hergün ağladığın bir işte çalışarak, belki kendine zulmediyorsun canım.
bizler ölümlü canlılarız, ömrümüz da bir yüzyıl bile değil, o yüzden bu hayatta kendine zulmetme, önce;
kendine güzelce, gönlündeki bir işi ara, inanarak ararsan mutlaka bulursun, bulunca da, ver istifanı, kendine işkence yapma artık.
tabii bu durum senin suçun değil, toplum bizi öyle şartlamış ki, yok iş, yok kariyer, yok para-pul vs..vs..vs.. sanki hayatımızdaki tüm mutluluğumuz buna endeksli. doğru buna endeksli ama sevdiğin, yapabildiğin, nefret etmediğin işler ve mekanlara endeksli.
bana sorarsan (ki sormadan söyleyeyim :)) ailenin tek kaygısı işsiz kalıp giderlerini karşılayamamaktır, bir iş bul ve ayrıl. o zaman onlar da birşey demeyeceklerdir.
Canim onlar diyolarki çok.küçük bi ilçede yasiyorum nüfus 3000 olan issiz kalirsan nerden is bulcaksin KPSS ye hazirlaniyorum ama olcakmi pek inanamiyorum daha gecen. İsten geldim agladim tartistik cikmycaksin diyorlar.bide ablam.var oda issiz evde çok sklyo onu gör diyorlar bide ikimizde çok kismetsiziz evlenemiyoruzda onunda baskisi çok evlenemiyomusuzda evde otrp ne yapcakmisz su son bi sene bnahayat zindan oldu
