• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

insan kardeşinden uzak durmak isteyebilir mi?

Olayları uzun uzun anlatmak istemiyorum. Kız kardeşimle hep arkadaş gibiydik. Sıkıntılı bir günümde yanımda olması gerekirken yanımda olmayan kız kardeşim kalbimi çok kırdı. Ben ona "biz kardeşiz birbirimizin yanında olmalıyız zor günlerimizde ve iyi günlerimizde ama sen beni yapa yalnız bıraktın" dedim. "Senin yardıma ihtiyaç duyduğun zamanlar yanında oluyorum ama sen beni yalnız bıraktın" dedim. Ve daha sonra "evet hata yaptım o gün ama ben böyleyim, sen ablasın sonuçta, senin daha çok ilgilenmeni beklerim ve ben aynı desteği sana gösteremeyebilirim" dedi. Bu arada bana abla diye hitap etmez ben de istemem zaten aramızda bir yaş var.


Kendimi aptal gibi hissediyorum. Ben bu kadar rasyonel değilim sanırım. Yakınınızda gönlünüzü açtığınız insanlar sizi şaşırtabiliyor. Çok kırgınım ona. O kadar soğudum ki. Ve yakında nişanlanabilir ona karşı nasıl davranmalıyım bilemiyorum.

Canım benim bende darbe yedim sen gibi. Kardeşin de olsa herkes işi bitene kdr.ders al bundan ve daha ketum tavır takın.... Hayatına bak..
 
Benzer şeyler yaşamışız. İlginç olan benim iyi niyetimin geçmişte sömürüldüğünü yeni farkettim. Yani ben kardeşlik adıyla yapıyorum dediğim şeyler için şu an enayilik yapmışım diyorum. Peki şimdi aranız nasıl?

Aramiz falan yok gorusmuyoruz.
 
Evet cok iyiyim boyle. Hatta annem ve babam da durumu ve bana verdigi zarari gordukleri icin saygi duyuyorlar ve ben annemdeyken gelecekleri zaman baska zaman gelin diyorlar. Bana dusmandan beter davranan birine karsi iyi hislerim olmasi sacma olurdu zaten.

bende kan bağna inanmayanlardanım eşimin kardeşlerinin eşime davranışlarından ve öz teyzemin anneme yaptıklaırndan sonra kanbagına inancım yok benm bence can bagı önemli olan benm kanımdan diye bana hayatı zindan etsin düşmanca davransın sonrada kardeştir candır kandır hepsi hikaye şuan 2 kardeşim var öl desler ölürüm yollarına ama bana ilerde düşmanca davranırlarsa büyük konuşmayayım silerim
 
Tatsız ve uzun konu.. Kardeşim sağlıkçı ve benim tansiyonum düştü birlikte yolculuk ederken, fenalaştım. Ben de ne olduğunu anlayamadım. Sağlıkçı olduğu için hayati bir durum olmadığını anlamıştır ama otogarda bir insanı yalnız bırakacak kadar da vefasız olunmaz. Arkadaşlarıyla görüşecekti ve köprü trafiğine yakalanmamak için yoluna devam etti. Görüşeceği arkadaşları zaten her zaman görüştüğü bildiğim kızlar. Ben ise rezil oldum yolun ortasında. Bir saat kadar bekledim otogarda ve sonra bir araç bulup merkeze geldim. Neyse sonra konuştuk ve yukarıda yazdıklarımı söyledi..
benm eşimin kardeşelride çok soguklar hiç can ciğer değiller benm kardeşleirmn tırnağına taş değse ben kahrolurum eşimin kardeşelri ölse umurlarında olmaz tavırdalar ben çok şükür kardeşlerime asıgım onlarda baana inşallah ilerde bozulmaz kardeşlik herkeste aynı şey ifade etmiyor kesinlikle kan bagının önemi olmadıgını kanısındayım zira allah korusun büyük konuşmayym kardeşelrim bana yabancı gibi düşman gibi olsa asla affetmem
 
11150805_1583227155275876_4268933696150023264_n.webp
 
benim kardaşiminde bana kötülüğü dokunuyo görüşmediğimiz zamn daha rahatım ne yalan söyliyim kardeşiz bazen çok üzülüyorum zoruma gidiyo bu durumumuz.. ama kardeşte olsa yapılanlar unutulmuyo ara soğuyo

Evet mesele de olanları unutmanın zorluğu. Kimseye kin tutamam hele kardeşlerime hiç... Ama işte kalp kırgınlığı da ne yapsan geçmiyor.

Canım benim bende darbe yedim sen gibi. Kardeşin de olsa herkes işi bitene kdr.ders al bundan ve daha ketum tavır takın.... Hayatına bak..

Şu an tüm gayretimle toparlanmaya ve ders çıkarmaya bakıyorum. Olabildiğince az konuşuyorum. Yüzüne bakamıyorum ya o kadar soğuttu ki. Neyse mutlu olsun uzak olsun. Artık yollar ayrıldı.
 
benm eşimin kardeşelride çok soguklar hiç can ciğer değiller benm kardeşleirmn tırnağına taş değse ben kahrolurum eşimin kardeşelri ölse umurlarında olmaz tavırdalar ben çok şükür kardeşlerime asıgım onlarda baana inşallah ilerde bozulmaz kardeşlik herkeste aynı şey ifade etmiyor kesinlikle kan bagının önemi olmadıgını kanısındayım zira allah korusun büyük konuşmayym kardeşelrim bana yabancı gibi düşman gibi olsa asla affetmem

Kardeşlerinizle aranız hep iyi olur umarım.
 
Benim iki ablam var. Birisiyle çok acayip bir bağımız var. Maddi manevi sürekli bana destek olmasını, birbirimizden birşey saklamak zorunda kalmamamızı filan geçtim, resmen telepatik gibiyiz. Farklı şehirlerde yaşıyoruz, mesela ben gün içinde aslında almayı planlamadığım ya da bütçemin yetmeyeceği birşeyi beğenmiş, bakmış olurum akşamında beni arar 'ya ben uyku tulumu aldım ama niye aldım bilmiyorum aslında' 'Ben iş çıkışı eve lazer makinası aldım gelirken getiriyim birlikte kullanırız'

İlkinin ablalık çitasını benim gözümde bu kadar yükselttiği yetmiyormuş gibi, diğer ablam çok enteresan bir karakterdedir. Eleştireldir, tahammülsüzdür. Çok çok basit ayrıntılar yüzünden olay çıkarır, öfkelenir kızar, sonra üstüne küser bir de.Mesela bir uçak yolculuğunda eskaza yanyana gelmiş biletlerimiz ama o annemle oturmak istiyormuş, cam kenarı olan koltuğumu değiştirip koridora geçmek istemedim diye beni ağlatana kadar olay çıkarmış üstüne sinirim bozulup kalkmak istediğimde yol vermeyip geçmemi engellemişti. 2 saat sıkışıp kalmıştım onunla. (Bunu yaparken yaş +30, kendi evli ve çocuklu buarada) 2 hafta sonra da mesaj atmıştı 'Ben sana küs değilim biliyorsun di mi?' diye. :)

Neyse niye bu kadar uzun yazdım bilmiyorum aslında. Diyeceğim şey şu ki ben akrabalık ilişkisini koparmayı çok istedim ama bir türlü beceremedim. Herşeyden önce yeğenime bayılıyorum birkere. Ama şunu yaptım, onunla ilgili beklentilerimi tamamen sıfırladım. Sohbetimizi sabunköpüğü seviyesine çektim, gündelik olaylar dışında birşey konuşmuyorum, kendi hayatımdan, gelecek planlarımdan, düşüncelerimden vs. bahsetmiyorum. Onun için özveride bulunmuyorum. Çünkü bulunup karşılığını göremediğimde mutsuz oluyorum. Tüm bunları öyle tripli birşekilde değil, mutlu ve rahat birşekilde yapıyorum. Yaklaşık 1 yıldır filan böyle devam ediyorum ve kendi açımdan daha iyi bir ilişkimiz var diyebilirim.
 
Olayları uzun uzun anlatmak istemiyorum. Kız kardeşimle hep arkadaş gibiydik. Sıkıntılı bir günümde yanımda olması gerekirken yanımda olmayan kız kardeşim kalbimi çok kırdı. Ben ona "biz kardeşiz birbirimizin yanında olmalıyız zor günlerimizde ve iyi günlerimizde ama sen beni yapa yalnız bıraktın" dedim. "Senin yardıma ihtiyaç duyduğun zamanlar yanında oluyorum ama sen beni yalnız bıraktın" dedim. Ve daha sonra "evet hata yaptım o gün ama ben böyleyim, sen ablasın sonuçta, senin daha çok ilgilenmeni beklerim ve ben aynı desteği sana gösteremeyebilirim" dedi. Bu arada bana abla diye hitap etmez ben de istemem zaten aramızda bir yaş var.

Kendimi aptal gibi hissediyorum. Ben bu kadar rasyonel değilim sanırım. Yakınınızda gönlünüzü açtığınız insanlar sizi şaşırtabiliyor. Çok kırgınım ona. O kadar soğudum ki. Ve yakında nişanlanabilir ona karşı nasıl davranmalıyım bilemiyorum.
Benzer bir durum bizde yasadik ki bizimki benim cocugum gibi gordugum cogu ihtiyacini karsiladigimdi. Esi onu aldatmis beni uzak tuttu kendide bana Ben affettim sana ne dedi ve bitti gitti yasanmisliklarin arasina
Simdi gorursem selam o kadar
 
Benim iki ablam var. Birisiyle çok acayip bir bağımız var. Maddi manevi sürekli bana destek olmasını, birbirimizden birşey saklamak zorunda kalmamamızı filan geçtim, resmen telepatik gibiyiz. Farklı şehirlerde yaşıyoruz, mesela ben gün içinde aslında almayı planlamadığım ya da bütçemin yetmeyeceği birşeyi beğenmiş, bakmış olurum akşamında beni arar 'ya ben uyku tulumu aldım ama niye aldım bilmiyorum aslında' 'Ben iş çıkışı eve lazer makinası aldım gelirken getiriyim birlikte kullanırız'

İlkinin ablalık çitasını benim gözümde bu kadar yükselttiği yetmiyormuş gibi, diğer ablam çok enteresan bir karakterdedir. Eleştireldir, tahammülsüzdür. Çok çok basit ayrıntılar yüzünden olay çıkarır, öfkelenir kızar, sonra üstüne küser bir de.Mesela bir uçak yolculuğunda eskaza yanyana gelmiş biletlerimiz ama o annemle oturmak istiyormuş, cam kenarı olan koltuğumu değiştirip koridora geçmek istemedim diye beni ağlatana kadar olay çıkarmış üstüne sinirim bozulup kalkmak istediğimde yol vermeyip geçmemi engellemişti. 2 saat sıkışıp kalmıştım onunla. (Bunu yaparken yaş +30, kendi evli ve çocuklu buarada) 2 hafta sonra da mesaj atmıştı 'Ben sana küs değilim biliyorsun di mi?' diye. :)

Neyse niye bu kadar uzun yazdım bilmiyorum aslında. Diyeceğim şey şu ki ben akrabalık ilişkisini koparmayı çok istedim ama bir türlü beceremedim. Herşeyden önce yeğenime bayılıyorum birkere. Ama şunu yaptım, onunla ilgili beklentilerimi tamamen sıfırladım. Sohbetimizi sabunköpüğü seviyesine çektim, gündelik olaylar dışında birşey konuşmuyorum, kendi hayatımdan, gelecek planlarımdan, düşüncelerimden vs. bahsetmiyorum. Onun için özveride bulunmuyorum. Çünkü bulunup karşılığını göremediğimde mutsuz oluyorum. Tüm bunları öyle tripli birşekilde değil, mutlu ve rahat birşekilde yapıyorum. Yaklaşık 1 yıldır filan böyle devam ediyorum ve kendi açımdan daha iyi bir ilişkimiz var diyebilirim.

Niye mi bu kadar uzun yazdınız. Kardeş çünkü atsan atılmıyor satsan satılmıyor.
Son paragrafınızdan kendime fikirler çıkardım. İyi idare etmişsiniz. Beklentimi sıfırlama dönemindeyim şimdi.
 
Benzer bir durum bizde yasadik ki bizimki benim cocugum gibi gordugum cogu ihtiyacini karsiladigimdi. Esi onu aldatmis beni uzak tuttu kendide bana Ben affettim sana ne dedi ve bitti gitti yasanmisliklarin arasina
Simdi gorursem selam o kadar

Benim için de geçecek acısı da geçecek bir gün ama daha fazla yaşanmışlık biriktirmemek için bundan sonra dikkatli olmalıyım galiba.
 
Bir erkek kardesim var hepi topu. Onu gormeden, onunla konusmadan yapamam ölürüm herhalde. Rabbim yoklugunu acisini gostermesin.. Siz kardesinizin yaninda olun.
 
Back
X