• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

istifa etmelimiyim korkuyorum fikrinize ihtiyacım var

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Calismak dunyanin en guzel seylerinden biri ve ben olsam sorunlara ragmen bunun sagladigi maddi ozgurlugu kolay kolay itmezdim cunku issizlik illetinin ne oldugunu cok iyi biliyorum ve artik cok cok uc sebepler olmaksizin yeni bir is bulmadan mevcut isimi birakma yanlisi degilim.

Hayat cok zor, kolaylastirmayi ogreneceksiniz. Oyle iste zorlaniyorum, musteri kaprisini cekemiyorum gibi seylere siginip isi birakmak bana acizlik gibi geliyor artik.

Hangi isyerinde sorun yok ki? Ben de hicbir zaman vaktinde cikamiyorum, ben de fazlasiyla calisiyorum, ben de takim arkadaslarimla sorunlar yasiyorum, ben de koca koca insanlarin dedikodu cukurunda boguldugunu goruyorum ama bunlara niye tahammul ediyorum, bana sundugu ozgurluk ve bana sagladigi dik durus icin.

Hayati birilerine tutunarak idame ettiremezsiniz. Bugun ben sana bakarim diyen es yarin bosandiginiz bir yabanci haline gelebilir. Guvenmeyin kimseye.

Subenizi degistirin, yeni is arayislarina girin ama issiz olarak is aramayin. Kosullar cok zorlasti ve bugun sizin yerinizde olmak isteyen binlerce insan oldugunu da unutmayin.
 
arkadaşlar, fikirlerinize ihtiyacım var 1 yıllık evli ve 6 yıllık bankacıyım. banka çalışma şartlarına katlanamıyorum ve istifa etmek istiyorum ama sonrasından çok korkuyorum. hergün saat 9-10 da çıkmaktan, ezilip rencide edilmekten birde müşteri kaprisinden bıktım usandım. defalarca istifa etmek istedim fakat ailemin düzelir alışırsın geçer demeleriyle 6 seneyi devirdim.çok psikolojim bozuldu ara ara bunalımlara girdim çok ağladım. artık bu işe katlanamıyorum ailem evde sıkılırsın biz ayrılda demeyiz ayrılmada demeyiz diyip sıyrılıyorlar eşim ise senin kararın diyor hem sana bakarım diyor biryandanda 2 maaş ile daha rahat oluruz bu yaşına geldin sen bileceksin diyor. maddi dururumuz orta halli. aslında istifaya karar verdim ama sonrasında iş bulmam çok zor küçük yazlık bir ilçede yaşıyorum yeni bir iş bulmam çok zor. bugune kadar kendi ayaklarım uzerinde durdum hem işten istifa etmek istiyorum hemde eşimin eline bakmak zorunda kalmak fikri zoruma gidiyor ya maddi sıkıntılarımız olursa ya olurda kendime bakmak zorunda kalırsam ne yaparım diye çok korkuyorum. müdürüme istifa edeceğimi söyledim izindeyim ve geri dönüp vazgeçtim demek ayrıca zoruma gidiyor ki geri dönsem bile nekadar katlanabilirim bilmiyorum. biryandan maddi özgürlük ama mutsuzluk artık sağlığım bozuldu. biryandan da ev hanımlığı, eşinden harçlık almak ve birsürü belirsizlik yani işimden ayrılmazsam çok mutsuz olucam eminim belki ileride yine bu duruma gelicem ama ayrılırsam ne olacak bilmiyorum bu riski almalımıyım fikirlerinize çok ihtiyacım var
hepimizin iş yerlerinde sıkıntıları oluyor maalesef. haklısınız bir şey diyemem. ben de ilk atandığımda aynı duyguları yaşamıştım. okulun ağ kablosuna kadar çektirdiler. her gün ağlayarak eve geliyordum. her gün aşağılıyordu amirim. geçen yıl da bir nevi mobbing gördüm. ama bırakırsam iş olmadığının şartların da her yerde benzer olduğunun farkındayım. şubenizi falan değiştirin farklı ortam iyi gelebilir. ama bunca yıl kendi paranızı kazandıktan sonra birinden para istemek ağır gelebilir. bilmiyorum yapı meselesi ben para isteyemem kimseden. şu bir gerçek hiç bir iş yeri mükemmel değil. biraz izin alıp kafanızı dinleyebilirsiniz. ardından tekrar başlarsınız. ücretsiz izin hakkınız var ise bunu deneyebilirsiniz. bakalım iyi mi geliyor yoksa alışamıyor musunuz? gibi. direkt gemileri yakmayın. sizin yerinize işe girmek isteyen binlerce insan var sonuçta. iş de kolay bulunmuyor. sadece iş yeri olarak görüp sorunları içselleştirmezseniz daha kolay olur. kararınıza ne aileniz ne de eşiniz karışabilir. sonradan bir sıkıntı olduğunda sizin yüzünüzden lafını duymak istemeyebilirler. haklılar da her şeyi düşünün ona göre bırakın.
 
arkadaşlar, fikirlerinize ihtiyacım var 1 yıllık evli ve 6 yıllık bankacıyım. banka çalışma şartlarına katlanamıyorum ve istifa etmek istiyorum ama sonrasından çok korkuyorum. hergün saat 9-10 da çıkmaktan, ezilip rencide edilmekten birde müşteri kaprisinden bıktım usandım. defalarca istifa etmek istedim fakat ailemin düzelir alışırsın geçer demeleriyle 6 seneyi devirdim.çok psikolojim bozuldu ara ara bunalımlara girdim çok ağladım. artık bu işe katlanamıyorum ailem evde sıkılırsın biz ayrılda demeyiz ayrılmada demeyiz diyip sıyrılıyorlar eşim ise senin kararın diyor hem sana bakarım diyor biryandanda 2 maaş ile daha rahat oluruz bu yaşına geldin sen bileceksin diyor. maddi dururumuz orta halli. aslında istifaya karar verdim ama sonrasında iş bulmam çok zor küçük yazlık bir ilçede yaşıyorum yeni bir iş bulmam çok zor. bugune kadar kendi ayaklarım uzerinde durdum hem işten istifa etmek istiyorum hemde eşimin eline bakmak zorunda kalmak fikri zoruma gidiyor ya maddi sıkıntılarımız olursa ya olurda kendime bakmak zorunda kalırsam ne yaparım diye çok korkuyorum. müdürüme istifa edeceğimi söyledim izindeyim ve geri dönüp vazgeçtim demek ayrıca zoruma gidiyor ki geri dönsem bile nekadar katlanabilirim bilmiyorum. biryandan maddi özgürlük ama mutsuzluk artık sağlığım bozuldu. biryandan da ev hanımlığı, eşinden harçlık almak ve birsürü belirsizlik yani işimden ayrılmazsam çok mutsuz olucam eminim belki ileride yine bu duruma gelicem ama ayrılırsam ne olacak bilmiyorum bu riski almalımıyım fikirlerinize çok ihtiyacım var
İşin bu boyutunu herkes gözardı ediyor amakoca karısına çocuklarına bakmak, nafakalarını sağlamak zorunda dinimizce. Ele bakmak diye bir şey yok. Böyle bir şey dinimizde olmasaydı bile kadınların evde yaptığı işler, çocuk bakımı, koca bakımı gibi sorumluluklar parayla ölçülemez. Kocanız bunları yapıyorsunuz diye o dadesin o zaman karımın eline bakıyorum diye. Siz de kocanız bakıyorsunuz çünkü. Ben ev hamımıyım. Kocamdan para istemeye asla çekinmem. Mecbur bana bakmaya
 
Önce yeni bir iş arayın, iş bulun sonra istifa edin.
 
iş yerinize giderken ayaklarınız geri geri gidiyorsa mutsuzsunuz demek ki istifa edin diyecegim ama şunuda soylemek istiyorum
ekonomik acidan zorlanirsiniz onuda gectim calisan insan kolay kolay eve alisamiyor.
ben cesitli sebeplerden 5 senedir evdeyim hala alışamadım.
çalısıp kendi parasini kazanmaya alişmış insan esinden de anasindan babasindan da para alirken rahatsiz oluyor.
ama tabiki tercih sizin bu mutsuzluk beni saglik sorunlarina itiyor diyorsaniz ayrilin.
 
İşin bu boyutunu herkes gözardı ediyor amakoca karısına çocuklarına bakmak, nafakalarını sağlamak zorunda dinimizce. Ele bakmak diye bir şey yok. Böyle bir şey dinimizde olmasaydı bile kadınların evde yaptığı işler, çocuk bakımı, koca bakımı gibi sorumluluklar parayla ölçülemez. Kocanız bunları yapıyorsunuz diye o dadesin o zaman karımın eline bakıyorum diye. Siz de kocanız bakıyorsunuz çünkü. Ben ev hamımıyım. Kocamdan para istemeye asla çekinmem. Mecbur bana bakmaya
cocuk bakimi koca bakimi (koca koca adamlarin ne bakimina ihtiyaci olur oda ayri bir toplumsal sorun) temizlik sadece kadinin görevi degildir diye baktiginizda olaya neden koca eline bakmak dediklerini anlayabilirsiniz belki.
 
cocuk bakimi koca bakimi (koca koca adamlarin ne bakimina ihtiyaci olur oda ayri bir toplumsal sorun) temizlik sadece kadinin görevi degildir diye baktiginizda olaya neden koca eline bakmak dediklerini anlayabilirsiniz belki.
Temizlik sadece kadının görevi diye bakılmasa da kadınlar yapıyor çoğunlukla sonuçta. Koca bakımı dediğim yemeği, çamaşırı, ütüsü gibi şeyleri kastettim. Erkekler işten gelince bitiyor işleri dinleniyorlar. Kadınların 24 saat bitmiyor. Hele de çocuğu varsa
 
Temizlik sadece kadının görevi diye bakılmasa da kadınlar yapıyor çoğunlukla sonuçta. Koca bakımı dediğim yemeği, çamaşırı, ütüsü gibi şeyleri kastettim. Erkekler işten gelince bitiyor işleri dinleniyorlar. Kadınların 24 saat bitmiyor. Hele de çocuğu varsa
benim esim isten gelince işi bitmiyor
bu dünyaya ortak getirdigimiz cocukla ilgileniyor oyun oynuyor
ben cocuktan zaman bulamazsam ki cogu zaman boyle utusunu kendi yapiyor
hatta hafta sonlarida evi supuruyor ben siliyorum
camasirlari asiyor bana bakmaya mecbur ben ona bakmaya mecburum diye bir sey yok.
hayat müşterek her konuda maddi manevi
 
merhaha

sorunu özel bşr bankada 12 yılını devirmiş bankacı olarak cevaplamak isterim.

sektörümüz maalesef dışardan görüldüğü gibi değil. herkes imrenerek bakıyor ama içi bizleri yakıyor. evet her yerde sorunlar olabiliyor.her sektörde var diyebilirsiniz ama bankacılığın içine girmeden iğrençliği göremezsiniz. mutlu olarak işe gitmek bizler için hayal. hedef baskıları, zorla yap denilen satışlar yapamadığınızda renciden edilme, sürülme, sicille tehdit gibi bir sürü mobbing kanalı var. siz hiç müşteri ziyaretine çıkılmıyor diye altından oturduğu koltuğu alınan ve 2 saat geri verilmeyen birini duydunuzmu.yakınınız öldüğünde cenazesine katılamadığınız, çocuğunuz hasta olduğunda doktora götürmek için izin alamadığınız,hastayken sürünerek işe gelip verilen doktor raporunu kabul etmeyen bir sektör bu. görevi başında mobbingden kaynaklı beyin kanaması, kalp krizi geçiren arkadaşlarımız oldu bizim. süt izni kullanıyor diye mobbinge maruz kalanlarımız oldu. evet bu ahlak yoksunj yöneticilerimizden kaynaklı belki tğm kuruma mal edilmez ama maalesef geneli böyle.
pandemi döneminde tamamen evden çalışma sistemine mahkum edilen arkadaşlarımız var, hiç haber verilmeden ücretsiz izne çıkarılanlar var. var da var yani bu sektörün tek güzel yanı maaşın günü gününe yatması ona da verilen emeğin karşılığı denirse tabi.
ben de çok pes ettim ama içerideki tazminatımı yakmak gözüm yemedi. öyle böyle 13.seneme giriyorum. gittiği yere kadar deyip mücadeleyi bıraktım. şu an doğum iznine ayrılacağım blki döndüğümde bende atılanlardan olacağım. ama hiç umrumda değil şu saatten sonra.
senin çok uzun yılların olmamış. arkanda eşin de varsa bence hiç düşünme. dışarıda başka bir hayat var kimse de aç kalmıyor. ne kadar yaşayacağızki şu hayatı. bir anda huzura kavuşacaksın eline yüzüne renk gelecek. kurtulmuş olmanın sevincini hemen hissedeceksin. Allah başka kapılar açacaktır mutlaka.
 
Bir önceki işyerimde bende aynı sizin gibiydin.Hergün nefret ede ede giderdim.Tamam iş bulmak çok zor koşay değil ama hergün işe mutsuz gitmek gerçekten insanı çok yoruyor.Sizi anlıyorum.Hakkınızda hayırlısı olsun.
 
Mutlu olmak sizin elinizde . İsterseniz işinizi yapar eve gelip kapınızi kapatır güne baslar, bütün stresinizi bırakırsınız dışarıda.

Sevmiyorum , çok bunaliyorum , yük geliyor diye diye daha da ağırlaşır.

Çalışan çoğu kadın o zorluğu yaşıyor zaten.

Ev hanimligini da yaşamış biri olarak diyorum ki kesinlikle stresli olan iş hayatı.

En azından çocuk olana kadar iş hayatında mutlu olmaya çalışın.

Küçük bir kasaba , hayat giderek zorlaşıyor iş bırakmak mantıksız bana göre.

Üstelik akşama kadar evde dön dolaş işiniz bitmez , can sıkıntınız bitmez ve en önemlisi hiç mi hiç kıymeti yok.
 
Kadının eşi intihar etmiş en son 2017de çıkmış siteden Allah yardımcısı olsun içim cız etti :KK43: bu konusunu şimdi okusa eminim nekadar boş gelir kendisine bu konuyu açarken yaşadıkları..

:((( Nerede okudunuz ?
 
:KK43:(( Nerede okudunuz ?
İsminden diğer konusun bakın orada var
 
devlet bankasında çalışıyorum. aslında subeden subeye değişiyor ama genelde böyle. bahsettiğiniz banka şubesi çalışanları çok şanslıymış. netten araştırdığımda bu sekilde olan birçok bankacı var bankacılık sektoru bitmiş resmen kolelikten başka birşey değil başka bir iş bulma ihtimalim çok az yazlık bir ilçedeyim sezon kapanıyor artık.
Sezon kapandığı için kışın daha sakin olmaz mı? Şunun için söylüyorum en azından kışın daha katlanılabilir ise yazın dişinizi sıkın diyecektim.
Sevmediğin işi yapmak çok zor ama maddi olarak sizi nasıl etkiler bunu enine boyuna düşünüp öyle karar verin. Eşinizin fikrini net olarak öğrenin. Tüm yük ona kaldığında sonradan tepki gösterir mi? Sizi üzer mi?
 
arkadaşlar, fikirlerinize ihtiyacım var 1 yıllık evli ve 6 yıllık bankacıyım. banka çalışma şartlarına katlanamıyorum ve istifa etmek istiyorum ama sonrasından çok korkuyorum. hergün saat 9-10 da çıkmaktan, ezilip rencide edilmekten birde müşteri kaprisinden bıktım usandım. defalarca istifa etmek istedim fakat ailemin düzelir alışırsın geçer demeleriyle 6 seneyi devirdim.çok psikolojim bozuldu ara ara bunalımlara girdim çok ağladım. artık bu işe katlanamıyorum ailem evde sıkılırsın biz ayrılda demeyiz ayrılmada demeyiz diyip sıyrılıyorlar eşim ise senin kararın diyor hem sana bakarım diyor biryandanda 2 maaş ile daha rahat oluruz bu yaşına geldin sen bileceksin diyor. maddi dururumuz orta halli. aslında istifaya karar verdim ama sonrasında iş bulmam çok zor küçük yazlık bir ilçede yaşıyorum yeni bir iş bulmam çok zor. bugune kadar kendi ayaklarım uzerinde durdum hem işten istifa etmek istiyorum hemde eşimin eline bakmak zorunda kalmak fikri zoruma gidiyor ya maddi sıkıntılarımız olursa ya olurda kendime bakmak zorunda kalırsam ne yaparım diye çok korkuyorum. müdürüme istifa edeceğimi söyledim izindeyim ve geri dönüp vazgeçtim demek ayrıca zoruma gidiyor ki geri dönsem bile nekadar katlanabilirim bilmiyorum. biryandan maddi özgürlük ama mutsuzluk artık sağlığım bozuldu. biryandan da ev hanımlığı, eşinden harçlık almak ve birsürü belirsizlik yani işimden ayrılmazsam çok mutsuz olucam eminim belki ileride yine bu duruma gelicem ama ayrılırsam ne olacak bilmiyorum bu riski almalımıyım fikirlerinize çok ihtiyacım var

Pandemi dönemi dolat euro bu kadar artmısken alım gücü cok cok zorlanmısken iş bırakılmaz. Emin ol kolay ve rahat iş yok. Buradan cıkıp baska sektöre de girsen baska bankaya da girsen orda da rahat edemeyeceksin.
Ben hafta sonu bile evde sıkılıyorum 6 yıllık iş hayatından sonra ev dar gelir insana
 
Kaç yıllık konu. Kadın yeni çok üzücü konu açmış. Üstüne bunu tekrar açmanın ne gereği vardı sanki. Keşke tarihe baksaydım.
Konu sahibi eğer seni üzdüysem affet lütfen.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X