canımm bu yaşlarda böyle hissetmen çoook doğaaal ben o kadar iğrenç bir ergenlik geçirdim ki psikolojik olarak senı anlayabılırım...sen sormuşsun ya ben ne için yasıyorum dıye 20li yaşlarına kadar bunu kendıne hep soracaksın merak etme önemli olan bir cevap bulabılmek..sen ne için yaşamak istersin??
bu dunyada faydalı olacak ve senı mutlu edecek neler var?
bunu düşün buna bir cevap bulmaya çalış...
ayrıca okulada gitmesen bomboş dediğin hayatın daha da boş olurdu okul iyidir...
facebooka bakmak ınsanı yanıltıyor ona kalsa bende dıyorum mıllete bak yaşıyorlar ben evde pinekliyorum diyorum...
Ama yalnız değillerr hep yanlarında birileri var hep eğleniyorlar kendileriyle konuşmaya vakitleri yok benim gibi saatlerce kendisiyle muhabbet etmiyorlar deliler gibi çünkü başka tercihleride varr benim yaşımda olupta şu ana kadar birsürü başarı elde etmiş anlatacak 100 lerce anısı olan kişiler var bende ise bir hiç var.emin ol biçok insan ole facede birbrinin magazin muhabiri. sen sadece cesursun bunları itiraf ediyorsun.
bi çoğunda aşağılık komplekside var.
kendi hayatını yaşamak istersen başkalarına bağlayan bütün aletlerden vazgeç!
Aslında benim şu an bu kadar mutsuz olmamın sebebide ilerde anlattığın şeyler.Şimdi kendimi bu kadar yalnız hissediyorum ya bikaç sene önce bunun katlarcasını yaşadığım dönemdende geçtim arka sırada tek başıma oturduğum zamanlarda oldu. Ama o zamanlar bile bu kadar karamsar değildim.Şimdi neden bu kadar karamsarım bilmiyorum ama sanırım bir zamanlar çok yakın olduğum kişilerin sonradan hiç tanımamış gibi olmasıda etkiledi belkide ilerde aileminde öyle olacağından korkuyorum bilmiyorum.Ama gelecekten hiçbir ümidim yok nedenini bilmiyorum ama sanki yanımda 1 kişi bile olmucakmış gibi geliyor ilerde.sen neden bu kadar karamsarsın.. 16 yaşında başka neye yaramayı bekliyosun ki zaten.. tek işin okula gitmek ve gelecekte hayatını idame ettirmeni sağlayacak mesleği edinebilmen için gitmen gereken üniversiteyi kazanmak.. bu günlerinden sıkılıp bunalmak yerine kıymetini bilmelisin bence.. ünv. bitti güç bela, hadi iş bul.. işi de buldun bi sürü insan kılıklı dengesizle uğraş mesain bitsin eve gel hele bi de evlendiysen evde bekleyen işler.. ahh bi de çocuğun olduysa bi döner bakar 16 yaşına ve üzüldüğüne üzülürsün.. kendini eğlendirecek bişeyler bul.. okulda aktiviteler yok mu? tiyatro, halk oyunları, spor takımları..vs.
Ama yalnız değillerr hep yanlarında birileri var hep eğleniyorlar kendileriyle konuşmaya vakitleri yok benim gibi saatlerce kendisiyle muhabbet etmiyorlar deliler gibi çünkü başka tercihleride varr benim yaşımda olupta şu ana kadar birsürü başarı elde etmiş anlatacak 100 lerce anısı olan kişiler var bende ise bir hiç var.
Buluşalım diyorum yok ben gezmeyi sevmem diyor yada hava soğuk diyor yada babamdan izin almam lazım diyor yada şu an dışarı çıkacak kadar param yok diyor sürekli bahane bende bıraktım artık söylemeyimadem okulda cok iyi anlastigin bir arkadasin var neden okul disi bulusmuyorsunuz? totona bir tekme vur cnm cik hafta sonlari gez sende kendi yasitlarin gibi. onlarin neden arkdaslari var saniyorsun? cikiyorlar geziyorlar arkadaslik ediniyorlar... cnm cok karamsarsin. daha yasin cok genc böyle salma kendini
Hayır istanbulda yaşıyorum ama merkezi bir yer değil full site.Canım senin sorunun arkadaş bulamamış olman.En güzel çağındasın çok az sorumluluğun var zamanın var ve sen bu dönemi iyi değerlendirip eğlenmek istiyorsun ki çok normal başka türlü de olamazdı zaten.O yüzden arkadaş edinebileceğin ortamlara girmeyi dene.Şu anda öğrenci olduğun için bu yer okul olacak.Okulda yapılacak aktiviteleri kaçırmamaya çalış.Bilmiyorum dersaneye falan gidiyor musun ya da belki gelecek sene gideceksin.O zaman yeni insanlar tanırsın.Biraz çekingen olduğunu düşünüyorumBu çekingenliğini üstünden atmaya bak.Tamam belki şu anda çok sıkılıyosun ama 1 sene falan sonra herşey değişebilir.Çok gençsin yapma lütfen böyle.Ayrıca herkesin ergenlik döneminde yaşadığı bu tip düşünceler vardır.Ergenlik bitip de hatta orta yaşlara doğru gelince arkana bi dönüp bakıyosun bunlara mı üzülüyomuşum ben ya diye.Ama herkeste bu böyle oluyor.Hayatın tadı tuzu belki bunlar da.Bu arada nerde yaşıyorsun yaşadığın yer küçük bi yer mi?
Bende bugün ingilizcede kendimi geliştirmem gerektiğini ingilizce kitaplar alıp türkçeye çevirmeyi ve yabancı diziler izlemeye karar vermiştim seninde dediklerinle vazgeçmemem gerektiğini anladım teşekkür ederim bütün önerilerin için.ergenliktesin hayatının en karşmaşık dönemi. 16 yaşında "ben ne işe yararım" demek kendine haksızlık. biz 16da atom parçalamıyordukki... ben 16da sabah 9-akşam 5 okuldaydım. o zaman net yoktu evlerde. cep telefonu da pek yaygın değildi. eve gelirdim, ev telefonundan okul arkadalarımla konuşurdum. senin facede yaptığının o zamanki versiyonu. ödevlerimi yapardım. anneme yardım ederdim. h.sonları da yemek falan yapardım, temizlik vb. annem izin verirse arkadaşlarıma giderdim. vermezse "sen gel teyzemlere falan gidelim kuzenlerimle görüşürüm" derdim.her boş vaktimde bir şeyler okurdum. matematik çalışırdım, ingilizce, tarih.... dilimi ilerletmek için sürekli yabancı diziler izlerdim ki şimdiki kadar yaygın değildi. yabancı "kaset" alırdım. onları durdurup sözlerini yazmaya, türkçeye çevirmeye çalışırdım.
yeri gelir arkadaşlarımla atışır yeri gelir barışırdım. ailemle de öyle... izin vermediklerinde üzülürdüm.. ama geçti gitti.
16yaşındasın, şu an hayatındaki en önemli şey okula gitmek. kendini en iyi şekilde geliştirmek. hep tavsiye ediyorum gençlere. vaktiniz varken dil öğrenin. ben 15-16da dil öğrendim. 29 oldum. hala dilim iyi. ama 21inde kursa gidenler tekrar etmeyince unutuyor. o yaşlarda ne öğrenirsen kalıyor. ALES sınavında bile lisedeki bilgilerim ile başarılı oldum. o yaşta ne iyi etmişim de sürekli bir şeyler öğrenmişim.
ablacım üzme kendini. kendine vakit ayır. oku, spor yap, müzikle ilgilen ... ne seviyorsan.
Canım senin sorunun arkadaş bulamamış olman.En güzel çağındasın çok az sorumluluğun var zamanın var ve sen bu dönemi iyi değerlendirip eğlenmek istiyorsun ki çok normal başka türlü de olamazdı zaten.O yüzden arkadaş edinebileceğin ortamlara girmeyi dene.Şu anda öğrenci olduğun için bu yer okul olacak.Okulda yapılacak aktiviteleri kaçırmamaya çalış.Bilmiyorum dersaneye falan gidiyor musun ya da belki gelecek sene gideceksin.O zaman yeni insanlar tanırsın.Biraz çekingen olduğunu düşünüyorumBu çekingenliğini üstünden atmaya bak.Tamam belki şu anda çok sıkılıyosun ama 1 sene falan sonra herşey değişebilir.Çok gençsin yapma lütfen böyle.Ayrıca herkesin ergenlik döneminde yaşadığı bu tip düşünceler vardır.Ergenlik bitip de hatta orta yaşlara doğru gelince arkana bi dönüp bakıyosun bunlara mı üzülüyomuşum ben ya diye.Ama herkeste bu böyle oluyor.Hayatın tadı tuzu belki bunlar da.Bu arada nerde yaşıyorsun yaşadığın yer küçük bi yer mi?
Bütün gençliğim okul ve evde 4 duvar arasında elimde laptopla facede başkalarının hayatlarını takip etmekle geçiyor yada dizi seyretmekle.İlerde herkes gençliğinde yaşadıklarını anlatıcak ben ne anlatıcam acaba ? Okuldan bir tane arkadaşım var hep beraber takılırız ama o kadar iyi arkadaşızki bi kere bile okul dışında görüşmedik.Tatilleride sabahlara kadar bilgisayar başında oturup gündüzleride uyumakla geçiriyorum.Kendi yalnızlığımda boğuluyorum sanki. İçimde bir yerlerde bir boşluk var ve bu boşluk tıpkı şu an yapayalnız olduğum zamanlarda derinleşiyor sadece yanımda birileriyle eğlenirken kapanan boşluk.Hani bir film izlersiniz sonra tekrar gördüğünüzde ben bu filmi izlemiştim der kapatırsınız ya benim bütün hayatım böyle geçiyor. Her sabah kalkıyorum diyorum ben bu sahneyi görmüştüm diğer zamanlarda aynı. Sabah binbir güçlükle kalk okula git bütün gün eve gelme hayali kur eve gel uyu bilgisayarı aç facebookta milletin geçirdiği eğlenceli zamanlardaki çekindiği fotoğraflara bak ilişki durumlarına bak ''Aaa bak yine değiştirmiş ilişki durumunu'' de ve geri yat uyu hayır yani bananeyse milletten .Yada bütün gün dizilerde bu ne olacak şu ne olacak.16 yaş insanın anı yaşları değilmidirr en güzel şeyleri o yıllarda yaşamazmı? Benimki neden böyle geçiyor?Bu kadar yalnız kalınca düşünecek o kadar şeyim oluyor ki mesela ilerde evlenememde ben kim evlenir benle ben erkek olsam kendime görünce kaçardım .Millet kalksın 6'da saçına fön çeksin kıyafetlerini falan ütülesin 7 de evden çıksın bende 6yı 55 geçe kalkıp ders proğramını bile hazırlamadan zaten geceden hazır ettiğim saçlarım ve üstümdeki okul tişörtümle 7 de evden çıkıp okula gidim. Bomboş hayatımda okul bana engelmiş gibi geliyor.Şurdan mutfağa gitmeye üşeniyorum önceki konumdada dediğim gibi konuşmaya bile üşeniyorum.Yalnızlık duygularımınn ağlama hislerimin içimdeki boşluğun en kuvvetli olduğu gece yatmadan önceki duygularımı bu seferde buraya yazdım.Çok mutsuzum içimde hep bir sıkıntı var boğazımı düğümleyen birşey varr.Amacım yok hedefim yok bütün hedeflerimi kaybettim,ben niye yaşıyorum ne işe yarıyorum ??
SIKILMADAN DİKKATLİ DİNLE MELEĞİM AYNISINI BENDE GEÇİRDİM ÇÜNKÜ
hayatım senin anlattıklarınıı çok iyi anlıyorum.benim geçirdğim gibi bir sendrom geçirmşşsin sende.benide kimse anlamıyordu.her şey boş geliyordu.sıkılyodum.ailemin maddi olanakları yoktu ,tatil matil o tarz şeylere çok özeniyodum.etrafımdaki herkesin arkadaşları vardı tonla benim ise kimsem yoktu.etrafımda abuk subuk insanlar vardı.beni bunaltıyolardı.bende diyodum neden benim normal bir arkdaşım yok.o kadar kötü zamanlar gerirdimki anlatamam.hergün ağlıyodum,ve bir gün o kadar şiddetli hastalandımki psikolojik olarak,hastaneye yattım ve tedavi gördüm,hocalara gittm muskalar aldım,bir sürü ilaç kullandım.ama 1 sene sonra geçti.bende diyodum hayatım boyunca hep yanlız kalıcam,hep böyle ağlıcam,bu sorunlar hiç bitmeyecek,ölücem diye sürekli ağlıyodum,o zamanlar ortaokuldaydım bende.rehberlikten yardım alıyodum.bu sorunlar nereden kaynaklanıyo bu yaşıma geldiğimde anladım,ailedeki sorunlardan kesinlikle.bir ailede istenilen hayat düzeyini insan bulamıyorsa bunalıma giriyor.evdeki kavgalar,anlaşmazlıklar.maddi sıkıntılar....sanki beni herkes ayırt ediyo gibi gelirdi bana.ben sorunlu bir çocukluk geçirdim.ailemizde o kadar kavgalar vardıki ben o yüzden böyle oldum.yoksa normal bir çocuktum hiçbirşeyimde yoktu.yalnız şöyle bir durum var ki bunu hayatında kabullenmek çokk zor ama hayat herkese aynı imkanları sunmuyor ve birilernin tonla arkadaşı var herkes faceye resim atıyo sen zavallı gibi onlara bakmakla yetiniyosun.ama inanki bu durum böyle değil.o insanların da arkadaşları arasında çok anlaşmazlıklar var.ben kendim şahit oldum.sanmaki onlar çok iyi anlaşıyolar,birbirlerine yanlış yapmıyolar.hayatında birilerini elemeye başlarsan devamı gelir ve bir bakmışsın kimse kalmamış.çünkü kusursuz dost arayan dostsuz kalırmış.mevlana güzel söylemiş.ben şuan inan bir sürü arkadaş ortamı da edindim,şuan geçmişi tamamen sildim.çünkü hayat böyle tatlım.bir şeyleri unutmak lazım.kimisi arkadaşlarıyla sorunlar yaşar,kimisi evliliğinde.bak bir gir forumlara neler neler ne dertler var.onlardan örnek al.sadece sen değilsin bunları yaşayan.benim kuzenimde senin gibi.sürekli ağlıyor.ben ona geçeceğini söylüyorum.inan hepsi geçecek hayatım,hep yanındayız.şuan senin yapman gerekn inanki sadece derslerine çalışmak,şimdiden hayatı koyverirsen sonra ilerde çevrendeki insanların oluşumunu engelleyeceksin.sonra pişman olacaksın .şimdi normal gelebilir.ama bak sen düşünsene bir avukat olmuşsunnn ne kadar güzel.bunları hiç takmamışsın,bir bakmışsın çok güzel bir üniversitedesin,ve kültürlü insanlarla dolu etrafın,üniversite de çok farklı.lisedeki ortam gibi çoluk çocuklarda yok.erişkin insanlarla dolu.ilerde diyeceksinki zaten kötü bir gençlik yada çocukluk geçirdim şimdi eğitim hayatımda kötü.iyice mahvolcaksın.ama ilerde pişman olmamak için bazı şeylere sabret.o kadar çok insan varki senle aynı dertte olan.takma hayatı,seni sevenlere bak,kurslara katıl,elinden gelen herşeyi yap.sevgiler
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?