- Konu Sahibi KirazCekirdegi1
-
- #81
Özellerde bildiğim kadarıyla iyi iş var sizin meslekte gerekirse istifa edin ..herşeyi planlayın öyle kaçın ve ailenizi dahi aramayın
Ben de aynı öyleyim biliyor musunuz. Kafamı yastıktan kaldıramıyorum. Ayağı kalksam bi bardak su içmeye, xor atıyorum kendimi kanepeye. Saçımı taramaya acizim.. modelimsiniz siz benim, inşallah ben de sizin gibi ayağa kalkacağım..Kadınlara vuran el kaldıran erkek en aciz erkektir. Tabi ki yapabilirsiniz dediğim gibi sizi güçlü gördüğü zaman buna cesaret edemez. Şikayetçi olun. Darp raporu alın her türlü gereken şikayette bulunun. Korkak aciz bunlar bitek kadına el kaldırabilir.
Aynı durumu yaşadım bu kadar ağır şiddet olmadı bizim hem iki taraftan da vurmalar oldu daha sonra ben acizleştim. Acıtmıyordu canımı ama vurmaya kalktığı zaman eziliyordum.
Bir süre kafamı yataktan kaldıramadım,kendime olan güvenim kalmamıştı yerle bir olmuştu. Sonra birgün dr a gittim psikiatriye ve anlattım. İlaç tedavisi görmeye başladım. İlaçlar etkisini göstermeye başladı ve ben güçlenmeye başladım.
O bana bir kelime ettiğinde ben onu eziyodum aşşağlıyordum. Bu süre içinde gitme cesaretim yoktu.Sonra geri çekilmeye başladı.
Birgün de kendime gelmeye başladığım için mantıklı düşünmeye başladım. Eşyalarımı topladım(1 bavul) sonra anneme gittim he bundan önce de dava açtım ve gülerek onunla dalga geçerek eline verdim :)
Senin gibi aciz bir insanla evlilik sürdürmicem dedim ve gittim. Boşanmicağımı düşündü,cesaret edemiceğimi düşündü,birgün aradığında ben annene geliyorum dedi ve ben o zaman ispanya uçağındaydım. O zaman ne yaptığını anladı ve perişan halde olduğunu duydum.
Yani bu yüzden siz güçlü olursanız karşınızda ki bu tipler her zaman durulur ve cesaret edemez vurmaya. Çekin gidin size vurmaya hakkı yok izin vermeyin. Sizin bedeninize sizden başka kimse istemediğiniz sürece dokunamaz. Dokundurtmayın.
Ben de aynı öyleyim biliyor musunuz. Kafamı yastıktan kaldıramıyorum. Ayağı kalksam bi bardak su içmeye, xor atıyorum kendimi kanepeye. Saçımı taramaya acizim.. modelimsiniz siz benim, inşallah ben de sizin gibi ayağa kalkacağım..
Önceki mesajımda yazmıştım, başlarda çok direndim, o bana vurmaya çalıştığında önce ben atladım üstüne tırnaklarımı geçirdim yüzüne.. çok hırçın bir kızdım ben, bana dokunamazdı öyle kimse.. sokak ortasında yaşıtım bir oğlanı dövmüştüm omzuna dokundu bilerek diye.. ama öyle köreldim ki, elim kalkmıyor şimdi..
Yanlış ifade etmişim.. ben memurum, aile bakanlığında. Yani bağlı bulunduğum bakanlık içerisinde başka bir kuruma geçersem bulur. O yüzden istifa edip asgari ücretli iş mi bulsam diyorum..
Bosanma davasini açman yeterli diye biliyorum. Bi arkadaşım tayin dilekcesine eklemişti bosanma davası açtığına dair dilekçeyi.. Gördüğüm kadarıyla sizi cok sindirmiş. Lutfen buna izin vermeyin. Hayatınızı elinizden almasina izin vermeyin. Kararlarinizi alin ve yolunuza devam edin. Allah yardimciniz olsunBoşanma nedenli tayin demişsiniz de, boşanma gerçekleşmeden de oluyor mu?
Allah o baba denilen zati da bildigi gibi yapsin. Gerizekaliiii beyinsiz adam! Nasil uzuldum. Cik kurtul o evden. Asil sen babanin yok bil.Şuan çalışıyorum çok şükür ama çalıştığım yerin müdürü kişinin arkadaşı.. yani ordan çıkmam gerekiyor ve başka bir kuruma da gidersem muhakkak bulur kişi beni.. öldürülmekten korkuyorum, çok korkuyorum.. bu kadar değildim önceden dik dururdum o bana vurdukça ben de zarar vermeye kendimi korumaya çalışırdım ama şimdi sadece kapanıyorum yere cenin gibi.. babam da ona "artık ölüsü de dirisi de senin, ne yaparsan yap bize laf demek düşmez" gibi bir cümle demişti.. çoğu defa dedi, o yüzden babamdan da korkmuyor..
Öncelikle sizin adınıza çok üzüldüm gerçekten , Rabbim yar ve yardımcınız olsun. Büyük konuşmayayım ama sizin yerinizde olsam kaçardım. Ki benim bir mesleğim Yok sizin avantajınız var. Bilmiyorum öyle ya da böyle ayakta dururdum her gün o eziyeti çekmektense. Kendinize güvenin ama onun sizi bulamamasını sağlayın yani güzelce düşünüp hareket etmenizde fayda var. Ona hissettirmeden. Ailenize dahi haber vermeyin annenize bile. Biraz toparladıktan kendi düzeninizi kurduktan sonra düşünürsünüz.Evlilikten beklentim bu değildi benim.. Böyle sıkıcı, böyle karanlık, böyle boğucu olabileceğini asla tahmin etmemiştim.. İki ayrı insanız ya sonuçta; sıkıntılar olacaktı, farklılıklar ve tartışmalar olacaktı ama ara ara.. Çözümü bulunacaktı bu tartışmaların, barışma sağlanacaktı.. Evlilik benim için rzillik oldu.. Aileme, çevreme, akrabalarıma rezil olmamak için, kimse laf söylemesin diye senelerce çabalamıştım halbuki.. Bu çabalarımın, emeklerimin hepsini el oğlu bir kaç ayda alt üst etti..
Ailesinin yanında fiziksel şiddet uygulaması, herkesin yanında hakaret etmesi, ailemin karşısında küçük düşürmesi.. Güçlü, hırslı, dik başlı, kendini kimseye ezdirmeyen o kız gitti; ezilen, küçük düşürülen, hem maddi hem manevi cezalandırılan, yalnız bir zavallı geldi.. İnsanların şaşırmasını geçiyorum da ben tanıyamıyorum kendimi.. Bu mutsuz, gözleri sürekli yaşlı, eve kapatılmış, özgürlüğü ve hakları elinden alınmış, azarlanan kişi ben miyim?
Yanına gidebileceğim bir ailem yok, babam kesinlikle karşı "elaleme rezil oluruz, kafam dik yürüyemem sokağa bile çıkamam" diyor.. boşanacağıma öldü der, yalandan mezar yaptırırmış daha iyiymiş.. O yüzden tek başımayım..
Ve sizlere soruyorum şimdi; hiç destekçisi olmadan boşanmaya karar veren var mı aranızda? Tek başınıza nasıl yaptınız, önce bir birikim falan yaptınız mı ufak da olsa?
Not: Eşim demek gelmiyor içimden artık "Kişi" diyeceğim onun için.. Daha önce bu kararı söylemiştim, yapamadığımızı onun da mutsuz olduğunu maddi manevi bişey beklemediğimi.. Ama cümlemin sonu gelmeden yerde tekmeleyerek dövmüştü beni.. Karşısına çıkamam böyle bir karardan sonra, eşya meşya alamam yani.. Hiç eşyam olmadan sadece bir bavulla çıkacağım evden.. Lütfen bana akıl verin..
İyi bayramlar.. Allahım ağzınızın tadını bozmasın ve mutlu yuvalar nasip etsin inşallah...
İyi de nereye gideceksin iş bul önce evini tut evden ayrılmak3. AşamaEvlilikten beklentim bu değildi benim.. Böyle sıkıcı, böyle karanlık, böyle boğucu olabileceğini asla tahmin etmemiştim.. İki ayrı insanız ya sonuçta; sıkıntılar olacaktı, farklılıklar ve tartışmalar olacaktı ama ara ara.. Çözümü bulunacaktı bu tartışmaların, barışma sağlanacaktı.. Evlilik benim için rzillik oldu.. Aileme, çevreme, akrabalarıma rezil olmamak için, kimse laf söylemesin diye senelerce çabalamıştım halbuki.. Bu çabalarımın, emeklerimin hepsini el oğlu bir kaç ayda alt üst etti..
Ailesinin yanında fiziksel şiddet uygulaması, herkesin yanında hakaret etmesi, ailemin karşısında küçük düşürmesi.. Güçlü, hırslı, dik başlı, kendini kimseye ezdirmeyen o kız gitti; ezilen, küçük düşürülen, hem maddi hem manevi cezalandırılan, yalnız bir zavallı geldi.. İnsanların şaşırmasını geçiyorum da ben tanıyamıyorum kendimi.. Bu mutsuz, gözleri sürekli yaşlı, eve kapatılmış, özgürlüğü ve hakları elinden alınmış, azarlanan kişi ben miyim?
Yanına gidebileceğim bir ailem yok, babam kesinlikle karşı "elaleme rezil oluruz, kafam dik yürüyemem sokağa bile çıkamam" diyor.. boşanacağıma öldü der, yalandan mezar yaptırırmış daha iyiymiş.. O yüzden tek başımayım..
Ve sizlere soruyorum şimdi; hiç destekçisi olmadan boşanmaya karar veren var mı aranızda? Tek başınıza nasıl yaptınız, önce bir birikim falan yaptınız mı ufak da olsa?
Not: Eşim demek gelmiyor içimden artık "Kişi" diyeceğim onun için.. Daha önce bu kararı söylemiştim, yapamadığımızı onun da mutsuz olduğunu maddi manevi bişey beklemediğimi.. Ama cümlemin sonu gelmeden yerde tekmeleyerek dövmüştü beni.. Karşısına çıkamam böyle bir karardan sonra, eşya meşya alamam yani.. Hiç eşyam olmadan sadece bir bavulla çıkacağım evden.. Lütfen bana akıl verin..
İyi bayramlar.. Allahım ağzınızın tadını bozmasın ve mutlu yuvalar nasip etsin inşallah...
Merhaba, dün geceden bu yana yazmamışsınız. Kötü bir gelişme yoktur umarım.Ben de aynı öyleyim biliyor musunuz. Kafamı yastıktan kaldıramıyorum. Ayağı kalksam bi bardak su içmeye, xor atıyorum kendimi kanepeye. Saçımı taramaya acizim.. modelimsiniz siz benim, inşallah ben de sizin gibi ayağa kalkacağım..
ben de tek başımaydım psikologtan destek alarak yaptım. eskiden psikologa sorunlu olanlar gider sanırdım çok şükür ben de hasta değildim, bu konuda yardım yapabileceği hiç aklıma gelmezdi. boşanmış bir arkadaşım söyleyip tavsiye edince gittim. meğersem hasta olmak ya da psikolojikman sorunlu olmak gerekmiyormuş, normal insanlar da gidip danışabiliyormuş ve sağolsun bayağı bir yardımı oldu, benimle çok ilgilendi sana da bütüm kalbimle gözüm kapalı iyi bir psikologa gitmeni öneririm. tek başınaysan para verip dışardan yardım alacaksın başka çare yok hem de onlar uzmanEvlilikten beklentim bu değildi benim.. Böyle sıkıcı, böyle karanlık, böyle boğucu olabileceğini asla tahmin etmemiştim.. İki ayrı insanız ya sonuçta; sıkıntılar olacaktı, farklılıklar ve tartışmalar olacaktı ama ara ara.. Çözümü bulunacaktı bu tartışmaların, barışma sağlanacaktı.. Evlilik benim için rzillik oldu.. Aileme, çevreme, akrabalarıma rezil olmamak için, kimse laf söylemesin diye senelerce çabalamıştım halbuki.. Bu çabalarımın, emeklerimin hepsini el oğlu bir kaç ayda alt üst etti..
Ailesinin yanında fiziksel şiddet uygulaması, herkesin yanında hakaret etmesi, ailemin karşısında küçük düşürmesi.. Güçlü, hırslı, dik başlı, kendini kimseye ezdirmeyen o kız gitti; ezilen, küçük düşürülen, hem maddi hem manevi cezalandırılan, yalnız bir zavallı geldi.. İnsanların şaşırmasını geçiyorum da ben tanıyamıyorum kendimi.. Bu mutsuz, gözleri sürekli yaşlı, eve kapatılmış, özgürlüğü ve hakları elinden alınmış, azarlanan kişi ben miyim?
Yanına gidebileceğim bir ailem yok, babam kesinlikle karşı "elaleme rezil oluruz, kafam dik yürüyemem sokağa bile çıkamam" diyor.. boşanacağıma öldü der, yalandan mezar yaptırırmış daha iyiymiş.. O yüzden tek başımayım..
Ve sizlere soruyorum şimdi; hiç destekçisi olmadan boşanmaya karar veren var mı aranızda? Tek başınıza nasıl yaptınız, önce bir birikim falan yaptınız mı ufak da olsa?
Not: Eşim demek gelmiyor içimden artık "Kişi" diyeceğim onun için.. Daha önce bu kararı söylemiştim, yapamadığımızı onun da mutsuz olduğunu maddi manevi bişey beklemediğimi.. Ama cümlemin sonu gelmeden yerde tekmeleyerek dövmüştü beni.. Karşısına çıkamam böyle bir karardan sonra, eşya meşya alamam yani.. Hiç eşyam olmadan sadece bir bavulla çıkacağım evden.. Lütfen bana akıl verin..
İyi bayramlar.. Allahım ağzınızın tadını bozmasın ve mutlu yuvalar nasip etsin inşallah...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?