Ben böyle bir babam olsun isterdim ya. Evet hatalı yaklaşımları var ama ona bile özeniyorum işte.
Geçenlerde bir konudayenGEnC de annesini anlatmıştı. Çok tuhaf yanlış bulduğum halde özendim. Bizler de fazla özensiz büyütüldük galiba.
Ne diyeceğimi bilemedim
Devir kötü tabi de beni de fanusa kapatamaz
ama elinde olsa kapatacak
Şu zenginler de ne garipAhahahahaha yok artık anca bu kadar olur,ayyyyniyiz,kardeş durumlarına kadarGeçen şehirdisinda idi bide benimki ,dışarıdaydım akşam 9da her yerden ariyo peri evde mi ki,eve geldi mi,nerde diye
Değişmezler bu saatten sonra bence,alışmak lazım ben böyle yapınca gidip iki yanak alıyorum sariliyorum eheheh yapıp sevimlilik tasliyorum.
Üniversite de özelden devlete geçiş yapacagim diyince tamam istemiyosan okul okuma devlete geçmek yok demişti
Ne guzel ozelde okuyorsunuz ne yapacaksiniz diger okulu :)) Oh mis ozel yurt ozel okul..
Maalesef cozum sizsinizTeşekkür ederim. Çözüm öneriniz var mı peki sayın Milana22
Aslında açmıyordum bir dönem ama o zaman da bu sefer daha da sinirli bir hal alıyor.
Alin karsiniza konusun
Valla şuan hamile bi anne adayıyım olaylara bakışaçım inanılmaz değişti hamilelikten önce olsaydı çok farklı bi cevap veriyor olabilirdim belki ama şimdi babanızı çok iyi anlıyorum. Siz inanılmaz güvenilir biri olabilirsiniz ama bunu trafik gibi düşünün siz mükemmel bir sürücü olsanız bile densizin biri çıkar ve çok saçma bi hatayla sizi sevenlerin hayatında derin bi yara bırakabilir. Bu sadece bi benzetmeydi mesela Özgecan sadece minibüse bindi , münevver sevdi güvendi, nehir daha minicikti melekti ama şekeri seviyodu...... Bu örnekler tonla . Elbette babanız sürekli sizi koruyamaz bunu o da biliyo işte onu korkutan da bu . Biricik evladına densizin birinin zarar vermesi ve babası olarak engel olamamak. Evet biraz fazla olmuş babanız üzerinize titriyor ama bunun sizin boşanmış olmanizla ilgisi yok ben evliyim hala evin küçük kızıyım hamileyim ama onların küçük kızıyım . Ellerinden gelse tüm sancıyı benim yerime çekip doğurmak isteyecekler . Ben eskiden tüm pedegoglarin onaylayacagi fikirlere sahiptim ama şimdi meleğim doğsun babası bile ona benden daha iyi bakamaz kucaklayamaz sanki onun bi yerini incigecekmis gibi hissediyorum üstelik bebeğim henüz doğmadı ve babası Türkiye standartlarının çok çok üstünde bi adamdır yani böyle bi adama karşı bile tereddütlerim oluyor. Babanıza kizmayin çünkü o bi ebeveyn.Merhabalar. Gün geçmiyor ki yeni bir konu açmayayım. Bu aralar en en en büyük derdim sevgili babacığım.
Kısaca aile hayatımdan bahsederek (sizi de fazla sıkmayarak ) başlamak istiyorum .
Ben bir abisi , bir erkek kardeşi olan (maalesef) bir evin bit kızıyım. Herkes bana her zaman bu durum için imrense de gerçekten çok zor bir şey.
Ezelden beri sürekli babamın ve annemin aklı bendeydi. En iyi kolejlerde okuttu beni sırf yanlış çevrem olmasın diye. Gittiğim kolejde daha çok mutaassıp ailelerin çocuklarının okuduğu bir okuldu. Dolayısıyla çevrem de hep aynı yöne bakan insanlarla çevrili oldu. Lise bitti üniversiteye gelince , güzel bir okul kazandım. Babam illa özelde okutayım diye yine baskılarına devam etti. Sanki her an sapmaya hazırmışım gibi. Dediğini yapmadım ve kendi bildiğim yolda devam ettim. Üniversite hayatında yaşadığım zorlukları anlatsam Manas destanı olur. Ama şu kadar söyleyeyim korktuğu şeylerin pek çoğunu yapmış buldum. Sevgilim oldu, nargile cafeleri öğrendim, okulu kırarak bol bol gezdim vs.
Şimdi asıl konuya gelelim. Herkes artık biliyordur talihsiz bir evlilik yaptım ve boşandım. İlk boşandığım zaman maddi durumum ayrı bir eve çıkmaya el veriyordu. Çalışıp , kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan bir kadınım. Ama babam başka eve çıkarsan hakkım haramdır, asla seni affetmem dedi. E tabi böyle olunca bende ayrı eve çıkmadım. Bir anlaşma yaptık. Evimiz 2katlı ve ben üst katta kendime aitmiş gibi yaşamak istediğimi söyledim. Başlarda bunu da sorun etti, tek başına olmaz. Terastan biri ya içeri girerse vs vs. Neyse buna ikna oldu.
Boşandıktan sonra bana inanılmaz destek oldu. Gerçekten bir dediğimi 2etmedi. Eee sorun ne Kaj canına mı susadın diyeceksiniz ama sorun şu ki ben hiç dilediğim gibi yaşayamıyorum. Saat 9 olunca whatsaaptan başlıyor yardırmaya. Nerdesin? Daha kaç saat kalacaksın ? (Arabam olduğu halde) Gelip alayım vs. Ve ben kaç kere kavga etmeme rağmen bana sürekli ben babayım endişe ederim diyor.
İş hayatıma tamamen karşı. İhtiyacın yok çalışma ben bakarım diyor. Sabah giydiğim kıyafete hatta çektiğim eye linera kadar karışıyor. Durum öyle bir hal aldı ki , nişanlımla buluşacağımı bile söylemiyorum. Çünkü onun yanında da mutlaka alakasız bir mesaj atıyor. Eve gel diye başlıyor konuşmaya. E mübarek işten çıkıyorum 6 da , trafik malum en aşağı 1saat sürüyor. Zaten yemek yiyoruz sonra muhabbet derken saat oluyor 9. İstanbul'da yaşayanlar iyi bilir hayat 9 dan sonra başlıyor.
Bende bu zamana kadar hep he diyip geçiştirdim. Ama artık he demek istemiyorum. Bana tutturdu bir an evvel evlen. Düğününü ben yapacağım diye
Sizce bu saaten sonra babamla nasıl konuşmalı ve ne yapmalıyım ?
Bu arada okuyan herkese teşekkür ederim.
Ya ne güzel yazmışsınız. Ellerinize sağlık. Evet maalesef çok kötü bir ortamda yaşıyoruz. Rabbim sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin inşallaahhh.Valla şuan hamile bi anne adayıyım olaylara bakışaçım inanılmaz değişti hamilelikten önce olsaydı çok farklı bi cevap veriyor olabilirdim belki ama şimdi babanızı çok iyi anlıyorum. Siz inanılmaz güvenilir biri olabilirsiniz ama bunu trafik gibi düşünün siz mükemmel bir sürücü olsanız bile densizin biri çıkar ve çok saçma bi hatayla sizi sevenlerin hayatında derin bi yara bırakabilir. Bu sadece bi benzetmeydi mesela Özgecan sadece minibüse bindi , münevver sevdi güvendi, nehir daha minicikti melekti ama şekeri seviyodu...... Bu örnekler tonla . Elbette babanız sürekli sizi koruyamaz bunu o da biliyo işte onu korkutan da bu . Biricik evladına densizin birinin zarar vermesi ve babası olarak engel olamamak. Evet biraz fazla olmuş babanız üzerinize titriyor ama bunun sizin boşanmış olmanizla ilgisi yok ben evliyim hala evin küçük kızıyım hamileyim ama onların küçük kızıyım . Ellerinden gelse tüm sancıyı benim yerime çekip doğurmak isteyecekler . Ben eskiden tüm pedegoglarin onaylayacagi fikirlere sahiptim ama şimdi meleğim doğsun babası bile ona benden daha iyi bakamaz kucaklayamaz sanki onun bi yerini incigecekmis gibi hissediyorum üstelik bebeğim henüz doğmadı ve babası Türkiye standartlarının çok çok üstünde bi adamdır yani böyle bi adama karşı bile tereddütlerim oluyor. Babanıza kizmayin çünkü o bi ebeveyn.
Cok tatlisinBen böyle bir babam olsun isterdim ya. Evet hatalı yaklaşımları var ama ona bile özeniyorum işte.
Geçenlerde bir konuda
Loch Ness Canavari
Yanlış anlaşılmasın ama babanız size biraz dul kadın muamelesi yapıyor gibi geldi hani toplumda öyle rezil bir tabu vardır ya. Boşanmış kadın gezemez aman yanlış gözle bakarlar faydalanırlar vs vs gibi. Bir an önce evlensinde bize laf gelmeden gitsin gibi davranmış. Yani ben böyle düşündüm. Umarım böyle değildir. Baskı şeklinde olmasaydı normal babalar kızlarını sahiplenir kıskanır derdim ama bu biraz abartı olmuş.Merhabalar. Gün geçmiyor ki yeni bir konu açmayayım. Bu aralar en en en büyük derdim sevgili babacığım.
Kısaca aile hayatımdan bahsederek (sizi de fazla sıkmayarak ) başlamak istiyorum .
Ben bir abisi , bir erkek kardeşi olan (maalesef) bir evin bit kızıyım. Herkes bana her zaman bu durum için imrense de gerçekten çok zor bir şey.
Ezelden beri sürekli babamın ve annemin aklı bendeydi. En iyi kolejlerde okuttu beni sırf yanlış çevrem olmasın diye. Gittiğim kolejde daha çok mutaassıp ailelerin çocuklarının okuduğu bir okuldu. Dolayısıyla çevrem de hep aynı yöne bakan insanlarla çevrili oldu. Lise bitti üniversiteye gelince , güzel bir okul kazandım. Babam illa özelde okutayım diye yine baskılarına devam etti. Sanki her an sapmaya hazırmışım gibi. Dediğini yapmadım ve kendi bildiğim yolda devam ettim. Üniversite hayatında yaşadığım zorlukları anlatsam Manas destanı olur. Ama şu kadar söyleyeyim korktuğu şeylerin pek çoğunu yapmış buldum. Sevgilim oldu, nargile cafeleri öğrendim, okulu kırarak bol bol gezdim vs.
Şimdi asıl konuya gelelim. Herkes artık biliyordur talihsiz bir evlilik yaptım ve boşandım. İlk boşandığım zaman maddi durumum ayrı bir eve çıkmaya el veriyordu. Çalışıp , kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan bir kadınım. Ama babam başka eve çıkarsan hakkım haramdır, asla seni affetmem dedi. E tabi böyle olunca bende ayrı eve çıkmadım. Bir anlaşma yaptık. Evimiz 2katlı ve ben üst katta kendime aitmiş gibi yaşamak istediğimi söyledim. Başlarda bunu da sorun etti, tek başına olmaz. Terastan biri ya içeri girerse vs vs. Neyse buna ikna oldu.
Boşandıktan sonra bana inanılmaz destek oldu. Gerçekten bir dediğimi 2etmedi. Eee sorun ne Kaj canına mı susadın diyeceksiniz ama sorun şu ki ben hiç dilediğim gibi yaşayamıyorum. Saat 9 olunca whatsaaptan başlıyor yardırmaya. Nerdesin? Daha kaç saat kalacaksın ? (Arabam olduğu halde) Gelip alayım vs. Ve ben kaç kere kavga etmeme rağmen bana sürekli ben babayım endişe ederim diyor.
İş hayatıma tamamen karşı. İhtiyacın yok çalışma ben bakarım diyor. Sabah giydiğim kıyafete hatta çektiğim eye linera kadar karışıyor. Durum öyle bir hal aldı ki , nişanlımla buluşacağımı bile söylemiyorum. Çünkü onun yanında da mutlaka alakasız bir mesaj atıyor. Eve gel diye başlıyor konuşmaya. E mübarek işten çıkıyorum 6 da , trafik malum en aşağı 1saat sürüyor. Zaten yemek yiyoruz sonra muhabbet derken saat oluyor 9. İstanbul'da yaşayanlar iyi bilir hayat 9 dan sonra başlıyor.
Bende bu zamana kadar hep he diyip geçiştirdim. Ama artık he demek istemiyorum. Bana tutturdu bir an evvel evlen. Düğününü ben yapacağım diye
Sizce bu saaten sonra babamla nasıl konuşmalı ve ne yapmalıyım ?
Bu arada okuyan herkese teşekkür ederim.
Rahat mi batti bacimMerhabalar. Gün geçmiyor ki yeni bir konu açmayayım. Bu aralar en en en büyük derdim sevgili babacığım.
Kısaca aile hayatımdan bahsederek (sizi de fazla sıkmayarak ) başlamak istiyorum .
Ben bir abisi , bir erkek kardeşi olan (maalesef) bir evin bit kızıyım. Herkes bana her zaman bu durum için imrense de gerçekten çok zor bir şey.
Ezelden beri sürekli babamın ve annemin aklı bendeydi. En iyi kolejlerde okuttu beni sırf yanlış çevrem olmasın diye. Gittiğim kolejde daha çok mutaassıp ailelerin çocuklarının okuduğu bir okuldu. Dolayısıyla çevrem de hep aynı yöne bakan insanlarla çevrili oldu. Lise bitti üniversiteye gelince , güzel bir okul kazandım. Babam illa özelde okutayım diye yine baskılarına devam etti. Sanki her an sapmaya hazırmışım gibi. Dediğini yapmadım ve kendi bildiğim yolda devam ettim. Üniversite hayatında yaşadığım zorlukları anlatsam Manas destanı olur. Ama şu kadar söyleyeyim korktuğu şeylerin pek çoğunu yapmış buldum. Sevgilim oldu, nargile cafeleri öğrendim, okulu kırarak bol bol gezdim vs.
Şimdi asıl konuya gelelim. Herkes artık biliyordur talihsiz bir evlilik yaptım ve boşandım. İlk boşandığım zaman maddi durumum ayrı bir eve çıkmaya el veriyordu. Çalışıp , kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan bir kadınım. Ama babam başka eve çıkarsan hakkım haramdır, asla seni affetmem dedi. E tabi böyle olunca bende ayrı eve çıkmadım. Bir anlaşma yaptık. Evimiz 2katlı ve ben üst katta kendime aitmiş gibi yaşamak istediğimi söyledim. Başlarda bunu da sorun etti, tek başına olmaz. Terastan biri ya içeri girerse vs vs. Neyse buna ikna oldu.
Boşandıktan sonra bana inanılmaz destek oldu. Gerçekten bir dediğimi 2etmedi. Eee sorun ne Kaj canına mı susadın diyeceksiniz ama sorun şu ki ben hiç dilediğim gibi yaşayamıyorum. Saat 9 olunca whatsaaptan başlıyor yardırmaya. Nerdesin? Daha kaç saat kalacaksın ? (Arabam olduğu halde) Gelip alayım vs. Ve ben kaç kere kavga etmeme rağmen bana sürekli ben babayım endişe ederim diyor.
İş hayatıma tamamen karşı. İhtiyacın yok çalışma ben bakarım diyor. Sabah giydiğim kıyafete hatta çektiğim eye linera kadar karışıyor. Durum öyle bir hal aldı ki , nişanlımla buluşacağımı bile söylemiyorum. Çünkü onun yanında da mutlaka alakasız bir mesaj atıyor. Eve gel diye başlıyor konuşmaya. E mübarek işten çıkıyorum 6 da , trafik malum en aşağı 1saat sürüyor. Zaten yemek yiyoruz sonra muhabbet derken saat oluyor 9. İstanbul'da yaşayanlar iyi bilir hayat 9 dan sonra başlıyor.
Bende bu zamana kadar hep he diyip geçiştirdim. Ama artık he demek istemiyorum. Bana tutturdu bir an evvel evlen. Düğününü ben yapacağım diye
Sizce bu saaten sonra babamla nasıl konuşmalı ve ne yapmalıyım ?
Bu arada okuyan herkese teşekkür ederim.
baba yuregi ben de oyle bi anne olacagim buyuk ihtimal smdiden kendimi
Dini içerikli yorum yazmışım ondan ban almışım. Zaten ban almadığım bir gün yok çok şükür
Hahahha yaaaRahat mi batti bacim
Oglum gec kaldigi icin ya da kiz ark oldugu zaman facebookta serumlu kol fotosu paylasirken göruyorum
babam zorla fotoğraflarımı kaldırtıyordu bir dönem. Sonra engeli yedi maalesef Merhabalar. Gün geçmiyor ki yeni bir konu açmayayım. Bu aralar en en en büyük derdim sevgili babacığım.
Kısaca aile hayatımdan bahsederek (sizi de fazla sıkmayarak ) başlamak istiyorum .
Ben bir abisi , bir erkek kardeşi olan (maalesef) bir evin bit kızıyım. Herkes bana her zaman bu durum için imrense de gerçekten çok zor bir şey.
Ezelden beri sürekli babamın ve annemin aklı bendeydi. En iyi kolejlerde okuttu beni sırf yanlış çevrem olmasın diye. Gittiğim kolejde daha çok mutaassıp ailelerin çocuklarının okuduğu bir okuldu. Dolayısıyla çevrem de hep aynı yöne bakan insanlarla çevrili oldu. Lise bitti üniversiteye gelince , güzel bir okul kazandım. Babam illa özelde okutayım diye yine baskılarına devam etti. Sanki her an sapmaya hazırmışım gibi. Dediğini yapmadım ve kendi bildiğim yolda devam ettim. Üniversite hayatında yaşadığım zorlukları anlatsam Manas destanı olur. Ama şu kadar söyleyeyim korktuğu şeylerin pek çoğunu yapmış buldum. Sevgilim oldu, nargile cafeleri öğrendim, okulu kırarak bol bol gezdim vs.
Şimdi asıl konuya gelelim. Herkes artık biliyordur talihsiz bir evlilik yaptım ve boşandım. İlk boşandığım zaman maddi durumum ayrı bir eve çıkmaya el veriyordu. Çalışıp , kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan bir kadınım. Ama babam başka eve çıkarsan hakkım haramdır, asla seni affetmem dedi. E tabi böyle olunca bende ayrı eve çıkmadım. Bir anlaşma yaptık. Evimiz 2katlı ve ben üst katta kendime aitmiş gibi yaşamak istediğimi söyledim. Başlarda bunu da sorun etti, tek başına olmaz. Terastan biri ya içeri girerse vs vs. Neyse buna ikna oldu.
Boşandıktan sonra bana inanılmaz destek oldu. Gerçekten bir dediğimi 2etmedi. Eee sorun ne Kaj canına mı susadın diyeceksiniz ama sorun şu ki ben hiç dilediğim gibi yaşayamıyorum. Saat 9 olunca whatsaaptan başlıyor yardırmaya. Nerdesin? Daha kaç saat kalacaksın ? (Arabam olduğu halde) Gelip alayım vs. Ve ben kaç kere kavga etmeme rağmen bana sürekli ben babayım endişe ederim diyor.
İş hayatıma tamamen karşı. İhtiyacın yok çalışma ben bakarım diyor. Sabah giydiğim kıyafete hatta çektiğim eye linera kadar karışıyor. Durum öyle bir hal aldı ki , nişanlımla buluşacağımı bile söylemiyorum. Çünkü onun yanında da mutlaka alakasız bir mesaj atıyor. Eve gel diye başlıyor konuşmaya. E mübarek işten çıkıyorum 6 da , trafik malum en aşağı 1saat sürüyor. Zaten yemek yiyoruz sonra muhabbet derken saat oluyor 9. İstanbul'da yaşayanlar iyi bilir hayat 9 dan sonra başlıyor.
Bende bu zamana kadar hep he diyip geçiştirdim. Ama artık he demek istemiyorum. Bana tutturdu bir an evvel evlen. Düğününü ben yapacağım diye
Sizce bu saaten sonra babamla nasıl konuşmalı ve ne yapmalıyım ?
Bu arada okuyan herkese teşekkür ederim.
Canım benim arkadaşlarım değil ki sorun. Nişanlımla buluşmama bile karışıyor. Ne gerek var ? Her gün görüşeceksen uzatma o zaman bu işi falan diyor. E bende bardak doluyor ve taşıyor ama ne yaparsın işte aileye bazen göz yummak gerekiyor .
Çok sinir bozucu oluyor ama ya. İnan sinir oluyorum. Hayır biz bir şey yapsak bile sonuçta yaşını başını almış insanlarız. Günahı da sevabıda bize .. Babama sen merak etme deyince , evladın olsun görücem diyor .Benimki de eski eşle buluşurken çok kızardı, habire arardı. Saat 9 olunca aramalar başlardı
