- 15 Mayıs 2013
- 6.264
- 4.986
- 148
+1
+1O degil de kadin pskilojik destek aliyo arkadaslar. Amerikayi kesfetmeyin lutfen. Durumunuz cok zor ama allah dağına göre kar verirmis. Dusunun ne kadar guclu oldugunuzu. hamileyim ben de sınırları zorluyorum bazen uclarda yasiyorum bu bebege bisey olursa diye. Garantisi yok ki bu isin. Şimdi olmaz sonra olur. Hersey allahtan napalim. Anne olmak buymus
Ben de hamileyken down testleri yaptirmadim. Olsa da aldirmayacaktim.hep down sendromlu olacak diye korkuyordum.O degil de kadin pskilojik destek aliyo arkadaslar. Amerikayi kesfetmeyin lutfen. Durumunuz cok zor ama allah dağına göre kar verirmis. Dusunun ne kadar guclu oldugunuzu. hamileyim ben de sınırları zorluyorum bazen uclarda yasiyorum bu bebege bisey olursa diye. Garantisi yok ki bu isin. Şimdi olmaz sonra olur. Hersey allahtan napalim. Anne olmak buymus
Kadin zaten içini döküp rahatlamak için yazmış bizde destek oluyoruz dimi başka ne yapabiliriz anlamıyorum böyle insanlarıNe kadar ön yargılısınız siz ya, ben nasıl içini ferahlatabilirim diye düşünüyorum.
Hiç bir faydam dahi olmasa başka bir ortamda karşılaşabilirim nasıl davranmam gerektiğini bilirim, kardeş düşünüyoruz ayrıca elime senet vermediler çocuğun' sağlıklı' olacak diye.
Sizin gibiler yüzünden sokakta bile kafamızı çevirmek zorunda kalıyoruz aman yanlış anlar diye bile sohbet edemiyoruz.
Insallah. Kendimi birakmiyorum ara ara vuruyor boyle.Daha çok küçükmüs canm.Ben büyük sandım, zamanla inanki çok şey ögreniyorlar.Küçüklügündeki gibi zor olmaz.Şimdi ikisi de küçük,oğlunun bir de özel durumu olunca zor geliyor ama inan ki büyüdükçe daha da rahatlayacaksin. Aldıkları eğitim de zaten tek başına kendi hayatlarını sürdürebilmeleri için. İnşallah çok iyi yerlere gelirler.Kendini bırakma bakim yap,çocuklarınla gezmeye git.Onlar büyüdükçe birbirlerine yoldaş olurlar ve kızının da çok faydası olur oğluna daha iyi öğrenip ilerlemesi açısından.
Anlıyorum canm seni inşallah yarına çok daha iyi hissedersin.Insallah. Kendimi birakmiyorum ara ara vuruyor boyle.
Esim benden daha anactir. Ya da babac :)Bence eşiniz daha yardımcı olsa çocuk bakımına bu kadar tükenmezsiniz. Yardımcı alma maddi imkanınız var mı? En azından o ev işlerini yapar sizin çocuklara daha çok enerjiniz kalır.
Anlattığınız gerçek hikayeyi ben de tvde önce izledim ve sonra arastirmistim.Gerçekten insana inanılmaz umut ve güç veriyor ancak acaba gerçekten %98 den mi 20 lere inmiş. Biryerde maddiyata bakıyor paran varsa herseyi yapıyorsun ama yetersizse aldirdigin eğitim de yetersiz kalıyor. Ama Ayberk ve onun dışında otizm değeri azalan kişileri duymak hep umut olmuştur bana.Allah yardımcınız olsun. Muhakkak çok zordur. Ama bir haber okumuştum. Umut olacağını düşünüyorum. Link vermek yasak mı bilmiyorum o yüzden haberi kopyalıyorum. Lütfen güçlü olun. Siz annesiniz..
Ayberk Aksu, %98’lerde otistik bir çocuktu. Üvey annesi ile yaptığı çalışmalarla büyük ilerleme kaydetti. Otizmi %20’lere gerileyen Ayberk fotomodellik yapıyor.
Kendisi %98’lerde otistik bir çocuktu. Annesi ve babası o küçükken ayrıldı. Bir tek babasıyla iletişim kuruyordu. Annesi hastalığını kabullenmişti. Ona bakıcı tutulmuş, krize girmesin diye ne istiyorsa yapılıyordu. Ayberk’in aldığı eğitim onu kendi dünyasından çıkaramamıştı. Hastalığından dolayı saçına bile dokundurtmuyordu. 90 kilo civarındaydı. Ağız kaslarını kontrol edemediğinden salyası akıyordu. Yani görüntüsü hiç de iyi değildi.
Babası Naciye adlı biriyle evlenmiş, yurt dışına çıkmıştı. Daha sonra Naciye Aksu, eşine Ayberk’i yanına almayı istediğini söyledi. Ayberk için yeni bir ev aldılar, yüzmeyi sevdiği için havuzluydu. Bir gün Naciye Aksu, Ayberk havuzdayken, havuza havlu attı. Ayberk gidip onu aldı ve belli bir seviyede ona geri verdi. Bunu daha uzak olarak 3 kere yaptı ve üçünde de geri getirdi. En son getirişinde fark etti ki, Ayberk ona gülümsüyordu. Naciye, onun dünyasına girmeyi başarmıştı. Otizmi araştırmaya başladı ve ödül almış bir bilim adamının aslında otistik olduğunu öğrendi. Bu onda büyük umut yarattı ve Ayberk için uğraşmaya başladı. İlk olarak ona “ver” demeyi öğretti. Bunun için en sevdiği soslu makarnayı kullandı. Ver demeyi öğrenmesi için onu aç yatırdığı bile oldu. Ve başardı, Ayberk “makarna ver” dedi. Eğitimi yanında onun görünüşünün de düzelmesi gerekiyordu. Sürekli “sallanma Ayberk, ağzını kapa Ayberk” diyerek onu uyarmaya başladı. Uyarma süreleri arasındaki fark günden güne açılıyordu. Evet, bunu da başarmıştı.
Yüzme yanında yürüyüş bandında da çalışmasını istedi. Ayberk başta istemedi, krize girdi. Ama Naciye Aksu, bu sefer de patates kızartmasıyla kandırarak onu banda çıkardı ve yürüyüşe başlattı. Ayberk giderek kilo veriyor ve fit bir görünüm elde ediyordu. Kendi isteğiyle berbere gitti ve saçını kestirdi. Kendine baktıkça mutlu oluyordu. Bu sırada eğitiminde ilerleme kaydederken yemeğe ilgisi olduğunu fark ettiler. O geleceğin aşçısı olacaktı.
İlerlemeler çok iyi sonuç verdi, otizm %20’lere kadar geriledi. Ayberk artık normal bir genç gibiydi ve bir ilki gerçekleştirdi. O ilk otistik fotomodel oldu!
Ben yurtdisindayim. Simdilik pek iyi bir egitim gormedik.Keşke ülkemde otizmli çocuklara daha fazla önem verilse.okullar varmı bilmiyorum sadece otizmli cocaklara eğitim veren?Eğitim ile gerçekten çok büyük bir gelişim sağlanabiliyor. Ben bu işi yapıyorum.yurt disinda otistik cocuklara egitim veren bir okulda egitmenim.
Ailelerin ne kadar üzüldüğünü biliyorum.özellikle anneler. Kendilerini yetersiz hissediyorlar ki zaten çok büyük bir sabır gerekiyor çoğu zaman.
İşte bu yüzden destek şart.
Evet maddiyat...Anlattığınız gerçek hikayeyi ben de tvde önce izledim ve sonra arastirmistim.Gerçekten insana inanılmaz umut ve güç veriyor ancak acaba gerçekten %98 den mi 20 lere inmiş. Biryerde maddiyata bakıyor paran varsa herseyi yapıyorsun ama yetersizse aldirdigin eğitim de yetersiz kalıyor. Ama Ayberk ve onun dışında otizm değeri azalan kişileri duymak hep umut olmuştur bana.
Esim benden daha anactir. Ya da babac :)
Yemeklerini o yedirir. Oglumun altini o temizler. Uyutur.
Ama bu aralar isinde fazla mesai yapiyor. O sebeple artti sanirim bunalimim.
su an yardimci alma imkanimiz yok. Ben isi birakmak zorunda kaldim.
Benim çalıştığım okulda yaş grupları ve derecelere göre ayrılıyor eğitim. Bilmiyorum hangi ulkedesiniz ama devlet okulları var burda.yani özel okul filanda değil. Masrafı yok hiç.Ben yurtdisindayim. Simdilik pek iyi bir egitim gormedik.
Ilkokul caginda belki.
Seviyeye gore normal okula kaynastirma ogrencisi olarak gonderiyorlar.Benim çalıştığım okulda yaş grupları ve derecelere göre ayrılıyor eğitim. Bilmiyorum hangi ulkedesiniz ama devlet okulları var burda.yani özel okul filanda değil. Masrafı yok hiç.
Aynen canmEvet maddiyat...
Ozel Kurumlar inanilmaz pahali. Devletin verdigi damlalari akitmaya calisiyoruz!
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?