İş hayatından ev hanımlığına

Normal zamanda olsa istifa et derdim ama şu zamanda zaten evden çıkamayacaksın, gezemeceksin onu düşün. Benim 7 yaşında oğlum ve 2 aylık bebeğim var, ona rağmen dışarı çıkmak, bir kafede kahve içmek, arabaya atlayıp gezip tozmak istiyorum.
 
İkinci çocuğumda bir yıl evdeydim çalışmadım. Eylülde okula koşarak gittim. Ben de aynı senin gibi ailem ve arkadaşlarımdan uzaktayım. Tek tanıdıklarım meslektaşlarım ve onlar da çalıştığı için sene boyunca yalnız kaldım. Sevmedim evde olmayı
 
Bilgisayar mühendisi için 7 bin TL maaş çok değil, bundan çok daha yüksek maaşlara iş bulursunuz mutsuzsanjz işten ayrılın freelance çalışın Bi süre. Mutsuz iş yeri nasıldır bilirim ihtiyacınız yok gibi o paraya bırakın gitsin
 
Kesinlikle işinize devam edin

sizin mesleğiniz de zaten ara vermeye müsait değil
5 yıl sonra kaldığınız yerden devam edebilecek mısnız mesela ? Edemezsiniz çünkü bilgisayar mühendisliği sahada öğrenilen sahada yetişilen bir aralan..

bence sizin başka kendinizle alakalı halledemediğiniz problemleriniz var onları çözmeye çalışın psikoloğa gidin emin olun çok iyi gelecektir kendinize farkindalık kazandıracaktır

ben 10 yıllık çok yoğun bi çalışma ortamından sonra evdeydim.. kesinlikle yine o hayatı tercih ederim ki şuan yaşantım çok rahat her konuda...
Ama geçen seneler insanı köreltiyor şuan dönsem nereden başlıyacagımı bile bilemem

ve insan sonrasında çevre edinmekte de zorlanıyor bu basit gibi görünen çok önemli bir konu... yabana atılacak bir mesele değil çünkü insan çevresiyle bir Nevi kendi oluyor deşarj oluyor var oluyor vb

Bence yapabileceğiniz şeyler
1. KendiniZe hedefler koyun yükselmek gibi
2. Mesleğinizle alakalı farklı kurslar alıp farklı donanımlarla belki riske atmadan başka birim veya işe geçebilirsiniz... yazılım, dba gibi...
3. Yüksek lisans vs düşünün şuan belki eğitimci olursunuz akademisyenlik falan ya da hiç olmadı alanınızda bir uzmanlık alanınız olmuş olur
4 iş harici bir hobi edinin
5 aldığınız paradan sadaka verin... verdikçe mutlu olursunuz şuan sadece kendiniz için çalışıyorsunuz birilerine yardım edince çalışmassanız bu yardımdan mahrum kalacakları gelir belki aklınıza... hem insan kendini çok daha sorumlu hisseder /hissediyor...
6 aldığınız parayla bir şey edinmeye çalışın ev gibi arsa vb o zaman maddi hedef koymuş olacaksınız kumbaraya para biriktiren çocuk heyecanı gibi...

inşallah güzel günler sizi bekliyordur...
Çalışmayı bırakmayın yerini doldurmak zor
Ev işi dediğin erkeklerin traş olması gibi bugün kesiyorsun yarın uzuyor.. toz alıyorsun yarın tekrar tozlanıyor aynı işler için dön dön dur... bu daha sıkıcı bir ürün yok ortada tatmin etmiyor...

Allah yaptığınız işi size sevdirsin.. amin
 
Merhaba,

Ayrıntılı cevabınız için çok teşekkür ederim. Kendimce cevaplar vereyim sorulara.
Psikoloğa aralıklı olarak gidiyorum, insanı rahatlatıyor, dert ortağı gibi ancak bu o tarz bir sorun değil sanırım.

1. KendiniZe hedefler koyun yükselmek gibi
Çalıştığım iş yerinde mobbing e uğruyorum, yıl sonu hedeflerimi fazlasıyla tutturmama rağmen eksik gösteriliyor.
Çok fazla çalıştırılıyorum. Artık özel zamanım kalmadı. Ne zaman akıllarına gelirlerse arıyor, mesaj atıyorlar.
Hatta neredeyse her gün gece 11-12 de bir iş veriyorlar ki iş yerimiz şu an kısa çalışma ödeneğine geçti sadece 3 günlük çalışma ücreti ödüyor. Başımdaki yöneticim yetkinliği olan birisi değil, eğitim, kariyer ve tecrübe anlamında yetersiz ve işi de bilmiyor. Böyle birinin altında çalışmak da ağrıma gidiyor.
Baya dert anlatmışım ancak şu anki şirketimde yükselmem mümkün görünmüyor.


2. Mesleğinizle alakalı farklı kurslar alıp farklı donanımlarla belki riske atmadan başka birim veya işe geçebilirsiniz... yazılım, dba gibi...
Bu çok güzel, bunu yapıyorum. Evde olduğum süreçte machine learning ve artificial intelligence kurslarına başladım, kendi kendime projeler yapıyorum.

3. Yüksek lisans vs düşünün şuan belki eğitimci olursunuz akademisyenlik falan ya da hiç olmadı alanınızda bir uzmanlık alanınız olmuş olur
Çalıştığım dönemde yüksek lisansa başlamıştım, ancak çok yoğun çalıştığım için final haftamda mesai yapmak zorunda kaldım, sınavlara giremedim ve okulu bıraktım. Tekrar yapmak istiyorum.

4 iş harici bir hobi edinin
Pandemi dönemi harici hobi edinmem imkansız. 8-5 çalışıyorum ancak işim ve evim arası epey uzak, günde en az 4 saatim trafikte geçiyor. İşe yakın bir yere taşınmak da istemiyorum, mahallemi seviyorum çok sakin bir yer istanbulun karmaşasından uzak.

5 aldığınız paradan sadaka verin... verdikçe mutlu olursunuz şuan sadece kendiniz için çalışıyorsunuz birilerine yardım edince çalışmassanız bu yardımdan mahrum kalacakları gelir belki aklınıza... hem insan kendini çok daha sorumlu hisseder /hissediyor...
Elimden geldiğince yapmaya çalışıyorum.

6 aldığınız parayla bir şey edinmeye çalışın ev gibi arsa vb o zaman maddi hedef koymuş olacaksınız kumbaraya para biriktiren çocuk heyecanı gibi...
Geçtiğimiz sene kendime bir araba aldım, ancak ev alacak kadar düzenli çalışabilir miyim emin olamıyorum.


İşi bırakıp bir kaç ay ara vermek istiyorum, kriz ortamı olduğu için bu süreçte bir de çocuk yaparsam sonra iş hayatına dönemeyebilirim ve bu beni üzer mi bilemiyorum.

Bazen o kadar okudum ayıp olmasın diye çalışıyorum gibi geliyor.
 
Evet hem maddi hem manevi bosluga dusebilirsiniz. Cok mutlu da olabilirsiniz ama calismaya alisan insan evde pek duramiyor. Cocuk olduktan sonra ucretsiz izne ayrilin en azindan cocukla vaktiniz dolar
 
çok doğru bir noktaya parmak basmışsınız yorumların süzgeçten geçirilmesi lazım konu sahibi tarafından , zaten linç konusunda black mirror bölümlerini aratmıyor bazen ..
 
Halime şükrettiğim noktalar çok kesinlikle. Teşekkür ederim yorumlarınız için. Çocuklarımı kendim büyütüyor olmak çok kıymetli, başka türlüsünü istemezdim. Ama ofis hayatını da özlüyorum, yetişkinlerle muhabbet etmeyi özlüyorum. =)) Evden çalışıyor olmasam, daha zor olurdu bu süreç. Elbette tam zamanlı çalışıyor olsam bu sefer de çocuklarımın yanında olamamaktan, bakıcı sorunlarından yakınırdım. =) İşte her hayatın zorlukları, kolaylıkları var. Umarım hepimiz kendimizce en mutlu olacağımız yolları buluruz.
 
Bende memurum işimi hiç sevmiyorum sırf kamuda olduğum için istifa edemiyorum malum ülke şartları istifa etsem tekrar puan alıp atanamam öyle bir marotana tekrar giremem ama günün sonunda eşimden hariç istediğimi alıyorum aileme yardım ediyorum Özgür hissediyorum bu avantajları düşünüp vazgeçiyorum size tavsiyem kafanıza göre iş bulursanız çıkın şuan zaten doğru düzgün iş yapılmıyo eğerki hiç tutulacak bir yanı yoksa çıkın sonuçta mecbur değilsiniz
 
Iste bu soru benim ilgi alanim, uzun yazabilirim bastan söyleyeyim
---Ben okulu bitirir bitirmez is hayatina basladim ve on yil boyunca neredeyse yilindan yarisindan fazlasinda hafta sonlari ve resmi tatiller dahil günde 16 Saat calistim. Cok sevdigim bir isim ve yine cok sevdigim is arkadaslarim vardi.Sonra....
Evlendim ve esimin yanina geldim.
---Ilk zamanlar cok zordu benim alanimda olmamalarina ragmen banka memurelerini gördügüm de ya da magazada ki satici kizlari gördügümde bile agliyordum. Herkesin isi varda benim yok diye….
--- O dönem hep aklimdan gecen geri ise dönmekti. Ancak dil problemi sebebiyle meslegimi yapamadigim icin baska iste calismak istemedim.
--- Sonra cocuklar dogdu, sosyal imkan olarak annelere her türlü kolayligin saglandigi bir ülkede olmama ragmen ise geri dönmeyi o dönemde hic düsünmedim.
--- 15 yil olmus isten ayrilali en kücügümde okula basladi, arada seytan dürtüyor. Hadi kalk is bak diye...
--- Diyorum git basimdan, ben ise gidersem sabahlari kizlarla kim kahve icip saatlerce dedikodu yapacak...
Saka bir yana olayin maddi yanina hic girmeden, mutlu degilseniz ayrilin isinizden ama tamamen emin olmaniz gerekiyor, ilk alisma zamanlari zor ancak kendinize kurs, arkadas vs mesguliyet bulursaniz evde durmakta hic fena degil aslinda
 
Maddi konuda sıkıntı olacağını sanmıyorum ancak manevi olarak çok yıprandım.
Teşekkür ederim, mutlu olmanız beni cesaretlendirdi.
 
Ayni meslekteniz, ben meslegimi inanilmaz sevdigim icin bazen sasiriyorum sevmeyenleri duyunca, ama tabi olabilir.

Ama ben bile bu kadar severken, cocuklae, toplu tasima, is guc derken kendime zaman ayiramadigim icin mutsuz olmaya baslamistim. Is degistirdim, su an bir gun evden calisiyorum, bir gun de bosum var, haftada 4 gun yani, resmen calismiyorum da hani hobi gibi hissediyorum. Dinleniyorum da cocuklara da daha fazla zamanim var, is de iyi gidiyor, daha uretici oldum.

Sartlariniz agirmis, zaten Istanbulda yasam stresli. Is degistirin ve sartlari hafifletin. Ya da bu surecte bir sure issizligi deneyin. Yine freelance dusunebilirsiniz, ara ara is kabul edersiniz, tum yaz yatarsiniz mesela.

Ama nacizane tamamen isi birakmanizi onermem. Ben 2. Cocugumda 2 yil calismadim. Sonradan onca yil deneyimli olmama ragmen zor is buldum, hatta cok dusuk ucreti kavul etmek zorunda kaldim. Bizim meslekte buyuk aralar verilemiyor maalesef. Ama 1 yila kadar sorun olacagini dusunmuyorum.
 
Ben 7 yıl çalıştıktan sonra tıpkı sizin gibi düşünüp mesleğe ara verdim, ama büyük bir boşluğa düştüm, geçiş süreci hiç kolay olmadı, belki sizin kadar yüksek bir gelirim yoktu ama ben de iyi bir maaş alıyordum ve aylık giyim kuşam ve lükslerime yetiyordu, bu arada bekarım, yani ev geçindirme gibi bir durumum veya masrafım da yoktu.
Aç değildim, açıkta değildim çok şükür ama 5 alırken 3 almaya başlamak bile zor gelmişti bayağı, hemen arkasından da bu karantina işlri çıkınca iyice boğulacak gibiyim artık. Düzenli yaşamaya alışmış herşeyini planlı programlı yapan biri için ev hayatı girdap gibi.
Çok iyi düşünün derim.
 
Ben kamuda makina muhendisiyim. Bir ara bazi sebeplerden dolayi ise ara vermistim. Inanilmaz boguldum evde. Calismaya alisan biri evde cok bunalir. Ayrica A sinifi is guvenligi uzmaniyim ilerde tum gun ise gitmek yerine birkac firmayla calisirum diye boyle bir uzmanlik icin ugrastim. Belki siz de mesleginizle ilgili farkli birseyler yapabilirsiniz. Hakkinizda hayirlisi olsun.
 
Is hayatindan sonra ev hanımlığı kimisine göre cok rahat kimi insana zor geliyor iki evladim var ama halen gözüm is hayatında bebegim biraz büyüsün hemen ise gireceğim maddi boyutu bi yana sabah erken kalkip hazirlanmak sosyallesmek bi koşturma icine girmek iyi geliyor ben oyle düşünüyorum en azindan çünkü ev isi nankör ne yaparsan yap hep ayni en guzel yanı ise evlatlar ile hep bir arada bulunmak....
 
Ben de mühendisim ve şubat ayında sizinle aynı sıkıntılar ile işten ayrıldım. Niyetim gezip tozmak arkadaşlarımla vakit geçirmektir. Ama üzerine karantina başladı çocuğun okul kapandı eşim de işe gitmeyince birden hepimiz eve kapanmış olduk. Yok dedim bu böyle olmayacak iş bakmaya başladım ve şansıma çok da güzel bir iş buldum. Bir hafta sonra başlıyorum.
 
Sıkılırsınız, bunlarısınız. Çok net söylüyorum. 7 aylık hamileyken işinde istifa etmiş biri olarak söylüyorum bunu. Tekrar işe dönünce kendime geldim.
 
Bence sizin iş değişikliğine ya da tatile ihtiyacınız var ama şöyle biraz uzun olanından. Ben herkesin temel ihtiyaçlarını ki bu ihtiyaçlar kişiye göre değişir karşılayacak şekilde para kazanması gerektiğini düşünüyorum. Eşimizi ya da ailemizi garantör olarak görüp hayatımızı onların varlığı üzerine planlamak doğru değil bence. Eşiniz yarın sizden ayrılabilir ya da ne biliyim anneniz babanız vefat edebilir...ama iş bulamam korkusu ile de mutsuz olduğunuz yerde kalmayın nasibinize güvenin
 
Koca zenginse, instoş momlar hayatı yaşatabilecekse, sen gez hayatını yaşa tatlım modu olacaksa buyrun durmayın istifa edin.
Ama orta gelir grubu bataklığındaysanız, durun durduğunuz yerde.
Öyle bir durumda çalışmamak evde dört duvar arasında cezaevinden hallice bir yaşam demek.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

  • Kilitli
KOCAMIN HİZMETÇİYİM - 2 (GÜNCELLENDİ)
Yorumlar
19
Görüntüleme
1K
Mune
KOCAMIN HİZMETÇİSİYİM
6 7 8
Yorumlar
156
Görüntüleme
7K
blessedd
B
S
Eşlerin sosyal hayatı.
14 15 16
Yorumlar
311
Görüntüleme
8K
Sunshine1
S
C
şeytan akrabalarla ne yapmalı
2
Yorumlar
37
Görüntüleme
2K
prometheus261
P
A
Kim haklı? Ne Yapacağım?
2
Yorumlar
23
Görüntüleme
2K
Zerriniffet
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…