Muhtemelen 20 yaşından küçüksün?
Ya da henüz tüm düşünce yapını-duruşunu değiştirecek kadar ağır bir şey yaşamadın.
Tüm samimiyetimle söylüyorum, 20 yaşına kadar belki bu tarif ettiğin kişiye %80 uyuyordum (Sen kadar paspas olmasam da insan kırmamak için, kırıldım konuşması işitmemek için çok dikkatli davranırdım.)
Arkadaş kaybetmekten, insan kaybetmek, kırmak ve yanlış anlaşılmaktan çekinir, kılı kırk yarardım.
Bazen abarttığımı göremez, samimiyetsiz bir imaja dönerdim. Oysa bu gerçek bir iyi niyetti. :)
Sonra hayatımın dönüm noktasını yaşadım, belki de "Evet bunu yaşamasam ben adam olmazmışım" dediğim şeyi yani.
Sağlık gitti, ölümden döndüm.
Ve o hastane odasına gelen-gelmeyenleri saydıktan sonra "Hepinizin..." deyip dönüştüm.
Burçla da alakası olduğuna inanmıyorum (Birkaç burç yorumu gördüm ilave edeyim dedim), ya da en azından fazlaca humanist bir kovaydım belki önceden. Şimdi prensip olarak insan sevmiyorum. Bırakıyorum, kendileri kendilerini bana sevdirebilmeyi başarsın. Ben gibi biriyle anlaşamayan kişi de, hatayı bi zahmet kendinde arasın. :)
Alemsiniz gercekten.Kamyon arkası cümlenizi anlamadım ama siz çok yaşayın emi gece gece
Hayır demeyi de bilmiyorsun değil mi?Kırılmasın insanlar diye..
