CanımUzun olacak, icimi dokecegim, istemeyen okumasin. Ayar vermeye ego doyurmaya gelenler hic okumadan uzaklassin.
Son zamanlarda intihar ettigimi dusunur oldum.
Etmeyi degil. Intihar ettigimi. Kendimi oyle hayal ediyorum. Daha dogrusu filmlerdeki flash backler gibi kendimi merdivene asılı falan goruyorum.
Cocuklarim yalniz agliyorlar, ta ki esim kapidan girip asili bedenimi bulana kadar.
Elimdeki bicakla bi anda boğazımi kestiğimi düşünüyorum.
Zor dönemlerden geciyorum. Ama olmek istedigim yok.
Oğlum otizmli, kizim kucuk ve inatci, esim çoğunlukla anlayışsız.
Bazen çok zorlaniyorum. Oğlumun sebepsiz uzun aglamalari.
Çığlıkları. Yemek yemeyisi, konustuklarimi 10 kez tekrarlasam da anlamayisi, kizimin inat edip ciglik cigliga aglamasi sonucu ikisine yetemeyip televizyonu bakici yerine kullanmam. Cocuklarima fayda sağlayamayisim.
Mutlu olmaya çabalıyorum. Ufak seylerden zevk almaya. Ama temel saglam olmadigindan yine delirme halleri.
Cocuklarima bagirmak istemiyorum.
Ama oyle zaman oluyor ki siddet uygulamamak icin dislerimi sikmisim.
Uykusuzum. Yorgunum.
Oglumun gelecegini dusunuyorum. Kendine yetecek mi? Mutlu olacak mi?
Kizimi dusunuyorum abisiyle arasi nasil olacak? Kaldiramayacagi sorumluluklar yuklenecek mi?
Kendimi dusunuyorum. Anac biri degildim. Ama cocuklarimi cok sevdim. Dusundum ki yas farklari az olsun onlar buyuyene kadar kendim gibi olmam anac olurum. Sonra arkadas oluruz. Hatta egleniriz beraber. Ama su an hic buyumeyecek bir cocugun annesiyim muhtemelen. Ve bu bana cok agir geliyor.
Allah ona uzun omurler versin. Bana da daha cok sabir daha cok anaclik versin.
Esime de anlayis.
Ben esimden bosanmayi dusunuyordum. Cocuklarim okula basladiginda bakici masrafi az olur calisir kendimize yeteriz diyordum. Ama oglum sanki esimle aramizda bir zincir oldu.
Onu yalniz buyutecek guce sahip degilim.
Bu sebeple evli kalacagiz madem mutlu olalim.diye adimlar atiyorum. 1-2 hafta iyi derken yine sorunlar bas gosteriyor. Ruhum daraliyor.
Cocuklarla girdigimiz diyaloglar basligini gormek bile icime aci veriyor. Oglum 4 yasinda, girebildigimiz bir diyalog yok.
Daha zor durumda olanlar var biliyorum..
Biliyorum saglikli oldugu icin sukur etmeliyim. Ediyorum da.
Depresif halden kurtulamiyorum. Surekli yemek yiyorum. Cinsel anlamda mutlu olmaya calisiyorum. Filmler izliyorum. Ama hepsi anlik tatmin.
Ruhum huzur bulmuyor.
Esimle konusuyorum ama oglumuz hakkinda konusunda o benden cok kapatiyor kendini.
Annem de ayni sekilde.
Ben guclu olup ben onlara telkin veriyorum iyi olacak, soyle olacak falan diye. Ama artik yoruldum.
İyi olmayacak.
Ben de omur boyu depresif bir anne olarak kalacagim.
Sadece icimi dokmek istedim.
Bildiğim kadarıyla Ayberk'in durumu daha da zorken bayagi düzelmis.İster istemez gençliğini,delikanlı olduğu zaman nasıl bir durumda olacağını merak ediyor insan.Allah kolaylık versin inşallah bu haberi okumanızı isterim belki biliyorsunuzdur.
https://indigodergisi.com/2014/03/ayberk-bir-hastalik-degil/
Eşinle biraz destek olması için konuştun mu. Yükün çok çok ağır normal olsalar bile peşpeşe iki çocuk büyütmek çok zor hele seni tahmin edemiyorum tabi ki böyle hissetmen normal. Terapi almayı denedin mi ?
O gruplarda ilerleme kaydedenleri gorup ferahliyorum. Sonra kotu bi ornek gorup dibe batiyorum.Psikolojik destek almalisiniz. Oglunuz cok ozel bir cocuk diger cocuklar gibi davranmamalısınız ve diger cocuklar gibi olmasini beklememelisiniz. Bu konuda vakıflara gidin ya da internette sizin gibi ozel cocuklari olan annelerle iletisime gecin bu konudaki uzmanlarin videolarını izleyin en azindan.
Otizm orani dusuk de olsa iyilestirilebilen bir hastalik ayrica otizmli cocuklar iyi yönlendirildiğinde harikalara imza atabiliyor. Lutfen oglunuzu iyi tanimaya çalışın onun beyni bizimkilerden cok daha farkli çalışıyor ve ustun yeteneklerinin oldugu alanlar var.
Daha nadir olurdu. Sanirim yasi buyudukce otizm seviyesinin buyudugunu anlamak ve kizimin hircinligi birlikte iyice depresyona soktu beni. Tuvalet aliskanligi kazanip birakmasi. Tekrar tekrar denemeler.hep böyle mi hissediyordunuz peki sonradan mı depresif olmaya başladınız
Evet çok güzel bir şey başarmış kadınBildiğim kadarıyla Ayberk'in durumu daha da zorken bayagi düzelmis.İster istemez gençliğini,delikanlı olduğu zaman nasıl bir durumda olacağını merak ediyor insan.
Haftada 1 gun. Egitim aliyor. krese gidiyorEğitim alıyor değil mi canm?İnşallah zamanla iyi yerlere gelir hepsi.
Sagol.Ayberki okumustum.Allah kolaylık versin inşallah bu haberi okumanızı isterim belki biliyorsunuzdur.
https://indigodergisi.com/2014/03/ayberk-bir-hastalik-degil/
Bizimki cok erken teshis degildi. Bagirsak konusunu da arastirdim. Ama o diyeti uygulayacak gucum yok. Oglum onlarla besleniyor zaten. Iyilestirecegini bilsem yine denerdim ama inanmiyorum pek.Canım
Mutlaka birinden destek al tatlım. Çocukların çok küçük ve sana ihtiyaçları var. Otizm erken teşhis ile ve ilgiyle tedavi edilebiliyor siz mutlaka destek alıyorsunuzdur.Geçenlerde bir doktorun böyle çocukların bağırsaklarını tedavi ederek iyileştirdiğini okumuştum.Onlara özel bir diyet yaptırarak iyileştiriyormuş. Biraz araştırsan bulursun.
Sen iyi olsan zaten böyle düşünemezsin lütfen tedavi ol..Önce kendin için sonra yavruların için.
4 yasinda. ilac kullanmadik.Sismaniye senin çocuğun kaç yaşında? İlaç filan kullandın mi?Ben ilaca çok karşı biriyim ama bazen mesela dikkat daginikligi icin acaba daha mı iyi olur diyorum.
Evet canm görünüşte bişey belli olmuyor ama davranışları ile anlaşılabiliyor.Otizm de kendi içinde yelpaze gibi ayrılıyor. Herbirinin farklı özelliği,sıkıntısı var ama dedigin gibi bazı alanlarda çok yetenekli oluyorlar.Evet çok güzel bir şey başarmış kadınzaten otizm bence hastalık değil bizden daha akıllılar ve her ayrıntıyı rengi kokuyu bizden daha iyi görüp hissediyorlar
Tlc de bir program vardı otizmli bahçecilerdi galiba ne güzel bahçeler yapıyorlar gayette normal görünüyorlar büyüdükçe herşey daha kolay oluyor heralde inş.
Ne kadar ön yargılısınız siz ya, ben nasıl içini ferahlatabilirim diye düşünüyorum.Birebir ayni durumdayiz, tek farkimiz benim sadece oglum var, otizmli 2 yas 7 aylik. Kelin ilaci olsa basina surer, sana kendini iyi hissettirecek hic lafim yok...sadece yalniz degilsin bunu bil.bizim gibi bir suru anne var...allah cocuklarimiza selamet versin. Son olarak da sunu diyeyim: buradan alacagin tek tepki norotipik ( normal gelisimli) cocugu olan annelerin vah vahlamalari.onlarin da faydasi yok. Az sonra biri cikar ayyy canimmm nasil anladiniz neyi vardi cocugunuzun der, kendi cocuguyla kiyaslamak ferahlamak icin...komik...
Daha çok küçükmüs canm.Ben büyük sandım, zamanla inanki çok şey ögreniyorlar.Küçüklügündeki gibi zor olmaz.Şimdi ikisi de küçük,oğlunun bir de özel durumu olunca zor geliyor ama inan ki büyüdükçe daha da rahatlayacaksin. Aldıkları eğitim de zaten tek başına kendi hayatlarını sürdürebilmeleri için. İnşallah çok iyi yerlere gelirler.Kendini bırakma bakim yap,çocuklarınla gezmeye git.Onlar büyüdükçe birbirlerine yoldaş olurlar ve kızının da çok faydası olur oğluna daha iyi öğrenip ilerlemesi açısından.4 yasinda. ilac kullanmadik.
Tesekkur ederim, ben yurtdisindayim.Nerdesiniz hangi ildesiniz? Urfa'daysanız ben sizinle muhabbet etmek isterim. Elle tutulur faydam olmasa dahi siz anlatırsınız ben dinlerim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?