Arkadaşlar merhaba. Ben 6 yıllık evliyim. İyi bir işim var gelir düzeyimiz çok şükür yerinde. Eşim çok gelişmiş bir ülkede iş buldu. Ama proje üzerinden çalışılacak ve 2 yıl süresi var yani süre dolunca geri döneceğiz. Ve buna hep ben teşvik ettim çünkü öyle bıkmış ve çaresiz haldeydim ki kaçmak istiyordum. Kayınvalidemin psikolojik tedavi görmesi gerektiğini düşünüyorum. Ciddi manada normal bir insan değil. Hayatta kmseden nefret etmem ondan nefret ettiğim kadar. Eşim tek çocuk, kayınpeder bırakmış gitmiş, dayanamadım diyor. Neyse ben eşimi gerçekten sevdiğim için ayrılmak icn büyük sebeplerim olmasına rağmen ayrılmadım değmez dedim ama şmdi diyorum ki ayrılsam daha iyi olurmuş. Eşim bu işi geçen şubat ayında buldu ve prosedür başladı, korona yüzünden gidemedik o da çok istiyor ben de. İkimiz için meslekte büyük artıları olacak bir imkan. Kayınvalidem arka sokakta oturuyor ve eşimle bugüne kadar bir şehrn ilçelernde olacak şeklde bile uzak kalmamışlar. Şmdi de takdir edersinz ki bizi göndermemek icn elnden geleni yapıyor. Ya hasta olursam ne yapacağım, işte filancanın oğlu gitmş hasta olmuş o. Ben de olurum büyük ihtmalle diye diye doldurdu eşimi. Bana da nispet yapar gibi ben göndermicem hiiç heveslenme bak gör nasıl engelliyorum dedi. Ben de saydım da saydım. Neyse eşim bunu kafasına çok taktı ve annemin psikolojisi için gitmekten vazgeçebilirm diyor. Çok moralim bozuk. Çok bekledim, çok zor bir pozisyon kazandı eşim. Çocuğumuz da var. Ona rağmen eğer gidersen sen yarı yarıya tr de kalcaksın annemle ilgileneceksin dedi onu bile kabul ettim. Ama şmdi tutmuş annem herşeyden önemli diyor. Eli ayağı tutarken sağlk problemi vs olmayan bir durumda gitmek varken niye böyle saçma bir şey yaşıyoruz? Belki ilerde tamamen ayak bağı olacak bize, hiç gidemeyeceğiz. Eşimin kariyeri için çok çok önemli. İş arkadaşlarında yurtdışı tecrübesi olmayan yok, mutlaka yükselmesi için böyle bir deneyim gerekli. Ama bu kadın tüm yollarımızı tıkamak için uğraşıyor, eşim de ona ayak uyduruyor. Bir insanın 37 yıllık hayatında annesini görmediği tek bir gününün geçmemiş olması normal mi sizce? Yani şuan annesini düşünerek gitmek istememesi (ki benim hayalimdi bu, erken evlendiğim için kendim gerçekleştiremedim, babamın sunduğu fırsatları teptim bunun da pişmanlığı var) olabilecek bir durum mu bana mı garp geliyor sadece?
artik birsey yapacaklari zaman birkac kez düşünüyorlar. Hersey bizim elimizde. Mesela bazen topu kayinvalidemin eline vermis gibi yaparim anladigi dil bu. Yarış ettiğimizi düşünüyor
Kıvanç Tatlıtuğ olsa bir ihtimal o caaağğnım yüzünü göreyim diye bu muameleye katlanırdım ama adam ve anası aşk yaşarken konu sahibi platonik takılıyor resmen. Anneme yılın yarısı bakacaksın demiş ve kabul etmiş ahahahahha. Adam yılın yarısı karısı ve çocuğunu görmemeyi kabul ediyor ve sonra evladım babayı düşkün diyor. Hangi baba? 6 ay görmeyecek olan mi? Karısını de ezikleyen baba mı? Amaaan neyse. Biz sinir oluyoruz da onlar ölene kadar bu adamlarla yaşıyor
