atlayınca tekrar toplayamadım ve öylece kaldı.
Yarından itibaren başlamak istiyorum.
Karnım şimdiden büyüdü, sanki 4 aylık gibi, oysa ki kilo artışı yok. Sanırım daha önce genişlediği için bu defa büyümesi daha kolay, çoğu şişkinlik de olabilir.
Bu aralar neredeyse her gün işe gidiyorum ve çok yoruluyorum, dönem arasından sonra bırakmayı düşünüyorum.
Sizlerde durum nasıl?
randevu sonrasi birsey yazmamissiniz. hersey iyidir insDün gece çok şiddetli kramplar yaşadım. Bütün gece devam etti, mide yanması diye düşündüm başta ama hep ağrı oldu sonrasında. Sabah da işe gittim ve tüm gün ayakta kaldım. Hamileliğin başlangıcından beri çok hastayım ki ben genelde hiç hasta olmam.
Yarın ilk doktor randevusunda kötü bir haber almaktan çok korkuyorum. Yaşadıklarım normal gelmiyor, ama en azından biraz mide bulantım var bunu iyiye işaret olarak kabul ediyorum.
Umarım yarın iyi haberler alırız.
Öncelikle hayırlı olsun allah kazasız belasız kucağınıza almayı nasip etsin. Bende 2 evladımı kaybettim seni çok iyi anlıyorum ama etraftaki insanlara kızamıyorum onlar kendilerince bizi teselli etmeye çalışıyorlar. Çok zor bi süreç geçirdim o kadar doğum sancısı cektim sonuç eli boş hastaneden çıktım hele birde yan odada doğum yapan kadınların bebeklerinin ağlaması benim en çok canımı acıtan bu oldu benim bebeklerim doğdu ama ağlamadı 1 yıl boyunca her gün ağladım ta ki hamile kalıncaya kadar karnımdaki bebeğe bunu yaşatmaya hakkım yok diye düşündüm ve olumlu yönde düşünmeye başladım bu defa kucağıma alacağım çok şükür 13 günlük olduk 15 kasımda aldim kucağıma oğlumu. Darısı senin ve tüm hamilelerin başına allah kimseye evlat acısı vermesinMerhaba,
İlk bebeğimi 10 ay önce doğumdan önce kaybettim. Kaybetmek lafın gelişi elbette, onlar sonsuza kadar bizim çocuklarımız olarak kalacak. Ben bu konu hakkında hala tanımadığım kişilerle konuşmaya hazır değilim.
Şu an ikinci bebeğime hamileyim fakat bu süreç hiç de kolay değil, ancak yaşayan bilir. O yüzden herhangi bir gebelik grubundan ayrı olmalı diye düşündüm. Ayrıca yeniden hamile kalmak isteyenler de gruptan fayda sağlarlar umarım. Ben ilk gebeliğimde hiç stres yaşamamıştım fakat şu an aklımı kaybedecek gibiyim. Her gün meditasyon yapmaya başladım, bunun çok yararının olacağına inanıyorum. Olabildiğince kimyasaldan uzak ve sağlıklı beslenmeye çalışıyorum. Çarşamba günü ilk doktor kontrolüne gideceğim ve çok heyecanlıyım umarım kalp atışlarını duyabiliriz. Biliyorum ki, tekrar bu sürece girmek hiç kolay olmayacak.
Benimle aynı durumda olan ya da bunları yaşamış olanların birbirine destek olması için bu başlığı açtım, umarım işe yarar. Gruptan istediğim önceki kayıplar hakkında kişi kendisi istemediği sürece sorular sorulmaması, çünkü bir çok kişi internet ortamında konuşmak için hazır olmayabilir.
Siz stresle başa çıkmak için neler yapıyorsunuz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?