- 22 Eylül 2018
- 1.117
- 885
- 123
- Konu Sahibi 1111010001
-
- #21
Kendimi hiç sevmiyorum.sevemiyorum. siz nasıl aştınız?
Kendimi hiç sevmiyorum.sevemiyorum. siz nasıl aştınız?Ilk yapacağın şey kendini sevmek olsun. Sen kendini kabul etmezsen seni her halinle kabul edecek birini bulamazsın. Ben de senin gibiydim kolay değil atlatmak hala daha ataklarini yaşıyorum. Sorun değil ben buyum elimden geldikçe daha iyi olacağım de kendini sev
Terapi görüyorum ama çok yol alamadık. Görünmez duvarlarım var bana engel olan.Bence terapi alin imkaniniz varsa. Gecmise dönük onarım mümkün.
Bu sekilde evleneceginiz kisi sessizliginizden faydalanir, bu durumu iyice körükler.
Tedavi görüyorum ama çok yol alamadım.Çocukluğunuzda Yaşadıklarınız ve annenizin yanlış yönlendirmeleri sizde büyük yaralara ve travmalara sebep olmuş gibi görünüyor. Görünmez olayım falan diyorsunuz bunlar sakıncalı. Bu alanda tedavi gördünüz mü?
Okul dönemim çoktan bitti. Arkadaşım yok çevremde. İlk başta annemin baskıları yüzünden olmadı sonra ise benden kaynaklı olmadı. Yakın arkadaşım yok.Şuan Üniv okuyor musunuz ? Ve 2- 3 kişi dahi olsa arkadaşınız var mı ? Bence kendinizi suçlamayın herkes konuşkan olcak diye bişi yok. Ama size tavsiyem kendiniz gibi kişilerle takılmak yerine daha aktif sosyal insanlarla arkadaş olun ki size de iyi gelsin. Hatta eve çağırın annenizde görsün çıkın gezin buluşun. Ve sevgili istiyorsanız daha sosyal konuşkan erkek seçin mesela bazı erkekler çok suskun evcimen olabiliyor sizi açacak birisi lazım bence kendinizden zıt karakterler seçin ki uyum olsun. Ben mesela yapı olarak girişkenim ama fazla insan sevmem ve güvenmem az arkadaşım vardır bunu sorun olarak görmüyorum ama kişiliğim böylebazı kızlara bakıyorum geniş çevresi hareketli fln ama bende sıkılgan olduğum için daha sakinliği seviyorum...
Şu an bir yardım alıyorum ama ilerleme kaydedemedim.Kendinizi, nelerin bu durumunuza sebep olduğunu, travmalarınızı biliyorsunuz. Maalesef hepimiz bazen kendimize yardım etme konusunda yetersiz kalıyoruz. Bir terapistle konuşmanızı tavsiye ederim. Unutmayın sizin başka, daha gerçek, daha siz, sizi daha mutlu edecek bir yönünüz var. Bir profesyonelden destek alıp bu yönünüzü keşfettiğinizde sizi siz olduğunuz için seven bir sürü insanla bir araya geleceksiniz.
Hem de nasıl...Buradaki ilk paragraf tanıdık geliyor mu?
Niye ki bu genelleme?Okul dönemim çoktan bitti. Arkadaşım yok çevremde. İlk başta annemin baskıları yüzünden olmadı sonra ise benden kaynaklı olmadı. Yakın arkadaşım yok.
Çiftler birbirini dengelemeli ama bi taraf suskun diğer taraf çok konuşkansa o da olmaz bence. Sürekli susan bir kadından hoşlanmaz erkekler bence.
Ben de girişken olabiliyorum ilk başta ama sonra çok sılıyorum ve ortamdan uzaklaşıyorum ya da güvenmiyorum.
Asla başarısız olmayacağınızı bilseydiniz ne yapardınız? Resim mi çizerdiniz, gitar mı çalardınız? Deneyin. Kurslara katılabiliyorsanız katılın. Gezin. Okuyun, izleyin, nelerden hoşlandığınızı not edin aklınızın bir köşesine. Bir konuyla ilgili oturup düşünün, gerçekten düşünün, araştırın. Zamanla daha derine dalmak isteyeceksiniz, ilgilendiğiniz alanları bulup daha fazla etkinliğe katılacaksınız, birçok insanla tanışacaksınız. Cesur olun ve deneyin.Şu an bir yardım alıyorum ama ilerleme kaydedemedim.
Bence yok beni ben yapacak bir yönüm. Sizce nasıl keşfedebilirim varsa da?
Kuzum sana kendimden örnek veriyim 4 senelik arkadaşlarım tarafından ağır iftiralara maruz kalıp onları polise vermiştim kanıtlama rağmen kimse beni savunmamış herkes karşı tarafın arkasına geçmişti . Polise verince tabi korkuttum sustular konuşamadılar daha polise verdiğim için bile suçlandım düşünneyse bende içe kapanık kimseyle çok muhatap olmayan biriydim hiç insanlarla aram iyi olmadı fazla iyiniyetimden dolayı istismar ediliyordum iftiradan sonra daha kötü olmuştum. taki bu seneye kadar geçen senede sevgilimden ihanet darbe yiyince ve gene arkadaşım olmadığını görünce demiştim tamam hayatımda artık kimseyi almayacağım ne arkadaş ne sevgili çok fazla karamsardım geçen sene aşırı soğuk insanlar uzak dururdum korkutuyordum onları neyse bi kızla tanıştım ama enerjisi okadar güzeldi ki aşırı pozitif ve sosyal biriydi onunda çok yakın arkadaşı yoktu onunla tanıştım beni düzelten o oldu şükür çok iyi arkadaş olduk hatta hayatımda tanıdığım en iyi en tatlı insan diyebilirim hep gülüyoruz kafamız çok uyuşuyor çok benziyoruz nazar değmesin hiç düşünmezdim bir arkadaşımın olacağını cidden aşırı içe kapanıktım işte oluyor mu oluyor ben bile bulduysam sen de bulursun ümidini kesme umarım güzel insanlarla tanışır iyi bir hayat sürersin :)
[/QUOTE
Aklım vermek gibi algılamayın. Ben benzer sıkıntılar yaşayınca kendi kendime arkadaşlar ile beklentiye girmeden , kişisel paylaşımlara girmeden sadece iyi zaman geçirmeye çalışıyorum. Moralim bozuksa paylaşmıyorum, sıkıntı vs olduğunda onlara derin sorular sormuyorum. Maddi konulara asla girmiyorum, eğer beklenti olacaksa kusuruma bakma ama maddi olarak konuşmak hoşuma gitmiyor diyorum. Kısacası kimseye gereğinden fazla anlam yüklemiyorum. Sonuçta sosyal, çevresi tarafından sevilen ve iyi zaman geçiren biri oldum. Eskiden evimde gelen kalan, beni kullandığını bildiğim ama uzun süredir tanımış olmamdan dolayı katlandığım, her şeyi paylaştığım insanlar vardı ve haliyle onlardan beklentilerim, kayıplarım daha fazla olmuştu. Şimdi kimseye bana akıl verme ve hayatıma karışma Hakkı da vermiyorum. Eğer zamanım olursa görüşmeleri kısa, aktiviteli seçiyorum. Eğer görüşmek istemezsem de çocukları bahane ediyorum.
Maalesef hep kendimi suçluyorum. Kendime karşı çok acımasızım. Bu sorunu nasıl aşabilirim?Niye ki bu genelleme?
Sürekli susan ne demek mesela? Tüm haftayı tek kelime etmeden mi tamamlıyorsun yani?
İnsan kendine yakın hissettiği biriyle içten konuşur zaten. Demek ki şu an senin yakınlık ve güven duyduğunuz biri çevrende yok. Başka başka insanlarla tanışmayı dene. Kaç tane insan var dünyada biliyosun dimi? Hemen özgüvenin kırılmasın ben hep susuyorum, ben ortama ayak uyduramıyorum sıkılıyorum diye.
Bende sıkılıyorum çoğu kişinin muhabbetinden, sohbetinden. Sorun niye bende olsun? Sadece kafalar uyuşmuyor deyip devam ediyorum.
Pozitif bak olaylara ya biraz..
Yapmak istediğim şeylerin listesi var bende. Öğrenmeyi, kendimi geliştirmeyi isteyen birisi oldum hep. Ve hatta küçük adımlar da attım bununla ilgili ama gerisini getiremiyorum. Mesela 5 senedir programlama dili öğrenmek istiyorum ve kitaplar aldım, internetten kaynaklar buldum ama tık yok. Bende başaramama korkusu varmış, terapistim öyle dedi. Bunu nasıl aşabilirim bilmiyorum. Sizce?Asla başarısız olmayacağınızı bilseydiniz ne yapardınız? Resim mi çizerdiniz, gitar mı çalardınız? Deneyin. Kurslara katılabiliyorsanız katılın. Gezin. Okuyun, izleyin, nelerden hoşlandığınızı not edin aklınızın bir köşesine. Bir konuyla ilgili oturup düşünün, gerçekten düşünün, araştırın. Zamanla daha derine dalmak isteyeceksiniz, ilgilendiğiniz alanları bulup daha fazla etkinliğe katılacaksınız, birçok insanla tanışacaksınız. Cesur olun ve deneyin.
Konularınıza birazdan bakarım. Ben de hiç kimseye ihtiyaç duymazdım hayatımda. Ama böyle yalnız olmuyor. İlk defa hayatımda kadın/erkek fark etmiyor bi arkadaş istiyorum. İçimi açabileceğim, güvenebileceğim, beni destekleyecek/bana yol gösterecek birini istediğimi fark ettim.Açtığım konulara benziyor ben çözümü insanlardan beklentiyi keserek buldum
Konularınıza birazdan bakarım. Ben de hiç kimseye ihtiyaç duymazdım hayatımda. Ama böyle yalnız olmuyor. İlk defa hayatımda kadın/erkek fark etmiyor bi arkadaş istiyorum. İçimi açabileceğim, güvenebileceğim, beni destekleyecek/bana yol gösterecek birini istediğimi fark ettim.
Benim de 1 sene olacak psikoloğa gidiyorum ama aynı yerdeyim. Bi ilerleme yok bende. Ne iyi etmişsiniz kedi sahiplenerek :) ama yine de bir insan da olmalı hayatınızda. Kadın ya da erkek. İnşallah karşınıza sizin gibi olan, anlaşabileceğiniz insanlar çıkar.Bence bi son konuma bakmalısın. 6 ay psikoloğa gittim yeterli olmadı. İşten eve gelince naber nasılsın diyecek en kötü telefonla konuşacak birisi bile yoktu. Kitaplar okudum spora gittim vsvs en sonunda olmuyor diyerek kabullendim. Kedi sahiplendim yasak çıktığı için sokağa cıkıp alamadım yarın gidip alıcam kendi arkadaşımı kendim buldum.
Üniversite okurken bunu biraz aştım, hocaya soru soramazdım yavaş yavaş sesim de titrese soru sormayı başardım. Senin gibi çok arkadaşım yok bunu dert etme bi iki tane yakın arkadaşın olsun onlarla çık gez dolaş. Şimdi öğretmenim bin tane ogrencim var hepsinin karşısında ders anlatıyorum. Ama en onemlisi bu konuda arkadaş ortamı çözüm oluyor.Kendimi hiç sevmiyorum.sevemiyorum. siz nasıl aştınız?
çok arkadaş aramıyorum ama bir tanecik olsun en azından. maaşallah size, öğretmen olmak kolay değil :)Üniversite okurken bunu biraz aştım, hocaya soru soramazdım yavaş yavaş sesim de titrese soru sormayı başardım. Senin gibi çok arkadaşım yok bunu dert etme bi iki tane yakın arkadaşın olsun onlarla çık gez dolaş. Şimdi öğretmenim bin tane ogrencim var hepsinin karşısında ders anlatıyorum. Ama en onemlisi bu konuda arkadaş ortamı çözüm oluyor.
Sanırım konuya aynı mesajı yazabilirdim:) bende yakın cevresinde rahat ama uzağa doğru içine kapanık biri olarak ünvde , titreyen sesimle hocaya sorduğum soruları hatırlıyorum. Ama bende ortama alışınca geciyor sonra aynı ortamda her selam verdiğiyle arkadaş olan biri oldumduÜniversite okurken bunu biraz aştım, hocaya soru soramazdım yavaş yavaş sesim de titrese soru sormayı başardım. Senin gibi çok arkadaşım yok bunu dert etme bi iki tane yakın arkadaşın olsun onlarla çık gez dolaş. Şimdi öğretmenim bin tane ogrencim var hepsinin karşısında ders anlatıyorum. Ama en onemlisi bu konuda arkadaş ortamı çözüm oluyor.
Korkunuzu anlıyorum, sizi ne kadar boğduğunu da. Benim bir korkusunu yenmek isteyen insanlara söylediğim tek şey şudur ve fazla basit: Kendinize yalan söyleyin, sorun yokmuş gibi davranın ve kendinizi zorlayın. Başka türlü yollar deneyen ama bir türlü başaramayan çok insan gördüm çünkü. Kendinize bir kez yalan söyleyip bir şey başardıktan sonra kendi gücünüzü göreceksiniz.Yapmak istediğim şeylerin listesi var bende. Öğrenmeyi, kendimi geliştirmeyi isteyen birisi oldum hep. Ve hatta küçük adımlar da attım bununla ilgili ama gerisini getiremiyorum. Mesela 5 senedir programlama dili öğrenmek istiyorum ve kitaplar aldım, internetten kaynaklar buldum ama tık yok. Bende başaramama korkusu varmış, terapistim öyle dedi. Bunu nasıl aşabilirim bilmiyorum. Sizce?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?