Bu tür durumlarda mantık aranmaz arkadaşımız cinnet geçirdiğini ilk defa böyle bir şey yaptığını söylüyor. Şimdi dersiniz cinnet geçiren insan kapıyı açıp duymalarını nasıl sağlar diye, peki eşini cinnet geçiren adam pompalı tüfeği alıp nasıl öldürebiliyorsa arkadaşımızda eşine böyle bir tepki de bulunmuş..Belki eşi ilk defa eşini o halde görmüşse şaşırmış afallamış olabilir. Şöyle olsaydı eşi de ona tokat atmış ve dövmüş olsaydı. Ne diyecektiniz oh olmuş size eline sağlık mı diyecektiniz..Yapmayın Allah aşkına.. Tamam gereksiz yerde gereksiz tepki vermiş..Ancak arkadaşımızı yargısız infaz yapamazsınız... Tamam senin hatan da şu şu deyip arkadaşımıza neden yardımcı olacağımıza sinirlerini daha çok yıpratıyoruz anlamıyorum. Kendisi de diyor. Yaptığının hata olduğunu.. Hatasını kabul etmiş insana hatalısın denilmez . Neden gibi sorular yöneltip anlamaya çalışılır. Yaşı yirmi olup üvey annesinin eziyetine maruz kalıp kaçış yolu ararken doluya yakalanmış insanın üzerine bu kadar gidilmez. Ne geliyorsa başımıza hemcinslerimizden geliyor.. Ah birbirimizi anlayıp enpati kurabilsek.
Hiç birinizin dikkatini çekmeyen bir şey var bir de, kadın bu kadar ağır bir tepki gösteriyora ama kocası hiç bir şey yapmıyor, hatta eşini sakinleştirmeye çalışıyor, ondan yana oluyor. Bazıları farklı yorumlamış, eşin büyüklük yapmış değerini bil falan demiş ama bence artık bardağın taştığını o da farkında olduğu için bu kadar sessiz kalmıştır. Yoksa hiç bir erkek bunu yapmaz. Bu arkadaşımızın çektiklerini yaşayanlar anlayabilir sadece, hayatta en zor şeylerden biri böyle düşüncesiz bencil insanlara katlanmak zorunda olmak. Ben de senelerce kayınvalidemlere 15-20 dk mesafede oturdum, şöyle bir uğradıklarında bile günlerce kaldılar, ne yeni evlisin dediler, ne hastasın dediler, ne işin var dediler, aileme saygı göstermediler. Sonunda oradan ayrıldık başka şehre taşındık ama ne oldu şimdi de gelip ortalama 1,5-2 ay kalıyor, hastayım doktora götürün,, gezdirin beni, sürekli böyle. Eşimin annesidir başımın üstünde yeri var tamam ama oğlumun evi deyip 2 ay kalma hakkını görüyorsun ona da tamam ama 2 ay da misafir olmaz ki insan 15 yıldır evliyim hep birşeyler bekliyor, hiç bir çaba göstermeden. En komiği de bunlar böyleyken kendi kızları evlenince kayınvalideleri birkaç saatliğine oturmaya gelince bile gitsin diye bir sürü laf sokuyorlar, hem de kadıncağız eli kolu dolu gelip, evde de çok yardımcı oldğu halde.
Yani bencil, cahil insanlar bunlar, ve bununla bir ömür yaşamak çok sağlam sinirler gerektiriyor. Ama şu da var ki herkes insanların gözündeki, kalbindeki yerini kendi belirliyor... ben de çok isterdim eşimin ailesini kendi ailem gibi kalben sahiplenebilmeyi, sevebilmeyi, saygı duyabilmeyi. Ama ne yazık ki ( ki ben bunları eşimle de konuşabiliyorum artık bunca yıl sonra, bana çok haklısın sen hala çaba gösteriyorsun onlar için ama ne yapayım onlar da ailem, hiç bir şeyi haketmiyorlar ama atsan atılmaz diyor-ha şimdi bir sürü insan da "yazıklar olsun evlada bak" diyecek eşim için, onu bu hale getiren süreci kimse bilmiyor çünkü ama olsun, biz biliyoruz ve içimiz de çok rahat) eşimin ailesi, annesi olduğu için saygı görüyor bu evde, oğlunun hatırına derler ya...
Empati kurmaya çalışalım arkadaşlar, artık kadınlar çile çekmek için evlenmesin, bari biz birbirimize destek olalım.