Valla o cümleleri kurdukları anda sanki cocugu elimden almışlar onlara anne baba demiş yıllarca görmemişim gibi hissediyorumay siz istemediğiniz sürece kim bakacak cocugunuza. bence bosuna evham yapmayın
Merhabalar, 5 yıllık evliyim ben de eşim de iyi kariyerlere sahip insanlarız. Ailelerimizle de aramız gayet iyi ama şöyle bi sıkıntım var. Biz cocuk sahibi olmayı çocukla kendim ilgilenebilmem için istediğimiz zamandan baya bi oteledik yani aslında evliligimiz de biz de hazırdik ama kariyerimde gelmek istediğim bi nokta vardı. Şimdi çocuğum doğdu ücretsiz izne ayrıldım 2 yıl çocuğuma kendim bakıp sonra güzel bir kreşe vermeyi düşünüyorum. Eşim de benimle aynı fikirde. Gelgelelim eşimin ailesi sürekli sıkılırsan ise dönersin, olmadı biz geliriz apart tutar bakarız, kreşe vermeyiz biz bakarız diyip duruyor. Dediğim gibi eşimle ortak kararımız kres o da bunu söylüyor biz böyle planlıyoruz diye ama ha tamam diyip sonra yine aynı şeyleri söylüyorlar. Bu durum bende bi anksiyete yaratmaya başladı eşim kesinlikle buna yanaşmaz çünkü bilir ki benim rizam olmadan böyle bir işe kalkisirsa eyvallahim yok basimi alır giderim. Ama bu teklifi duymak artık laf arasında da olsa beni çok rahatsız ediyor sinirden kalp atışlarım hızlanıyor konuşmak da istemiyorum ne yapacağımı bilmiyorum
İyi insanlar bana bi kötülükleri olmadı ama fazla sahipleniciler çocuğun birincil bakımını onlara bırakırsam bizi ikinci planda görürler ben onlarla sevgi dolu bi ilişkisi olsun isterim tabi ki ama bakım ve sorumluluk tamamen anne baba olarak bizde olsun. Aynisini kendi ailem için de düşünüyorum bu arada onlara karşı bi tepki değil.Eğer iyi insanlarsa şahsen 3 yaşına kadar bakmalarını ben de isterim kreşe vermektense. Ne olacak ki aile sonuçta. 3 yaş bence kreş için en iyisi. Kendini ifade edip anlatması için.
2seneye kim öle kim kala, siz tutarlı bir şekilde gerek yok diyin yeter.Merhabalar, 5 yıllık evliyim ben de eşim de iyi kariyerlere sahip insanlarız. Ailelerimizle de aramız gayet iyi ama şöyle bi sıkıntım var. Biz cocuk sahibi olmayı çocukla kendim ilgilenebilmem için istediğimiz zamandan baya bi oteledik yani aslında evliligimiz de biz de hazırdik ama kariyerimde gelmek istediğim bi nokta vardı. Şimdi çocuğum doğdu ücretsiz izne ayrıldım 2 yıl çocuğuma kendim bakıp sonra güzel bir kreşe vermeyi düşünüyorum. Eşim de benimle aynı fikirde. Gelgelelim eşimin ailesi sürekli sıkılırsan ise dönersin, olmadı biz geliriz apart tutar bakarız, kreşe vermeyiz biz bakarız diyip duruyor. Dediğim gibi eşimle ortak kararımız kres o da bunu söylüyor biz böyle planlıyoruz diye ama ha tamam diyip sonra yine aynı şeyleri söylüyorlar. Bu durum bende bi anksiyete yaratmaya başladı eşim kesinlikle buna yanaşmaz çünkü bilir ki benim rizam olmadan böyle bir işe kalkisirsa eyvallahim yok basimi alır giderim. Ama bu teklifi duymak artık laf arasında da olsa beni çok rahatsız ediyor sinirden kalp atışlarım hızlanıyor konuşmak da istemiyorum ne yapacağımı bilmiyorum
Bence yanlış düşünüyorsunuz. Sonuçta siz çalışırken kreşte bakacaklar. Birincil bakım yine kreşte olacak sizde değil. Ne olaylar duyuyoruz. Eğer gerçekten iyi bakacaklarsa asla bu fırsatı kaçırmazdım. Yabancı ellerde akşama kadar duracağına sevdikleriyle kalması bence süper. 3 yaşta kreşe verirsiniz.İyi insanlar bana bi kötülükleri olmadı ama fazla sahipleniciler çocuğun birincil bakımını onlara bırakırsam bizi ikinci planda görürler ben onlarla sevgi dolu bi ilişkisi olsun isterim tabi ki ama bakım ve sorumluluk tamamen anne baba olarak bizde olsun. Aynisini kendi ailem için de düşünüyorum bu arada onlara karşı bi tepki değil.
Bunu da bi düşüneceğim bakış açınız için teşekkür ederimBence yanlış düşünüyorsunuz. Sonuçta siz çalışırken kreşte bakacaklar. Birincil bakım yine kreşte olacak sizde değil. Ne olaylar duyuyoruz. Eğer gerçekten iyi bakacaklarsa asla bu fırsatı kaçırmazdım. Yabancı ellerde akşama kadar duracağına sevdikleriyle kalması bence süper. 3 yaşta kreşe verirsiniz.
Benim 3 çocuğum var ve çocuğa güzel bakacak iyi bir ailen olması çok başka bir şey. Herkese nasip olmaz.
Önemli olan eşiniz ve siz ne düşünüyorsunuz, sürekli tekrar ederlerse tersleyin vazgeçerler...Merhabalar, 5 yıllık evliyim ben de eşim de iyi kariyerlere sahip insanlarız. Ailelerimizle de aramız gayet iyi ama şöyle bi sıkıntım var. Biz cocuk sahibi olmayı çocukla kendim ilgilenebilmem için istediğimiz zamandan baya bi oteledik yani aslında evliligimiz de biz de hazırdik ama kariyerimde gelmek istediğim bi nokta vardı. Şimdi çocuğum doğdu ücretsiz izne ayrıldım 2 yıl çocuğuma kendim bakıp sonra güzel bir kreşe vermeyi düşünüyorum. Eşim de benimle aynı fikirde. Gelgelelim eşimin ailesi sürekli sıkılırsan ise dönersin, olmadı biz geliriz apart tutar bakarız, kreşe vermeyiz biz bakarız diyip duruyor. Dediğim gibi eşimle ortak kararımız kres o da bunu söylüyor biz böyle planlıyoruz diye ama ha tamam diyip sonra yine aynı şeyleri söylüyorlar. Bu durum bende bi anksiyete yaratmaya başladı eşim kesinlikle buna yanaşmaz çünkü bilir ki benim rizam olmadan böyle bir işe kalkisirsa eyvallahim yok basimi alır giderim. Ama bu teklifi duymak artık laf arasında da olsa beni çok rahatsız ediyor sinirden kalp atışlarım hızlanıyor konuşmak da istemiyorum ne yapacağımı bilmiyorum
Zorla alıp hayır biz bakıcaz diyecek halleri yok. Neyden korkuyorsunuz ?Merhabalar, 5 yıllık evliyim ben de eşim de iyi kariyerlere sahip insanlarız. Ailelerimizle de aramız gayet iyi ama şöyle bi sıkıntım var. Biz cocuk sahibi olmayı çocukla kendim ilgilenebilmem için istediğimiz zamandan baya bi oteledik yani aslında evliligimiz de biz de hazırdik ama kariyerimde gelmek istediğim bi nokta vardı. Şimdi çocuğum doğdu ücretsiz izne ayrıldım 2 yıl çocuğuma kendim bakıp sonra güzel bir kreşe vermeyi düşünüyorum. Eşim de benimle aynı fikirde. Gelgelelim eşimin ailesi sürekli sıkılırsan ise dönersin, olmadı biz geliriz apart tutar bakarız, kreşe vermeyiz biz bakarız diyip duruyor. Dediğim gibi eşimle ortak kararımız kres o da bunu söylüyor biz böyle planlıyoruz diye ama ha tamam diyip sonra yine aynı şeyleri söylüyorlar. Bu durum bende bi anksiyete yaratmaya başladı eşim kesinlikle buna yanaşmaz çünkü bilir ki benim rizam olmadan böyle bir işe kalkisirsa eyvallahim yok basimi alır giderim. Ama bu teklifi duymak artık laf arasında da olsa beni çok rahatsız ediyor sinirden kalp atışlarım hızlanıyor konuşmak da istemiyorum ne yapacağımı bilmiyorum
Israr etmelerinden, yani aslında sürekli gündeme gelmesinden. Fikrimizi sık sık laf arasında söyledik bilsin herkes diye ama böyle ara ara bi yoklama çekiyorlar biz geliriz diye. Kalp kırmak da istemiyorum bu sefer onlar her söylediğinde kendime sıkıntı yapıyorumZorla alıp hayır biz bakıcaz diyecek halleri yok. Neyden korkuyorsunuz ?
Tercih etmiyorum ama zamani gelince mecbur kalırsam biraz öyle yapmam gerekecek sanırımÖnemli olan eşiniz ve siz ne düşünüyorsunuz, sürekli tekrar ederlerse tersleyin vazgeçerler...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?