Valla plasebocan, seninki kadar olmasa da kotu cocukluk cok arkadasim var ben de dahil. Annem babam cok kavga ederdi.
Baska arkadasim babasi kumar oynarmis, eve para getirmez aldatir.
Dedem de kotu baba, annem 12 yasindan baslayarak en agir islerde calismis, teyzelerim keza ,calisirken tacizin her turune ugramislar.
Digerininki icki icer aldatir, eve birakmaz, bunlari dover.
Ex komsumuz babalari rezil, eve para vermez, annemin verdigi alisveris posetini eve getirince parcaliyormus cocuklari anneme oyle demis, Ankara sogugunda koskoca 2 kis dogalgazsiz isinmasiz yasadilar.
Simdi bu arkadaslarim da ben de guzel hayatlara sahibiz. Sen de keza. Yani bizde seninki kadar buyuk travma yok tabi. Ama kotu cocuklugu olan cok kisi var. Bunlari kafandan silsen de bir sekilde kisiliginde yer ediniyor. Lakin insan beyni unutmanin her turunu yapacak kapasiteye sahip. Sen artik bunlari hatirlayip uzulmemelisin bence. Bak ne guzel kendini bataktan kurtarmissin.Eskileri hatirlayip kendini uzmenin cidden bir alemi yok. Neden elindekilere odaklanmiyorsun?
Onları görerek,onları ağırlayarak ve hepsinden önemlisi onları kendinize hatırlatarak aşılacak gibi değil.Ben hala işin vicdan kısmındayım, neden böyleyim emin olun bilmiyorum, insanlar bana hayatımın kötülüğünü de yapsalar ben hep kendimi paraladığımla kalıyorum, nasıl yaparım nasıl aşarım, bir aşsam hayat benim içinçok ama çok kolaylaşacak.
Durumunuz için gerçekten ne yazacağımı bilemiyorum böyle uzaktan..
Aklıma bir kaç durum değerlendirmesi geliyor ki, aslına bakarsanız siz mutlaka daha iyisini kendi terapinizde edineceksiniz..
Anne ile yüzleşme yaşadınız mı? Mümkün olan en kısa sürede anneniz ile mümkünse kendi oluşturduğunuz ve kendinizi rahat hissettiğiniz bir yerde bir yüzleşme yaşasanız, iyi olabilir.. Bir adım belki.. Bir pencere.. yalnız kullanılan mekan mümkünse başka bir yer olsun.. bir cafe.. bir çay bahçesi bile olabilir.. Geçmişte böldüğünüz ve acısını mutlaka içinizde taşıdığınız o çocuğun hakkını korumak için, sakin bir şekilde annenizin savunmasını dinleyin.. Mutlaka içinizde kalan tüm "Neden" sorularını sorun.. Size cevap vermek zorunda.. Baba problemi, sanıldığı kadar derin olmuyor ama sanırım bu göbek bağı yüzünden anne problemleri biraz daha sarsıcı olabiliyor.. Anneden başlarsanız adım atmaya, o küçük çocuğun o sıralar bulamadığı cevapları, bulsa da kaldıramayacağı kelamları, bir yetişkin olarak değerlendirerek dinleyin.. Savunmasız kimseyi affetmeyin, kimsenin böyle bir lüksü yok..
Terapistinizin konuda ki eğilimi nedir, o daha derinlikli dinliyor.. Mümkünse ilk seansta çözüm önerilerini hızlandırmak adına bu konuyu bir paylaşın.. Artıları ve eksileri yönünden sizi mükemmel yönlendirecektir..
Allah kolaylık versin güzel kardeşim.
Normalde bukadar uzun konunun basini okur kapatirim ama gercekten kitap gibi hayat hikayen war we cok uzucu bazi insanlar neler yasiyor we hayata normal dewam ediyor keske sende oyle wurdumduymaz olabilsen senin icin en iyi temenni sanirim karsina bunlarin hepsini unutturacak birinin cikmasini istemek olur cok mutlu ol insallahburdan kocaman sarildim sana
İnsanın geçmişini yok sayması zor ama hatırlamamak için hep kendinizi oyalayacak şeyler bulmaya çalışın, bol bol kitap okuyun, film izleyin, kurslara yazılın. İnsanın hayatı ne kadar güzelleşir yoluna girerse geçmişi o denli unutursunuz. Böyle geçmişe takılıp hayatınızı zehir etmek niye?
Canım bence eşine çok detaylı anlatma. En ufak bir tartışmada sana karşı kullanabilir. Doktoruna anlat dök içini.
Gece gece çok üzüldüm inanın. Hayal bile edemedim yazdıklarınızı sizin bunları yaşamanız... İnanın tüm kalbimde üzüldüm ama bizim üzülmemiz sana fayda sağlamayacak tabi. Elimden geldiğince kendi adıma yardım etmek isterim insanlar dertleştikçe konuşamadıklarını konuşmaya başladıkça rahatlarmış en azından her türlü derdinizi dinleyip yol göstermeye kendi adıma hazırım. Öncelikle çok güçlü bir kadın görüyorum burda. Bunları paylaşabilmek yazabilmek ve kendini salmayıp tedavilere yönelmek kendini iyileştirmeye çalışmak bile yolun yarısında fazlası ediyor mutlu olmaya başlamanızda artık. O olayların geçmişte kaldığını bir daha asla olmayacağını düşünün. Ve kesinlikle böyle anne babaya sahip olmak sizin de dediğiniz gibi sizin suçunuz değildi yaşadıklarınız da sizin suçunuz değildi bunu da kendinize kabullendirin.
Eşinize de söylemek zorunda değilsiniz ama söylerseniz bence daha iyi olur o da bilsin. Çünkü insanın eşi onun hayat arkadaşıdır herşeyinde yanında olmalıdır. Eşiniz de sizin yanınızda olacaktır eğer sizi gerçekten seviyorsa ve onun sevgisi kendinizi çok çok daha iyi hissettirecektir onun sizin yanınızda olduğunu bilmeniz.
Ailenizi silin atın diyemiyorum ancak mümkün olduğu kadar görüşmemeye çalışın bence. Sizden bir yardım isterler çok kötü birşey olur falan ancak o zaman sırt çevirmeyin bana kalırsa siz iyiliğinizle onlara karşılığını verin. Tabi bu benim yorumum ve kesinlikle hayatından çıkar diyen arkadaşlara da birşey söyleyemem çünkü insan böyle anne babayı hayatında nasıl tutabilir ki? Ben sadece siz hayatımdan çıkaramam dediğiniz için söyledim onu. Zorunlu olmadıkça hastalıktır bişeydir sizden yardım istemedikçe görüşmeyin. Dediğim gibi iyiliğinizle yenin onları. Allah görüyor çünkü.
Özel mesaj dahi atabilirsiniz dertleşmek için dinlerim ve elimden geldiğince yardım etmeye çalışırım çünkü bazen insanın yazıp rahatlamaya ihtiyacı oluyor.
Siz üzmeyin güzel yüreğinizi yeter ki.
iyi niyetin aptalliga dönüştüğü kişisin bence hâlâ bu anne baba musvettelerine kol kanatmi geriyorsun yemin ederim ben olsam sokagimdan gecemezlerdiMerhaba, yıllardır burayı takip ederim.
Ben 26 yaşındayım ve 1 yıllık evliyim. Çocuğum yok çocuk yapmaya da bu psikoloji ile cesaretim de yok. Benim kardeşim yok annem ev hanımı babam ise malulen emekli.
Bana çocukluğunla ilgili bir şey söyle deseniz ölümüne yediğim dayaklar derim. Yaramaz bir çocuk değildim yaramaz olamazdım da çünkü dayakla sindirildim. Bileniniz vardır belki kızılcık sopasını, bizim evde ondan vardı annem onunla döverdi. Evde yetmez sokakta herkesin gözü önünde arkadaşlarımın yanında döverdi. O çocuk aklımla utançtan yerin dibine girerdim, hep bir an önce büyümek isterdim. Belki de insanlardan korkmam sesimi çıkaramam, kendimi ifade edememem, ezik sinik korkak biri olmamın temellerini bu dayaklar atmıştır. Babam ise beni hiç sevmemiş ben kendi paramı kazanana kadar evde bana zerre kadar değer vermemişti. Bir keresinde kapıyı açamadığım için satırı çıkarıp öldürmeye kalkmışlığı bile vardır. Anneme de çok çektirdi annem defalarca benim yanımda hap içip intihar etti ve ben sokaklara fırlayıp annem ölüyor kurtarın diyeönüme çıkan insanlara yalvardım. Annem ağır depresyon ilaçları kullanırdı, babam kahveye giderdi, o gidince annem tüm perdeleri kapatır içeriyi karanlık yapar akşama kadar yatardı ben de o odada tek başıma kös kös otururdum. Maddi durumumuz çok kötüydü malulen emekliydi babam çalışmazdı. Aile içi iletişim yoktu. Babamı hiç sevmezdim.
Ama acı olan şey babam anneme ihanet ederdi fakat beni asıl yıkan ise annem de babama ihanet ederdi hem de yanında beni de götürerek. Bir seferinde dayanamayıp çocuk aklımla seni babama söyleyeceğim dedim. Sakın söyleme beni keser dedi. E tabi annemin ölümüne razı olamayacağım için hep sustum içime attım, boşan diyekaç kez yalvardım. Ben 8 yaşıma kadar bunların hepsini gördüm, yaşadım. Bunları anlatırken bile üzerinden yıllar geçmesine rağmen içim acıyor canım çok yanıyor. O yaşta bunlar benim için çok büyük bir travmaydı. Hala da öyle. Adamla benim yanımda sevişirdi beni uyuyorum zannedip. Defalarca. O adamların bana ne gözüyle baktığını söylememe gerek yoktur sanırım. Benim midem bulanıyor yaşadıklarımdan. Şu an ifade bile edemiyorum ne yaşadığımı neler hissettiğimi. Hala herşey dün gibi gözümün önünde. Keşke hafızayı silmekgibi birşey olsa da kötü anıların hepsini çıkarıp atsam beynimden.
Daha o zaman anladım ki benim arkamda ana baba aile yok, oku kızım dedim kurtar kendini kaç bu evden bu cehennemden. Tabi başka yere okula da gönderilmedim. Lise bitti çalışmama izin verilmedi. Kendi şehrimde üniversite kazandım mezun oldum ve kpssye girdim ilk girişte de atandım. Şuan onlardan uzaktayım burada bir ev aldım şmidi kışın buraya o eve gelirler. Bir şey isterler alırım yaparım yaratırım, sanırım çok fedakarım. Herşeye rağmen elimden geldiğince evlatları olarak maddi açıdan yardım ederim. Onlar benim herşeyi unuttuğumu sanıyorlar ama öyle değil. Yıllarca psikolojik tedavi gördüm. Kendimi çok değersiz hissediyorum, kendimi sevmiyorum, özgüvenim yok. İnsanlarla ilişkilerim çok kötü. Sosyal fobi, depresyon, obsesif bozukluk ve nicelerine sahibim. Bugün yine gittim yine tedaviye başladım. Yine ilaçların kucağına bıraktım kendimi. Böyle olmayı ben seçmedim, bu aileyi ben seçmedim. Eminim benden daha kötü durumda olanlar da vardır. Peki ben nasıl iyileşeceğim bilen var mı? Yardım edecek var mı? Kimselere anlatamıyorum ben bunu kendime bile anlatamıyorum. Okuduğunuz için çok teşekkürler. Yorumlarınızım hepsini okuyacağım.
Tabiiki çok memnun olurum asla boğmak olarak düşünmeyin. Dertleşmek insanlar için. İstediğiniz gibi istediğiniz an mesaj atabilirsiniz yazabilirsiniz :) Bi nebze gülümsetsem sizi ben daha çok mutlu olurum inanın :)Desteğiniz için çok teşekkür ediyorum. Ben de Allah görüyor o bilsin yeter diyorum. İzin verirseniz sizi takip etmek isterim. Dertlerimle sizi boğmak istemem ama denk gelirsek arada sohbet ederiz :)
Siz mutlaka kendiniz için doğru olanı daha iyi bilirsiniz.. Terapi uzun ve yorucu bir yol.. Kişinin ruh sağlamlığı mühim.. Belki dedim, ilaçla palyatif olarak çözmek yerine.. Hala vakit varken, hayatta iken.. son bir kez yarayı kanatıp, kabuğunu mu bağlasaydınız.. Çok hassas bir konu olduğu için yazdım tekrar.. İncitti isem özür dilerim.. Haddimi aşmayı, hele böyle bir konuda kesinlikle istemem..
Gördügüm piskolog dersinde hipnozla gecmişte çocuklukta yaşidgn kotu anilari hatiralari değiştirebildigini duymuştum. Araştırın isterseniz.
Tabiiki çok memnun olurum asla boğmak olarak düşünmeyin. Dertleşmek insanlar için. İstediğiniz gibi istediğiniz an mesaj atabilirsiniz yazabilirsiniz :) Bi nebze gülümsetsem sizi ben daha çok mutlu olurum inanın :)
Ben aşk acısı için hipnoz yaptırdıydım bayağı faydasını gördüm söyleyeyim dedim.
Yok yok rica ederim kesinlikle incinmedim. Ama dediğim gibi işte cesaret edemem gibi geliyor.
EMDR'yi araştırmıştım bir süre sonra ya hafızanın tamamı giderse diye düşünüp korktum :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?