Kaynanaya Anne demek

bende demiorum, birincisi cok kalbim kirildi sogudum onlara karsi, anne baba demek yüceltmektir, bende onu yapmam, zaten amcam ve yengem olurlar kendileri, o yüzden zaten mümkün ddegill..
 
Ben ateşler içinde yattım da kadın bana
Tabi cıbıldak cıbıldak gezersen hasta da olursun dedi
Buna mı anne dicem r.. hanımdır kendileri benim gözümde
Yatsın kalksın hanım dediğime şükretsin
Zira hanımlık bunun neresinde diye düşünmüşlüğümde var
 
annem gibi severim, kızımdan farkı yok v.s .....
hepsi yalan, ne o benim annem ne ben onun kızıyım...
usulen ben ona anne o bana kızım diyorsa da ikimizde bilirizki ne o benim annemin, ne de ben onun kızlarının yerini tutarız.
 
Nisanliyken sizli bizli konusurdum...
Evlendikten sonra bende ismiyle birlikte anne dedim...
Annem gibi hissetseydim, bana oyle davransaydi.. Sadece "anne" demek cok isterdim.
Cunki sonucta cocuklarimin ninesi olacak..

Malesef bundan sonra sadece formalite icabi derim, dersem..
Ileride degisir mi bu bilmiyorum.. Ama degismesini isterdim..
 

Ya Allah aşkına nerden çıkmış bu adet bilen varmı :uhm:
Ben sözlüyüm Allah'a şükür ne annesiyle ne babasıyla aram kötü..
Ama anne baba demek farklı bişey..
Şimdilik rahtm ama ilerde demem mecbrlaşck farkndaym..
Off kim çıkardı bunu yaa..
Bence diyememenin karşınızdaki insanı sewmekle sewmemekle alaksı yok ben çok sewiyorum hiç bi problemimde yok ama ne gereği var dememin bunu mantığım almıyo işte..
 

Seninkiler usulen kızım diyormuş
Benimkiler onu da demiyor benim onların evindeki adım gelin hanım
Bende onlara kaynana hanım kayınpeder bey mi desem acaba :dilcikar:
 
Yaklaşık 3,5 yıl oldu ama hala diyemiyorum. Sanki bu kelimeyi söylersen kendi anne babama ihanet etmiş olurum gibi düşünüyorum... Üst katımda oturuyor yani hergün yüzyüzeyiz bu çok zor oluyor. İlk evlendiğimde eşime içimden ne zaman gelirse o zaman söyleyeceğimi söylemiştim, ama sanırım içimden hiçbir zaman gelmeyecek... Söylersem içimden geldiği için değil mecbur olduğum için söyleyeceğim. Eşim benim aileme annecim, babcım diye hitap ediyor durum böyleyken çok utanıyorum. Yaklaşık 1 senedir her yanına gidişimde "tamam bu sefer söyleyeceğim" diyorum ama olmuyor işte... Kadınla doğru dürüst konuşamıyorum bile, çünkü bir hitap kelimesi bulamıyorum, "şey, şey" deyip duruyorum. Mesafe olması için başına ismini getirerek söyleyeyim diyorum ama... Yardım edin bana... Psikolojik destek verin söyleyebileyim artık...
 
diyemiyorum bende anne,baba elimde dedgil..dememi istiyorlarmis ama zorla olmuyor kisevsemde yapamiyorum
 
sözlendik ertesi gün yavaş yavaş demeye başladım, annecim babacım dediğimde çok oldu. aşık olduğum sevdiğim her şeyim dediğim adamın dünyaya gelme sebebi onlar, onun ailesi. beni gerçekten çok sevip el üstünde tutuyor değer veriyorlar, oğullarıyla olan tartışmalarımızda bile hep benden yana olup benimle üzülüp benimle gülüyorlar.
 
diyorum ama benim kızıma vasiyetim var benden başkasına anne dememesine dair annemlere ters geliyor bu fikrim ama bana göre onun bir tek annesi var o da benim!
 
Ayyy ben de çok zorlandım ya anne baba derken...Hatta epey söyleyemedim.Eşim hemen anne,baba dedi biizmkilere,ben ismini söyleyip arkasına anne diyorum kayınvalidemin:)Zeynep anne diyorum:) sağolsun oda bu konuyu hiç açmadı bile:)
 
Biz anne-kız gibiyidir allah bozmasın
nişanlandığım gün demiştim
çünkü eşim de benim aileme karşı çok sıcak...
ikimizde hiç zorlanmadık.
 
ben flört döneminde teyze demeye alıştığım için nişandan birkaç ay sonrasına kadar anne baba diyemedim... şimdi şimdi söylemeye başladım ama zorlanıyorum doğrusu
 
Erkekler bu konuda daha mı rahat oluyorlar ne?
Bana da söylemesi zor geliyor.. Hele ki anne ve babam' ın yanında.
Ama bu is böyle gelmis böyle gider..
Annem' de kayınvalidesine anne , kayınpederine baba derdi.
Babam' da aynı sekilde anne , baba diye hitap ederdi.
Arada bir husumet varsa o ayrı.
Ama arada bir problem yokken , söylerim ben.
Benim ki alınırdı zaten benim annem'den babsedince bile annem der bazen.

 
benimki daha sevgiliyken bile anne demeye başlamıştı.. ben hiçççç sevmiyorumm kendilerini (aman okumasın dermişim hihih ) demem demedim demeyeceğim de hıhh .. ama sevmemek için çok sebebim var bişey demeyinn hee :26: :26: :26:
 
2009 agustosta nisanlandım 2010 temmuzda evlendim ama gel gör ki hala ne anne ne de baba diyebiliyorum .
keske diyebilseydim , keske daha samimi olabilseydim , keske en azından haftada bir aramak gelseydi icimden
ama gelmiyor
eşimde çok üzülüyor sen ailemin parçası olamadın diye
ama olamıyorum olamadım .
zaten çok zor samimi olabilen bir insanım bir de nişanlılık döneminde ilk başlarda sıcaklıgı yakalayamayınca iyice koptu gitti. zaten baska bir sehirde yasıyorlar, bundan sonra da hic düzelmez gibi geliyor ama bakalım
 
bende nişanlıyım ama diyemiyorum çok zor geliyor.Annem zorluyor desene diye.Allah için çok iyi insanlar bu zamana kadar hiçbişi görmedim kötü olarak. Birşey isterken ağzıma bakıyor dicek miyim diye ama çıkmıyor ağzımdan anne kelimesi ama nişanlım pat pat dökülüyor söylüyor, ailesinin yanında bile diyor ben ailemi bırak tek bile söylemiyorum aslında istiyorum ama tuhaf geliyor
 
anne diyorum, annecim diyorum babacım da diyorum. nişanlandım daha o gün söylemeye başladım. annem tembihledi söyliceksin diye ben de zor olur zannediyordum ama zor falan değilmiş ilk an da biraz garip geliyor ama sonrası ağız alışkanlıgı. sanki adı anneymiş gibi düşündüm alıştırmak için kendimi ve işede yaradı. onlar kocamın ailesi. eşiminden bi kötülük görmedikce onlar iyi de olsalar kötü de olsalar söylemekten gocunmam.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…