- 25 Mart 2009
- 734
- 567
- 323
- Konu Sahibi kirmizilihatun
-
- #1
2 Yıl sonra prim günüm doluyor. Ama şu an o tarih o kadar uzak geliyor ki bana. Nasıl olsa 58 yaşında emekli olacağım o zamana kadar Öderim bir şekilde acelesi mi var diyorum .Çok iyi anlıyorum.
Hemen hemen benzer durumdayım.
Henüz bırakamam işimi ama emeklilik yaşımı zor beklerim gibime geliyor.
İyi düşünün,eşinizle konuşun,artısı,eksisi hangisi ağır basıyor.
Biraz izne çıkın,dinlenin,işi özlüyor musunuz,evde vakit geçirebilir misiniz?
Ben düşünme aşamalarını atlattım,başka planlarım var,nasip olursa onları hayata geçirirsem,günlerimi tamamlamaya çok az kaldı,çıkıp giderim,hep söylenenler gibi gençlerin önünü açarım diye düşünüyorum.
Hepimizin hakkında hayırlısı inşallah.
İşsizlik ayrı zor çalışmak ayrı zor.
35 yaşındayım ..Zaten işten ayrıldığımda tekrar çalışma gibi bir durumum olmaz. Lise mezunuyum . Fakat aynı şirkette bu kadar yıl çalışınca iyi bir statüye yükseldim tecrübemden dolayı.Yasiniz egitim durumunuz nedir?pisman olunca tekrar is bulabilecek misiniz?cocuklarin yasi kac?tum bunlarin disinda ben asla yapamazdim. Bir insanin evde oturmak kadar kendine zarar veren baska birsey yok
bence bu kadar çalışmışken 2 yıl daha dişinizi sıkın dışardan ödemek çok zor pişman olursunuz2 Yıl sonra prim günüm doluyor. Ama şu an o tarih o kadar uzak geliyor ki bana. Nasıl olsa 58 yaşında emekli olacağım o zamana kadar Öderim bir şekilde acelesi mi var diyorum .
Tabii ki acelesi yok.2 Yıl sonra prim günüm doluyor. Ama şu an o tarih o kadar uzak geliyor ki bana. Nasıl olsa 58 yaşında emekli olacağım o zamana kadar Öderim bir şekilde acelesi mi var diyorum .
Ben kızım doğunca işten ayrıldım, dışarıdan isteğe bağlı sigorta ödüyoruz emeklilik için ama kolay değil dışarıdan ödemek, 2 yıl gibi bir sürem kalsaydı prim doldurmak için dişimi sıkıp beklerdim açıkçası.35 yaşındayım ..Zaten işten ayrıldığımda tekrar çalışma gibi bir durumum olmaz. Lise mezunuyum . Fakat aynı şirkette bu kadar yıl çalışınca iyi bir statüye yükseldim tecrübemden dolayı.
ssk primlerinizi dışardan ödeyip ilerde emekliliğe hak kazanacak durumda iseniz ve maddi anlamda tek maaşla hayat standartınız düşmeden yolunuza devam edecekseniz işten ayrılın ama çalışmaya alışmış bir insan için evde durmak ilk başlarda güzel gelsede zamanla sıkıcı olmaya başlayabilir.17 Yıldır bir şirkette çalışıyorum.
Çalışan bayanlar bilirler . Hem evli hemde çocuklu olup bir de çalışma şartları zor bir yerde çalışmak yeterince depresyon sebebidir.
Ama maddi sebeplerden dolayı çalışmak zorunda kaldım hep. Çok şükür şimdi artık maddi sıkıntılarımızı atlattık. Çocuklarımızı büyüttük.
Ama artık o kadar yoruldum ki çalışmak istemiyorum. Çık o zaman işten diyeceksiniz. Bende bunu düşünüyorum uzun süredir. Ama o kadar kolay değil buna karar vermek. Kendimi bildim bileli aynı yerde çalışıyorum. Hayat düzenim hep buna uygun. Sanki işe bırakınca çok pişman olacakmışım gibi geliyor. Kendi kendime diyorum " evde artık çocuklarınla ilgilen evinin hanımı ol :) " Kafam o kadar karışık ki..
İşyerine karşı da kendimi sorumlu hissediyorum. İyi kötü günlerimiz oldu . İşten çıkmak istediğimi söylediğimde tepki alacağım. Duygusal düşünüyorum . zaten hep hayatım boyunca kendimden çok ödün verdim başkalarını düşünmekten. Yine aynı şeyi yapıyorum. İşten ayrıldığımda üzerimden bir yük gidecek sanki. Anlatabildim mi bilmiyorum tam olarak ..
Şöyle bir durum var kendi paranızı harcamaya alıştınız şimdi eşinizden rahatlıkla para isteyebilicekmisiniz dilediğinizi rahatlıkla alabilecek misiniz ben çıksam o durum bana zor gelir.Bir de çalışan bayanlar evde durunca sıkılıyor.Tabiki insan dinlenmek istiyor ama evde sıkıcı belli süreden sonra kış ayında çıkarsanız hepten bunalıma girersiniz evde :)17 Yıldır bir şirkette çalışıyorum.
Çalışan bayanlar bilirler . Hem evli hemde çocuklu olup bir de çalışma şartları zor bir yerde çalışmak yeterince depresyon sebebidir.
Ama maddi sebeplerden dolayı çalışmak zorunda kaldım hep. Çok şükür şimdi artık maddi sıkıntılarımızı atlattık. Çocuklarımızı büyüttük.
Ama artık o kadar yoruldum ki çalışmak istemiyorum. Çık o zaman işten diyeceksiniz. Bende bunu düşünüyorum uzun süredir. Ama o kadar kolay değil buna karar vermek. Kendimi bildim bileli aynı yerde çalışıyorum. Hayat düzenim hep buna uygun. Sanki işe bırakınca çok pişman olacakmışım gibi geliyor. Kendi kendime diyorum " evde artık çocuklarınla ilgilen evinin hanımı ol :) " Kafam o kadar karışık ki..
İşyerine karşı da kendimi sorumlu hissediyorum. İyi kötü günlerimiz oldu . İşten çıkmak istediğimi söylediğimde tepki alacağım. Duygusal düşünüyorum . zaten hep hayatım boyunca kendimden çok ödün verdim başkalarını düşünmekten. Yine aynı şeyi yapıyorum. İşten ayrıldığımda üzerimden bir yük gidecek sanki. Anlatabildim mi bilmiyorum tam olarak ..
izin hakkınız varsa şöyle iki üç hafta izin alın, evde hayat nasılmış bir bakın, mutlu olabilecek misiniz, vakti değerlendirebilecek misiniz. ücretsiz iznindeyken evde çok bunalmıştım, iş hayatını özlüyordum işe başladım ev hayatını özlüyorum ama işten çıksam biliyorum ki sıkılırım. kendinizi bi gözlemleyin.
tazminatımı verir işyerim sıkıntı olmazemeklilik hakkı kazanınca tazminatınızı alıp ayrılabiliyorsunuz diye biliyorum. tazminatı yakıp gidecek kadar mı yoruldunuz ?
Daha yasınız o kadar genç ki35 yaşındayım ..Zaten işten ayrıldığımda tekrar çalışma gibi bir durumum olmaz. Lise mezunuyum . Fakat aynı şirkette bu kadar yıl çalışınca iyi bir statüye yükseldim tecrübemden dolayı.
Biraz önce işi bıraktım eve gidiyorum. Üstüne bu konu çok ironik oldu. Evet maddi kaygı hep var ve bitmiyor. Hiç bitmeyecek de. Ama hayat da geçiyor. Yarını yaşayacak mıyız belli değil?
Kendimi bildim bileli çalışıyorum. Bir dolu şeyi tolere ettim artık bünye taşımıyor..
Açıkçası tası tarağı toplayıp şehir hayatından gidesim var..
Kum torbası olarak kullanılmak, mobing, işverenin senin sahibinmiş gibi her istediğini söylemesi belli bir yaştan sonra kaldırılmıyor..
Amacım 3 yıl daha sabretmekti ama olmadı. Vardır bir sebebi..
3 yıl sonra emeklilik için gün doldurup yaş beklemeyecek misiniz? Azıcık daha sikin kendinizi derim. (Eğer bu dediğim gercekse).17 Yıldır bir şirkette çalışıyorum.
Çalışan bayanlar bilirler . Hem evli hemde çocuklu olup bir de çalışma şartları zor bir yerde çalışmak yeterince depresyon sebebidir.
Ama maddi sebeplerden dolayı çalışmak zorunda kaldım hep. Çok şükür şimdi artık maddi sıkıntılarımızı atlattık. Çocuklarımızı büyüttük.
Ama artık o kadar yoruldum ki çalışmak istemiyorum. Çık o zaman işten diyeceksiniz. Bende bunu düşünüyorum uzun süredir. Ama o kadar kolay değil buna karar vermek. Kendimi bildim bileli aynı yerde çalışıyorum. Hayat düzenim hep buna uygun. Sanki işe bırakınca çok pişman olacakmışım gibi geliyor. Kendi kendime diyorum " evde artık çocuklarınla ilgilen evinin hanımı ol :) " Kafam o kadar karışık ki..
İşyerine karşı da kendimi sorumlu hissediyorum. İyi kötü günlerimiz oldu . İşten çıkmak istediğimi söylediğimde tepki alacağım. Duygusal düşünüyorum . zaten hep hayatım boyunca kendimden çok ödün verdim başkalarını düşünmekten. Yine aynı şeyi yapıyorum. İşten ayrıldığımda üzerimden bir yük gidecek sanki. Anlatabildim mi bilmiyorum tam olarak ..
izin hakkınız varsa şöyle iki üç hafta izin alın, evde hayat nasılmış bir bakın, mutlu olabilecek misiniz, vakti değerlendirebilecek misiniz. ücretsiz iznindeyken evde çok bunalmıştım, iş hayatını özlüyordum işe başladım ev hayatını özlüyorum ama işten çıksam biliyorum ki sıkılırım. kendinizi bi gözlemleyin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?