E madem öyle kayinvalideniz geldiginde de " Anne kusura bakma esim eve misafir gelsin istemiyormus. Istersen sor kendisi söylesin, gecen gün annem icin söylemisti. Ben seviyorum ama esim misafir istemiyorsa sen de gelme bize" deyin. Disaridan söylemesi kolay demeyin iki kücücük cocugumun üstüne yemin ederim ki ben söylerim.
O kimmis ki benim annemin gelmesini istemeyecek? Ben onun sülalesinin dibinde yasamayi kabul edecegim; anasi, danasi, yengesi, amcasi... beyefendi de benim annem geldi mi surat asip odaya kapanacak. Bakin misafirden misafire fark var. Arkadaslar, kuzenler, akraba cocuklari devamli gelir gider, rahatsizlik verir, tadini kacirir o zaman eslerin sitem etmeye hakki olur. O da karisina güzelce kirmadan izah ederek söyler. Ama anne bu ya! Babami kaybettim aklim cikiyor annemi de kaybederim diye.
Bakin ben evde kavga, küslük ve huzursuzluktan yana asla degilim. Ama hayatimi paylastigim esimden saygi göremezsem ben de ona saygi duymamaya baslarim. Sonrasinda da bu üçlü gelir mutlaka. Esinizle güzelce konusun hatta konusmaya mecbursunuz. Ya bu durum karsisinda kendi kendinize dertlenir ve hep icinize atarsiniz, bu da bol bol esinizin egosunu tatmin eder ya da bunun kabul edemeyeceginiz bir davranis oldugunu acilen kendisini düzeltmesini söyersiniz.
Zamanla düzelir deniyor ama bence bu tür davranislarin hemen konusulup cözülmesi gerekir. Esiniz belki zamanla yanlis yaptigini anlar belki de ne güzel bak böyle yapa yapa annesinin gelip gitmesine engel oluyorum der. Karakterini siz biliyorsunuz.
Ayrica egitim durumlarinizla ilgili diger arkadaslarin söylediklerine katiliyorum. Ne alakasi var egitimle?