Merhabalar öncelikle..
Nasıl, nereden başlayacağımı bilmediğimden sadece YORGUNUM demek geliyor içimden.. Hemde çok yorgun. Bir gün up uzun içimi açacağım buraya, dokulecegim.. Çok küçük yaşta başladı herşey. Hep sınav dedim. Sabır dedim.. Bir insanın hayatı hiç mi düz gitmez. Hem psikolojik olarak hem bedenen çok bitkinim.. Ve bitiğim. Evlendim, sevdiğim adamla..
Maddi olarak şükür yinede hiç gözümü bişey de bırakmadı. Ama o da yoruldu. Çünkü yetmiyor. Maaşa 15 gün kala abartmıyorum para kalmıyor.
Bir kadın olarak dolabımı açtığımda akşam ne pisirsem diye düşünecek fırsatım bile olmuyor. Herkese polyannacilik oynamaktan yoruldum.
Ekmek bile alacak paramız olmuyor. Geçer diyoruz geçer.. Oda bende içimizde yaşıyoruz. Hep boynum büküldü bu hayatta. 25 yaşındayım ama 2 kat fazla büyük hissediyor kalbim..
Özledim evimde yemek pişirmeyi.. Bu çok komik gelir ama gerçekten erzak yetişmiyor. Yaşadıklarımı bir ben, bir Allah bilir. Yeri geldi yemek yiyemedim yokluktan. Yedim diye rollere girerdim. Yeri geldi açlıktan ağladım. Yeri geldi her gün patates kizarttim. Yazın 3 4 gün kuru fasulye yedirdim. Çoğu zaman tek kişiye yetecek kadar kaldığında ben yedim diye sadece eşime yedirdim. Makarna filan derken. Kocam bükük bunu kaldıramıyorum. Gece oldumu artık açlıktan migdem bulanmasin diye ne varsa tikrtiklardim. Tek istediğim kendi yagimizda kavrulmak. Geçecek değilmi.. Düzelir değilmi... Evlendim ama hiç yeni gelin gibi olamadim. Kıyafetime bile ozenemedim. Utana utana geziyorum. Yada sorun bende mi. Ben mi yettiremiyorum. Oysa extra harcamam bile yok. Hep fedakarlık yapiyorum. Akrabamizla aynı yerde oturuyoruz. Bazen cam da denk gelince görüyorum yemek yapıyor, yiyor mutfak topluyor. Ben 1 hafta mutfağa ugrayamadim. Artık ağrıma gidiyor. Canım bişeyler çekiyor. Alamıyorum. Gerçekten çokta hassas dönemdeyiz psikolojik olarak.. Kadın gibi görmüyorum kendimi, hatta fazlalık yük olarak görüyorum. Ay sonunu düşünmekten artık stresten ölcem. Belki komik şeyler bazılarına göre, yemek mi sorun diye kucumsenebilirim ama gerçekten o kadar basit değil. Napicagimizi şaşırdık. İş arıyorum hep saçma sapan iş ilanları. Bayanlara uygun iş bulamıyorum. Olanlar dediğim gibi güvensiz yerler. Elim kolum bağlı. Elimden gelen tek şey. Bu ay extra geçimimize 60 TL katkı swglayabildim. 4 parça kıyafetimi sattım..
Inanın kalbim, yüreğim aklım çok dolu.. Nasıl yaparız bilmiyorum.. Bu şekilde nasıl olacak bunu hele hiç bilmiyorum.. Sadece yazmak istedim.. İşte böyle...