Arkadaşlar merhaba bu konu için özellikle üyelik açtım ve sizin yorumlarınızı bekliyorum. Eşimle 1,5 yıldır evliyiz ikimizde ailelerimizden uzağız ama eşimin ailesinden bir türlü uzaklaşamadım. Annesi sürekli laf sokan iğneleyici konuşan kırıcı bir insan ve aramız iyi değil sevmem kendisini. Temmuz ayında eşimin yaklaşık 1 ay izni vardı onların yanına gidecektik 13 saatlik yol ve ben 6 aylık hamileyim. Gittik ama giderken eşime annen bana laf söylerse arkamda dur çünkü ben kaldıramıyorum dedim tamam dedi. Her neyse gittik iyi güzel 1 hafta 10 gün sonra bu kadın yememe içmeme laf söylemeye başladı ypk işte torunumu taşımasaydın bu kadar yemene izin vermezdim. Seninde işin gücün yemek yemek. Çok su içtiğin için terliyorsun vs
bunları duymazlıktan geldim ama daha sonra arabayla bir yerden gelirken konu araçlardan açıldı bana dediler ki altınlarını bozup alırsınız bende bozmak istemiyorum araba da almak istemiyorum dedim ki bu konu 2 kere açıldı ilkinde uyardım onları anlamadılar yine açtılar benimde sesim yükseldi bana kimsenin karışmasını istemiyorum ben ne yapacağımı bilirim dedim ve o an eşimin babası biz kimse değiliz diye bana bir bağırdı. Sonra eşim bana bağırdı sesini yükseltme diye. Ben sinir boşalması yaşadım vuracak sandım. Eve geldik annesi hiçbir şey olmamış gibi yanıma geldi kendimi altınlarımı bozdurduğum için salak gibi hissettim ondan öyle dedim dedi.neyse o gece odamdan çıkmadım sabah oldu eşim uyandı yanlarına gitti günaydın paşam diyince ben çıldırdım ailemi aradım ortalığı karıştırdım tabiri caizse. Bu yanıma geldi ne oldu kızım dedi bende bana kızım deme çık odadan senin yüzünden oldu demeye kalmadan bana saldırmaya çalıştı eşim ve babası zor ayırdı. O an eşyalarımı hazırladım direkt evimize yola çıktık. Ama benim içimdeki bu sinir geçmiyor ne yapayım kızlar. Eşime evime gelmeyecekler çocuğumu da onlara göstermeyeceğim dedim. Hepsi hatalı eşim de dahil. Bunlara nasıl ders vermem lazım ki ağızlarını evimden çeksinler
