Alip karsina konusucaksin,incitmeden kirmadan ve damarina basmadan,kayinvalidende sende ne kadar iyi olursaniz olun herkezin kendince bir duzeni,aliskanliklari,prensibleri vardir...sen daginik olabilirsin o titiz olabilir,sen yemegini acili seversin o yemegi acili sevmeyebilir...sen isten gelince ayaklarini uzatip oturmak istersin kv olunca rahat elbette edemezsin...belki evinde sortla dolasmak istersin kv olunca yapabilicek misin?onuda gectim siz evlisiniz yeri gelicek kisisel problemleriniz olucak neden bunlara sahit olsunlarki?inan bana ne kadar cok yakin olursaniz aranizdaki iliskide sinirlar kalkiyor,saygi gidiyor lackalasmalar oluyor,kedi kopek gibi birbirini yiyen kv-gelin hicte az degil.uzakta oldugunda kotu bile olsa bir gun iki icin idare ediyosun ama dipdibe iken iyi huylu olan bile cekilmiyor...kesinlikle bu konuda tavrini ortaya koy ve dik dur duygu somurulerine kanarsan bir omur cekersin...istemiyorsan net bir sekilde ifade et gerekirse kayinvalidenle konus,kotu gelin olurum diye korkma kotu bilinmek mutsuz olmaktan cok daha iyidir...kimse icin sana ters gelen seyleri kabullenme canindan cok sevdigin esin icin bile...birde kendi ailenle ayni evde yasamayi kiyaslarsa "ben seni dusunuyorum mutlakaki rahatsiz olabilecgini dusunerek boyle birseyi cok ozel durumlar olamadigi surece istemem "diye belirt...ben nerdeyse on senelik evliyim 18 yasinda evlendim kv.le ayri evimiz ama cok yakiniz (karsi karsiya evimiz)bildigin birlik oturuyor gibiyiz,yasadim tecrube ettim ve sunu diyebilirimki asla boyle bir seyi kabul etme,uzak ol iyi ol en iyisi ile bile yakin hele ayni evde olmuyor
