- 2 Haziran 2019
- 337
- 657
- 103
- Konu Sahibi civilenginar
-
- #1
merhabalar,
aslında bu konuyu açmak neyi değiştirir bilmiyorum ama belki bir sebep bulurum umut etmek için. konum biraz uzun olursa kusura bakmayın, kimseye anlatmak gelmiyor içimden.
ben 23 yaşındayım. mühendisim. bir süre özel sektörde çalışıp aslında tam istediğim bir işi bulmuşken kpss çalışmak için ayrıldım işimden. sıkı da çalıştım işin aslına bakarsanız ama malum kamuda tasarruf haberleri çıktı.
7 aydır flört ettiğim bir bey vardı, bence sevgili gibiydik ama o flörtüz diyordu. en son yol verdim ben de seni mi çekicem diye. aslında hayatıma giren her erkek başta ilgili olup bir ay sonra gidiyorlar, her erkek bana cinsellik için geliyor. karşı değilim ama karşılıklı sevginin oluştuğu bir ilişkide istiyorum ben bunu. çok güzel değilim. bunun da farkındayım ama insanlar galiba dış görünüşümden ötürü içlerine sindiremiyorlar.
aylardır evde olmanın verdiği psikoloji sanırım beni dayanılmaz noktaya getirdi. her gün güzel bir şey olsun diye ağlıyorum. o kadar uzun zamandır güzel bir şey olmadı ki hayatımda. arkadaşlarımla buluşmak istediğimde ise her birinin hayatında biri var ve haliyle tatil günlerinde onlarla buluşuyorlar. insanlara bir şey diyemem. hoş onlarla buluştuğumdaysa andan zevk almıyorum, bir şey konuşmuyorum. artık evlilik kariyer konuşulan masalarda her sabah çözdüğüm paragrafı anlatmak onlar için de sıkıcı olacaktır eminim. artık hak ettiğim ücretlere çalışmak ya da en azından verdiğim emeklerinin bir kısmının karşılığını almak istiyorum. ben de artık birini istiyorum hayatımda ama olmuyor. ben de gezmek sarılmak yükümü paylaşmak istiyorum. ileride anne olmak istiyorum. hala babamın parasıyla test kitabı almak çok zoruma gidiyor. kendime en son bir şey alalı aylar oluyor.
buradan ne tavsiye alırım onu da bilmiyorum. galiba geçecek, ben de yaşadım ama sonunda güzel şeyler oldu denmesine çok ihtiyacım var. bunları yüz yüze kimseye anlatamıyorum çünkü anlatırsam ağlarım ve güçsüz görünmek istemiyorum.
okuduğunuz için çok teşekkür ediyorum.
aslında bu konuyu açmak neyi değiştirir bilmiyorum ama belki bir sebep bulurum umut etmek için. konum biraz uzun olursa kusura bakmayın, kimseye anlatmak gelmiyor içimden.
ben 23 yaşındayım. mühendisim. bir süre özel sektörde çalışıp aslında tam istediğim bir işi bulmuşken kpss çalışmak için ayrıldım işimden. sıkı da çalıştım işin aslına bakarsanız ama malum kamuda tasarruf haberleri çıktı.
7 aydır flört ettiğim bir bey vardı, bence sevgili gibiydik ama o flörtüz diyordu. en son yol verdim ben de seni mi çekicem diye. aslında hayatıma giren her erkek başta ilgili olup bir ay sonra gidiyorlar, her erkek bana cinsellik için geliyor. karşı değilim ama karşılıklı sevginin oluştuğu bir ilişkide istiyorum ben bunu. çok güzel değilim. bunun da farkındayım ama insanlar galiba dış görünüşümden ötürü içlerine sindiremiyorlar.
aylardır evde olmanın verdiği psikoloji sanırım beni dayanılmaz noktaya getirdi. her gün güzel bir şey olsun diye ağlıyorum. o kadar uzun zamandır güzel bir şey olmadı ki hayatımda. arkadaşlarımla buluşmak istediğimde ise her birinin hayatında biri var ve haliyle tatil günlerinde onlarla buluşuyorlar. insanlara bir şey diyemem. hoş onlarla buluştuğumdaysa andan zevk almıyorum, bir şey konuşmuyorum. artık evlilik kariyer konuşulan masalarda her sabah çözdüğüm paragrafı anlatmak onlar için de sıkıcı olacaktır eminim. artık hak ettiğim ücretlere çalışmak ya da en azından verdiğim emeklerinin bir kısmının karşılığını almak istiyorum. ben de artık birini istiyorum hayatımda ama olmuyor. ben de gezmek sarılmak yükümü paylaşmak istiyorum. ileride anne olmak istiyorum. hala babamın parasıyla test kitabı almak çok zoruma gidiyor. kendime en son bir şey alalı aylar oluyor.
buradan ne tavsiye alırım onu da bilmiyorum. galiba geçecek, ben de yaşadım ama sonunda güzel şeyler oldu denmesine çok ihtiyacım var. bunları yüz yüze kimseye anlatamıyorum çünkü anlatırsam ağlarım ve güçsüz görünmek istemiyorum.
okuduğunuz için çok teşekkür ediyorum.