anne ve baba bazen olacakları tek bir bakışla görebiliyorlar...onların düşünceleri çok önemli...
ben aileme karşı geldim ve ewlendim... kaçarak ewlendim...annem üvey..ama 7yaşımda o bakmaya başladı bana...yeri geliyordu çok iyi aramız yeri geliyordu kötü...ne olursa olsun yaradıllıştadır annelik duygusu..ama şimdi asla affetmiyor beni..babam affetti...
ewlenmeden önce bana söyledikleri bir bir çıktı...annem sen ondan ayrılcaksın dedi...ve sanırım oda yakında olacak...inanamadım ama hiçbişi istediğim gibi gitmiyor...gerçekten haklılarmış..annem o adam kimseyi sevemez seni aldatır üzer dedi..kadın resmen geleceği görmüş...babamda maddi yönden başıma gelicekleri söyledi.oda aynı şekilde...
eşimin şu ana kadar bana yaşattıklarını anlatsam bana gurursun onursuz dersiniz! haklı olarak... ama çocukluk aşkım o benim... hala düzelicek diyorum birgün sewgi vericek bana..birgün görücek beni sarılcak bana... ayrılmayı düşününce kalbime bııçak saplanıyor...
annem doğru söylemiş..babamda öyle... keşke onları dinleseydim ve en güzel en verimli yaşlarımı böyle sıkıntılarla geçirmek yerine şehrimde işimle mesleğimle meşgul olsaydım...