- 21 Temmuz 2009
- 1.804
- 802
- 648
merhaba kızlar dün oğlumun ilk doğum gününü kutladık 1 haftadır koşturuyorum ozel mekan vesaire baya uğraştım. Doğum gününe kayınpederim katılmadı o kadar uzüldüm ve sinirlendim ki anlatamam şimdi görmek bile istemiyorum kendisini zaten sehir dışında oturuyoruz yakiniz haftasonlari gidiyoruz genelde ama ben pek yakinlaşamıyorum onlara en basindan beri acik oldugum icin kabullenmekte biraz zorlandilar beni ve genel anlamda kaba yobaz ve dusuncesiz insanlar olduklari icin.. benim ailem de aksine her seye kosturan her ihtiyacimizda yanimizda olan insanlar. cocuk olduktan sonra torun kiymete bindi ama oyle bos kiymet ben de torun da aileme biraz daha yakin oldugu icin de icten ice icerlenip kizdigini biliyorum (egosuna yediremiyor erkek tarafi ya ondan bir kac kez konusmalarindan anladim) ama elimizde olan bir sey degil aile yapisi farkliligindan 1 haftadir kendi ailemin yanindayim kosturmaktan ugramadim yanlarina nasil olsa haftasonu gorusuruz diye de dogum gunune de gelmeyince bende sarteller atti belli etmiyorum ama icten ice kinleniyorum doluyorum nasil davranacagimi ne yapacagimi bilmiyorum kaynanam o kadar sikintili degil gorumcemi seviyorum onlari da uzmek istemiyorum ama nasil davranmaliyim bilemiyorum.